Verwarrende, slimme associaties over antiracisten en reaguurders Theater Jeremia Gezien 7/2, Theater Frascati Amsterdam Daar t/m 15/2, tournee t/m 5/4. Inl.: frascatitheater.nl * 4 Door Herien Wensink Nederlanders sturen gemiddeld 35.000 haatmails per dag. De Nederlands-Turkse theatermaker Sadettin Kirmiziyüz heeft ze ook gehad. Van ene Gekke Toon, die vond dat hij moest oprotten naar zijn eigen land, of doodgaan – op zijn verjaardag. Maar als hij met een valse twitteraccount (‘Moslimbeuker’) als ‘lokracist’ contact legt met Gekke Toon, blijkt dat een blond meisje met een schildpad als huisdier. Die Geert heet, dat wel. De voorstelling Jeremia van Kirmiziyüz en theatermaker/schrijfster Marjolijn van Heemstra zit vol met dat soort verwarrende wendingen. Kirmiziyüz en Van Heemstra beginnen bij reaguurders en het vrije woord, dat tegenwoordig meestal het recht op beledigen inhoudt, en komen zo terecht bij CD-politicus Hans Janmaat, die dat recht nog niet had, en die om wat hij zei werd verguisd en bedreigd. Waarom, vragen zij zich af, strijden wij niet als toen tegen dat soort uitspraken? De twee makers associëren losjes over Van Heemstra’s racistische buurvrouw, kruisvaarders, B.G.T.V, en het navigatiesysteem van de bultrug. Hun associaties zijn intelligent en geestig, maar de opeenvolging en montage is aanvankelijk nogal rommelig. Te midden van de chaos leggen de twee echter toch een goed doordacht parcours af, dat eindigt in het arbeidershuisje van de weduwe Janmaat, en het grachtenpand van de voormalige antifascist Godelieve. Ze confronteren de blinde vlek van de radicalen met de schrijnende realiteit van de weduwe, en zetten zo allerlei vooroordelen op z’n kop. Jeremia maakt knap invoelbaar dat de agressie van antifascisten toen vaak even erg, zo niet erger, was dan die van reaguurders nu.
© Copyright 2024 ExpyDoc
