169 000 tijdelijke werklozen verliezen 9% van hun inkomen Het stond niet in het regeerakkoord, maar het ACV heeft er intussen wel bevestiging van gekregen. Er is door de regering beslist om de uitkering voor tijdelijke werkloosheid te verlagen van 70 naar 65% van het loon. Zonder overgangsmaatregel, met ingang op 1.1.2015. Dus ook voor wie dit jaar nog in tijdelijke werkloosheid belandt of belandde. Op deze vermindering komt ook nog de indexsprong van 2%. Het inkomen van wie tijdelijk werkloos is, daalt dus met maar liefst 9%. Deze besparing straft tijdelijke werklozen dubbel. Ze verliezen al 30% van hun inkomen omwille van tijdelijke werkloosheid (meer zelfs voor werknemers boven het berekeningsplafond). Nu komt daar nog een verlies van 9% van hun werkloosheidsuitkering bovenop. Voor mensen die getroffen worden door tijdelijke werkloosheid is deze regeringsbeslissing dan ook een zware financiële aderlating. In 2013 kregen 168.723 werknemers af te rekenen met tijdelijke werkloosheid. De gemiddelde duur van tijdelijke werkloosheid in 2013 bedroeg 79 dagen. Het overgrote deel van deze werknemers zijn arbeiders, minstens voor 92%. Dat betekent dat arbeiders – aan wie een eenheidsstatuut werd beloofd - voor de tweede keer een slag in het gelaat krijgen. Eerst met het intrekken van de belofte inzake twee maand gewaarborgd loon bij ziekte. En nu opnieuw met het terugdraaien van de uitkering bij tijdelijke werkloosheid. Dat was eerst een tijdelijke crisismaatregel, maar nadien definitief gemaakt, in het verlengde van het eerste (ontwerp) akkoord over het eenheidsstatuut. Die tijdelijke werkloosheid zit bovendien sterk geconcentreerd bij de arbeiders van de bouw en van de industrie. Denkt men zo het werken in die sectoren, met veel knelpuntvacatures, aantrekkelijk te maken? Deze brutale besparing is onbegrijpelijk. Het staat buiten kijf dat tijdelijke werkloosheid in crisistijden, via de minimale bescherming van de koopkracht, economisch als automatische stabilisator werkt. Tijdelijke werkloosheid maakt dat werkgevers in moeilijke maanden vrij soepel met hun personeelsbezetting kunnen omgaan, zonder mensen te moeten afdanken. Als het weer beter gaat, kan de onderneming snel weer bijbenen. Door deze regeringsingreep wordt dit alles ondergraven.