Interview met reservemajoor Schepens en zijn vrouw. (Opa en oma van Naomi) We gaan een tijdje terug naar een aangrijpend moment. De bange dagen van mei 1940 en de tweede wereldoorlog. Iedereen kent dit en kan er ook van meespreken. In dit interview kom je al veel te weten over hoe het voelt om in de schoenen te staan van iemand die de oorlog heeft meegemaakt. Hoe oud waren jullie in de oorlog? “Opa 2 jaar en oma 3 jaar”. Welke herinneringen heb je nog over de oorlog? “Mijn familie en ik zaten aan de tafel pap te eten toen de tafel opeens begon te bibberen door de bombardementen. Onze kleine hoeveelheid eten was plots niet meer eetbaar,doordat in ons bord glasscherven van het glas uit het raam terecht kwam” . Bent u moeten vluchten? “Ja, wij zijn met onze oude auto met moeder, vader en 4 kinderen moeten vluchten in de maand mei naar Frankrijk. Dit was een zware onderneming. Wij zijn nooit in Frankrijk geraakt, we zijn veel vroeger dan verwacht gestrand nog voor we de grens bereikten. Daardoor zijn we moeten terugkeren”. Zijn er slachtoffers gevallen in uw familie? “Gelukkig niet”. Hoe was de bevoorrading van het voedsel in de oorlog? “Wij hadden een groentetuin en hadden een schaap in de stal. Dit was verboden door de Duitsers. Wij hadden ook kippen en konijnen. Mijn vader reed ’s avonds 2x per week met de fiets naar de boer in het donker, daar ging hij boter en melk halen. Margarine bestond toen nog niet”. Wat smeerden jullie op jullie boterhammen? “Alleen maar confituur en smout. Smout was gesmolten varkensvet dat te vergelijken was met boter”. Bestond er nog verplichte legerdienst na de oorlog? “Ja , want na het einde van de tweede wereldoorlog brak de koude oorlog aan ,d.w.z. dat Amerika en Rusland steeds met elkaar in een conflict waren. Na de oorlog was er een verplichte legerdienst voor jongens vanaf 18 jaar. Oorspronkelijk was dit voor een periode van 24 maanden “. Wat hebt u allemaal te vertellen over uw legerdienst? “Ik werd opgeroepen in 1964 en moest toen 12 of 15 maanden legerdienst doen. Ik koos voor de opleiding van reserveofficier dus, moest ik binnen voor 15 maanden”. Welke opleiding kreeg je als reserveofficier? “De eerste 3 maanden waren voor iedere opgeroepene dezelfde. Dat was een basisopleiding. Daarna kreeg ik mijn vorming tot artillerieofficier (schootsofficier veldartillerie met kanonnen). Ik verbleef 15 maanden in Brasschaat”. Ben je later nog bevorderd? “Na mijn opleiding deed ik verschillende kampen in Duitsland. Ik legde examens af tot ik de graad bereikte van reservemajoor,dit was voor een reserveofficier de hoogste rang die men kon behalen”. Is een leger nu nog nodig? “Tussen de verschillende landen van de Europese Unie bestaat er geen oorlogsdreiging meer. Maar er zijn nog andere landen ,met andere ideeën en religies,waarvan oorlogsdreiging kan uitgaan. Ons Belgisch leger (het beroepsleger) heeft in het binnenland nog enkel een humanitaire functie. In het buitenland echter gaat het leger nog altijd helpen in oorlogsgebieden in het kader van de NAVO”.(NAVO staat voor Noord-Atlantische verdragsorganisatie)”. Kunnen wij jongeren iets doen om de vrede te bewaren? “Ja, wij moeten altijd proberen om conflicten te vermijden, ruzies uit te praten, geduld te beoefenen en zeer verdraagzaam te zijn”. De journaliste voor dit bijzonder mooie interview is Naomi Awotula uit klas 3Ht