Samenvatting Het botverankerd hoortoestel, de Bone Anchored Hearing Implant (BAHI), is een hoortoestel voor patiënten met enkel -of dubbelzijdig conductief of gemengd gehoorsverlies. Ook voor patiënten met eenzijdige binnenoordoofheid, ook wel single-sided deafness (SSD) genoemd wordt de BAHI toegepast. De audiologische voordelen en toegenomen kwaliteit van leven zijn bekend, toch zijn er ook enige nadelen van de BAHI te noemen. Het feit dat huidreacties zich voor kunnen doen en het implantaat los van het bot kan komen, zijn belangrijke complicaties. Onderzoek naar verschillende factoren die hierop van invloed zouden kunnen zijn, is om die reden erg relevant. Gekeken naar de locatie van het implantaat achter het oor en de dikte van de huid is er geen relatie gevonden tussen deze factoren en de mate van huidreacties of verlies van het implantaat (hoofdstuk 2.1). Diabetes Mellitus (DM) daarentegen geeft een verhoogde kans op implantaat verlies. In een grote groep van 739 implantaten is er een implantaatverlies van 5,1% in patiënten zonder DM tegenover 14% in patiënten met DM (hoofdstuk 2.2). DM leidt tot een veranderde botopbouw en zou zo tot verminderde verankering van het implantaat kunnen leiden. Een implantaat stabiliteit quotiënt (ISQ) kan berekend worden als maat voor de bot-implantaat interactie. In een prospectieve studie (n = 29) werden ISQ-waarden gemeten waarbij reeds na drie weken de geluidsprocessor op het implantaat is geplaatst. Dit gaf geen problemen in de vorm van implantaatverlies of huidreacties (hoofdstuk 2.3). Een analyse van 1132 implantaten toonde een totaal implantatieverlies van 8,3%. Een huidreactie werd gevonden bij 4,5% van de polikliniekbezoeken. Er werden significant meer huidreacties gevonden bij kinderen (hoofdstuk 2.4). Naast implantaatkarakteristieken worden resultaten van de BAHI voor patiënten met eenzijdige binnenoordoofheid (SSD) beschreven. Oudere patiënten met SSD zouden wellicht meer versterking van het geluid nodig hebben, maar de huidige studie toonde een hoge mate van kwaliteit van leven aan zonder dat problemen werden aangegeven met het hanteren van het toestel of schoonmaken van de huid (hoofdstuk 3.1). Om preoperatief een goed beeld te krijgen van het te verwachten effect wordt de BAHI ten minste een week op een hoofdbeugel geprobeerd. Patiënten met SSD en een relatief goed gehoor op het enig horende oor blijken minder snel geneigd zijn voor de BAHI te kiezen. Er werden geen aanknopingspunten gevonden tussen het succes van de BAHI en het cosmetische aspect, noch tinnitus of de etiologie van de SSD (hoofdstuk 3.2). Indien SSD-patiënten voor een BAHI kiezen, blijven de meeste gebruikers enthousiast. Het percentage dat de BAHI op termijn niet meer gebruikt is na gemiddeld 5 jaar 83% en na gemiddeld 10 jaar 69%. Een analyse bij 135 patiënten toonde op verschillende momenten over maximaal 20 jaar een vergelijkbare tevredenheid. De mate van tevredenheid werd niet beïnvloed door het geslacht, leeftijd, de mate van richting horen of het uiterlijk en hantering van het apparaat (hoofdstuk 3.3). Samenvattend beschrijft dit proefschrift de klinische aspecten van de BAHI in de vorm van complicaties en implantaatkarakteristieken. Daarnaast wordt de mate van tevredenheid op de lange termijn beschreven bij SSD patiënten.