Polders en Wolkenkrabbers April 2014

2013/2014 - NR. 4
DE NEDERLANDSE VERENIGING SHANGHAI
Het is lente!!!
2013/2014 - NR. 4
Inhoud
Van de voorzitter
4
Expatriate in China: Euro of Renminbi?
5
Qingming Festival
9
Stichting Dutch School Shanghai
10
Desperate houswife in the city
12
Geef de pen door
13
Van willen tot werpen: kinderen krijgen in Shanghai
16
De Oranje Draak
20
Column Ans Hooft
23
Column Philippe Theunissen
24
Column Marijke Ransijn
26
Activiteitenkalender
11 april
Joost van Hyfte, Camel Bar, 21:00 uur (VLIS)
11 april
maandelijkse borrel, Abbey Road, vanaf 21:00 uur
27 april
Oranjemarkt!!! Lokatie en tijd volgen via nieuws
brief
Van de voorzitter...
Met het geslaagde skihutfeest zwaaide Shanghai de winter
voorgoed amai, amai. De Hollandse en Duitse knallers van
Dieter, Fred & Bart en de mooie plaatjes van Dirndl galmden
nog lang na in Jing An. Hoewel Nederland de warmste
maart sinds tijden beleeft, wil het Chinese kwik nog niet echt
stijgen. Toch kleurt Shanghai groener en groener en bloesemen de bloesems op volle kracht. Zo is niet alleen op de
voorkant van deze P&W te zien, maar ook op vele foto’s op
wechat & weibo. Bijna elke chinees blijkt een ware bloemen
liefhebber. Mocht u trouwens ook van bloemen houden, kan
ik u van harte aanraden de Shanghainese Keukenhof te bezoeken dit weekend. In het kader van de Dutch Days organiseert het consulaat een spetterend Hollands event compleet
met 3 miljoen tulpen, klompendans en bitterballen.
Naast klompen, tulpen en bitterballen hebben we als Nederlanders ook wel iets substantieels in de melk te brokkelen.
Apetrots waren we dat Nederland nummer 1 was in de Europese handelsmissie van President Xi. Hij was er natuurlijk
ook om de kerntop bij te wonen, maar toch vooral om onze
landbouwkunsten te bewonderen en lucratieve vliegtuigdeals te financieren. "In het jaar van het paard galoppeert de relatie tussen Nederland en China voort", Aldus Xi.
Van onze vooruitstrevende zuivelindustrie kunnen de
chinezen inderdaad nog wat leren. Voor de prijs van 1 liter
Asahi bij de Cityshop, koop je tenminste 3 liter AH volle
melk volgens AH.nl.
Voor nu raad ik u dan ook aan uw zuurverdiende kuais in
een alcoholische versnaperingen te investeren. Bijvoorbeeld
aanstaande vrijdag in de camelbar. Hier organiseert de VLIS
een avondje cabaret. De Belg Joost van Hyfte brengt u
gegarandeerd aan het schaterlachen. Daarna proosten we
gezellig verder in de Abbey Road op onze vertrouwde NVS
borrel! Verder vindt eind deze maand de Oranjemarkt weer
plaats; de gezellige braderie met volop vermaak voor kids en
volwassenen. Zet hem in de agenda: zondag 27 april.
We zijn dus helemaal klaar voor de Oranje lente! Ik heb nog
geen zakken met water door de lucht zien vliegen op
Yongkang lu, maar de hitte komt er aan. Voor je het weet
wordt de lallende zee van laowai de Chinese bovenbuurvrouw van café des Stagiaires teveel en stroomt haar
emmertje over.
“In het jaar van
het paard galoppeert de relatie
tussen Nederland en China
voort”
Expatriate in China: Euro of Renminbi?
Elke expatriate heeft tientallen vragen op het moment dat er wordt besloten om in het
buitenland te gaan werken. De meeste van deze onderwerpen zijn de revue wel
gepasseerd in P&W de afgelopen jaren. Hoe snel leer je een vreemde taal, wat is de
kwaliteit van de ziekenhuizen, is de luchtvervuiling echt zo erg, zijn er goede
internationale scholen aanwezig en is het een goede carrierestap?
Een vraag die vaak over het hoofd wordt gezien of de kennis daarover is niet voldoende:
hoe ga ik optimaal om met de verschillende valuta’s en wat voor impact heeft het op mijn
algehele financiën. In China is de munteenheid Renminbi, maar in een metropool als
Shanghai zullen er meerdere valuta’s door je handen gaan. Dit geldt zeker voor Nederlandse ondernemers in China die klanten en leveranciers hebben uit verschillende landen.
Expatriates in loondienst kun je grofweg in drie groepen verdelen. De eerste groep: je krijgt
alleen betaald in Euro’s. De tweede groep: je krijgt alleen betaald in Renminbi. De laatste
groep: een salarisbetaling in meerdere valuta’s.
Waarom is het nu actueel? De valutaschommelingen tussen de Euro en de Renminbi laten
de laatste weken/maanden een andere trend zien dan de jaren ervoor. Wellicht nog belangrijker: de Chinese overheid heeft sinds kort de trading range verhoogd van 1% naar
2%. Dit is wel van toepassing op de wisselkoers USD/CNY maar het heeft natuurlijk zijn
uitwerking op de EUR/CNY. Een verhoging van volatiliteit, zal altijd leiden tot grotere
koersschommelingen.
Jarenlang was er namelijk sprake van een zeer voorspelbare (gemanipuleerde) stijging
van de Renminbi door de Chinese overheid. In de zomer van vorig jaar werd er eigenlijk al
een waarschuwingschot gegeven, toen ineens de interbank-rentes in China omhoog
schoten.
Dit werd ingegeven door vraagtekens over de groei van de Chinese economie, zorgen over
de shadow banking activiteiten in China en de mogelijke uitkomsten van het Third Plenum
in het najaar van 2013. (Third Plenum is kort door de bocht wat Prinsjesdag is in Nederland,
een uiteenzetting van beleid/hervormingen).
Het onderliggende probleem? Het moment dat er onzekerheid is in de financiële markten
in China, verwacht en wacht iedereen tot de reddingsboei van de PBoC komt. Voor degenen die denken, déjà vu: ja, het is te vergelijken met de beginperiode van de euro-crisis,
banken wilden niets meer uitlenen aan bedrijven, banken gaven hoge rentes op spaartegoeden om maar geld aan te trekken om de bankbalansen te versterken. Tijdelijk overtollige gelden van een bank werden geplaatst bij de ECB in plaats van uit te lenen aan andere banken. Met als gevolg dat de euro zeer sterk in waarde daalde. Onzekerheid in financiële markten is nooit goed en dat geldt nu ook voor China. Medio februari van dit jaar
daalde de Renminbi tot ‘ieders’ verrassing met een paar procent. Een teken aan de wand?
Renminbi een goede investering
Als we teruggaan naar 2005: toen stond de wisselkoers EUR/CNY rond de 10 en het werd
zelfs 11, maar eigenlijk trad een gestage daling in tot aan 7.75 medio 2012 met korte
oplevingen tussen de jaren 2005-2014. Daarnaast weten de meesten van ons ook dat de
spaarrentes in China de laatste jaren vele malen hoger liggen dan in Nederland. Al met al
een stijging van de Renminbi met ruim 20% in de laatste 8-9 jaar plus een beduidend
hogere rentevergoeding in vergelijking met de Nederlandse banken. Geld wegzetten op
een spaarrekening bij een Chinese bank legde zeker geen windeieren in de afgelopen
jaren.
De vraag is of het nu afgelopen is met de pret? Ik kan wel meteen mijn mening verklappen,
maar zet graag uiteen welke invloeden belangrijk zijn voor de toekomstige ontwikkeling van
de Renminbi en de Euro. Wie weet kom je tot dezelfde conclusie en wellicht tot een hele
andere.
Positieve factoren voor de Renminbi
- de groei van economie in China is beduidend hoger dan in Europa;
- het verleden heeft bewezen dat de eerste jaren na een Third Plenum in China, de groei
afzwakt maar daarna weer omhoog gaat;
- er blijven vragen rijzen over hoe sterk het herstel is in Europa, met alle krantenkoppen
over oplopende werkloosheid en overheidstekorten. De vraag is: valt Europa straks terug
in een recessive? Of een
ander actueel
item: het deflatiegevaar in Europa (Japans
scenario).
Beide scenarios zullen niet
ten goede
komen van de
Euro.
Negatieve factoren voor de Reminbi
- vraagtekens over de groei in China;
- algehele vraagtekens over het meten van economische cijfers in China;
- zorgen over de Chinese wealth management producten. Deze worden vaak vergeleken
met Ponzi schemes, pyramide structuur;
- Beijing denkt erover na om de instroom van gelden naar China te gaan belasten (Tobin
tax);
- vrees voor een schulden bubble, want Chinese bedrijven hebben enorme schulden;
- vrees voor een huizenmarkt bubble.
Naast deze factoren is er nog een belangrijke factor. Waar ligt de toekomst van jou en/of
de familie? China staat niet hoog op de lijst van landen waar buitenlanders na hun pensioen willen wonen, ook mede door visaregels. Daarnaast: vergeet niet dat de Renminbi
geen internationale munt is ondanks dat sommige analisten denken dat het niet zal
gebeuren in 2015-2016. Beijing laat optekenen bij de laatste Third Plenum dat het target
van alle hervormingen het jaar 2020 is. Daar zet ik persoonlijk mijn vraagtekens bij.
Tenslotte is er het bijkomende feit dat het redelijk veel rompslomp geeft om grote
hoeveelheden Renminbi om te wisselen in andere valuta als buitenlander in China.
Iedereen heeft weleens uren in een bankkantoor zitten wachten. Deze factor is volgens
mijn bescheiden mening veel belangrijker dan de wisselkoers van de EUR/CNY over 5 tot
20 jaar.
Valutakoersen zullen namelijk altijd blijven schommelen, het ene jaar is een munteenheid
sterk en het andere jaar zwak. In de laatste halfjaar is de Euro ten opzichte van de
Renminbi ruim 5% gestegen en vanaf het laagste punt in 2012 zelfs bijna 10%. Dit moet
een ieder wel aan het denken zetten, zeker als men in Renminbi wordt betaald, terwijl er
wel nog vaste lasten in Nederland moeten worden betaald. Natuurlijk zijn er nog steeds
veel Nederlanders die gewoon in Euro’s worden betaald of gedeeltelijk (hebben misschien
andere vraagstukken), maar ik merk steeds meer om mij heen dat Nederlanders in
Renminbi worden uitbetaald.
Tijd om aandacht te schenken aan je financiele huishouding.
Er geldt geen algemeen advies wat nu te doen. Het zal per individu anders zijn. Ervan
uitgaan dat de Renminbi alleen maar sterker wordt de komende jaren, zou er toe kunnen
leiden dat mensen van een koude kermis thuiskomen. Het jagen naar extra spaarrente is
niet altijd de beste oplossing, er zijn alternatieven. Iedereen kent het Ice-Save debacle,
(ook al wil ik China niet vergelijken met IJsland), maar de onderliggende reden waarom
mensen geld parkeerden bij Ice-Save was dat er 0.25%-0.5% betere rente kon worden
genoten. Rendement en risico gaan echter wel hand in hand.
In dit artikel heb ik al gememoreerd dat de euro is gestegen met ruim 5% in de laatste 6
maanden. 5% is aanzienlijk, ik bedoel een ieder in Nederland zou dit percentage graag als
spaarrente zien. Een hypotheekbetaling van 1.000 Euro per maand is de afgelopen tijd dus
1.050 Euro per maand geworden voor expatriates in China met het salaris in RMB.
Degenen die in Euro’s worden betaald kunnen tevreden zijn als ze nu geld overboeken
naar een Chinese bank. Ze zien dat ze nu meer Renminbi krijgen dan 1 jaar geleden. In
China geldt wel weer een hogere inflatie dan in Nederland. En tot slot zijn de procentuele
salarisverhogingen in Euro’s vaak lager dan in Renminbi.
Meer dan ooit zullen Nederlanders die in China in RMB betaald krijgen of spaartegoeden
aanhouden in Renminbi moeten nadenken of het niet raadzaam is om risico’s te spreiden
over verschillende valuta’s. Nederlanders die in China werken maar in Euro’s uitbetaald
krijgen, hebben weer met andere zaken te maken. Voor beide groepen geldt: een verstandige belegger brengt spreiding aan in zijn/haar portefeuille en een professionele vastgoedbelegger koopt niet alleen vastgoed in London. Spreiden van risico’s en daarbij
gegeven dat de RMB nog steeds geen internationale munt is, is het nu raadzaam om actie
te ondernemen. De mogelijkheden zijn eindeloos, van investeren in defensieve beleggingsportefeuilles in EUR, USD of andere valuta tot spaarrekeningen met goede rentes in
andere valuta’s. Veel gekozen door Chinezen zijn vastgoedbeleggingen buiten China, met
gebruikmaking van de koopkracht van de Renminbi en flexibele overseas pensioenplanning, waar ze uiteindelijk ook eindigen op deze aardbol.
Leren van Chinezen
Buitenlandse investeringen door Chinezen, de krantenkoppen staan er vol van. De rijke
Chinees gebruikt nu zijn vermogen in Renminbi om vastgoed te kopen in Sydney, London,
New York, etc. Er wordt weleens laatdunkend gedaan over het uitgavenpatroon van
Chinezen (een speciaal hondenras werd onlangs verkocht voor 12 miljoen RMB), op investment gebied kunnen westerse landen best
nog iets van Chinezen opsteken. De vlieger gaat
niet meer op, dat wij expatriates alles beter
weten dan Chinezen. Wij Nederlanders worden
door de wereld gezien als een spaarzaam volkje,
maar zelfs onze spaarratio valt in het niets
vergeleken met de spaarratio van de Chinezen
(natuurlijk hebben ze wel een andere sociaal
vangnet), de Amerikanen bungelen steevast
onderaan.
Een leuke open vraag om dit artikel mee af te sluiten: Als inderdaad de Renminbi zoveel
sterker zou worden de komende jaren, waarom zouden dan de (aller)rijkste Chinezen
grotendeels van hun vermogens (triljoenen) niet meer in Renminbi hebben.
Voor meer informatie, opmerkingen, reacties of inzichten, neem contact:
Byung Koo Mulder - [email protected] - (+86) 1830 21 64205
Qingming festival uitgelegd
Ieder jaar op 4, 5 of 6 april wordt
in China, Taiwan, Macau en
Hong Kong het Qingming of
Tomb Sweeping Festival
gehouden. Op deze dag
herdenkt men zin/haar voorouders en bovendien wordt het
begin van de lente gevierd.
De oorsprong van het festival is
niet helemaal duideljik: een versie zegt dat het zijn origine heeft
in Hanshi Day, een dag dat
slechts koud voedsel werd
geprepareerd ter herinnering aan
Jie Zitui. Deze Jie zou de person
zijn die Wen hielp gedurende zijn
ballingschap voordat hij Duke
Wen werd. Omdat Wen, nadat hij
Duke geworden was, vergat om
Jie te belonen voor zijn diensten,
gaf hij opdracht om het bos waar
Jie woonde in brand te steken
om Jie naar buiten te krijgen. Jie
stierf in de brand, samen met zijn
moeder. Hierop verordonneerde
Wen het koken zonder vuur gedurende 3 dagen, om op die manier te boeten voor zijn fouten.
Een andere versie gaat meer dan
2000 jaar terg. In die tijd was het
gewoon om extravagante bedragen uit te geven om hulde te
brengen aan de dode mensen.
Om te zorgen dat dit extravagante gedrag stopte, verordonneerde Emperor Xuanzong in
732 dat hulde aan de doden
slechts gebracht kan worden op
Qingming.
Voor de Chineze is het een dag
om aan de dode voorouders te
denken. Ze bezoeken de graven
en offreren voedsel, wilgentakken, accessoires en andere zaken aan de overledenen. Dit ritueel komt uit
een absoluut en sinds jaar e dag bestaand geloof in
leven na de dood. Mensen hangen ook wilgentakken
aan de voordeur van hun huis om het kwaad af te
wenden. Verder is het een dag om met de familie te
gaan picknicken. Een andere traditie op deze dag is
het geven van bloemen, in plaats van het afsteken van
vuurwerk.
Grappig is dat deze dag ook veel betekenis heeft voor
de Chinese theecultuur! Theebladeren die geplukt zijn
voor het festival plaatsvindt, worden beschouwd als de
beste theebladeren en worden verkocht voor een veel
hogere prijs van andere theebladeren.
Desperate expat wife in the city….
Zakenreis!! Jaja..
Wat? Waar moet je naar toe? En wanneer? Met Chinese New Year! Yeah right! Net
als wij vakantie hebben moet jij op zakenreis! En dan nog wel naar Thailand "Koh
Samet! Een prachtig romantisch eiland vlakbij Bangkok! Manlief vertelt er ook nog
nog doodleuk bij dat het om een fantastisch resort gaat, waar het seminar plaats
gaat vinden, niet verkeerd toch!
Diezelfde middag begin ik erover tijdens een dameslunch. Mijn vriendinnen spreken
ook hun verbazing uit en ...hun ongeloof. Nee, dat geloof je toch niet zegt de een,
de ander nog erger, zo gaat dat, ze sturen eerst heel subtiel hun vriendin en daarna
volgen zij zelf ,"op zakenreis" jij bent gek, dat geloof je toch niet!! Jeetje wat ben je
toch naïef .
Dat is wat ze noemen de " yellow fever". Verliefd zijn ze dan op een Chinese dame.
Nou jaha.. Is dit een grap! Flink opgefokt door de verhalen van mijn vriendinnen
en kokend van woede om mijn goedgelovigheid keer ik huiswaarts, wachtend op
manlief om mijn bevindingen van die middag onder zijn neus te wrijven.
Zou het dan echt? Mijn man? Hem te verdenken van wat dat ook, ik moet er niet
aan denken, maar ja ik zal niet de eerste zijn en zeker niet de laatste.
Die avond vraag ik hem dan ook recht op de man af hoe en wat, en zeg dat ik hem
niet geloof! Koh samet, Chinese New Year no Way.
Hij kijkt me verdwaasd aan en zegt dat ik normaal moet doen. En, ja het is echt een
zakenreis,wat dacht je dan!
De volgende dag krijg ik een email van hem met daarin de uitnodiging voor een
meeting op Koh Samet gericht aan mijn man en nog 8 van zijn collega's. Gestuurd
door de CEO himself, ene mister Pornpiemol!!
Ik stuur een mail terug met de vraag of de grap nu kompleet is met die naam bovenaan de mail. Perfect verzonnen dacht ik zo!
God wat hebben we er later nog om gelachen, vooral toen bij terug komst bleek dat
mister Pornpiemol een vrij mannelijk uitziende dame bleek te zijn. Het was dus Miss
Pornpiemol. Temidden van de groepsfoto, tussen 25 lachende mannen, staat ze!
Ze heeft nog net geen snor! Nu schaam ik me!
Volgende keer toch maar wat meer vertrouwen hebben!
Geef de pen door Gaby van Oekel
1) Waar woonde je voordat je naar Shanghai kwam en wat deed je daar?
In het zuiden van Nederland, Loon op Zand aan de voet van de Drunese duinen (naast de
Efteling). Ik runde daar voor 19 jaar met veel liefde een kapsalon. En het laatste jaar heb ik
ook nog geholpen met het opzetten van een keten van kapsalons, "Brainwash". Hier hield
mijzelf voornamelijk bezig met coaching en trainingen van de kappers en kapsters.
2) Waar ben je op dit moment mee bezig in Shanghai?
Een dag van de week ben ik werkzaam in een Chinese kapsalon, iets wat ik ook erg leuk
vind. De eigenaresse is Duits/ Chinees en wilde erg graag dat ik hun team kwam versterken, en hun wegwijs kwam maken in de wereld van de westerse kapper. Ondertussen
leer ik erg veel van hen en zij van mij. Erg leuk om te ervaren dat er toch echt wel verschil
in zit en dan heb ik het niet alleen over westerse krulharen of Chinese rechte haren. Verder
houd ik me bezig met shopping tours in Shanghai, niets officieels, gewoon gezellig. Ik durf
echt van mijzelf te zeggen dat ik echt alle leuke shopping plekken van SH weet. Mensen
bellen of teksten mij ook altijd voor shopping advies, heerlijk vind ik dat.
Vraag het mij ! En ik weet waar je het kan vinden. Ook regel ik 1 keer in de zes weken de
verkoop voor Label 88 lederen tassen bij de
"Dutch diva's". Heerlijk, zo gezellig met 6 Nederlandse meiden home sales doen. Volgende
week gaan we zelfs naar Zouhzou. Je ziet, ik
verveel mij geen moment.
3) Wat is het gekste dat je tot nu toe hebt gegeten in Shanghai?
Iets waarvan ik dacht , mmm een heerlijk gebonden soepje! Waarvan bleek dat het toch
echt eendenbloed was. Na twee happen heb ik
toch echt vriendelijk bedankt!
4) Wat is je leukste ontdekking/tip in Shanghai?
Dat het nu toch echt uitverkoop is op Dongtai Lu, de antiekmarkt. Helaas gaan (moeten) ze
daar echt weg, en moeten ze van hun spulletjes af! Je koopt er de leukste spullen, en nu
voor nog minder.
En onlangs een gala jurken factory, we hadden al een winkeltje, maar nu een fabriekshal
vol met gala- en cocktailjurken in Europese maten in alle kleuren en soorten . Geweldig! En
natuurlijk betaalbaar. Daarvoor hoeven we gelukkig niet meer naar de fabric market!
5) Waar mogen ze je ‘s nachts voor wakker maken?
Erwtensoep met rookworst, mmmm
6) Wat staat er altijd in je koelkast?
Kaas, kaas en nog eens kaas. Als er dat
niet in ligt ben ik niet blij! Ik ben en blijf een
Hollandse kaaskop! Ik ben ook erg blij met
het wiel (Gouda kaas) van de Metro. Oud
uit Nederland, jong voortaan gewoon
verkrijgbaar in Shanghai.
7) Wat mis je het meest aan Nederland(s)?
Met tijden kan ik alles missen! Natuurlijk de
Hema, appie happie..
Maar ook een simpele boswandeling, de
geur van de herfst. De mooie Hollandse
luchten, ja soms zelf het gezever over het
weer! Mijn familie, soms zo erg dat het pijn
doet. Maar dat is altijd maar even. We hebben gelukkig face time! Heerlijk zo ver weg,
maar toch dichtbij.
8) En toen had ik even een cultuurshockmomentje....
Gisteren nog, of weer..! Na 6 jaar Shanghai
went dit dus nog steeds niet, een ongeluk!
Bij ons om de hoek, voor het politiebureau
notabene waar ik moest zijn op dat
moment. Iedereen keek naar de schade
van de auto, 10 man om de auto en naar
de gewonde (ik concludeerde dode) jonge
man keek niemand om. Ik heb deze keer
zelfs een foto gemaakt! Ik geloofde weer
niet wat ik zag. Het motto blijft toch
"afblijven". Te gruwelijk om te geloven.
Vreselijk wat een wereld. Hier kan ik dus
niet aan wennen, mijn driver die naast mij
liep moest mij weer tegenhouden.
9) Heb je wel eens ‘misbruik’ gemaakt van
je laowai-status?
Ttja, weet niet of er dit een is, maar we
stonden onlangs muurvast in een file, en
de vrachtauto achter bleef maar toeteren,
gek werd ik er van. Na een kwartier gilde ik
zowat tegen mijn driver dat hij het portier
moest ontgrendelen zodat ik uit kon
stappen, woest ben ik op de vrachtauto
afgestapt en heb met handen en voeten de
chauffeur duidelijk gemaakt dat hij
potverdom... Moest stoppen met toeteren.
Nou ik denk niet dat een Chinees dat een
twee drie zou doen!! Dus tja mijn laowai
momentje denk ik!
10) Vertel eens iets verrassends over
jezelf?
Nou!! Ik verbaas mijzelf nog iedere dag dat
ik als Echte Tilburgse, Brabantse meid het
zo naar mijn zin kan hebben aan het
andere eind van de wereld! En dat ik
mijzelf geen minuut verveel hier in het altijd
enerverende Shanghai!
Ik geniet van (bijna) elke mooie nieuwe dag
hier. Dat verrast niet alleen mijzelf nog
dagelijks maar ook mijn familie en vrienden
back home! Jij? Goh dat jij nog niet gillend
naar huis (NL) bent gekomen!
Van willen tot werpen door Chris Samson
Kinderen krijgen in Shanghai
Toen ik met Job in zee ging, wist ik dat het op een gegeven moment, wat mij betreft in de
verre toekomst, van kinderen zou komen. Zelf vind ik kinderen over het algemeen erg leuk,
maar het hebben ervan leek me ook altijd een enorm blok aan het been en een gigantische
beperking van mijn vrije, leuke, reislustige bestaan. Zonder kinderen oud worden, leek mij
ook altijd wel wat. Tot ik opeens 30 was en hormonaal en me bedacht dat het wellicht een
keertje tijd werd. Job was, geheel in lijn met de verwachting, direct om.
Ik had ooit ergens gelezen dat zwanger worden een jaar duurt en was daar vanuit gegaan.
Binnen een maand was het echter gepiept. Mijn schoonouders waren net vertrokken na
twee weken Shanghai waarin we vooral heel veel hadden gegeten en daarbij nog meer
hadden gedronken. Een goede start van een zwangerschap dus.
Zowel zus als moeder als beide grootmoeders
waren bij alle zwangerschappen (en bij elkaar
opgeteld zijn dat er vijfentwintig) kotsmisselijk.
Niet de standaard drie maanden, maar gewoon
de volle zwangerschap. In de zevende maand
gaat het volgens het familiepatroon wat beter,
al krijg je dan last van al die andere kwaaltjes.
Maar dat heeft volgens mij iedereen. Die zeven
maanden kotsen daarentegen niet.
Ik hoopte, bad zelfs, maar het bleef me helaas
niet bespaard en dan is Shanghai een ware
hel. Alles, maar dan ook alles en vooral
iedereen stinkt. In hoofdletters. Met een
uitroepteken. Stinky tofu ruikt naar gefrituurde
kots; alles is doordrenkt van een je van je
adembenemende knoflookgeur; op elke hoek
van de straat heb je een openbaar toilet wat, ondanks de wierook, die overigens ook stinkt,
gewoon toch stiekem naar pis meurt; en misschien nog wel het allervervelendste: iedereen
riekt uit z’n straatje. Wat mij betreft gaan al die drieëntwintig miljoen mensen in cohort aan
het mondwater. Wij woonden op Gao’an Lu, om de hoek bij Cotton’s, in een lane house,
gewoon tussen de Chinezen. De tuin deelden we. De onderburen hadden in die tuin hun
badkamer gebouwd. Als wij op ons platje in het zonnetje zelfgemaakte mojitos dronken, zat
de buuf op de pot. Had wel wat. Een klein minpuntje was dat ze om zeven uur ’s ochtends
vis stond te bakken. Of die stinky tofu. Of iets met heel veel knoflook. Een ander minpuntje
aan Gao’an Lu werden de food stalls, die ik daarvoor juist zo leuk vond. De
ochtendwandeling naar de bus werd een ware helletocht. Bij elke plataan lag een hoopje
van mijn ontbijt.
Na zeven maanden brak inderdaad een periode van relatief optimisme aan. Zoals de
meeste aanstaande barenden las ik me wat in in het bevallingsproces, ging ik naar
zwangerschapsyoga (bij Yoga 109, nu Yoga Garden, echt een aanrader) en zag ik het
eigenlijk allemaal wel zitten. Een week voor de bevalling landde mijn moeder die had
aangeboden om te komen kramen. Drie dagen na de uitgerekende datum, op een vrijdag,
moest ik op controle en deelde de gynaecoloog, Dr. Xu van American Sino, een topwijf
trouwens, me vrolijk mee dat ik die avond zou worden opgenomen en zou worden ingeleid.
Het was het jaar van de Draak en alle bedden waren gereserveerd. Blijkbaar baart in
Shanghai iedereen op commando. Ik kon dat weekend bevallen en anders had ik een grote
kans dat ik zou moeten werpen in een lokaal ziekenhuis (de fees van Parkway en United
Family pasten toentertijd echt niet in ons verzekerde budget, wat ik op zich niet vreemd
vind omdat de fee van American Sino al 12000 dollar was. Goede business voor de
ziekenhuizen, dat baren). Dat lokale ziekenhuis zag ik niet echt zitten, dus pakte ik me
boeltje en vertrok ’s avonds naar het Huashan ziekenhuis, waar American Sino een
baarafdeling runt.
Ik las onlangs een nieuwsartikel over een nieuw ziekenhuis
in Japan dat geheel in het teken stond van Hello Kitty. De
Japanners zijn doorgaans vrij origineel, maar in dit geval zijn
het copy cats. Ik werd in een nachthemd van Hello Kitty
gehesen met hetzelfde patroontje als de dekentjes, de
pakjes van de zusters en voor een deel het behang, en het
opwekkingsproces begon. In Nederland gebeurt het naar het
schijnt met een pil en een gelletje. In Shanghai met een
meter strotouw, wat je naar binnengewerkt krijgt. Een zeer
intrigerende aanpak; volgens Job vergelijkbaar met een
sketch van Monty Python.
Het werpen zelf gaat volgens mij overal hetzelfde. Of je nu in
een uitgedroogd knollenveld in Afrika ligt, in je Hello Kitty nachthemd in Shanghai of thuis
op een met kratjes bier verhoogd bed zoals in Nederland. Nooit heel prettig, maar het moet
eruit. Saul werd de volgende dag geboren. Net als alle baby’s o zo lelijk, maar ik vond hem
prachtig. Inmiddels sta ik op knappen van nummer twee. Deze keer in het United Family
ziekenhuis. Het lijkt erop dat ik gewoon mijn eigen kleren aan mag en naar verluid wordt er
zelfs olijfolie ingezet om de baby door die miezerige kleine uitgang te krijgen. Ik ben
benieuwd.
Nog een paar tips:
·
Baren kan hier op veel plekken. Laat je goed informeren bij de grote ziekenhuizen.
Tot nu toe heeft de out-patient clinic van American Sino de meeste indruk op mij
gemaakt vanwege de uitstekende faciliteiten. Parkway was ok. United Family heeft,
vergeleken met de andere twee, niet mijn voorkeur. De in-patient clinic schijnt
overigens heel goed te zijn bij United Family, maar daar hoop ik zeer binnenkort
achter te komen.
·
Als je, net als ik, een schijtluis bent en het niet hebt op naalden in je rug, dan zul je
het op z’n Hollands zonder pijnbestrijding moeten doen. Een epiduraal is het enige
wat ze bieden. Lachgas, morfine e.d. zijn hier nog niet te krijgen.
·
Ben je Rhesus-negatief? Bij American Sino hebben ze het vaccin vaak op voorraad.
Bij Parkway en United Family moet je het uit Hong Kong laten overvliegen met als
risico dat het te lang ongekoeld ergens ligt en het vaccin niet goed meer werkt.
Wine Discoveries, uw wijnspecialist in Shanghai!
Wij zijn gespecialieerd in Zuid Afrikaanse wijnen en hebben daarnaast ook
wijnen uit Duitsland, de Elzas, Sancerre en Champagne. Onze Vinothek in
de Cooldocks is tevens een uitstekende plek voor wijnproeverijen en
andere evenementen. Wij bezorgen de wijn gratis bij u thuis vanaf 1 doos
of een samenstelling van 6 flessen wijn.
Voor meer informatie 135 6416
1589 / [email protected] of bezoek onze
Vinothek in the Cooldocks.
505 Zhongshan Nan Lu (near
Fuxing Lu), Building 13. 黄浦区中
山南路505号13号楼101-111室.
Telnr: 021 6152 6680.
More players more football, more cups!
[email protected]
ECHT door Ans Hooft
Ik heb een printer, een echte Epson. In een keurige winkel gekocht, met bonnetjes en
garantie, zoals dat hoort in Nederland. Als de inkt op is, weet iedereen hoe belangrijk het
is dat je uitsluitend originele cartridges gebruikt. De ellende
is anders niet te overzien en de garantie kun je wel vergeten.
Dus: mijn echte Epson heeft echte cartridges nodig. Lijkt me
geen probleem.
In de shopping mall in onze buurt hangt een enorm Epson
bord aan de gevel, ik sta er met mijn lege cartridge doos.
Waar is die winkel? Na een kwartier rondjes gelopen te
hebben vraag ik het in een computerzaak aan een jongen
die me heel graag iets wil verkopen. Epson? Mei you. Maar
er hangt toch een bord? Nee, mei you. Ik sleep hem mee
naar buiten om het bord aan te wijzen. Hij lacht en schudt
zijn hoofd. Wil ik per se echte cartridges? Ja, dat wil ik. Dan
moet ik naar Xujiahui, de Electronics mall, zegt hij. Daar had
ik nou net geen zin in.
Dichterbij zit ook een kleine, minder officiële, Electronics
markt vol met handige knullen, laat ik het daar eerst proberen. Als ik in de buurt kom is er
iets vreemds aan de hand: veel bewakers en gedoe. Onze handige markt blijkt ontruimd
en dichtgetimmerd. Shanghai wordt veel te netjes, zucht ik in mezelf.
Na een niet geslaagde poging om ze online te bestellen en een nog minder geslaagde
poging om mijn man in te schakelen (“ja hallo, dát kan je toch wel zelf vinden?” Oh ja
hoor, lach ik snel) ga ik naar Xujiahui. Ik heb direct prijs. Cartridges? Ja natúúrlijk, kom
mee, ga hier zitten, ik haal ze. Maar ik wil wel echte, zeg ik, en heel toevallig komt er net
een politieman bij zitten. De politieman kijkt mee en de verkoper zegt iets te snel:
natuurlijk, ik heb alleen maar echte. Hij blijft lang weg, de politieman heeft alle tijd en
neemt me van top tot teen op. Ik doe toch niks illegaals, vraag ik me af? Na een
eeuwigheid komt de verkoper terug met een vreemde blik: nee, sorry, in de hele
Electronics mall zijn geen echte Epson cartridges te vinden. Het spijt hem echt en mij ook.
Op weg naar de uitgang mompelen er allerlei knullen in mijn oor: het is onzin, je hebt geen
echte nodig, we hebben hele goede, very cheap for you!
Dagen ben ik al bezig en ik ben er helemaal klaar mee. Op Taobao worden “echte”
cartridges aangeprezen maar die vertrouw ik niet; de “nepperds” kosten slechts een paar
kuai. Het zijn maar een paar klikken.
De volgende dag worden ze al thuisbezorgd. Sorry meneer Epson, ik heb echt mijn best
gedaan. Ze zijn prima, die nepperds. Echt.
Ans Hooft
Life Coach en Stress Counsellor
[email protected]
www.counselshanghai.com
Model versus Money
door Philippe Theunissen
In China worden we allemaal vaak genoeg geconfronteerd met het feit dat onze Chinese
gesprekspartner ons niet snapt. Hierdoor krijgen we niet wat we wensen. Dat kan liggen aan
ons Chinees. Aan onze manier van uitdrukken. Of aan de welwillendheid van onze gespreks
-partner.
Als expat hebben we allemaal manieren gevonden om
toch te krijgen wat we willen. Zo komen we heel ver met
handen en voeten. We blijven ons Chinees bijspijkeren en,
als je ze ons toch niet (willen) snappen, nemen we het heft
in eigen handen. We lopen de keuken in, pakken zelf de
producten achter de toonbank vandaan, of nemen plaats
achter de computer. De Chinees blijft dan lachend het
schouwspel aankijken, waarschijnlijk overmand door ons
fysieke overwicht, in afwachting van wat de laowai wil.
Meestal betekent het ‘business’ voor de Chinees, dus er is
geduld. Nadat wij duidelijk hebben gemaakt wat we willen,
is er nog harder gelach en geknik en de Chinees neemt
het weer over.
Nu ben ik sinds enkele maanden ook in Moskou en ervaar hier hetzelfde. Ik spreek geen
Russisch en de Rus spreekt geen Engels, dus communiceren is moeizaam. Niet getreurd,
dacht ik, want ik heb extra communicatiemethoden geleerd in China. Maar, deze Chinese
manieren zijn helaas wat minder toepasbaar in Moskou. In plaats van een kleine, fijn gebouwde, lachende Chinees, staat er meestal een grote, plompe Rus(sin) je met een neutraal gezicht en dikke buik aan te kijken. Te wachten op het moment dat je toch Russisch
gaat praten. Van jezelf achter de toonbank hijsen of even de keuken inlopen, zijn ze hier
niet gediend. En dat laten ze met hun neutrale gezichten duidelijk zien. Probleem! Ik druip af
en aan het gezicht van de Rus te zien is daarmee de kous af. Maar dan laat de Rus zich
van zijn goede kant zien. Waar het voor de Chinees inderdaad klaar is, is de Rus hard aan
het nadenken over het hele voorval. Hij of zij overlegt met collega’s, ze wijzen, ze denken,
ze lachen. En dan, de oplossing. Ze hebben me begrepen en ik krijg alsnog wat ik wil. Vaak
te laat, want ik heb al voor iets simpelers gekozen, maar toch. En zelfs als ze je dan de
oplossing komen presenteren, word je getracteerd op hun neutrale gezicht. Nee, geen
triomfantelijke blik of gulle lach, nee, hetzelfde, onverstoorde gezicht waarmee ze je in het
begin ook niet snapten. Maar eenmaal terug bij hun collega’s wordt er goed naverteld, gelachen en gewezen.
Als je deze twee situaties analyseert, krijg je het volgende:
In China is de zender Medium, de taal Onduidelijk, de ontvanger Dun (& Klein), de interactie
Expressief en het resultaat Lachwekkend, oftewel, MODEL.
En in Rusland? Hier is de zender ook Medium, de taal ook Onduidelijk, de ontvanger is Nors
(& Groot), de interactie Effectief en het resultaat is Yes!, oftewel, MONEY.
Ahh, dat is interessant: Volgens deze analyse is China de Modelsamenleving, terwijl in
Rusland het geld verdiend wordt. Dit moet ik even op me laten inwerken, maar misschien
heeft de auteur gelijk…
Under construction
door Marijke Ransijn
Kijk, als beetje expat-gezin wil je graag een beetje luxe wonen.
In Jinqiao kan dat super, vooral in de compound waar wij wonen. Dicht bij de winkels, dicht
bij de scholen, vrijstaand huis, grote tuin, leuke buren… allemaal niet verkeerd.
Tot blijkt dat die school, die zo makkelijk vlak naast de deur was toen je kinderen nog thuis
woonden, een zwembad gaat bouwen. Er komt namelijk een concurrerende Britse school,
met een schitterende campus, in het zuidwesten van Pudong. Als beetje concurrerende
school moet je dus zorgen dat je je campus verbetert. Dan ga je niet verhuizen, nee, je gebruikt een deel van het voetbalveld om een zwembad
annex gym annex dance studio te bouwen.
Vervolgens informeer je de omwonenden dat het wel
eens een beetje lawaaiierig zou kunnen worden in de
komende paar maanden. Toch? Nee dus…..
Een paar weken geleden begon de ellende. Zonder enige
waarschuwing begonnen zware vrachtwagens midden in
de nacht materiaal uit te laden. En dan heb ik het dus
over 3 uur in de nacht. Vervolgens begon men ‘s morgens om 6 uur met boren en graven en andere zeer
lawaaiige activiteiten. Ik begreep dat in Jinqiao overdag
geen vrachtwagens mogen rijden, waarschijnlijk in heel Shanghai niet overigens, en dat ze
dus ‘s nachts het materiaal moeten verplaatsen.
Wat je vervolgens als beetje assertieve expat doet, is eens informeren bij de rest van de
bewoners van je dure compound. Dan blijkt dus dat iedereen er last van heeft, de een wat
meer dan de ander omdat ze er dichterbij of verder weg van de bouwput wonen.
Deze beetje assertieve expat stapte dus naar de school in kwestie en kijk, de dame die
verantwoordelijk is voor het school-gedeelte van de bouw, het blijkt namelijk een joint venture tussen de school en de local government, bleek een oude bekende. Alleen, de week
erna vertrok ze bij deze school…. Ze stuurde wat emails en vervolgens gebeurde er ….
Juist, helemaal niets.
Ik heb nog wat emails teruggestuurd, zonder enig merkbaar effect. Nog steeds wordt er
midden in de nacht materiaal uitgeladen, nog steeds beginnen ze ‘s morgens om 6 uur met
bouwen, Chinezen staan immers heel vroeg op. Nog steeds worden onze zondagen in de
tuin als het mooi weer is danig verknald door het lawaai. Ik heb het opgegeven, ik kan klagen wat ik wil maar het helpt niet, zelfs al betalen we meer dan 50,000 rmb per maand aan
huur. In China doet men wat de overheid zegt en daarmee uit. Het is te hopen dat het niet al
te lang meer duurt.
Ik denk dat we maar gaan verhuizen…..
Colofon
Polders en Wolkenkrabbers is het
magazine van de Nederlandse
Vereniging in Shanghai en
verschijnt 5 keer per jaar.
Redactie Polders en Wolkenkrabbers
Marijke Ransijn
coördinatie / redacteur/vormgeving
Cindy Westen
redacteur
Aan dit nummer werkten verder mee: Thomas Hermans, Gaby van Oekel, Philippe
Theunissen, Ans Hooft, Byung Koo Mulder
U kunt de redactie bereiken op [email protected]
Bestuur Nederlandse Vereniging
Thomas Hermans
Cindy Westen
Martijn Pustjens
Berry Schrijen
Thomas Knoop
voorzitter
[email protected]
vicevoorzitter
[email protected]
secretaris&ledenadmin [email protected]
penningmeester
[email protected]
it manager
[email protected]
Gaby van Oekel
activiteiten
[email protected]
Tessa Stekelenburg
externe contacten
[email protected]
Marijke Ransijn
P&W
[email protected]
Oranje Daad Commissie
Monique van de Stolpe
Anneke Velthuizen
Barbara van Gent
Vivian Klein Robbenhaar
Hanneke Bastiaensen
Lisette Brattinga-Haker
Bettie Lodewijk
voorzitter
penningmeester
secretaris
architect
Lid
Lid
Lid
www.nvshanghai.com