nrc.next WOENSDAG 23 JULI 2014 carriere .kort 3 Werken totdat je niet meer kunt Verzuim Nog nooit veroorzaakten stressklachten zo veel verzuim als in de eerste helft van dit jaar. Erg, toch? Bedrijven vinden werkdruk vooral een probleem van de werknemers D ZIEK STEVEN VERSEPUT Minder letsel door bedrijfsongevallen e zoveelste reorganisatie. Je mag voorlopig blijven – wat een opluchting. Maar dat gevoel verdwijnt snel als je dag na dag overwerkt. Je moet wel, want dezelfde hoeveelheid werk moet met minder mensen worden gedaan. Je kunt niet verzwakken, doelen moeten worden gehaald. Je wordt opgeslokt door je computerscherm, tijdens de lunch werk je door. Je reageert geïrriteerd en bent gespannen. Je piekert, slaapt slecht en loopt constant achter de feiten aan. Werkdruk of werkstress. Steeds meer mensen hebben er last van en melden zich daarom ziek, zo blijkt uit onderzoek van arbodienstverlener ArboNed op basis van ruim één miljoen werknemers. Van de 4,6 miljoen verzuimdagen in de eerste helft van dit jaar, kwam 10 procent door stress. Dat is acht keer zoveel als in 2009. Het aantal mensen dat lichamelijke of geestelijke schade opliep bij een ongeval op het werk is vorig jaar licht gedaald, van 6,9 naar 6,7 procent. In 2013 hadden zo’n 458.000 Nederlanders een bedrijfsongeval, zo meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek. Dat is ongeveer 1 op de 15 werknemers. Het gaat in 70 procent van de gevallen om wonden, botbreuken, verstuikingen of verbrandingen. Bij 20 procent gaat het om geestelijke schade. Niet eerder veroorzaakten stressklachten zo veel verzuim als in de eerste helft van dit jaar, zegt Corné Roelen, bedrijfsarts en epidemioloog bij ArboNed. Die ziektedagen kostte de ‘bv Nederland’ in dat half jaar veel geld, bijna 800 miljoen euro – daarin zijn de kosten van behandeling nog niet meegerekend. Het stressgerela- De ziektedagen kostte de ‘bv Nederland’ veel geld, bijna 800 miljoen euro teerd verzuim nam vooral toe in de sectoren onderwijs, zorg, ICT en financiële instellingen. Door de crisis moeten veel bedrijven het met minder mensen doen. Ook zorgt het combineren van werk en privé voor veel stress, zegt Roelen. In zijn spreekkamer merkt hij dat mensen de zorg voor kinderen of mantelzorg moeilijker kunnen combineren met werk. Het onderwerp werkdruk krijgt steeds meer aandacht. Zo werd in mei de campagne ‘Herken de druppel’ over arbeidsbelasting gepresenteerd door Lodewijk Asscher (Sociale Zaken, PvdA). En begin november is de ‘Week van de werkstress’. Genoeg belangstelling, maar doen bedrijven er genoeg aan om klachten over werkdruk daadwerkelijk tegen te gaan? „Nee, het is bij veel bedrijven geen item”, zegt Carolien Hamming, directeur van het CSR Centrum voor Stressmanagement. „Ik hoor in mijn netwerk vaak dat managers er geen aandacht voor hebben. Eigenlijk vinden bedrijven werkdruk een probleem van de werknemers zelf.” De cijfers geven haar gelijk. Een groot deel van de Nederlandse werknemers vindt dat bedrijven niet genoeg doen, zo blijkt uit onderzoek van TNO uit 2012. 40 procent van de ondervraagde werknemers zegt dat aanvullende maatregelen op het gebied van werkdruk en werkstress nodig zijn. VERGOEDING Vakbond FNV Bondgenoten heeft in de eerste helft van dit jaar zo’n 35 miljoen euro losgekregen aan vergoedingen voor leden. Dat is 9 miljoen meer dan het gemiddelde over de afgelopen drie jaar. Het bedrag werd over zo’n vijfduizend zaken verdeeld. Het overgrote deel kwam voort uit ontslagzagen, meldt FNV. De vakbond kreeg het eerste half jaar bijna achtduizend juridische dossiers binnen: drieduizend gingen over ontslagen. Duizend zaken gingen over niet betaald loon. ILLUSTRATIE TOMAS SCHATS FNV: Meer geld uit juridische zaken Anke. Smoesjes D iego is de meest onprofessionele makelaar van New York. Al zal hij dat zelf nooit toegeven, want Diego heeft altijd een smoesje. Een week eerder hadden we hem ontmoet op 5th Avenue in Sunset Park, Brooklyn. Hij was een kwartier te laat voor onze afspraak omdat „de bus maar niet doorreed”. Diego woont, zo vertelde hij later, op loopafstand. Hij liet ons op die warme maandagochtend een charmant en zonnig tweekamerappartement zien met vanuit het keukenraam een fraai – zij het gedeeltelijk geblokkeerd – uitzicht op de skyline van Manhattan. Wij waren om. Diego ging het voor ons regelen. Nu is een huis huren in New York als nietAmerikaan zonder (Amerikaans) contract of (Amerikaans) kredietverleden lastig. Zelfs als je kunt aantonen dat je in één jaar tijd het vereiste veertigvoudige (!) van de huurprijs verdient, durven de meeste huiseigenaren het niet aan. Diego vond bellen met de eigenaar niet nodig. Hij wilde eerst een dossier maken voor de huisbaas zodat we goed beslagen ten ijs zouden Voor het werk naar het buitenland. Leuk, maar hoe doe je dat, een nieuw bestaan opbouwen? komen. Oh, en of we even de verplichte ‘good faith deposit’ van 500 dollar wilden betalen. Cash. Voordat je ons meteen afschrijft, een borg betalen aan de makelaar is hier niet ongebruikelijk. Je laat ermee zien dat je serieus geïnteresseerd bent en de makelaar niet voor niets het huis van de markt haalt. Wanneer de huisbaas je huurverzoek afwijst, krijg je het terug. Meestal binnen 48 uur. Bij ons duurde het ruim een week. Diego had iedere dag een nieuw smoesje waarom hij ons geld niet had. Hij had de envelop aan de huisbaas gegeven. De huisbaas belde niet terug. De huisbaas was plots de stad uit (noodgeval binnen de familie). Vlak voor het weekend bood Diego aan ons alvast een gedeelte van het bedrag terug te geven. Maandagmiddag belde hij. Excuses, excuses, we hadden 24 uur niks van hem gehoord, omdat hij „zijn Blackberry in de wc had laten vallen”. Maar, goed nieuws, hij had onze 500 dollar. Of we hem om kwart over vier wilden ontmoeten in het metrostation op 4th Avenue en 9th Street. Bij de ingangspoortjes. Om half vijf was-ie er. Diego hield zijn zonnebril op en speelde nonchalant met zijn Blackberry. Onze zorgvuldig uitgeprinte en samengevoegde documenten zagen er niet uit alsof ze ooit waren bekeken en de envelop met borg was opvallend lichter dan de week daarvoor. In plaats van de door ons gepinde twintigjes kregen we het bedrag in biljetten van honderd en vijftig dollar terug. Diego lachte, gaf ons een hand en wenste ons succes met de huizenjacht. Of de huisbaas van het charmante tweekamerappartement in Sunset Park onze papieren ooit heeft gezien, betwijfel ik. Het huisje wordt weken later nog steeds te huur aangeboden. Ik vermoed dat Diego wekelijks een nieuwe stumper uitkiest die zo goedgelovig is om hem 500 dollar borg te geven voor een huis dat hij nooit gaat krijgen. Al zal hij dat natuurlijk nooit toegeven. Deze zomer vervangen Anke Meijer en Pieter van Os columnist Japke-d. Bouma. Zij bouwen een nieuw bestaan op in New York en Warschau. Anke besloot zelf te vertrekken, Pieter reist met zijn vrouw mee.
© Copyright 2024 ExpyDoc
