Nummer 50 (13 december 2014), pagina 4. © Elsevier NON SOLUS Islam is vrede slam is vrede. Dit is geen citaat van een ‘theedrinkende PvdAer’, maar een uitspraak van de Amerikaanse president George W. Bush. Hij zei dit bovendien slechts zes dagen na de terroristische aanval in 2001 van moslimfanaten op het Pentagon in Washington en het World Trade Center in New York, waarbij drieduizend Amerikanen werden vermoord. Het is inderdaad verstandig om, net als Bush, onderscheid te maken tussen vredelievende burgers die toevallig in Allah geloven en doldrieste terroristen die dood en verderf zaaien. Maar het wordt wijze burgers wel steeds lastiger gemaakt om dit onderscheid te blijven maken. Want gewelddadige moslims bepalen steeds meer het beeld van deze godsdienst. Ze zijn niet alleen uit op de scalp van christenen en ongelovigen, maar zijn zo mogelijk nog fanatieker in het om zeep helpen van elkaar. Van het paradijselijke Bali in Indonesië tot de Gazastrook en alles wat daartussen ligt. De gevolgen zijn enorm. De Verenigde Naties maakten afgelopen maandag bekend dat ze extra geld nodig hebben om hulp te geven aan zo’n 100 miljoen mensen die op de vlucht zijn geslagen voor moslimgeweld in het Midden-Oosten en Afrika. En er komt steeds meer druk op ‘rijke’ landen om extra vluchtelingen op te nemen. Het is natuurlijk nobel om deze mensen in Europa onderdak te bieden, maar daarmee wordt ook de onderlinge strijd tussen moslims geïmporteerd. Belangrijkere bezwaren zijn dat superrijke Arabische moslimlanden zoals Saudi-Arabië geen enkele vluchteling opnemen en dat ze aan de Verenigde Naties veel minder geld afdragen dan westerse landen. Geld van geloofsgenoten en opvang in de eigen regio, dat ligt nu meer voor de hand. I Arendo Joustra, hoofdredacteur