Reisverslag van HoPe-vrijwilliger Anja

Reisverslag van HoPe-vrijwilliger Anja Eppingbroek
Zes weken Peru: zes weken voor en met HoPe!
Op 18 maart jl. ben ik voor de derde keer naar Peru vertrokken, dit keer voor zes weken
en vooral om mee te draaien op een aantal projecten van Stichting HoPe. Hieronder geef
ik een indruk van mijn fantastische tijd in Peru.
Kleuterschool Tiracancha
De eerste school waar ik meerdere dagen
ben geweest was de kleuterschool van het
bergdorp Tiracancha Alta, dat op 4200 meter
ligt (en waar het ’s nachts erg koud is!). Ik
werd met open armen ontvangen door
leerkracht Aida, een enorm lieve,
enthousiaste en goede leerkracht. De
kinderen zijn duidelijk dol op haar. Tijdens
mijn verblijf mocht ik bij haar logeren. Zij
heeft een kamertje bij een boeren familie,
waar zij gedurende de week verblijft. Alleen
in het weekend gaat ze terug naar haar gezin
in Cusco. We hebben samen de groep gedraaid en ik heb zelfs nog wat muzieklesjes
kunnen geven aan de quechua-sprekende kleuters en ja, toen merkte ik toch wel dat ik
op 4200 meter hoogte zat. Zingen en dansen tegelijk is dan ware topsport, maar wel erg
leuk om te doen. Bijzonder was het ook om te zien hoe PomPom, een handpop die ik hier
twee jaar geleden heb achtergelaten, helemaal ingeburgerd is en bij alle activiteiten
betrokken wordt. Een filmpje van een ochtend op deze school is o.a. te zien op de
facebookpagina van Stichting HoPe. Naast de schoolactiviteiten krijgen deze kinderen ook
een ontbijt (warme melk met gekookte mais en een paar crackertjes) en een lunch (rijst
of pasta), verzorgd door steeds twee moeders per dag.
Het waren zinvolle en erg leuke dagen waarin we echt van elkaar geleerd hebben. De
reacties van Aida, de kinderen en ook ouders waren hartverwarmend. Het is ook zo leuk
om de dag te beginnen en te eindigen met een knuffel en een kus van de kinderen.
Sommige kinderen waren het eerste uur van mijn verblijf nog wat verlegen en
afwachtend, later kwamen ze gezellig bij me en lieten ze zich door mij helpen. We
gebruikten dan wel vaak handen- en voetentaal, want tja, quechua spreken lukte me
echt niet. In de loop van dit schooljaar zal ook in deze groep aandacht worden besteed
aan de Spaanse taal en zullen de kinderen tweetalig onderwijs krijgen.
Middelbare school Tiracancha
Op de middelbare school van Tiracancha heb
ik naast het observeren van lessen aan vier
groepen muzieklessen gegeven en een
Engels lied aangeleerd. De Engelse taal is
erg moeilijk voor de kinderen én voor de
leerkracht. De uitspraak is een knelpunt voor
hen. De wil óm het te leren is erg groot en
het is ze dan ook gelukt. Ik ben echt trots op
ze! Hetzelfde lied heb ik ook gedaan met
groep 8 van de St. Jorisschool van
Lichtenvoorde.
Van beide groepen zijn film- en geluidsopnames gemaakt. Er wordt een
combinatiefilmpje gemaakt van het zingen van de kinderen van Tiracancha én de
kinderen van Lichtenvoorde. Dit filmpje zal in juli o.a. op de website en facebookpagina
van HoPe geplaatst worden.
Gedurende deze dagen verbleef ik net als de leerkrachten in het leerkrachtenverblijf.
’s Ochtends om 7 uur stond het ontbijt klaar, gekookt door twee leerkrachten: een groot
bord rijst met een groentemengsel. Na ons gezamenlijke ontbijt volgde elke ochtend een
dagopening waarbij de kinderen in rijen op het plein staan en de directeur hen
toespreekt. Hierna beginnen de klassikale lessen en tevens worden er lessen verzorgd in
het computerlokaal. Er zijn duidelijke regels voor de kinderen en alles verloopt dan ook
geordend.
Buiten de lesuren om bracht ik m’n tijd door met de leerkrachten, bijvoorbeeld door
samen eten te koken en buitenactiviteiten te doen waar ook de kinderen vaak aan
meededen. Volleybal en voetbal waren geliefde sporten.
Villa Maria
Gedurende twee weken heb ik op de bibliotheek van Villa Maria gewerkt, een
achterstandswijk van Cusco. Hier kunnen kinderen en jongeren terecht voor het maken
van hun huiswerk onder begeleiding van drie leerkrachten. Thuis hebben deze kinderen
niet of nauwelijks de mogelijkheid om te studeren. Ik werd al gauw gevraagd voor
huiswerkbegeleiding van het vak Engels. Tegelijkertijd vroeg ik de kinderen om mijn
Spaans te corrigeren, wat ze maar wat graag deden. Een meisje van tien jaar gaf me op
een dag als antwoord op mijn vraag of mijn Spaanse zin goed was een ‘si’, terwijl haar
veel jongere broertje driftig met zijn hoofdje ‘no’ schudde. Schitterend! Maar goed, ook
hier leerden we van elkaar.
Aan het eind van de middag nam ik vaak nog
even de tijd om met een groep kinderen te
dansen en te zingen. Cusco ligt 1000 meter
lager dan Tiracancha en ik had hier net iets
minder last van de hoogte.
Met de directeur van Stichting HoPe Peru,
Nayruth Triveño, heb ik voor € 750,00
nieuwe boeken ingekocht en uitgereikt. Dit
geld is bijeengebracht door de bibliotheek
van mijn eigen woonplaats. De oude en
versleten boeken konden nu vervangen
worden.
Scholenbezoek en Ternura II
Tussen het meedraaien op projecten hebben
we natuurlijk ook aan vele scholen, vaak ver
weg gelegen, een kort bezoek gebracht. Dit
zijn scholen die mee gaan doen aan het
Ternura II-programma (zie hiervoor de
website van Stichting HoPe). Leerkrachten
werden op de hoogte gesteld door directeur
Nayruth en collega’s van HoPe die speciaal
voor dit programma zijn aangesteld.
Voorafgaand aan het scholenbezoek hebben
we eerst samen met vertegenwoordigers
van Plan International een bezoek gebracht
aan het ministerie van onderwijs in Paucartambo. De samenwerking verloopt goed en de
leerkrachten reageren enthousiast op dit onderwijsprogramma. Ze staan open voor extra
opleiding en begeleiding op de werkvloer.
Huaycuñuta: “Anja-school”
Als laatste hebben we een bezoek gebracht
aan de “Anja-school” in Huaycuñuta in de
provincie Chumbivilcas. Ook deze school doet
mee aan het Ternura II-programma. Dit
schooltje hadden we aan het begin van mijn
zes weken willen bezoeken, maar toen werden
we -na 8 uur rijden vanaf Cusco en een
overnachting in Velille- tegengehouden. Er
waren stakingen (wegens het ontbreken van
elektriciteit) en wegblokkades. We mochten tot onze grote teleurstelling niet verder. Er
zat niets anders op dan terug te keren. Tja, ook dat is Peru. Mijn bewondering voor
Walter en zijn collega’s steeg nog meer toen ik besefte dat zij dit al vele malen vaker
hadden meegemaakt en ondanks deze hobbels toch steeds weer hun werk wisten voort
te zetten. Gelukkig zijn we op de allerlaatste dag van mijn verblijf in Peru toch nog op dit
schooltje geweest en hebben we opnieuw kunnen zien hoe goed dit project draait en hoe
betrokken de ouders zijn. Bij aankomst stonden alle meubeltjes buiten, ouders en
leerkracht gaan het lokaal schilderen en schoonmaken. Door wat aardschokken waren er
barsten in de muren ontstaan en het lokaal wordt nu door de ouders weer opgeknapt.
Opnieuw was er veel blijdschap en dankbaarheid voor ons bezoek en werden we
toegezongen door de kinderen.
Het waren zes fantastische weken die veel te snel voorbij vlogen. Ik heb veel gezien en
veel gedaan. Daarbij heb ik veel mooie tochten mogen meemaken naar de verschillende
scholen. We hebben veel materialen uitgedeeld en natuurlijk ook sinaasappelen.
Ik vond het erg mooi om te zien hoe er gewerkt wordt en hoe hard er gewerkt wordt aan
verbeteringen, door de leerkrachten en vooral ook door de medewerkers van HoPe. De
maatschappij in Peru verandert steeds en vraagt om aanpassingen, ook van HoPe. Ik heb
enorme bewondering voor de manier waarop HoPe steeds kansen en mogelijkheden blijft
zien. Ik wil Walter en alle collega’s van HoPe Peru dan ook heel erg bedanken voor de
mogelijkheden en hulp die ik van hen heb gekregen.
Jullie mogen op mijn hulp blijven rekenen en ik kom zeker gauw weer terug!

Download Report