c o l u m n Verdienmodel of waardemodel? Sytze Keuning Alles van waarde is weerloos. Dit is een bekende dichtregel die sinds jaar en dag in grote neonletters staat op de gevel van de Willem de Kooning academie in het centrum van Rotterdam, inclusief de naam van de dichter: Lucebert. Lucebert wordt beschouwd als een van de grootste Nederlandstalige dichters van de 20ste eeuw. Ik moet bekennen dat bovenstaande regel het enige is dat ik ken van zijn werk. Maar deze regel is dan ook breed toepasbaar en niet in de laatste plaats voor bodem en andere ecosystemen. De natuur en de natuurlijke ecosystemen zijn voor ons en onze welvaart van grote waarde. Denk aan schoon grondwater, schone lucht, vruchtbare bodem, energiebronnen etc. De natuur levert vele diensten en baten die we als vanzelfsprekend gebruiken, zonder dat we er speciale waarde aan hechten. Hoewel, dat begint te veranderen. Het besef dringt door dat we zuinig moeten zijn op die vanzelfsprekende en soms weerloze waarde die om ons heen voor het oprapen ligt. En die niet altijd eenvoudig in geld is uit te drukken. schappelijke belangen buiten de boot kunnen vallen. staat een half miljard aan subsidies gekost. Ik zie er de meerwaarde niet van in. Neem nu nieuwe auto’s van het type plug in hybrid zoals daar is de Mitsubishi Outlander, een SUV met een stekker en een paar extra accu’s waardoor hij ook 30 km op stroom kan rijden om vervolgens over te schakelen op benzine met een verbruik van 1 op 10, tenminste als je een beetje rustig rijdt. Deze als groen en duurzaam vermomde verdienmodellen gingen vorig jaar als zoete broodjes over de toonbank. Dat kwam omdat deze auto’s, met een nieuwwaarde van tegen de vijftigduizend euro, konden worden gekocht met een overheidssubsidie die opliep tot ruim dertigduizend euro. Tel uit je winst, waarbij de koper ook nog eens werd getrakteerd op vijf jaar geen fiscale bijtelling. De waarde die hier werd gecreëerd was louter financieel. Voor de autofabrikant die de auto’s in Nederland bijna niet kon aanslepen, voor de nieuwe eigenaars die heel voordelig aan een luxe en dure nieuwe auto kwamen, en voor de oliemaatschappijen. De waarde voor het klimaat en het milieu zijn negatief evenals de waarde voor de maatschappij. Het heeft de Nederlandse In de jaren zestig van de vorige eeuw draaide het in het bedrijfsleven om efficiëntie, dus produceren tegen lage kosten. In de jaren zeventig kwam daar de eis voor kwaliteit bij. Denk aan de opmars van de Japanse auto’s die én scherp geprijsd én kwalitatief heel goed waren. In de jaren tachtig moest daar flexibiliteit van de productie aan worden toegevoegd en sinds de eeuwwisseling ook nog eens het vermogen tot innovatie. De nieuwste trend voor dit decennium is waardecreatie. Hoe kun je waarde creëren voor je klant, maar ook voor je partners, voor jezelf, voor de maatschappij en voor het milieu. Dus vergeet de verdienmodellen en denk in termen van het creëren van waarde en in waardemodellen. De vraag is dan: hoe creëer je - voor people, planet en profit - zoveel mogelijk waarde, inclusief de waarde die niet meteen in geld is uit te drukken. Dat maakt creatief. Vrij naar Lucebert: alles van waarde wordt in een waardemodel gewaardeerd. Probeer het maar eens. [email protected] In een eerdere column sprak ik mijn bedenkingen uit over de eenzijdigheid van verdienmodellen en de enthousiaste verwelkoming hiervan in de bodemwereld. Een verdienmodel gaat uit van de simpele vraag: hoe verdien ik hier geld aan? Veel bedrijven piekeren zich suf hoe ze nieuwe verdienmodellen kunnen ontwikkelen. Dit leidt gemakkelijk tot een valse start. Niet alles laat zich direct in geld uitdrukken, waardoor waardevolle zaken zoals omgevingskwaliteit, duurzaamheid of maat- 5
© Copyright 2025 ExpyDoc