Bekijk hier het artikel uit

12 BINNENLAND
DE STANDAARD
DONDERDAG 28 AUGUSTUS 2014
BINNENLAND 13
DE STANDAARD
DONDERDAG 28 AUGUSTUS 2014
REPORTAGE
U doet het niet bewust, maar wanneer u tegen een senior
praat, doet u dat vaak zoals tegen een kleuter. Secondary
baby talk komt nog het meest voor in de zorgsector. ‘Allez,
we gaan nog eens een liedje zingen, hé’. Of waarom we onze
ouderen anno 2014 als kinderen behandelen.
‘Leuk is
het niet,
Verzorgster Roshnidebie: ‘Ik gebruik nooit verkleinwoorden.’
maar mijn vrouw
is tien keer erger’
VAN ONZE REDACTRICE
SARAH VANKERSSCHAEVER
GENT | ‘We gaan ons ne keer
voorstellen, hé. En daarna gaan we
samen een liedje zingen. Want zin­
gen, dat doen we veel, hé?’
Een ovale tafel in het Gentse dag­
verzorgingscentrum De Blai­
sant. De veertien senioren errond
stellen zich keurig met naam, leef­
tijd en het precieze aantal nakome­
lingen aan ons voor. Twee jonge
verzorgsters leiden alles in goede
banen: tanken koffie bij, zoeken
nieuwe batterijen voor het hape­
rende hoorapparaat en knijpen een
oog dicht wanneer Georgette drie
biscuits hamstert.
En toch kruipt er ondanks alle war­
me bedoelingen (een zoen wanneer
er een traan rolt, een geheugen­
steuntje wanneer het verleden iets
te ver verleden is) ook een lichte be­
tutteling in de stem van de verzorg­
sters. Van allez en hé en zo. Van
hurken op rolstoelhoogte en een
hogere intonatie.
Hadden we de masterproef van
Evelien Verstraeten (KU Leuven)
niet gelezen, we hadden het waar­
schijnlijk allemaal niet opge­
merkt. Verstraeten deed namelijk
onderzoek naar kinderlijke com­
municatie in Vlaamse woonzorg­
centra, meteen goed voor de short­
list van de Vlaamse Scriptieprijs.
Het eerste onderzoek tot dusver in
Vlaanderen, want in tegenstelling
tot het buitenland is er bij ons bij­
zonder weinig aandacht voor el­
derspeak. ‘We noemen dit taalge­
bruik van jongeren naar ouderen
ook secondary baby talk’, zegt Eve­
lien. ‘Je herkent het aan een simpel
taalregister met overdreven toon­
hoogte en intonatie, een heel een­
voudige woordenschat en gram­
matica, en een traag spreektempo.
Elderspeak komt het vaakst voor in
woonzorgcentra, maar ook in an­
dere contexten waarbij jongeren
met ouderen in contact komen.’
‘Elderspeak
herken je aan een
overdreven toon­
hoogte en into­
natie, eenvoudige
woordenschat en
grammatica,
en een traag
spreektempo’
Kinderlijk taalgebruik maakt ouderen opstandiger, blijkt uit onderzoek:
Verstraeten speldde vijf verzorg­
sters uit een woonzorgcentrum op­
nameapparatuur op om na te gaan
hoe ze met de senioren communi­
ceerden. Enkele conclusies: 69 pro­
cent van alle vragen waren ‘ja­nee­
vragen’. Niet echt uitdagend,
dus. En ook paternalistische accen­
ten zoals hé, allez, voilà en de aan­
spreekvorm
‘we’
ontbraken
niet. Om nog maar te zwijgen van
de troetelwoorden.
‘Goedbedoeld allemaal maar ver­
zorgers zijn er zich te weinig van
bewust dat ze met hun kinderlijk
taalgebruik de waardigheid van de
oudere aantasten’, zegt Eve­
lien. ‘Een verzorgster uit het onder­
zoek zong op een bepaald moment
zelfs een sinterklaasliedje. Het is
tekenend voor hoe we naar senio­
ren kijken: hulpbehoevend, als wa­
ren het kleine kinderen.’
Uit buitenlands onderzoek blijkt
dat kinderlijk taalgebruik oude­
ren zelfs opstandiger maakt. ‘Se­
nioren vinden het beledigend. Bo­
vendien insinueert het een
machtsverschil, wat ook niet altijd
in dank wordt afgenomen. Nie­
mand vraagt er namelijk om hulp­
behoevend te zijn.’
Naar de cafetaria
Roshnidebie Boelens (24) werkt
nog niet zo lang in het dagverzor­
gingscentrum in Gent. Ze studeer­
de verzorging, specialisatie kind­
verzorging. ‘In het begin is het zoe­
ken’, vertelt ze. ‘Je wil dat alle oude­
ren je begrijpen, dus ga je traag en
luid praten. En die ‘allez’ en ‘hé’ ko­
men er dan spontaan bij. Ik geef toe
dat ik me daar niet altijd bewust
PROEFPROJECT SAMENWONEN
EUTHANASIE
BOMALARM
ONDERWIJS
Studenten en senioren
lusten elkaar niet
1.807
Verdachte koffer
was lege doos
Geen school voor 233
Brusselse kinderen
BRUSSEL | In april kondigde de
stad Gent aan dat het senioren en
studenten wilde laten samenwo­
nen. Een win­winsituatie, zo
klonk het: de stad wint erbij om­
dat lege kamers toch worden be­
zet, de senior wint erbij omdat de
student een handje helpt in het
huishouden en de student wint
omdat hij in ruil voor enkele taken
kan huren tegen een lagere prijs.
‘Een proefproject op beperkte
schaal’, klonk het.
Alleen ziet het ernaar uit dat het
eerste academiejaar waarin het
project van kracht is, zonder voor­
werp start. ‘Er meldden zich de af­
gelopen zomer tien geïnteresseer­
de studenten aan’, zegt Gents
schepen en OCMW­voorzitter Ru­
dy Coddens. ‘Zes haakten af om­
dat ze liever in juni uitsluitsel
hadden over hun woonplek en
vier haakten af omdat ze de aange­
boden kamers te ver van het stads­
centrum vonden liggen.’
Daar tegenover staat dat er zich
zes senioren aanmeldden voor het
samenwoonproject. ‘Vijf onder
hen hadden helaas te hoge ver­
wachtingen’, vertelt Coddens. ‘Ze
gingen ervan uit dat de studenten
ook verplegende taken op zich
zouden nemen, maar die zijn be­
doeld voor het verplegend perso­
neel van onze dienstencentra. Eén
oudere dame uit Mariakerke is
nog steeds kandidaat, maar we
merken dat de locatie moeilijk ligt
bij studenten.’
De stad Gent gaat voorlopig ver­
der met het project en hoopt dat
het alsnog tot positieve resultaten
leidt. (vsa)
Het aantal aangiftes van eu­
thanasie is in 2013 bijna verdub­
beld in vergelijking met 2012.
Zo blijkt uit het verslag van de
Federale Controle­ en Evaluatie­
commissie Euthanasie. In 2013
waren er 1.807, 375 meer dan
het jaar voordien en bijna dub­
bel zoveel als de 953 registraties
van 2010. De commissie zegt dat
deze evolutie waarschijnlijk te
verklaren is doordat er steeds
meer informatie over euthanasie
wordt verspreid.
Vier vijfde van de aangiften is in
het Nederlands, een vijfde in het
Frans opgesteld. In 2012 en 2013
waren er geen aangiften van
mensen onder de dertig jaar. De
euthanasiecommissie aanvaard­
de 86 procent van de aangiften
onmiddellijk. (belga)
BRUSSEL | Een verdacht
pakket dat aangetroffen was aan
het Sheraton­hotel op het Brus­
selse Rogierplein, was een lege
kartonnen doos met Arabische
opschriften. Drie vrouwen trof­
fen omstreeks halfzeven de doos
aan op het trottoir. Ze verwittig­
den de politie. Die nam het ze­
kere voor het onzekere en stelde
een veiligheidszone in terwijl de
ontmijningsdienst van het leger,
de Dovo, werd opgeroepen. Het
hele Rogierplein werd ontruimd,
wat veel verkeersproblemen ver­
oorzaakte. Ook het metrostation
Rogier werd tijdelijk gesloten.
De Dovo onderzocht de doos.
Die bleek volledig leeg, zodat
iets na acht uur alle veiligheids­
maatregelen werden opgehe­
ven. (belga)
233 leerlingen kregen overal
nul op het rekest in hun zoektocht
naar een plek in het eerste leerjaar
van een Nederlandstalige school in
Brussel. Dat heeft het Lokaal
Overlegplatform (LOP) gemeld.
Het plaatstekort dat al jaren be­
staat in het kleuteronderwijs be­
reikt nu het eerste leerjaar, de
leerplicht komt daarmee in het ge­
drang. Tien ouderparen kwamen
bij bemiddelaars van het LOP te­
recht: zij hadden hun kind ner­
gens in een eerste leerjaar kunnen
inschrijven. Dat leidt tot schrij­
nende toestanden: leerlingen die
de derde kleuterklas overdoen, ou­
ders die geen werk zoeken om de
kinderen te kunnen opvangen...
Voor 3.133 beschikbare plaatsen in
het basisonderwijs kwamen er dit
jaar 5.086 aanvragen binnen. (ty)
‘Senioren vinden het beledigend. Niemand vraagt erom hulpbehoevend te zijn.’
van ben. Maar waar ik wel op let, is
dat ik nooit verkleinwoorden ge­
bruik.’
Hilde Lambert (51) verzorgt er
vooral de groep senioren met men­
tale problemen zoals dementie. ‘In
mijn opleiding was er destijds bij­
zonder weinig aandacht voor com­
municatie’, geeft ze toe. ‘Maar ik be­
grijp wel hoe zoiets in je taal sluipt:
je wil zo goed mogelijk voor de
mensen zorgen en vanuit die zor­
gende rol gebeurt het dat je soms
betuttelender overkomt dan je be­
doelt. Vooral omdat ik merk dat
lange en iets moeilijkere vragen
voor mensen met dementie heel
confronterend kunnen zijn. Je
wijst hen namelijk op wat ze niet
meer kunnen of weten, bijvoor­
beeld alle namen van hun kleinkin­
deren.’
We volgen de gezwinde zeventiger
Hugo naar de cafetaria van het ver­
zorgingscentrum. Hij komt nog
maar sinds enkele weken naar De
Blaisant, ‘om zijn echtgenote even
van de dagelijkse zorg te verlos­
sen’. We polsen naar de elder­
speak. ‘Ach, bijna iedereen doet
‘In de tijd van
de Grieken en
de Romeinen had
men respect voor
iemand met grijze
haren. Vandaag
kijken mensen je
nog amper aan’
©
Lisa Van Damme
het’, zegt hij. ‘Je wordt aangespro­
ken alsof je een kind bent. Maar ik
neem het niemand kwalijk. Zodra
je zorg nodig hebt, is het voor veel
mensen een reflex. Zelfs mijn
vrouw doet het. Maar dan tien keer
erger.’
Hij wordt er allemaal niet zo vrolijk
door. ‘In de tijd van de Grieken en
de Romeinen was een zeventiger
iemand met veel ervaring. Men had
respect voor je grijze haren. Van­
daag kijken mensen je nog amper
aan. En zodra je zorg nodig hebt,
ben je helemaal passé. Erg veel
goed aan je zelfbeeld doet dat niet.’
Hugo spoelt het besef door met een
godendrank waarvan ik beloof dat
ik ze niet bij naam noem. Maar ze
doet hem zichtbaar deugd. Zijn
glas heeft tenminste met hem ge­
meen dat het een witte kol heeft.
Een spelletje breinmassage.
©
©
lvd
lvd
REACTIE
‘Je hebt jezelf goed gecorri­
geerd.’ We bellen met Jean­
Pierre Baeyens, secretaris­ge­
neraal van de beroepsvereniging
voor geriaters, en bijna vragen
we naar ‘bejaarden’ maar we
slikken het woord in en vragen
naar ‘senioren’. ‘Je verspreking is
tekenend voor de samenleving’,
zegt hij. ‘We hebben namelijk
een negatief beeld over onze
ouderen. Geen wonder dus dat
ook veel verzorgers zich pater­
nalistisch durven op te stellen
tegenover senioren: ze zien hen
als mensen die weinig kunnen.’
In de opleidingen is er vandaag
volgens Baeyens al meer aan­
dacht voor communicatie. ‘Maar
we stellen vast dat er op het
terrein nog veel moet gebeuren.
Via bijscholingen proberen we
verzorgers er bewust van te ma­
ken hoe ze senioren best bena­
deren.’ Waarom protesteren seni­
oren niet vaker zelf? ‘De meeste
ouderen zullen er nooit iets over
zeggen tegen hun verzorgers,
simpelweg omdat ze in een af­
hankelijke en kwetsbare positie
zitten. Ze zijn bang dat ze zich­
zelf onsympathiek maken.’ (vsa)