Blog 10.09.2015 © Veroniek Clerx Op een rijtje voor de spiegel Begin september werd springruiter Jeroen Dubbeldam wereldkampioen. Niet uitsluitend omdat hij foutloos reed met zijn eigen paard. Een wereldruiter word je pas, wanneer je ook de jouw onbekende paarden van de concurrentie, foutloos over de oxers, dubbelsprongen en waterbak kunt voeren. Ik ben benieuwd hoe Margreet Noordanus denkt over een dergelijk staaltje van eenheidsvorming tussen paard en mens. Een aantal dagen voor de Wereldruiterdagen vond in het Limburgse Kessel haar paardencoaching plaats. Bij deze opening van de masteropleiding Socratisch Coachen leerde ik al tijdens het eerste uur nooit meer op dezelfde manier naar paarden te kijken als vroeger. Bang voor paarden Mijn laatste ontmoeting met een paard was alweer 20 jaar terug. Op een hardhandige manier had zo'n dier laten merken dat hij geen zin in mij had. Een gevoelige duikel van zijn rug en een week hevige spierpijn in de mijne, hadden mij 'bang voor paarden' gemaakt. Waarmee ik de diersoort grondig generaliseerde. De ontmoeting met Margreet en de merries Noortje en Miron bleek een verademing. Nooit eerder had ik erbij stil gestaan dat een paard een vluchtdier is en 'de groep' zijn leven kan redden. Dat hij mijn ogen, voorin mijn gezicht geplaatst, associeert met de ogen van een roofdier. Dat hij alles om zich heen in de gaten heeft en kan ruiken en horen tot kilometers in de omtrek. En vooral, dat je een paard met het grootste respect benadert, uitnodigt en verzoekt. Zónder autoritair getrek, geduw en geëis. Een paard is een spiegel, waarin je jezelf, je gedrag en je houding herkent. Jij nerveus, hij nerveus. Jij dwingend in de vooruit, hij met het zelfde tempo in de achteruit. Maar, ben jij rustig en geef je hem de ruimte dan loopt hij rustig met je mee. Geef je hem vertrouwen dan geeft hij het terug. Ronduit ontroerend was de ervaring met de Friezin Noortje. Toen wij als team enigszins gespannen vóór haar stonden, maakte ze zelf de keuze voor de persoon die haar mocht benaderen en leiden. Zijzelf besloot ook, wie nog niet toe was aan een directe confrontatie. Let eens op! Voormalig dresseurpaard Miron liet ons zien dat zij, met het hoofd geheven, de oren gespitst en de kont naar ons toe, de wacht hield. Reden: als team van negen mensen op een rijtje, konden we het niet 'eens' worden. Wij lieten ons door van alles afleiden zodat wij, in haar optiek van prooidier, een gevaar voor onszelf vormden. Miron zette voor ons de puntjes op de i, toen we als koppel mens-dier door een smal straatje moesten lopen, zonder de muren te raken. Miron eiste daarvoor onze volledige aandacht en concentratie. Ging nadrukkelijk búiten de muur lopen wanneer onze aandacht en dus de begeleiding verslapte. Het is niet heel moeilijk om in de metaforen van paardengedrag: snuiven, hoofd laten hangen, scherp luisterend de oren vooruit gericht, wegspringen of terugtrekken, ons eigen gedrag te herkennen. Kunnen we overeenkomsten herkennen met het gedrag en de houding van de mensen, waarmee we privé- of arbeidsverhoudingen hebben? Heel begrijpelijk dat Hilde Veraart koos voor paardencoaching als aftrap voor de masterklas Socratisch Coachen. Met dien verstande dat een paard anders dan wijzelf, geen 'irrationele gedachten' heeft. 'What you see is what you get' en dat is wel zo spiegelend. Aan ons nu om de geheimen van het RET ABC te leren ontsluieren in coachingsgesprekken. En daarbij geregeld de neus van Noortje en de oortjes van Miron voor ons te zien. Blog 10.09.2015 © Veroniek Clerx Teksten nodig? Met Veroniek Clerx kun je contact opnemen via: http://www.tekstbureaudevulpen.nl/author/administrator/ nl.linkedin.com/pub/veroniek-clerx/11/b2a/891/nl
© Copyright 2024 ExpyDoc
