14 deelnemende gedichten

Sander Kloet
koud zo voelt het hier.
kil ik weet niet waar het vandaan komt
het is geen kou.
het is angst. angst voor de wereld
angst voor de dag van morgen
bang dat we dingen vergeten
bang dat we dingen mislopen
bang dat we dingen achter ons laten
dingen die ons eigenlijk altijd zouden moeten bijblijven
laten we daarom herdenken, en niet vergeten
nooit vergeten. Wat wij mensen kunnen doen
Elisha Mercelina
Het zwarte meer
Het meer waar ik vroeger altijd kwam
Waar de zon altijd scheen
Waar ik mijn rust en vrede vond
Mijn wervelende blijdschap
Werd toen een weerkaatsende leegte
Een machteloze pijn
Het werd het meer van duisternis van vlijmscherpe tranen
Waar ik alles tegen kwam behalve wat ik nodig had.
Alle duisternis die het meer omving
Gaf mij eindeloze wanhoop en het meest pijnlijk verlies
Als ik terug denk aan het meer van vroeger
Hoor ik alleen maar geschreeuw het vallen van de tranen
Als ik nu terug kom bij het meer
drijft het licht de duisternis uit
Langzaam begin ik weer te wennen
aan het geluid van vrijheid
De vertrouwde geur van mijzelf.
Devika Gillesse
Licht
Ze ligt op bed
haar lampen zijn gedimd
het is al acht uur geweest
de gordijnen zijn gesloten
Ze luistert naar wat er gebeurt op straat
het is muisstil
zelfs de vogels houden op
ze ligt te wachten op haar slaap
Haar broertje kruipt bij haar in bed
hij vraagt wat gaan we morgen doen
en ze denkt eerst maar eens zien of het dag wordt
maar ze zegt dan spelen we met het licht
Lotte de Jonge
Voor jou
Bloemen schreeuwen
Bomen krijsen
Niets ooit meer hetzelfde
Voor jou
Ogen van steen
Hard en emotieloos
Een glimlach van glas
Koud en breekbaar
Tranen van toen
Lieten een brandend spoor achter
Met je blote voeten door het vuur
Met je knieën door de zwarte sneeuw
Niets ooit meer hetzelfde
Voor jou
Paulien Sipma
Zweven zonder zuurstof
Bommen die fluisteren
Als een ster die groeit
Kleuren die je niet ziet
De brug is kapot
De deuren klapperen
Een verlaten piano
Een dorp vol geluid
De wereld
een supernova
Zo koud
Geen eten
Bloembollen die opkomen
Chocolade gevuld met vreugde
De klok tikt weg
Mensen in stilte
Isa Hamerlinck
Het blijft maar komen
Het is ons verteld, zoals de zee zo veelzijdig
Goed of kwaad, hoe je het ook bekijkt
Wij weten wat jij hebt gedaan
Maar wat als, wat als wij daar hadden gezeten
Hadden wij het dan ook zo gedaan
Zoveel vragen voor je, maar het kan niet meer
Ik kan ze niet meer stellen, het heeft nooit gekund
Maar wat als, wat als het had gekund
Had ik dat dan gedaan, had ik dat gewild
Wat als mijn vragen beantwoord zouden zijn
Zou ik dan teleurgesteld zijn, of juist niet
Steeds meer vragen, ze blijven maar komen
Net als de duinen maar blijven groeien
Amber Bontekoe
Stilte
Zeg niets
Doe niets
Ervaar en luister
De stilte, zo vol van geluid
Het geluid van jezelf
Het geluid waarvan je niet weet dat het bestaat
Omdat je het nog nooit hebt gehoord
De stilte kijkt je recht in de ogen
Loop niet weg blijf staan
Het geeft niet als het je raakt
Er is stilte omdat jij geen geluid maakt
De stilte slaat een arm om je heen
Neem de tijd om stil te staan bij dit moment
Verleden
Herinneren
Herdenken
Stilte
Joëlle Timmerman
Rust
De wereld slaapt
Slapen kan ik niet
Spokende gedachten
Wat als
Iedereen is rustig
Rustig ben ik niet
Wat als het weer gebeurt
Nu niet de joden
Maar de mens die anders is
Ben ik dan anders
Als je er naar vraagt
Zeg ik niets
Ik ben ondoordringbaar
Zo emotioneel
Niemand is goed genoeg
Luister niet naar mij
Ik wil vrede
Vrede zo sterk
Ik wil rust
Rust zo fijn als de stilte op mijn plek
Hanne Postma
Ik,
ik sta nu hier,
dit te vertellen.
Mensen kijken mij aan.
Spanning,
ik doe het.
ik begin.
Mensen vragen aan mij.
u heeft veel heftige dingen gezien,
is het moeilijk,
om erover te praten?
heeft u veel verdriet?
Ik antwoord,
Stil, langzaam, maar zeker.
Als ik vertel,
zie ik alles weer voor me.
wanhoop, frustratie,
ik verloor mijn dierbaren,
alles wat ik liefhad.
Moeilijk?
natuurlijk is het moeilijk.
maar ik moet verder,
verder met de rest van mijn leven.
Ja, ik,
ja, ik sta nu hier,
stil, langzaam, maar zeker,
dit te vertellen.
Dave Bührs
In stilte overwonnen
‘Vader, wat gebeurt er toch?’
Het kind kruipt angstig weg,
luistert de stilte af.
In de schuilkelder tussen hen
die ooit met rechte rug liepen
door de straten, nu in diepe schaduw
achtergelaten.
‘Moeder, de pijn laat niet meer los.’
Verwoestend gehuil en donderslagen
dreunen door in iedere nachtmerrie,
steeds weer badend in het zweet.
‘Vader, bestaat de mens nog wel?’
Maar toen zag het kind een deken
voor de oude vrouw, bevende
mensen omhelsd in een gemoedelijk strelen.
De adem stokt niet langer en zal
het ook vandaag niet begeven.
Hilde Sprengelmeijer
Kinderliedje
Vader schreeuwde
moeder huilde
ik lachte
niet wetend wat oorlog was
Vader vertrok
moeder hield me vast
ik was trots
niet wetend wat soldaat was
Moeder snikte
een brief in haar hand
ik huilde mee
niet wetend wat gesneuveld was
Moeder vertelde:
nooit komt vader weer
ik huilde echte tranen
begrijpend wat oorlog was
Ana Pandurevic
De twee minuten…
Twee minuten staan wij stil,
Twee minuten lang hoor je het geruis van de bomen.
Waar denken wij dan aan?
De angst dat er geen morgen is?
De angst voor verlies?
Twee minuten zitten je gedachten vol,
Met vragen, verhalen en verzwijgende woorden.
De stilte die er is raakt ons allen.
Het voelt leeg, de mensen die er toen waren zijn er niet.
Daarom staan wij twee minuten stil.
Romy Joziasse
Afstand
Ik zie ze kijken
naar mij op de kast
in de kamer
Ze kunnen zeggen dat ze het gevoel delen
maar ze doen het niet
Ik kan wel zeggen hoe het voor mij voelt
maar ze voelen het niet
Mensen zeggen dat het verleden
het verleden blijft
bij mij niet
Woorden blijven steken
tranen stromen
ze voelen het
maar ook weer niet
Ik zie ze kijken naar mij
een foto
vol verdriet
Woorden blijven steken
tranen stromen
ze voelen het verdriet
maar ook weer niet
Joy Schroevers
Jij was een van de duizenden
die zagen
die hoorden
die voelden
die het meemaakten
Jij was een van de duizenden
Die hoop gaven in de duisternis
Jij was een van de duizenden
die vochten
voor ons
toen wij te bang waren
Jij was een van de duizenden
die gingen
en niet meer terug kwamen
en nog steeds ben jij een van de duizenden
die wij herdenken.