AP155-004-005_Actua 09/10/14 09:59 Pagina 4 ACTUALITEIT RENÉ VAN REETH, BACHI “Laat ons gaan voor een grotere liberalisering van geneesmiddelen...” Een grotere liberalisering van geneesmiddelen, maar wel in een betere omkadering en in een gesloten circuit van apotheken. Dat is het pleidooi van René Van Reeth, directeur van Bachi, de Belgische koepelorganisatie van OTC-geneesmiddelen en gezondheidsproducten die in de apotheek worden verkocht. | Désirée De Poot L Onbetaalbare voordelen “België heeft een aantal onbetaalbare voordelen: een bijzonder goed opgeleid apothekerskorps, een zeer strikt gereglementeerd geneesmiddelenbeleid, een 4 DE APOTHEKER 14 oktober 2014 Nr. 155 Van Rx naar OTC © Bachi iberalisering van geneesmiddelen, en zeker OTC-geneesmiddelen, zien we haast overal in Europa. Portugal, Spanje, Italië en Griekenland zijn er de mooiste voorbeelden van. Maar over dat soort liberalisering – waarbij OTC-geneesmiddelen uit de apotheek worden gehaald om desnoods zelfs in pompstations verkocht te worden – heeft René Van Reeth het niet. “Het valt op dat het vooral landen zijn die budgettair in vreselijk slechte papieren zitten die tot die maatregel overgaan. Maar dat is niet de bedoeling van mijn pleidooi”, wil hij duidelijk stellen. “Mijn pleidooi voor liberalisering gaat over het sneller op de markt brengen van geneesmiddelen en een aantal moleculen die nu op voorschrift zijn, voorschriftvrij te maken”, maakt hij duidelijk. Meteen schept hij een heel kader waarin dat moet gebeuren. Zeker niet via een vrijere regelgeving. “Qua regelgeving is België tot nog toe haantje de voorste geweest en dat is goed. Iedereen voelt hoe Europa probeert om meer grip te krijgen en meer eenvormigheid over de grenzen heen. Het wil steeds meer de puntjes op de i zetten. Maar daar hoeft België geen verdere stappen in te nemen: we horen nu al bij de besten van de klas en we doen het zelfs beter dan de Europese eisen en verwachtingen. Geneesmiddelen zijn de meest gecontroleerde producten ter wereld. In België kan iedereen bovendien zonder al te veel moeite aan het FAGG laten weten als hij een of andere bijwerking ervaart. De farmacovigilantie staat op een bijzonder hoog peil en zelfs apothekers en artsen worden door Mdeon nauwlettend in de gaten gehouden om zeker te zijn dat ze zich niet zouden kunnen laten beïnvloeden...” maar die haal je er niet uit door steeds meer geneesmiddelen voorschriftplichtig te maken. Het is bovendien niet omdat een àrts een middel voorschrijft, dat er een garantie is op betere controle op interacties en bijwerkingen. Een overbevraagde huisarts zit trouwens ook niet te wachten op een wachtzaal vol huis-, tuin- en keukenkwaaltjes die perfect door een apotheker zouden kunnen worden opgelost. Een apotheker die best wel weet wanneer hij een patiënt naar de wachtkamer van de huisarts moet doorverwijzen.” grote apotheekdichtheid met een grote toegankelijkheid en het GFD dat nu wordt ingevoerd is een prachtig initiatief. Dat zijn redenen te meer om ons geneesmiddelenbeleid te gaan liberaliseren en de apotheker de verantwoordelijkheid te geven die hem toekomt en die hij perfect kan dragen.” Van Reeth heeft het zowat gehad met het amalgaam van stemmingmakende enquêtes en onderzoekjes waarbij alles door elkaar wordt gehaald en die doen uitschijnen dat de schakels in de gezondheidsketen hun werk niet altijd even goed doet. “Er zullen altijd mindere elementen zijn en er zullen altijd mazen in het net zijn, Meer geneesmiddelen die van Rx naar OTC zouden moeten... “Neem nu bijvoorbeeld vastatines, potentiepillen of urinaire antiseptica”, geeft René Van Reeth als voorbeeld. “Maak daar desnoods kleinere verpakkingen van en geef die een OTC-statuut. Het zou trouwens een goed idee zijn om alle geneesmiddelen op voorschrift die niet, of amper, worden terugbetaald eens onder de loep te nemen. Behalve natuurlijk moleculen zoals slaap- en kalmeermiddelen. Bereken dan eens hoeveel je daardoor kunt besparen. En pas op, ik wil absoluut geen patiënten bij de dokters weghalen. Want mijn voorstel is om dat uitgewonnen geld niet in het budgettaire tekort te steken, maar wel in de andere kant van de geneesmiddelenlijn te investeren. Gebruik die vrijgekomen middelen om innoverende geneesmiddelen sneller op de markt te brengen en patiënten die nu amper of niet kunnen geholpen worden, wél te helpen.” Maar wordt het dan niet duurder voor de patiënt? “Dat moet je vanzelfsprekend vermijden. De patiënt kan de dupe niet zijn. Voor Rx-geneesmiddelen die nu niet worden terugbetaald, verandert er voor de patiënt niets. Voor geneesmiddelen uit de Cx-categorie is het remgeld nu al 80 procent. Breng die middelen in OTC en je krijgt automatisch meer concurrentie en een lagere prijs. Tegelijkertijd moet de apotheker zijn expertise voor dat soort middelen up to date houden. De verplichte bijscholing is daarvoor een ideale gelegenheid.” Klaar Zijn de apothekers – en in dezelfde lijn ook de artsen – klaar en bereid om deze rol op zich te nemen? “Jonge apothekers worden duidelijk al opgeleid om die taak te vervullen en ze zijn er bekwaam voor. En ook jonge artsen zien het voordeel van een goede verstandhouding met duidelijk overleg met de apothekers. Maar er zijn natuurlijk voorwaarden. Zo kan liberalisering alleen als de apotheker door de overheid in zijn bekwaamheid wordt bevestigd en geneesmiddelenuitreiking enkel door apothekers in een gesloten circuit kan gebeuren. Het Gedeeld Farmaceutisch Dossier is een prachtig instrument, zeker als je dat gaat combineren met een goede software-ondersteuning. Al pleit ik ervoor om in dat GFD àlles, maar dan ook àlles op te nemen. Dus alle voorschriftplichtige geneesmiddelen, alle OTC-geneesmiddelen maar net zo goed bijvoorbeeld zonnecrème waar de patiënt allergisch op reageert.” Farma-experts stellen dan weer dat zo’n volledig GFD een vals gevoel van controle kan geven omdat bijvoorbeeld ouders vaak OTC-geneesmiddelen komen halen voor hun kinderen zonder dat aan de apotheker te zeggen. Zo komt die molecule op hun GFD te staan en niet op het GFD van het kind. Met alle mogelijke gevolgen van dien. “De apotheker zal moeten blijven bevragen, want dat is inderdaad een risico”, geeft René Van Reeth als oplossing. “Datzelfde risico heb je echter ook als een ouder van een arts een voorschrift krijgt voor bijvoorbeeld een middel tegen reisziekte. Ook de arts kan enkel heel hard benadrukken dat hij dat voorschrift enkel geeft voor de patiënt die voor hem zit...” ◆