Vorige week raakte ik bij de supermarkt aan de praat met een andere klant en wij kwamen via-via (mystery shoppers en tankstations om precies te zijn) op de beloningswijze van advocaten. Het pleidooi voor 'uurtje-factuurtje' dat ik heb gehouden zal ik hier herhalen. Mijn gesprekspartner beklaagde zich erover dat hi], als hij zijn advocaat bel de, daar iedere keer een rekening voor kreeg. Voor aileen een beetje praten. Ik vroeg hem hoe hij dan wilde afrekenen. Hij wilde pas beta len bij een behaald resultaat. Hij verkocht auto's en dan betaal je bij aflevering. Maar advocaten verkopen kennis (of tijd) en/of verhuren hun hoofd en dan werkt dat anders. Aileen bij een goed resultaat een rekening sturen heeft ook nadelen: welke advocaat zal nog een echt moeilijk te winnen zaak aannemen? Daarom mogen advocaten (buiten het experiment met letselschadezaken dat nu loopt) geen 'no cure no pay' afspreken met hun klanten. Grote kans dat mijn confrere Plasman problemen met de Orde heeft gekregen na zijn media-optreden over de Miljoenenjachtdeelnemer die per ongeluk op de rode knop had gedrukt. Hij zou die man aileen bij winst een rekening sturen. Het vermenigvuldigen van het aantal bestede uren met een tevoren afgesproken uurtarief vind ik nog altijd de beste en ook eerlijkste afrekenwijze. Niet aileen voor mezelf maar ook voor de klant. Het bevordert dat de advocaat scherp en nauwkeurig blijft, ook als het tegenzit. Je hebt als advocaat dan immers geen financieel belang bij het afraffelen van de zaak. Natuurlijk moet het aantal uren reeel blijven en zodra je voorziet dat je acties meer gaan kosten dan ze zullen opbrengen, moet je je client daarover inlichten. Er zijn ook alternatieven. Je kunt een vast bedrag afspreken voor een processtuk of een procedure, maar de vraag is dan natuurlijk: welk bedrag. Hoeveel werk er nodig is (hoeveel uren), zal voor een groot deel afhangen van hoe de wederpartij zich opstelt, en dat is niet altijd goed te voorspellen. De ad- vocaat moet dan te werk gaan als een aannemer: een inschatting maken van het benodigde aantal uren en er een 'kop' op zetten wegens onvoorziene omstandigheden. Ik begrijp de vraag van de client om een vaste prijs weI. ledereen wil weten aan welke kosten hij toe is. Maar de procespraktijk leent zich daar toch minder VOOL Het is niet in het belang van de client als de advocaat zich al te vee I laat leiden door de gedachte dat het toegekende aantal uren bijna op is. Een aardig compromis is uurtje-factuurtje met een inschatting van de kosten vooraf. Een goede rechtsbijstandsverzekering helpt overigens ook tegen het ontvangen van hoge advocatenrekeningen. Wist u dat uw rechtsbijstandsverzekeraar in de meeste gevallen verplicht is uw zaak door te sturen naar de advocaat van uw keuze? Een middel dat die rechtsbijstandsverzekeraars dan weer inzetten tegen uurtje-factuurtje-advocaten is het beleid om voor processtukken per geschreven pagina niet meer dan 1 uur te vergoeden. Daar liep ik laatst tegenop. Ik had - al zeg ik het zelf - een prachtige compacte kort geding dagvaarding geschreven, na veel uitzoekwerk over kortingen bij omliggende tankstations: 7 pagina's, maar het was wei een week werk geweest. En de zaak nog gewonnen ook. Maar de 30 aan de dagvaarding bestede uren wilde de verzekeraar niet allemaal beta len. 68 cent per woord was ik per saldo waard, ex BTW. Zullen we die voortaan maar direct afspreken? "'0 o :s: "'0 Vl I o "'0 -n m OJ ;;x:l c » ~ N o .I:>