klik hier - NVT Pattaya

Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya
http://www.nvtpattaya.org
NVTP-Magazine 221, 22 februari 2015
Redactie: Piet van den Broek
Deze maand houden we onze borrel niet op de laatste donderdag maar op
maandag 23 februari i.v.m. de planning in de Varuna. De borrel wordt
opgeluisterd met een quiz over de geschiedenis van de NVTP, een inleiding over
ziektekostenverzekeringsproblemen en een loterij. Genoeg te beleven!
Inhoud
blz.
1. Voorwoord
2. Van het bestuur
2.1. Van de voorzitter
2.2. In memoriam Frans Burghouwt en Dick Hofstee
3. Aankondigingen
3.1. De maandelijkse borrel
3.2. Afscheid van het ambassadeursechtpaar
4. Het NVTP Golftoernooi
5. De autorally: boeiende landschappen en lastige vragen
6. Paspoort voor Thaise vriendin of vriend
7. Khmergebouw tijdens de autorally
8. Bplaa Phao Gleua
9. Eekhoorn
10. Wat Nong Yai
11. De boekenclub aan het werk
12. Advertenties
13. Colofon
1
2
2
2
3
3
3
3
4
6
8
9
11
12
13
15
17
18
1.Voorwoord
Het nieuwe nummer van het magazine, met verslagen van het golftoernooi en de
autorally. En verder iets over eekhoorns, nijlbaarzen, een Khmergebouw, een
mooie tempel, paspoorten en de boekenclub. Kortom: weer voor elk wat wils. Ik
wens u veel plezier met dit nummer.
2. Van het bestuur
2.1. Van de voorzitter
Beste Mensen,
De eerste helft van het lopende verenigingsjaar zit er inmiddels alweer op! Na de
fantastische autorally en maandborrel van februari resteert in ons hoogseizoen nog
de maandborrel van eind maart waarin we traditioneel afscheid nemen van aardig
wat leden die „tijdelijk‟ terugkeren naar Nederland. Onze Koningsdagviering op 27
april is al in ons laagseizoen dat duurt tot eind september. Het eerste grote
evenement in het nieuwe hoogseizoen is de Algemene Ledenvergadering van eind
oktober, want pas dan is een behoorlijk aantal van de „overwinteraars‟ weer terug
in Pattaya.
We kunnen terugzien op 6 succesvolle maanden met zeer goed bezochte
verenigingsactiviteiten. Alle dank en respect daarvoor aan onze evenementencommissie, sinds kort geleid door Angelien Roovers, en verder bestaande uit Diny
van Dieten, Sieb Elzinga, Lodewijk Lagemaat en Cees van Meurs. Daarnaast dank
aan Fred Blokker en Angelien die vrijwel eigenhandig respectievelijk de autorally
en het golftoernooi hebben georganiseerd. Net als bij elk evenement werden zij
daarbij geholpen door een team van (andere) vrijwilligers.
Zonder vrijwilligers bestaat onze vereniging niet! Hiërarchisch bezien begint dat
bij het bestuur, dan de evenementencommissie plus leden als Angelien en Fred, en
dan natuurlijk al onze clubcoördinatoren – die uiterst belangrijk werk doen, maar
veel te weinig aandacht krijgen – plus onze kascommissie en een groep helpers die
allerlei diensten verleent. Alles bij elkaar zeker 30 mensen die altijd klaar staan,
ofwel 10% van onze vereniging; fantastisch!
Voor mij zijn alle vrijwilligers gelijk; we zijn allemaal radertjes in het NVTP
klokwerk. Niemand is meer belangrijk dan een ander; als er 1 radertje ontbreekt
hapert immers het uurwerk. Natuurlijk wordt van sommigen meer verwacht dan
2
van anderen, maar dat hangt samen met de zelfverkozen verantwoordelijkheid, en
heeft niets te maken met het belang in het totale raderwerk.
Ik heb mij voorgenomen alle vrijwilligers op gepaste wijze te bedanken tijdens de
Algemene Ledenvergadering van oktober. „Publieke erkenning‟ is het minste dat
we kunnen doen, maar er zal meer zijn! Noteer het maar vast voor donderdag 29
oktober!
Tot spoedig ziens!
Martin Brands
2.2. In memoriam Frans Burghouwt en Dick Hofstee
In korte tijd bereikten ons de berichten van het overlijden van twee van onze leden:
Frans Burghouwt in Nederland en Dick Hofstee in Thailand. Frans was actief lid
van de Nederlandse Bridgeclub Pattaya en Dick van de Klaverjasclub. De komst
naar Thailand van Frans en Loes Burghouwt werd verhinderd door de plotselinge
opname van Frans in het ziekenhuis vanwege een infectie die hem uiteindelijk
fataal is geworden. Dick Hofstee werd volkomen onverwacht getroffen door een
fataal herseninfarct; met zijn uit Nederland overgekomen zuster hebben wij onder
grote belangstelling afscheid van Dick genomen op 18 februari in Wat Bun
Kanchanaram. Wij condoleren alle nabestaanden en vrienden met dit grote verlies.
3. Aankondigingen
Zie voor meer en actuele informatie vooral ook onze website.
3.1. De maandelijkse borrel op 23 februari
Deze zal dit keer niet plaatsvinden op de laatste donderdag van de maand maar op
maandag 23 februari in de Royal Varuna Yacht Club. Het programma vermeldt een
presentatie over ziektekostenverzekeringen door Frank van Oordt, een quiz over de
lustrumkroniek van de NVTP en een loterij. Culinaire aankleding: kippensoep en
fingerfood. Toegang 200 baht voor leden en 400 baht voor niet-leden.
3.2. Afscheid van het ambassadeursechtpaar op 25 februari
Onze ambassadeur Joan Boer gaat binnenkort met pensioen en op 25 februari is er
daartoe een afscheidsparty georganiseerd in de tuin van de residentie in Bangkok.
3
De Biggles Big Band zal dit feest muzikaal opluisteren. Aanvang 20.00 uur;
dresscode: smart casual. Aanmelding is helaas niet meer mogelijk.
4. Het NVTP Golftoernooi
Angelien Roovers
Op 27 januari jl. werd het tweede NVTP golftoernooi gespeeld op de Pattana
golfcourse in Sri Racha. Maar liefst 36 golfliefhebbers hadden zich aangemeld.
Velen van hen hadden zich in oranje kleuren uitgedost, of een rood-wit-blauw
tintje aangebracht op hun outfit. De wedstrijdvorm was texas scramble.
De eerste spelers melden zich al om half elf. De deelnemers werden verwelkomd
met speciaal uit Nederland ingevlogen stroopwafels en krentenbrood. Daarnaast
kregen zij een goody- bag met
daarin een handdoekje met NVTP
2015 erop geborduurd, een flesje
water en een golfballetje.
Nadat alle spelers kennisgemaakt
hadden met hun captain en
teamleden en de groepsfoto was
genomen, gingen de teams op zoek
naar hun caddy, en oh ja, vanaf
welke baan starten we ook al weer?
We hadden een “two way start” om
12.30 uur, dat betekent dat we op
twee verschillende banen begonnen: de Andreasbaan en de Brookeibaan. Het bleek
dat er een par zes was en dat er hele lange par 4 holes waren. Het spelen van par
was dan ook vaak geen sinecure. De waterpartijen bleken voor veel spelers een
struikelblok te zijn: veel balletjes haalden net niet de overkant en verdwenen in het
water. “Hè, wat jammer nou!”.
Maar niet getreurd, de medespelers zorgden er vaak voor dat er toch een mooie
score kon worden genoteerd.
4
Om half zes was iedereen weer in het clubhuis. Nadat men zich had opgefrist en
genoten van een drankje op het terras of in het clubhuis, gingen we om half zeven
aan tafel. Vier mooie gedekte tafels voor 38 personen stonden voor ons klaar. De
spelers genoten van een heerlijke maaltijd met een bier of frisdrank naar keuze en
een lekker glaasje wijn aangeboden door een van onze sponsors. De voorzitter van
de NVTP, Martin Brands, vergezeld door de voorzitter van de Evenementencommissie, had ook nog voor een extra presentje gezorgd. Op alle borden was een
kaart en een pen neergelegd. Op de kaart stond een afbeelding van Kolven op de
IJssel, een schilderij van Hendrick Avercamp uit 1625. In zijn toespraak gaf
Martin een toelichting. Het spelletje “Kolven” werd al eeuwen geleden beoefend.
Het blijkt dat de uitdrukking “een kolfje naar zijn hand” voortkomt uit de
golfsport. Vroeger werd bij het kolven de bal door een lange stok of colf/kolf
geslagen. Deze stok moest goed in de hand liggen en ieder had dan ook zoveel
mogelijk een kolfje naar zijn hand.
Tijdens het diner de prijsuitreiking. De eerste drie teams kregen gouden, zilveren
en bronzen medailles omgehangen door de voorzitter en de daarbij behorende
prijzen uitgereikt. Het goud was voor het team van Pieter Kranendonk, met Ron
Atacon, Els Janning en Paul Slegers (68 slagen). Zilver was voor het team van
Wim Moerman, met HJ Janning , Ben Verbon en Rien Huige (69 slagen). Met
brons ging het team van John Seton, met Karel Ferdinandus, Lieve Slegers en
Angelien Roovers, naar huis (69 slagen).
De longest drive voor de dames was voor
Joke Koch. Van de heren werd geen
longest drive genoteerd. Er waren twee
neary‟s uitgezet. Als enige bereikte
Angelien de green op Brookei 3. De green
van Andreas 8 bleek voor alle spelers
onbereikbaar. Alle 36 afslagen bleken te
kort of te lang. Tenslotte ontving het team
van Kitty Stor, met Pel Eggenbeen,
5
Marlies Banning en Anneke Algra, een stuiterende lichtballen wegens het mooie
ronde getal van 80 slagen.
Wim Moerman bedankte de organisatie voor de mooie golfdag en ook Paul Slegers
sprak met de nodige kwinkslagen zijn waardering uit. Door de organisatie werden
ook de sponsors uitgebreid bedankt, want mede door Tuliphouse, Suniture en de
NVTP is het een geweldig toernooi geworden, dat met veel applaus werd
afgesloten.
5. De autorally: boeiende landschappen en lastige vragen
Piet van den Broek
Met 26 teams en 109 deelnemers overtrof de belangstelling voor de jaarlijkse
autorally zelfs die van vorig jaar, dus het was weer een drukte van belang bij het
startpunt in de Jomtien Plaza Residence op zondagochtend 8 februari.
Het team waar ik deel van uitmaakte ging er als eerste vandoor en vol goede moed
begonnen we aan parcours nr.1, goed voor 28,3 kilometer, waarvoor 1 uur en 50
minuten beschikbaar was. Keurig volgden we de instructies, soms na enig
geredeneer over de uitleg daarvan en onze reactie daarop. Maar alles bleek te
kloppen en ook in onze beantwoording van de tussendoor gestelde vragen hadden
we alle vertrouwen: vruchten van ons gezamenlijk denkvermogen. Intussen
vergaapten we ons vol bewondering aan het altijd weer verrassende landschap ten
zuidoosten van Pattaya. Vooral de lang geleden aangelegde dijk om een waterreservoir appelleerde aan onze vaderlandse sentimenten. Door glooiende
landschappen en pittoreske dorpjes, waar altijd een feestelijke tempel het stralende
middelpunt vormt, bereikten we 20 minuten eerder dan gepland de eerste
controlepost. Ging dat even vlot! Helaas moesten we ervaren dat de spelletjes die
we daar kregen aangeboden, ons niet zo vlot afgingen. Vooral het herkennen van
allerlei logo‟s deed ons kreunen en zuchten. Enfin, we strekten even de benen,
dronken wat en gingen toch weer gesterkt parcours nr.2 in, een afstand van 26,4
kilometer, gebudgetteerd op 1 uur en 30 minuten.
Aanvankelijk voerde dat ons door hetzelfde prachtige landschap, waaronder een
indrukwekkend natuurgebied. We sloegen de plank nog flink mis toen we de
functie van een hutje tussen twee vijvers interpreteerden als bewaking van
lotusbloemen, terwijl het achteraf een vogelobservatiepost bleek. Geen vogel te
zien noch te horen! Wel veel lotusbloemen …..
Van lieverlee koersten we westwaarts, staken de spoorlijn en de Sukhumvit over en
reden een reusachtig uitgestrekt terrein op van de Thaise marine. Via indrukwek6
kend brede, met majestueuze boompartijen omzoomde lanen, bereikten we
Saikaew Beach. Intussen hadden we nog een raadselachtige beeldengroep
bewonderd, waaraan uiteraard ook weer een vraag verbonden was: een lachend
jongetje op de rug van een draak, dreigend een naakte bedelaar de hersens in te
slaan. Een fors uitgevallen dame met een oerlelijk hoofd en torpedo-achtige
borsten (de Thaise marine?) lijkt hier protest tegen aan te tekenen. Op enige
afstand wordt dit tafereel opgeluisterd door een fluitspeler en een zeemeermin.
Waar staan we naar te kijken? Geen flauw idee!
Even verderop bereikten we aan het strand het tweede controlepunt, alweer 20
minuten eerder dan gepland. We moesten daardoor even wachten op de
verrukkelijke belegde broodjes en de krentenbollen van onze sponsor The Bakery,
waar we vervolgens met grote happen van genoten, geteisterd door de vraag wat
toch wel de nummers waren van de twee oorlogsbodems die we zojuist gepasseerd
moesten zijn maar waar we ons niets van konden herinneren.
Parcours nr.3 beloofde een afstand van 39,2 kilometer met een tijdsbudget van 1
uur en 40 minuten. Het speelde zich weer voornamelijk af ten zuidoosten van
Jomtien, in de buurt van de Silverlake Vinyard zullen we maar zeggen. Weer dat
uiterst gevarieerde landsschap, bezaaid met leuke dorpjes en buurtschappen.
Centraal punt was nu de Mondop en daar was natuurlijk ook weer een lastige vraag
mee gemoeid. Enfin, we sloegen ons er doorheen en gaven onze ogen goed de kost.
Zelfs mensen die hier beschikken over een eigen auto moesten erkennen dat ze op
allerlei plaatsen kwamen die toch wel weer nieuw en opmerkelijk waren.
Tenslotte arriveerden we bij de laatste controlepost, op een soort fantasieranch,
uitgedost met namaak cowboys en dito indianen. Daar werden we weer gelaafd en
nog even op de pijnbank gelegd voordat we de laatste etappe inzetten. Deze voerde
ons over voornamelijk bekend terrein naar de bekende eindbestemming (de
7
Varuna) en er waren geen bijzondere opdrachten meer aan verbonden, zodat er
weinig over te melden valt.
In de Varuna druppelden de teams gestaag binnen, maar omdat het er zoveel
waren, ging daar geruime tijd mee heen. Fred en zijn team sloegen aan het rekenen
en wij genoten van een drankje en na enige tijd ook van het royale buffet, na een
lange dag van hard werken. Tegen het einde van de maaltijd was het zover: Fred
begon achteraan met de uiteindelijke rangorde van de teams en tenslotte bleek het
team bestaande uit Rien Huige, Ron Atacon, Paul en Lieve Segers de beste score te
hebben behaald en daarmee de eerste prijs en de wisselbeker in de wacht te hebben
gesleept. Applaus voor hen en direct daarna nog meer applaus voor Fred Blokker
en zijn team van vrijwilligers, die ons weer een prachtige dag hadden bezorgd.
Ondanks het feit dat ons team er uiteindelijk niet veel van gebakken bleek te
hebben …. Volgend jaar beter!
6. Paspoort voor Thaise vriendin of vriend
Dick Koger
Vroeger moest een Thai voor zijn of haar paspoort naar Bangkok. Ik herinner me
een druk kantoor in een winkelcentrum in Bang Na. Het kan tegenwoordig
eenvoudiger. Van Willem Diele verneem ik dat er sinds kort een kantoor in Pattaya
is gevestigd. Hier worden de gegevens voor het verkrijgen van een paspoort
verwerkt. Ook de juiste pasfoto kan hier genomen worden. Het is vaak druk, dus
houd rekening met een lange wachttijd.
Het kantoor is gevestigd in Pattaya aan de Second Road op de begane grond van
het grote winkelcentrum tegenover Soi 13 en is van maandag tot en met vrijdag
8
open van 9.00 tot 16.30 uur. De kosten voor een nieuw paspoort bedragen 1.000
Baht plus 50 Baht verzendkosten.
Binnen een week na aanvraag wordt het paspoort per aangetekende post bezorgd.
Heeft iemand al ervaring met de nieuw ingevoegde mogelijkheid om digitaal het
90-daagse bezoek aan Immigration te regelen?
7. Khmergebouw tijdens de autorally
Dick Koger
Ieder jaar zijn we weer verbaasd dat de autorally ons in de buurt van Pattaya
nieuwe dingen laat zien. Enerzijds omdat er voortdurend gebouwd wordt,
anderzijds dankzij het vernuft en de grote inzet van de onvolprezen organisator.
Dit jaar reden we tamelijk onverwacht door het straatje waar HankyPanky, de
goochelmagnaat, is gevestigd. Even daarna zagen we rechts van de weg een
bouwwerk waar men nog volop mee bezig was en wat het meest leek op een
Khmertempel in aanbouw. Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig wat de bedoeling
van dit architectonische hoogstandje is, maar er werden geen vragen over gesteld,
Dus reden we er voorbij.
Toch wil ik die nieuwsgierigheid, die ook bij mij postvatte, bevredigen. Enige
dagen na de rally rijden we erheen. We ontdekken dat wat het begin van een
tempel zou kunnen worden, de wand is van een gigantische oprijlaan.
9
Het is een aaneenschakeling van beeldhouwwerken. Aan het eind van de oprijlaan
bevinden zich tot onze stomme verbazing gewoon huizen. Nou ja, gewoon,
allemaal met veel beeldhouwwerk in de Khmerstijl. Allemaal met een deur van
eeuwenoud hout met daarnaast evenwel een elektrisch belletje. Eén deur staat open
en we zien een binnenplaats met veel houtwerk in een uitermate luxe uitvoering.
De huizen zijn kennelijk bewoond, maar het is ook duidelijk dat het complex nog
niet klaar is, want buiten wordt nog volop gebouwd. De bouwer is kennelijk een
man met een missie. Waarschijnlijk een leraar geschiedenis uit een schatrijke
familie. Over een jaar ga ik er nog maar eens kijken.
Wie geïnteresseerd is, kan natuurlijk de route van de autorally volgen, maar het is
eenvoudiger om op de Sukhumvit de afslag Soi Hua Yai te nemen. Over de
10
spoorbaan en vlak voor de tempel rechtsaf. Langs HankyPanky en bij de eerst Ysplitsing rechts aanhouden. Je ziet het complex aan de rechterkant van de weg.
8. Bplaa Phao Gleua
Lodewijk Lagemaat
De Ninvis (Nijlbaars) is erg bekend in Thailand , maar komt oorspronkelijk niet uit
Thailand. Hij werd pas in 1967 hier naar toegebracht door de toenmalige Japanse
kroonprins Akihito, die 50 Ninvissen aanbood aan Zijne Koninklijke Hoogheid
Koning Bhumibol Adulyadej.
De vis bleek zo goed aan te slaan in de koninklijke keukens, dat hij ook voor
verdere kweek gebruikt werd. Het resultaat is dat vandaag de dag wilde Nin in
praktisch elk vers zoetwatergebied in
Thailand gevangen kan worden.
Voor de bereiding van de vis worden
kruiden fijn gemaakt en in de holtes
van de vis gestopt.Dan wordt de vis
met een mix van maizena en water
ingewreven en bedekt met grof
zeezout en daarna langzaam boven een
houtskoolvuurtje gegrild. De vis blijft
na deze bereiding toch nog sappig en
heeft een verrukkelijke maak.
De reden is dat het grove zeezout een “schil” om de vis vormt, waardoor de
natuurlijke smaak en sappen bewaard blijven. Er zijn maar een paar ingrediënten
nodig om de vis klaar te maken met daarnaast nog wat citroengras en andere
attributen naar eigen smaak toe te voegen. Het gaat niet alleen om de vis, maar
erbij komen nog een aantal smakelijke attributen. Te denken valt aan een verse
salade met kleefrijst genaamd Sen khanom Jeen en stengels met aangemaakte
Thaise basilicum, mint, dille of koriander.Verder zijn er een aantal verrukkelijke
sauzen, die door de Thaise mensen Nam Jin Ahaan Talay genoemd worden en bij
de vis gebruikt kunnen worden. De meest algemene manier van opdienen is de
Nin, als gerecht Bplaa Phao Gleua genaamd, klaar te maken in een bed van
opgerolde sla. Het geheel is een zeer smaakvolle en betaalbare maaltijd.
11
9. Eekhoorn
Dick Koger
Onlangs schreef ik een stukje over onze befaamde winterbridgedrive. Die was dit
jaar in de twee restaurantzalen van de Sugar Hut, een oase van rust aan de drukke
Thappraya Road. Je waant je in een houten blokhut midden in het oerwoud.
Terwijl de meeste mensen op de binnenplaats staan te genieten van een drankje en
een hapje, zit ik even binnen met een verkoelend biertje. Ik kijk naar buiten en zie
tot mijn vreugde in een boom vlakbij het raam een witte eekhoorn. Je ziet ze wel
vaker en het is altijd een genot om naar dit dartele diertje te kijken. Ik pak mijn
camera, maar besef dat een foto
weinig kans heeft. De afstand
lijkt te groot en het diertje te
klein. Met de telelens lukt het
bijna nooit een goede scherpe
foto te maken. Toch kan ik het
niet laten.
Thuis ben ik verrast. Inderdaad
is de foto niet helemaal scherp,
maar het bewegelijke beest en
de ruisende bladeren komen
eigenlijk goed tot hun recht.
Als ik het zo gewild zou hebben, dan is het misschien wel een geslaagde foto.
Ik zoek op Internet ook nog even naar eekhoorns in Thailand. Ongelooflijk, maar
er zijn wel tien verschillende soorten. Afgezien van hun Latijnse namen hebben ze
ook een totaal verschillend uiterlijk. Er zijn zwarte, bruine, grijze en witte. Ook
mooi gestreepte. Ze leven in bomen of op de grond. De vliegende eekhoorn komt
hier niet voor. Maar er is wel een soort dat een herinnering boven haalt. Lang
geleden, in het pre-googeliaanse tijdperk, bracht ik eens een bezoek aan het
nationale park Khao Jai. Daar wandelden we, een Thaise reisgenoot en ik, door het
oerwoud, toen we plotseling een groot zwart beest in een boom zagen. We konden
het niet thuisbrengen. We dachten aan een marterachtige, maar eigenlijk leek het
op een veel te grote eekhoorn. Voor ik mijn camera in gereedheid had gebracht,
was het dier weer verdwenen. Nu, twintig jaar later, stuit ik op de Black Giant
Squirrel. En een foto toont duidelijk het beest dat opgeborgen in mijn herinnering
zat. Het aardige is dat als verblijfplaats expliciet Khao Yai genoemd wordt. Dat is
weer een afgesloten hoofdstuk. Merkwaardigerwijze tref ik ook een foto van een
oude vrouw in Esan. Trots laat zij haar avondmaaltje zien, een delicatesse volgens
kenners uit deze streek. Bridgen is altijd weer verrassend.
12
10. Wat Nong Yai
Dick Koger
Wanneer ik vanuit de spreekkamer van mijn cardioloog in het Bangkok Hospitaal
Pattaya terugloop naar de gigantische wachtkamer, staat mijn Thaise steun en
toeverlaat voor het raam naar Sukhumvit Road te kijken. Moet je zien, zegt hij, dat
stond er vorige keer nog niet. Hij wijst naar een kolossaal Boeddhabeeld aan de
overkant van Sukhumvit, zo te zien achterin de daar liggende tempel. We besluiten
daar maar eens een kijkje te gaan nemen.
Deze tempel heet Wat Nong Yai en ik ben nog niet zolang geleden hier geweest in
verband met een crematie. Toen is me in ieder geval niets opgevallen. Sterker nog,
toen is me niet eens opgevallen dat hier een schitterend tempelgebouw staat. We
waren voorin in een zaaltje, waar in een hoek ook de oven was. In die zaal vielen
alleen muurschilderingen op met afschuwelijke taferelen.
13
Verder landinwaarts ligt de eigenlijke tempel, een
buitengewoon fraai voorbeeld van de tempelstijl van de
laatste tweehonderd jaar. Het is alles goud wat er blinkt.
En alle details zijn even mooi.
Nog verder naar het oosten zien we de Grote Boeddha in aanbouw en het is
duidelijk dat dit inderdaad een imposant beeld moet worden, wanneer het gereed
is.
Op het terrein van deze tempel is van alles te zien. Een Chinees paviljoen, een
collectie aangeklede poppen en een chique verbrandingsoven, kennelijk voor
duurdere crematies. Soms hoor je zeggen dat alle Thaise tempels hetzelfde zijn.
Daarom heb ik veel afwijkende tempels beschreven. Deze tempel behoort duidelijk
tot de groep dezelfde tempels, maar is tussen zijn gelijken buitengewoon mooi.
14
11. De boekenclub aan het werk
Piet van den Broek
De boekenclub bestaat uit een twaalftal literatuurliefhebbers die er plezier aan
beleven eens per maand gezamenlijk een boek te lezen en indringend met elkaar te
bespreken. Afgelopen week was dat het boek Herinnering aan mijn droeve hoeren,
het laatste boek van de grote Colombiaanse schrijver Gabriel Garcia Márquez.
Hoe gaat dat in zijn werk? Henk, de aanbrenger van het boek ( ieder lid heeft het
recht een boek voor te dragen voor opname in het seizoensprogramma), hield een
uitgebreide, boeiende inleiding over de schrijver die in zijn jeugd onder invloed
kwam van het magisch realisme (Kafka!) en zich voornam een groot schrijver te
worden. Dat heeft hij waargemaakt! Opgevoed door zijn grootouders, een linkse
kolonel en zijn magisch denkende vrouw, stortte hij zich al jong in de journalistiek,
de politiek en het schrijverschap. Op veertigjarige leeftijd veroverde hij het
internationale literaire podium met zijn indrukwekkende Honderd jaar
eenzaamheid, het boek dat hem in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur opleverde.
Henk schetste zo in grote lijnen een schrijverschap dat werd afgesloten in 2004 met
het relatief dunne (120 bladzijden) boek Herinnering aan mijn droeve hoeren.
15
Na de inleiding van Henk maakten we een rondje waarin ieder vertelde wat hem of
haar had getroffen in het boek, hoe het was bevallen, wat voor vragen het opriep,
welke kwaliteiten en gebreken waren geconstateerd. Ook al komt er heel veel lof
voor een boek, zoals in dit geval, is het toch altijd boeiend kennis te nemen van
wat andere lezers erin hebben gezien en welke verbanden zij leggen met ander
werk van dezelfde auteur of met boeken van anderen.
Na zo‟n eerste ronde barst natuurlijk de discussie los en gaan de leden elkaar
bevragen over de verschillen in zienswijze en waardering die zijn gebleken. Dat is
allemaal heel verhelderend en leerzaam, al hoeft het resultaat geenszins te zijn dat
we het helemaal met elkaar eens zijn. In dit geval was de waardering voor de
kwaliteiten unaniem groot, maar dat is bij andere boeken ook wel eens anders
geweest. Hoe dan ook blijft het buitengewoon boeiend je een beredeneerd oordeel
te vormen over een boek en dat oordeel in te brengen in de discussie.
Als de discussie een tijd heeft geduurd, nodigt gespreksleider Lourens ons uit voor
een laatste rondje met vragen en opmerkingen, wat ook altijd nog enige discussie
ontketent. Tenslotte rondt hij af en bedankt de inleider en de gastheer c.q. –vrouw,
want de bijeenkomsten worden om de beurt bij een van de leden gehouden en die
zorgt dan altijd voor lekkere hapjes en drankjes.
Deel gaan nemen aan de boekenclub is beslist een van de betere besluiten die ik de
laatste tijd genomen heb en ik kan het iedere literatuurliefhebber van harte
aanbevelen!
16
12. Advertenties
Riante vakantiebungalows te huur, Jomtien Beach, Pattaya (bij de Gouden
Hanuman). Het strand is op loopafstand, evenals restaurants en kruideniers.
Openbaar vervoer naar het centrum van Pattaya vergt minder dan 10 minuten en is
24 uur per dag beschikbaar.
Het intieme bungalowpark De Drie Olifanten heeft 5 riante tweepersoonsbungalows, gebouwd in Thaise stijl en voorzien van alle comfort. Elke bungalow
heeft een groot terras, een woonkamer, een slaapkamer (beide met flatscreen-TV)
en ruime badkamer.
Een bungalow heeft een privé jacuzzi; het park heeft ook een zwembad. Het fraaie
terras heeft een keuken met o.a. een Senseo apparaat. De bungalows worden
dagelijks schoongemaakt op hotelservice-basis. Koffiepads, theezakjes, suiker,
melk en drinkwater zijn bij de huur in begrepen, net als Wi-Fi en dagelijks de
Bangkok Post (Engelstalige krant).
De huurprijs van 1 maart tot 1 november bedraagt 50 euro per dag; 2-3 weken 330
euro/week; 4-7 weken 315 euro/week. Van 1 november tot 1 maart is de prijs 55
17
euro/dag; 2-3 weken 350 euro/week; 4-7 weken 330 euro/week. Langere termijn
op aanvraag.
Zie www.dedrieolifanten.nl . Voor reserveringen informatie: [email protected]
14. Colofon:
iedereen die ideeën, vragen, tips of een leuk verhaal heeft over Thailand in het
algemeen of Pattaya in het bijzonder, wordt verzocht die/dat te mailen naar
[email protected]
Het volgende nummer van het Magazine zal verschijnen op 22 maart 2015.
Bijdragen graag uiterlijk een week van tevoren inzenden.
18

Download Report