Oh mi gado! Alhoewel het logisch is om te beginnen met 'en toen zat ik in het vliegtuig naar Paramaribo voor mijn coschap Dermatologie', wil ik graag beginnen met het Surinaamse ‘oh mijn god’... OH MI GADO, wat een ervaring! Lepra, Djogo, T.I.S., dermatologie, kaaimannen, psssstttt dushi, genitale wratten, Waterkantje, regen, Zsa Zsa SU, saoto soep, Leishmaniasis.... Elke ochtend om 07:30 begon mijn dag op het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Vanaf het studentenhuis op de Tourtonnelaan 11 waar ik woonde, was het 20 minuten fietsen naar het AZP. 'Hee ppsssttt meisje meisje'. Fietspaden kennen ze niet en de Surinamers lachen je uit want 'Waarom fietsen alle Bakra's (vertaling: Hollander in Suriname) door Paramaribo?'. De Surinaamse co's waren ook om 07:30 aanwezig en de vijf dermatologen kwamen binnendruppelen wisselend van 07:30 tot 10:30, T.I.S. (This Is Suriname). De ene dag liep ik mee met Dr. Lai a Fat en de andere dag met Dr. Tjong Kiem Sang. Surinaamse namen lijkt een studie op zich. Hoe dan ook, soms duurde het dus even voordat je kon beginnen. Studeren was dan hetgeen waar je je mee bezig hield tot de arts er eindelijk was. Dit deed ik onder andere met het zicht op de laatste week, namelijk: 'de examenweek'. Dat hield in dat ik alle dermatologen op de hoogte moest stellen van mijn examenweek. Wanneer zij een patiënt hadden met een dermatologische aandoening die jij geacht werd te kennen, werd je haar of zijn kamer ingeroepen. Wat de dermatoloog vervolgens van je wilde horen was de beschrijving volgens PROVOKE, de differentiaal diagnose en de behandeling. Dus dat. Verschillen met de Nederlandse werkwijze in het ziekenhuis zijn er zeker en dat maakt zo'n coschap in het buitenland zo leuk. Wat ik onder andere opvallend vond was dat de dermatologen hun patiënten geen hand gaven bij binnenkomst! Ook na afloop van het gesprek werd er geen hand geschud. Alleen wanneer er sprake was van een patiënt die voor het eerst op de poli kwam, werd de hand geschud. Een ander bizar verschil, en nu treed ik wel even buiten de afdeling Dermatologie, is dat wanneer er een ongeluk o.i.d. gebeurt in Suriname, éérst de politie moet komen om de situatie te beoordelen. Pas wanneer de politie vindt dat er een ambulance moet komen, vertrekt de ambulance vanaf het ziekenhuis. Moet je voorstellen dat er een zwaar ongeluk is gebeurd is 3 uur rijden van het ziekenhuis… Even hoor! Weer even terug naar het coschap Dermatologie. Je ziet heel veel patiënten deze weken wat erg leerzaam is. Patiënten met psoriasis, eczeem, soa’s, lichen planus, acné, dermatomycosen, etcetera. Ook ziektebeelden die je niet of zelden in Nederland ziet zoals lepra en leishmaniasis komen voorbij. Helaas mocht ik patiënten niet zelfstandig zien maar wat ik wel zelfstandig mocht doen was genitale wratten en DPN (dermatosis papulosa nigra) wegbranden bij patiënten. Ook mocht ik assisteren tijdens de verrichtingen op OK. Om 13:30uur zat je dag in het ziekenhuis erop en fietste je in de kei harde regen of bloedhete zon terug naar huis. Bizar, zelfs kleine kinderen leren van hun vader om alle Bakra’s met twee ronde vormingen aan de voorkant na te fluiten ‘Hee dushi, pssstt…’. De dagen op het ziekenhuis waren niet bepaald lang en je hebt dus naast de weekenden veel vrije tijd. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk plekken te bezoeken in Suriname. Het is namelijk echt de moeite waard om het prachtige landschap te verkennen en de cultuur te proeven. Daarnaast is de geschiedenis van het land natuurlijk ook heel interessant. Leuke trips zijn onder andere Bigi Pan, Browns Berg, Bergendal, Stone Island, Fort Nieuw Zeelandia, Dolfijnentocht op de Surinamerivier, Meneer Mandje – Boven Suriname rivier, Ping Pe Back to Basic – Boven Suriname rivier, Quid rijden met Larry on Tour, zwemmen bij Zin en Babunhol. Natuurlijk was het uitgaan in Paramaribo ook één groot feest! Een Djogo (de 1 liter fles van Parbo bier) of een Borgoe Cola drinken kan onder andere in karaokebar Amarantes, de Havaianas, de Touche en de Zsa Zsa Su. Even, even… wat een heerlijk eten in Suriname! Saoto soep, broodje pom, roti, cassave chips en baka bana moet je gegeten hebben! Wat kilo’s zwaarder wanneer je terug bent in Nederland maar hè, je bent maar één keer in Suri! Een paar dinertips: Waterkantje (lekker en goedkoop Surinaams eten tussen de locals), Blauwgrond (straat vol met leuke restaurantjes),The Garden of Eden (heerlijk eten, wel wat duurder), Zus&Zo, Lekker!, Joosje Roti Shop en Don Julio. Al met al heb ik super veel geleerd in het ziekenhuis, veel gezien van het land, veel Suri’s leren kennen, heerlijk gegeten en genoten van al het andere wat deze reis met zich meebracht. Dus dat. Michèle de Kok Voor foto’s : doorscrollen