kerkje onder d’n diek Vanaf 1 oktober ‘14 heeft de Gereformeerde kerk in Bruinisse weer een eigen predikant. Voor velen is het geen onbekend gezicht, want in de afgelopen jaren was ds. Michiel de Zeeuw op verschillende manieren betrokken bij deze kerkgemeenschap. In deze folder stelt hij zich alvast een beetje voor, zodat de kennismaking met mensen binnen en buiten de kerk makkelijk kan verlopen. De kerk wil immers goed bereikbaar zijn. In verbinding Op zondagmorgen 12 oktober vindt de feestelijke dienst plaats, waarin ds. Michiel de Zeeuw verbonden wordt aan deze kerkgemeenschap. U bent van harte welkom om hierbij aanwezig te zijn. We leven in een tijd met ongekende mogelijkheden. Het wereldwijde web hebben we onder de knop, je kunt naar China vliegen alsof je de bus neemt en steeds vaker houden apparaten een oogje in het zeil. Goed om van die mogelijkheden te genieten. Heerlijk om met verre vrienden als van nabij te kunnen praten, al is het via scherm en microfoon. Toch merken we ook dat al die mogelijkheden mensen op afstand kunnen brengen. Van anderen, waar mensen alles van het scherm denken te kunnen lezen en niet meer echt met elkaar praten. Van zichzelf, waar ‘veel kunnen’ ook betekent ‘veel moeten’ en mensen zich overvraagd gaan voelen. Van God, waar je vanuit de media de indruk krijgt dat geloven een mening is die je al of niet hebt. Kerken zijn oefenplaatsen. Juist ook in het bewaren van onze mogelijkheden. In het leven in verbinding met de mensen om je heen. Bij het oog houden voor wie in de knel komt. Voor het genieten van wat puur is. Om te delen hoe rijk het is om in verbinding met God te leven. Als predikant wil ik me graag inzetten voor zulke mogelijkheden. Ieder mens telt! Durf gerust een lijntje naar me te leggen… De dienst begint om 10.00 uur en deze wordt muzikaal begeleid door het Thomaskoor uit Zierikzee, onder leiding van Mar van der Veer. Er is kindernevendienst en crèche; er is plaats voor iedereen. Dat is de huisstijl van de kerk, onderstreept door de gevelsteen bij de entree: ‘Voor de blijmoedige is het altijd feest’. Na afloop is er dus ook iets lekkers bij de koffie… Jongerengespreksgroep waar draait het om? In de afgelopen jaren kwam de jongerengespreksgroep van Bruinisse in verschillende woonkamers bijeen. Jonge mensen die zo de verhalen uit hun dagelijks leven en werk meebrengen en delen. Wat is echt belangrijk, waar draait het om, wat houdt je bezig? Ze denken na over wat kerk en geloof daarbij betekenen. Hoe zijn de oude woorden vandaag als nieuw te verstaan, welke vertaalslag is dan nodig? Ik mocht als predikant bij die gesprekken zijn en genoot van dit zoeken en vinden en van de hartelijke sfeer waarin het gebeurde. Binnenkort gaan we met een nieuwe serie avonden van start. Alle jongeren zijn van harte welkom. gemeente op een draaipunt Bij de seizoenafsluiting (een leuke bbq bij Christine Muller, die ook de foto nam) kwam het gesprek op de situatie van de kerkgemeenschap. Iemand vatte het goed samen ‘we staan op een draaipunt naar de toekomst’. Daar hebben we als gespreksgroep toen over verder gedacht. Hoe werken we aan verdieping van het gemeentezijn, herkenbaar voor vandaag, zonder oppervlakkig te worden? Vanuit die betrokkenheid leeft de gemeente met de blik naar voren. de draad kwijt raken Het kan gebeuren dat je door een onverwachte gebeurtenis, of juist geleidelijk aan, het contact met je geloof, of met de kerk verliest. Soms vatten mensen dit dan samen met ‘ik doe er niet meer aan’. Zo zwart-wit zou het niet hoeven zijn. Ook geloven gaat door fases en ontwikkelingen heen. Je leert ontdekken wat bij je past, welke dingen voor jou belangrijk zijn. Gun jezelf de kans om aandacht te geven aan je binnenkant. Daar word je rijker van. Bel me eens voor een gesprek over de draden van je leven. Sfeer maakt verschil Jonge ouders en grootouders laten weten dat de Prentenbijbel goed overkomt bij kinderen. De illustraties, gemaakt door Marijke ten Cate, brengen een goede sfeer in de weergave van de Bijbelverhalen. Kinderen kunnen op een leuke manier deel krijgen aan wat wordt voorgelezen. Zodra ze zelf lezen, helpen de tekeningen om verder te gaan. Kom voor de dag en wandel in het licht. Word wie je zijn mag al je levensdagen. Het is God zelf die jou heeft toegedicht dat je zijn liefde uit zal kunnen dragen. Verberg je niet, toon dapper je gezicht. Jij bent zijn mens, Hij heeft jou willen vragen. (MdZ) Thuisbrengen Als uw predikant ben ik benieuwd naar wie u (of jij) bent. Wanneer je echt iets van het leven deelt, gebeurt dat niet anoniem. Dan is het misschien wel zo uitnodigend wanneer ik me eerst zelf voorstel: In 1963 ben ik geboren in Zwijndrecht. Mijn ouders kregen vier zonen, waarvan ik nummer twee ben. Ik had een gelukkige jeugd, met lieve ouders en fijne broers. Wel speelde ziekte een nadrukkelijke rol: Mijn vader raakte op zijn 37ste vanwege cara uit zijn werk. Zelf kreeg ik op mijn vierde jaar een ernstig ongeluk met elektriciteit op de boerderij van mijn opa. Daarbij liep ik brandwonden op, die onder meer aan mijn linkerhand zichtbaar zijn. leren is afleren Al op de lagere school wist ik dat ik predikant wilde worden, een besef dat zich in de loop der jaren wel ontwikkeld heeft, maar niet in een andere richting. Na een middelbare school van grijze betonblokken sprak het doorleefde universiteitsgebouw in Kampen mij meer aan dan de grijze verdieping aan de VU in Amsterdam. Kampen telde op dat moment allerlei academies (voor kunst, expressie door woord en gebaar, journalistiek en de sociale academie), waardoor een veelzijdig programma mogelijk was. Bovendien kende de universiteit kleurrijke docenten (zoals Okke Jager, Gerard Rothuizen, Cees den Heyer en Pieter Holtrop) waardoor er volop uitdagingen en kansen voor verdieping waren. Hoe kun je leren om predikant te worden? Waarschijnlijk door vooral veel af te leren, aan vooroordelen en vertrouwde patronen. Nodig zijn een open oor, een helder verstand, een ruim hart en een talent voor verwondering. de liefde In een volgend studiejaar trof ik Joke van Voorst, afkomstig uit Maartensdijk in Utrecht, de liefde van mijn leven. We zijn in Kampen getrouwd en samen als gemeentepredikant begonnen in Wommels, Friesland. Een paar dorpen verderop schreef Geert Mak toen zijn boek ‘Hoe God verdween uit Jorwerd’, over de veranderingen op het platteland. Na vijf jaar namen we een beroep aan uit Venlo. Een kerkgemeenschap, waartoe behalve deze grensstad veel dorpen behoorden. In Venlo zijn onze dochters Jasmijn en Rosalie geboren. Wat een geluk! Na zo’n zes jaar kwam het beroep uit Zierikzee, waar we ons in en rond de Thomaskerk goed op onze plek voelen. Joke geeft naast haar predikantswerk lessen levensbeschouwing op twee openbare basisscholen in Zierikzee. In 2007 overleed mijn moeder, na een lang verblijf in een verpleeghuis, aan de gevolgen van Alzheimer. Mijn vader heeft haar daar vrijwel elke dag opgezocht. Hij stierf in 2012. Ik mis hen allebei nog vaak. Inmiddels studeert onze dochter Jasmijn in Amsterdam aan een University College en is Rosalie leerling op het Ostrea Lyceum in Goes. Vrolijke meiden met veel verhalen. Mensen zijn een beetje thuis te brengen aan de hand van hun levensverhalen. Het beste zijn mensen thuis te brengen aan de hand van de verhalen van de Levende. Er wacht ons nog veel om te delen. de Bijbel opnieuw lezen Veelzeggend is dat Jezus vaak in gelijkenissen sprak. Een gelijkenis is als een uitnodiging, het lijkt op… zie jij het ook? Het is van belang wat wij zien en hoe we kijken. De Bijbel helpt tegen staren en verstarring. Kijk opnieuw, lees eens mee. We worden daarbij op allerlei manieren geholpen en uitgedaagd, want onze cultuur is vol schilderijen, romans, gedichten en liederen die een nieuw licht werpen op een Bijbelverhaal. Begin oktober is bovendien een nieuwe Bijbelvertaling verschenen, die de nadruk legt op duidelijke taal. Kijk maar, lees maar, er staat niet wat je al dacht. Dag ontdekkingsreiziger. Daar ga ik niet over! We komen samen in het donker, de avond, maar ook het donker van wat er fout loopt in de wereld. Willen we dat zien? Wat moeten we er mee…? Weet jij wie verantwoordelijk is, wie moest voorkomen dat het misging? De gezamenlijke kerstnachtdienst die plaatsvindt in de hervormde kerk, begint om 20.00 uur. Collecte voor Voedselbank S-D. Voorganger: ds. Michiel de Zeeuw, koor: The Message, Bruinisse, organist: Bernard van Noordwijk, en instrumentalisten: Annette Jumelet & Samiel Deurloo. Als ik zing dan haal ik adem De kerk is niet gisteren begonnen. We mogen deel zijn van een rijke traditie, waarin de vormen steeds in beweging zijn. Terug naar de bron en dan weer in gesprek met de tijd. Semper reformanda werd dat vroeger genoemd, de kerk mag niet vastroesten, moet steeds weer nieuwe vormen vinden. In de manier waarop de gemeente viert klinkt veel door uit oude bronnen, maar dat is niet voor een ieder herkenbaar. Graag wil ik daarover indrukken delen, verbanden aanwijzen, nieuwe kansen openen. In het bijzonder geldt dat voor kerkliederen. Die hebben mijn hart. Regelmatig geef ik indrukken vanuit het gemeenteleven aan u terug in een lied. Een kerkgemeenschap drijft niet in stilstaand water, maar leeft bij de stroom. Begin 2014 werd de liedbundel ‘In een land dichter bij zee’ gepresenteerd, onder meer in Bruinisse. Wie draait het om? Het is niet altijd makkelijk om er over te beginnen, over verdriet. Vaak houden we het voor onszelf, hoe zou een ander begrijpen hoe het voelt? Verdriet gaat zo steeds vaker over schuld. ‘Je moet zorgen dat het goed gaat, succes is een keuze’, zeggen mensen tegen elkaar. Als iemand te lang verdriet heeft, sturen we hem of haar naar een therapeut. Het moet overgaan, weg zijn, het moet leuk blijven. Zo sluiten we de ogen voor wat nog niet goed is. De schepping is nog niet af. Onrecht, ziekte, ongelukken en gemis mogen het leven niet vernielen. Jezus hield daar aan vast. Hij zag wanneer mensen in de problemen raakten vooral de mensen. Hij hield hoog hoe zij bedoeld zijn, hoe wij bedoeld zijn, in Gods licht. Mensenkind er wordt van je gehouden! Wat jou overkomt is niet de bedoeling, blijf vertrouwen. Volgens anderen zit er dan schuld in de weg. De gedachte dat iemand moet boeten voor zoveel narigheid. Jezus draaide die logica om. Wat in de weg zit wil ik dan dragen. Ik wil de weg openhouden. Ik blijf jullie trouw, blijf trouw aan Gods liefde. Zo ben ik bij je in je verdriet. In de Stille Week vieren we de weg van Jezus naar Pasen. Elke zondag brandt de Paaskaars, verwijzing naar het Licht dat sterker is dan verdriet, schuld of dood. Door Jezus mag het om ons draaien. Midden in de wereld Wat mij aanspreekt in deze gemeente is dat ze zich niet terugtrekt op een veilig erf, maar oog houdt voor wat er in de samenleving gebeurt. Gegevens voor kennismaking / contact: ds. Michiel de Zeeuw, ’t Vrije 47, 4301 JX Zierikzee. tel. 0111-412230 [email protected] Open wil staan voor de verhalen en nood van wie in de knel raakt. Met hen probeert te delen. De kerk is immers ontstaan omdat God naar ons omziet. Dat is de basis om mee te leven, vrolijk te blijven, veel samen te lachen en te genieten van de rijkdom waarvan we mogen bestaan. Een gemeente waar ik me deel van weet.