Lees meer - Protestantse Kerk in Nederland

1
Waarom doet de Protestantse Kerk in Nederland niets?
In onze kerk gebeurt het soms dat predikanten zich in woord en geschrift uitingen doen, die controversieel
zijn. De vraag die dan opkomt is: ‘kan dit zomaar in de Protestantse Kerk? Waarom wordt er niet
ingegrepen? Waarom mag een predikant zomaar doorgaan met een leer die haaks staat op het belijden van
de kerk?’
Onze kerk kent zeker zoiets als ‘leertucht’. Dat wordt ‘opzicht over de verkondiging en de catechese’
genoemd. Dat ‘strekt tot de rechte bediening van het Evangelie en tot wering uit verkondiging en kerkelijk
onderricht van datgene wat de fundamenten van de kerk aantast’ (Ord. 10, art. 13, 1). Hoe is dit opzicht
georganiseerd? Het begint bij de ‘meerdere’ vergadering die het dichtst bij de predikant staat en dat is de
classicale vergadering.
Als de classicale vergadering vindt dat er aanleiding is voor een onderzoek schakelt zij, na eerst de
kerkenraad van de predikant daarover te horen, de ‘visitatie’ in. Het college voor de visitatie verricht verder
onderzoek, onder andere door te pogen de predikant ‘door een pastorale samenspreking en vermaan tot
verandering van gevoelen te brengen.’ (10-14-2). Deze visitatie rapporteert weer aan de classicale
vergadering.
Uiteindelijk kan dit ertoe leiden dat de zaak wordt voorgelegd aan de generale synode. Daar wordt een
duidelijk omschreven procedure gevolgd. Uiteindelijk kan dit leiden tot het besluit van de generale synode
dat wat de predikant leert daadwerkelijk het belijden van de kerk weerspreekt. De predikant kan zich naar dit
oordeel voegen, doet hij dit niet, dan legt de synode de zaak voor aan het generale college voor het opzicht.
Die kan een maatregel van kerkelijke tucht opleggen. Een vorm daarvan is schorsing uit het ambt. Die kan
weer worden opgeheven wanneer de betrokken predikant verklaart het oordeel van de synode alsnog te
aanvaarden.
Voor het moderamen betekent dit, dat ze wel kan spreken, bijvoorbeeld door een ‘commentaar bij de tijd’
van de scriba. Daarin gaat ze in op de zaak, maar blijft ze weg bij de persoon en de vraag naar de tucht. Die
bevoegdheid heeft de kerk immers niet bij het moderamen gelegd, maar bij de classicale vergadering,
eventueel daarna bij de generale synode en ten slotte bij het generale college voor het opzicht.
Voor de volledige kerkorde, zie www.protestantsekerk.nl/kerkorde.