Download - Mooier Meijhorst

Vernieuwbouw hoogbouw Meijhorst
Wie al wonend in zijn huis, appartement,
bungalow of flat de boel laat of gaat verbouwen, zit sowieso tot over zijn oren in het
stof. Af en toe moet daarin gebeten worden,
want er gaat altijd wel iets mis, tegen elke
planning in. Ook al doe je alles zelf en schakel je enkele deskundigen daarbij in, zoals
stukadoor, elektricien of loodgieter, in een
onbewaakt ogenblik kan er iets danig uit de
hand lopen. Als naderhand je woning er opgefrist uitziet en het weer een heerlijk dak is
om onder te wonen, ja, dan ben je de sores
wel een keer vergeten. Maar zit je er middenin!
Ben je nu de aannemer van de megaklus om
heel veel woningen aan te passen aan de eisen van de tijd, dan kun je natuurlijk vaker
tegenslag te verwerken krijgen dan bij één enkele woning. De flatgebouwen aan de 63e/64e,
14e/15e straat Meijhorst die het onderwerp zijn
van dit artikel bieden met 270 Taliswoningen
onderdak aan een veelvoud aan Dukenburgse
huurders, met ieder zijn of haar eigen beleving
van het karwei. De woningcorporatie schakelde een aannemersbedrijf in met meerdere
onderaannemers, die weer worden bijgestaan
door z(z/m)p’ers: zelfstandigen zonder, soms
mét personeel. In totaal zijn er 160 mensen
dagelijks op de bouw aan de slag. Dit levert
het doordeweekse tafereel op van tientallen
geparkeerde busjes en personenauto’s in de
straten ruim rondom de hoogbouw. Tel daarbij
op het bewaren van materiaal en voertuigen
met apparatuur en gereedschap om het karwei te klaren, plus de hekken, die als een soort
doolhof om de ‘bouwplaats’ heen gedrapeerd
staan, want elke toegang van de twee flatgebouwen moet open blijven voor de bewoners.
Het verkeer, inclusief vrachtwagen en stadsbus, moet bovendien ook gewoon doorgaan,
ernstig rekening houdend met bouwvaklui die
voortdurend oversteken. Op het plaveisel wer-
Plaatsen van nieuwe ramen.
10
Op stofklachten wordt direct gereageerd en met plastic afgedekt.
den daartoe geïmproviseerde zebrapaden en
parkeerbelijning aangebracht. De één maakt
gebruik van de zebra, de ander lijkt niet op of
om te kijken. De ene vakman is ook de andere
niet. Jantje werkt keihard en zal niet gaan staan
roken bij een bewoner in huis onder werktijd,
terwijl Pietje onaangekondigd een keuken ruïneert of een kelderbox openbreekt omdat daar
leidingen vervangen moeten worden. Of Klaas
staat ineens op je balkon als je net uit bed stapt.
Door de bank genomen is er wel sprake van
overleg met de werklieden. De (onder)aannemers werken met eigen personeel. Van meet af
aan is er zelfs een groep van twaalf bewoners
met kennis van zaken die vrijwillig meedenken over de uitvoering van het project.
teiten tijdelijk te ontvluchten. ‘Heb ik gedaan’,
vertelde een bewoner, ‘maar daarna nooit
meer, want ik was het toezicht op de werkzaamheden in mijn eigen flat helemaal kwijt.’
Talis zorgde eveneens voor alternatieve toiletruimte en wasmachines en meerdere buren die
nog wel over water beschikten, zetten de deuren open voor hun naastwonenden, maar het
bleef behelpen. Ook al zitten alle bewoners in
dezelfde schuit, van enorme eensgezindheid is
geen sprake. Men had en heeft wel meer oog
voor elkaar en men praat in groepjes over de
verbouwing, vaak in negatieve bewoordingen.
Bewoners die van tevoren wisten dat ze niet
tegen de stress van de verbouwing opkonden,
kregen de mogelijkheid zolang elders te gaan
Horendol
Voor veel bewoners lijkt de bouwaanpak echter
een dolle boel. Dat zéggen sommigen nadrukkelijk, al is er ook wel begrip voor de situatie
waarin Talis en de mensen van de bouw verkeren. De Dukenburger sprak met bewoners van
wie de status van het appartement was: klaar,
bijna opgeleverd, nog volop onder constructie,
bijna aan de beurt of uitstel van executie tot
in het najaar. Allen noemden het verwijderen
van het bad heel erg jammer en het dichtmaken
van de zijgevels eveneens. Eén bewoonster
verzuchtte: ‘Juist voor dat bad ben ik een paar
jaar geleden voor deze flat gezwicht.’ Het langere tijd moeten ontberen van stromend water
en een wc vond niemand prettig. Er stond/staat
aldoor een uitrustwoning, ingericht en al, ter
beschikking aan bewoners om de bouwactivi-
Nieuwe radiatoren.
de Dukenburger - oktober 2014
Jonge werknemer: ‘Ik geniet van
deze klus met zoveel mensen. Van
de klaagzang zoals de krant noemt,
merk ik gelukkig bijna niets.’
bivakkeren. Enkele jonge gezinnen deden dit
op eigen initiatief, omdat ouders of andere familieleden in de buurt wonen. Waar veel bewoners last van hebben (gehad) is de behandeling van de zijgevels. ‘De hele dag het gedreun
van boormachines afgewisseld met vrolijk gefluit van de boormachinist… Knetter word je
daarvan. Zelfs mijn hond is aan het stressen’,
meldde één van de vele hondenbezitters. Maar
degene in de net opgeleverde, bijna brandschone woning roemt het nieuwe hang- en
sluitwerk als een zegen. ‘Ik woon hier nu twee
jaar. In het begin moest ik ontzettend wennen
aan de drukte van de straat, autobanden in de
regen... Nu hoor ik vrijwel niets meer dankzij
het dubbele glas! Hopelijk bespaar ik straks
ook op stookkosten.’
Waterschade en groen
Een tijdlang geen of koffiebruin water staat
lijnrecht tegenover waterschade, waarvan opmerkelijk veel sprake is. De verbouwing van
de eerste strang, verticaal boven elkaar gelegen
woningen, kreeg zelfs meteen te maken met de
Wet van Murphy*). Dit bracht twee bewoners
ertoe een protestkreet aan de balustrade te hangen richting de hoofdaannemer, naast één van
de metershoge reclamebanners van Talis, die
voor de trappenhuizen werden aangebracht.
Vanuit eigen keuken- of slaapkamerraam kijkt
niemand tegen de achterkant van die spanvlaggen aan. De bouwliften rammelen wel langs
ramen van woningen, waarvan ook weer dieren het meeste schrikken. Over het omliggende groen aan de 60e straat en het aangrenzende
wijkpark maken bewoners zich helemaal geen
tot heel grote zorgen. ‘Redden die bomen het
nog wel waar nu loodzware containers tegen
hun stam en op hun wortels rusten? Hoe ziet
dat er volgend jaar na afloop uit? En wordt dat
dan ook opgeknapt? Dan mogen ze het asfalt
in de 60e straat meteen onder handen nemen.’
Geen gemopper
‘Ik kan niet mopperen’, vertrouwde een bewoonster de Dukenburger toe. Ook al was
er die zaterdagochtend een afspraak met een
stukadoor, die niet kwam opdagen. ‘Het werkt
en doet allemaal. Ik voorzie de mannen af en
toe van koffie, maar afspraak is voor mij wel
afspraak!’ Daar schort het volgens meerderen aan. Talis verschafte de bewoners vooraf
schriftelijke informatie, daarna viel het stil,
zegt men. Toch is er sprake van brieven en
nieuwsbrieven met een geregelde verspreiding. Met klachten kunnen de bewoners bij
Talis terecht op het dagelijkse inloopspreekuur. De één doet dat regelmatig, de ander bezit
zijn ziel in lijdzaamheid of geeft de moed zeker niet op. ‘Mijn woning zou in het voorjaar
aan de beurt zijn. Maar door de startproblemen
zijn de werkzaamheden naar het najaar verschoven. Om nu deze hele zomer, met af en toe
prachtige dagen te gaan zitten kniezen, kom
nou. Ik zie het in de herfst wel.’ Ook dit geluid
werd door de Dukenburger genoteerd. Hoewel
zelfs de meest optimistische bewoonster wel
eens een dag beleefde waarop ze dacht: ‘Ik zie
het niet meer zitten. Was dit hele gedoe maar
achter de rug.’ Duidelijk is wel dat er nog veel
water door de Waal moet stromen, voordat ook
alle kleine oneffenheden zijn gladgestreken.
Asbestverwijderaar.
trein die aanvankelijk maar niet goed op gang
kon komen. Hakkend en puffend werd gezocht
naar het juiste spoor. Nu er extra coördinatiekracht vanuit de hoofdaannemer is, kan de
trein voldoende geolied zijn weg vervolgen
richting station. De geplande eindtijd, vóór de
wintermaanden, kan gehaald worden. Als er
maar geen blad op de rails komt te liggen!
*) Kan er iets fout gaan, dan gebeurt dat ook;
pechgevallen stapelen zich op.
Tekst: redactie de Dukenburger
Foto’s: Peter Saras
Eind goed…
Buitenschil isolatie aangebracht.
de Dukenburger - oktober 2014
Begin september zat de Dukenburger om tafel met projectmanager Sietse Jager van Talis.
Sietse Jager vergeleek het megakarwei aan de
hoogbouw met een zwaarbeladen goederen-
Buitenschil nieuwe kleuren.
11

Download Report