Lees hier verder

Pop Interview Roos rebergen / Roosbeef
Kalverdriet
op tafel.
Die laatste heeft ze de fles
gegeven nadat ze hem aantrof als
een babyhoopje ellende in de
pizzeria om de hoek. 'Daarom dus
Buffel. Van buffelmozzarella.' Buffel
is op zijn beurt naamgever van het
eigen label, waarop vrijdag het
derde Roosbeef-album Kalf
verscheen. Weggaan bij platenlabel
Excelsior was volgens Rebergen
een zakelijke beslissing. 'Ik was
niet blij met het voorstel.' Dus
besloot de band alles zelf te doen.
Roos Rebergen
Dennis Duijnhouwer
Roosbeefs derde album is uit, Kalf.
Zangeres Roos Rebergen is
tevreden over het nieuwe
bandgeluid. En de liedjes? 'Voor
Colin gaat over Colin, mijn ex, en
de meeste andere liedjes ook.'
DOOR GIDI HEESAKKERS FOTO DENNIS
DUIJNHOUWER
'Ik kan gewoon heel triestig zijn',
constateert Roos Rebergen (26)
halverwege het interview. 'Ik kan al
intens somber worden als ik in een
café iemand iets lelijks over iemand
anders hoor zeggen.' Later zal ze
vertellen dat ze zich in de ochtend
juist vaak voelt als een kind van 4
dat net wakker is. 'Totale blijheid,
zo hyper als wat.'
En toch: aanhoudende somberheid
gaf twee jaar geleden de doorslag
voor de zangeres en
liedjesschrijver van Roosbeef om
naar België te verhuizen. Eerst was
ze veel te vinden op de boerderij
van haar Vlaamse vriend in
Nazareth, bij Gent. Inmiddels is de
vriend ex-vriend en deelt ze een
huis in de Antwerpse buurt
Borgerhout. In de keuken kwispelt
haar bejaarde hond Bert en
springen de kittens Vogel en Buffel
© de Volkskrant
Op de coverfoto, gemaakt door
haar vader, staat een koe voor een
boerderij - misschien een verwijzing
naar de boerderij in Duiven waar
Rebergen is opgegroeid en waar
Roosbeef in 2005 begon te
bestaan. De teksten zijn even
poëtisch als op de - juichend
ontvangen - debuutplaat Ze willen
wel je hond aaien maar niet met je
praten (2008) en Omdat ik het wil
(2011).
Het aangeschoten tot bezopen
gemoed schiet in de liedjes op Kalf
alle kanten op. Of, zoals de
promotietekst meldt: 'Waar frisse
jeugdigheid, geplaagd door
meerdere opstoten van twijfelarij en
besluiteloosheid in de teksten op
de eerste twee albums nog leidde
tot stil verzet in een zelfafgebakend universumpje vol
verliefdheden en groene
graslanden, belandt Roosbeef nu in
een doffere verstedelijkte omgeving
vol kroegen en pijnlijk misgelopen
grotemensenliefdes.'
Groot geworden, zich klein
voelend, staat er. Wat moet ik me
daarbij voorstellen?
'Het is meer dat ik me soms een
buitenstaander voel. Ik vind het
moeilijk om mee te doen met de
rest, met het idee van hoe het
leven moet. Als ik bijvoorbeeld in
de trein zit, kan het voelen alsof ik
er niet echt ben. Alsof ik erbij zit en
maandag 16 februari 2015
naar de mensen kijk zonder een
van hen te zijn, of zo.'
Rebergen praat zacht en begint
zinnen geregeld met 'ik weet niet',
om ze te besluiten met 'of zo'. Alsof
ze niet helemaal zeker weet of ze
zegt wat ze bedoelt. Het past bij
een beeld dat van haar bestaat:
stuntelig, lief, een beetje naïef, een
dagdromer. Die typeringen leest ze
al sinds de beginjaren van
Roosbeef over zichzelf, toen ze
nog felrood geverfd haar had.
'Raar', zegt ze. 'Ik stuntelde veel,
maar ik vind mezelf helemaal niet
zo naïef. Als je een beetje verlegen
bent, jezelf niet keihard verkoopt en
niet snel meegaat met de rest, ben
je in Nederland al snel naïef. In de
tijd van ons debuutalbum voelde ik
mij geen muzikant, meer iemand
om wie de mensen moesten
lachen. Dan vroegen interviewers
of ik mezelf een cabaretier vond.
Eh, nee. Zo werkt het dus: je mag
niet grappig zijn als je in het
Nederlands zingt, dan moet je in
een ander hokje. Mensen denken
klein. Ik wil daar niet aan meedoen.'
Was er ook op muzikaal gebied
een reden om naar België te
verhuizen?
'Er spelen twee Belgen in mijn
band. Maar ik kreeg het ook een
beetje benauwd van het ons kent
ons. In Nederland kende ik bijna
iedereen: de journalisten, de
muzikanten, de
platenmaatschappijen. Toen het
tweede album uitkwam, dacht ik dat
we een goede plaat hadden
gemaakt, maar Omdat ik het wil
kreeg minder aandacht dan ons
debuut. Ik volgde in die tijd alles en
was aan het vergelijken: ah, die
band verkoopt dat podium wel uit.
'Ik erger me eraan dat in het
Nederlands zingen minder knap
wordt gevonden dan in het Engels.
Op het succes van een band als
Kensington kan ik niet jaloers zijn.
Pagina 3 (1)
Het is mooi dat mensen er plezier
aan beleven, maar voor mij is het
geen muziek. En die Jett Rebel
geloof ik niet echt. Hij is mij te
bedacht.'
Bij hem is wel de Heineken Music
Hall uitverkocht.
'Het is een bevrijding dat ik geen
last meer heb van die gedachte.
Sinds ik in België woon, hou ik alles
een beetje op afstand. Ik heb nu
ook veel meer het gevoel dat het
echt goed zit met onze band. Dat
het nu pas begint voor ons,
muzikaal gezien. Ik denk dat we
een uniek geluid hebben
gevonden.'
Er zit ruim drie jaar tussen het
tweede en derde album. Lang?
'Ja, dat is wel lang. Ik ben niet
iemand die zeventig nummers
schrijft en er dan tien uitkiest voor
een album. Waarom zou je tijd
investeren in nummers die je het
kennelijk niet waard vindt om op
een album te zetten? Ik wist bij God
niet waarover ik moest schrijven.
Misschien ook omdat het mij
moeite kost niet over mezelf te
schrijven en ik daar even genoeg
van had.'
'Het nummer Raak mij aan heb ik in
opdracht geschreven, ter
gelegenheid van de Nationale
Herdenking in Utrecht. Dat vond ik
moeilijk; met de oorlog heb ik toch
weinig te maken gehad. Het lukte
uiteindelijk toen ik bedacht: wat zou
ik als kind vinden van de oorlog? Ik
droomde als kind al veel over
liefde, dus voor mij zou het niet
zozeer gaan over de angst om
dood te gaan, maar de angst om
onaangeraakt dood te gaan. Dat je
er alleen over hebt kunnen denken,
maar het nooit hebt kunnen doen.
Pas als ik een onderwerp naar
mezelf toe kan trekken, wordt het
geloofwaardig.'
Volgens de promotietekst
suggereert de albumtitel Kalf 'een
jeugd waar een mens zich aan
vastklampen wil'. Is kind blijven zo
© de Volkskrant
veel aantrekkelijker dan volwassen
worden?
'Nee, ik ben juist blij om ouder te
worden. Ik vond het niet heel leuk
om kind te zijn. School was
verschrikkelijk en later vond ik het
moeilijk om op mezelf te zijn, toen
ik van mijn ouders in Duiven
verhuisde naar een kamer in
Utrecht. Als kind kon ik al heel
triestig zijn.
'Ik heb er steeds meer vrede mee
dat die somberheid in mijn aard zit
en ik vind het ook niet zo erg meer
om sombere gedachten te hebben.
Maar als het té erg wordt, heeft de
somberheid niks meer met triestige
gedachten te maken. Dan is het
gewoon een depressief gevoel dat
er constant is, zonder directe
aanleiding. Je kan er niks meer aan
doen. Dan helpen medicijnen om
staande te blijven.
'Ik had er de laatste tijd nogal last
van. Als je de gemiddelde mens
bekijkt, heb ik een spannend leven
waarin niks vaststaat. Maar toch
merkte ik dat ik het allemaal zó saai
vond. Ik vond het allemaal niet zo
de moeite.'
Wat vond je precies saai?
'Ik krijg het snel benauwd van
vastigheid. Dus probeerde ik heftig
te leven om het leuk te houden.
Veel drinken, me in liefdes storten,
ontrouw zijn. Ik denk dat ik een half
jaar geleden het inzicht kreeg: het
houdt een keer op. Het is niet leuk
om erachter te komen dat alles zich
herhaalt, want dan is het niet
spannend meer. Ik moet de
spanning in iets anders zoeken en
dat is waarschijnlijk in het schrijven
van liedjes. Ik wil nog veel meer
schrijven.'
Heb je vooral mannen of vrouwen
als vrienden?
'Tegenwoordig heb ik vooral
mannenvrienden. Vroeger had ik
alleen maar mannenvrienden. Er
zijn gewoon meer grappige
mannen dan grappige vrouwen.
Leuke vrouwen moet je
maandag 16 februari 2015
tegenkomen, leuke mannen zijn
overal. Ik moet ook altijd eerst
weten of het iets kan worden. Pas
als ik zeker weet dat er niks in zit,
kan ik vrienden worden.' Lacht: 'Dat
vind ik van mezelf wel vervelend.'
Over hoeveel mannen gaan de
liedjes op Kalf?
'Het liedje Voor Colin gaat over
Colin, mijn ex, en de meeste
andere liedjes ook.'
Vind je het een sombere plaat
geworden?
'Veel liedjes zijn volgens mij juist
hoopvol. Ik ben dat kalf dat
onhandige dingen doet, maar ik
begrijp inmiddels ook dat er soms
een reden is waardoor relaties
kapotgaan. En dat dat goed is. Dat
hoor je in de teksten terug.
'Ik sta ook veel meer open voor
mensen dan vijf jaar geleden. Ik
heb meer leren praten. Als kind had
ik weinig vrienden. Nu heb ik
geweldige mensen om me heen.
Dat is toch iets wat me is gelukt.
Daar ben ik blij om. Het zal wel te
maken hebben met ouder worden,
dat het steeds een beetje leuker
wordt om met mezelf te zijn.'
Speeldoos
Roosbeef bestaat sinds 2005. In
dat jaar won de band rondom
zangeres en liedjesschrijver Roos
Rebergen de Grote Prijs van
Nederland in de categorie singersongwriter. Sindsdien verschenen
drie albums en twee ep's. Met
Torre Florim van De Staat nam
Rebergen in 2009 De Speeldoos
op, een plaat met zes nummers
waarvan de teksten zijn
geschreven door verstandelijk
gehandicapten. In 2013 kreeg het
project een vervolg met De Tweede
Speeldoos. De samenstelling van
Roosbeef is in de loop der jaren
Pagina 3 (2)
veranderd. De bandleden van nu
zijn Tim van Oosten en de Belgen
Tom Pintens (Zita Swoon) en Tijs
Delbeke (Sir Yes Sir).
De clubtour van Roosbeef begint
woensdag met een uitverkocht
concert in Paradiso, Amsterdam.
© de Volkskrant
maandag 16 februari 2015
Pagina 3 (3)

Download Report