Klik hier

Speculatietaks is onding
Les voor politici: wat is beleggen?
De politici, de vakbonden en jammer genoeg, ook sommige werkgevers weten echt niet wat
beleggen is. Dat blijkt uit het krankjorum voorstel om een speculatietaks in te voeren voor wie op de
beurs een meerwaarde realiseert binnen een te bepalen periode.
Ten eerste is er zeker niets mis met beleggen voor de lange termijn. De grote meerderheid van de
beleggers doet dat, al was het maar omdat ze geen tijd hebben om actief met hun spaarcenten bezig
te zijn. Maar 'buy and hold' is in de regel niet verstandig. Zelfs een aandeelhouder van Ackermans &
van Haaren moet toch tenminste één keer op drie maanden, kijken naar het bedrijf, naar de koers en
naar de bedreigingen en kansen. In dit geval leidt dit meestal tot de beslissing: houden. Geen
verkoopkosten maken.
Maar wat doe je met de vele startende biotech- en ICT-bedrijfjes die nog lang niet of nauwelijks
winst maken? En dan nog soms met één enkel product? Het gaat vaak ook om spitstechnologie
waarvan de meeste beleggers maar 20% kunnen verstaan. Niet omdat ze dom zijn, zoals de
regelgevers graag beweren, maar omdat de materie zo gespecialiseerd is dat zelfs specialisten niet
altijd een mening aandurven. Er bestaan technieken om zo'n spitsbedrijven toch te waarderen, maar
ook die technieken kunnen leiden tot zeer uiteenlopende koersdoelen. En dan heb je als
tegenstander nog de minder kosjere speculanten die slecht nieuws in de verf durven zetten als ze
willen kopen, en goed nieuws durven opkloppen als ze willen verkopen.
Maar deze bedrijven zijn wel onze toekomst. Daar werken onze beste ingenieurs, onze beste
geneesheren, onze beste financiers. Ablynx en Materialise kunnen uitgroeien tot wereldleiders in
hun vakgebied (zo Materialise dat al niet op sommige gebieden is). Alleen zijn het vandaag geen 'buy
and hold' bedrijven. Het zijn bedrijven die een belegger (1) probeert te verstaan, waarvan een
belegger (2) via de specialiseerde bladen of een trefwoord op de website 'seekingalfa' probeert na te
gaan wat de wereld erover denkt, en dan (3) zijn beslissing nog laat afhangen van de koersgrafiek. En
dan plaatst hij een kooporder, meestal onder de koers, tenzij de overtuiging echt sterk is. Hij loopt
een groot risico, in de hoop dat zijn biotechbedrijf bvb. met een productlijn van fase 2 naar fase 3
kan. Nog twee fases verwijderd van omzet en winst, maar een stap vooruit. Of met een overname of
een meevaller een zwak compartiment kan versterken, enz.
Soms zakt de koers na de aankoop toch weg en als dat bij grote volumes gebeurt, moet de belegger
overwegen om ook uit te stappen. Hij heeft zich kennelijk vergist en slikt een minwaarde. Dat is vaak
het geval. Dat kan na een jaar zijn, dat kan na een week zijn. Tegenover de verkoper staat natuurlijk
altijd een koper die misschien een gouden zaak doet. Proficiat! Maar laten we veronderstellen dat de
koers stijgt en bvb verdubbelt. Dan rijst de vraag: stel ik mijn inzet veilig door de helft van mijn
aandelen te verkopen? Of neem ik het risico dat ik die oorspronkelijke inzet alsnog kan verliezen?
Allemaal beslissingen die een regelmatige - tenminste een keer per week - opvolging vergen.
Wanneer in dat beleggingsproces ook nog eens rekening moet worden gehouden met een fiscale
penalisatie wanneer men binnen de 14 dagen, drie maanden of een jaar verkoopt, dan begint
niemand er nog aan.
Maar dit zijn wel de bedrijven van de toekomst, dit zijn onze potentiële kampioenen. Moeten we die
dan niet meer financieren? Of rekent men voortaan alleen op de institutionele beleggers en private
equity, want die willen onze politici allicht wel vrijstellen van speculatieve taksen? En verbiedt men
dan feitelijk dat de burgers, waaronder ook de medewerkers van die bedrijven, mee de kans op
succes grijpen? Dan laat men dat over aan de ‘speculanten’ in andere landen waar geen dwaze
taksen bestaan. Is het dat wat men wil?
Is dat alles 'speculatie'? Ja, veel minder erg dan het casino of de lotto, maar ja, want die bedrijven
zijn zelf 'speculaties'. Speculaties zoals we er vele honderden nodig hebben om onze welvaart veilig
te stellen. Mochten die bedrijven er absoluut zeker van zijn dat ze over 10 jaar wereldleider zijn, dan
hadden ze geen risicokapitaal nodig. En wat niet zeker is, is speculatief, niet? Iemand ooit zo'n bedrijf
gezien?
Praten we daarmee elke speculatie goed? Nee, er zijn misbruiken, zeker in de Angelsaksische wereld.
De beurs is soms morsig, zoals de politiek, de kerk en de vakbonden. Wie zich daarop blindstaart,
vergeet dat de beurs een fantastisch instrument is om de behoefte van de bedrijven aan lange
termijnkapitaal te verzoenen met de behoefte van beleggers aan liquiditeit, aan een vlotte
verhandelbaarheid van de effecten waarin ze beleggen. In 2008 halveerden de beurskoersen, maar
de belastingbetaler én de beursgenoteerde bedrijven hadden daar geen last van. Dus, werkgevers,
politici en vakbondsleiders, voer dat idee van een speculatietaks af. U ondermijnt uw eigen
toekomst, u schiet daarmee in uw eigen voet.
Paul Huybrechts
Voorzitter VFB

Download Report