Ga naar het hele artikel

Een dag uit het leven van
Hanny Kemna
Zondagavond 2 juli 2006
n de vertrekhal van Air Astana op
het vliegveld Sheremetyevo-1 zit ik
te wachten op mijn vlucht van
Moskou naar Almaty (Alma Ata in
het Russisch, Appelstad in het Nederlands) in Kazakstan. Morgenvroeg zal
ik daar met een aantal collega’s een
presentatie verzorgen voor een grote
nieuwe cliënt in de olie-industrie, die
voorbereid wil zijn op een geplande
IPO (Initial Public Offering). Wij
zullen hen voorstellen alle administratieve systemen door te lichten en een
lijstje te maken van wat waar moet
worden verbeterd om potentiële aandeelhouders te plezieren. Vanmorgen
heb ik een paar collega’s uitgezwaaid
die in het weekend te gast waren. Zij
hebben zaterdag het ‘Do Moscow in
one day’ programma voltooid en
waren vanmorgen ietwat vermoeid.
Zojuist is mijn koffertje minstens vier
keer gescreend en ik weet dat er nog
zeker twee checks volgen. De beveiligingsmaatregelen in Rusland zijn
overal formidabel maar niet altijd even
efficiënt. Tegen middernacht zit ik
op mijn plek en vertrekken we voor
een vlucht van zo’n vijf uur. Een
medereiziger naast me ziet mijn aparte
dvd-spelertje en biedt aan even mijn
pc te kraken, zodat die ook de Russische dvd’s (die je in de Moskouse
metrogangen voor een appel en een ei
koopt) kan afspelen. Met onze ‘security policies’ in het achterhoofd wijs ik
zijn aanbod vriendelijk doch beslist af.
I
Drs. H. Kemna RE is partner
EDP-audit bij Ernst & Young,
standplaats Amsterdam en
Moskou. Sinds begin 2006 is zij
verantwoordelijk voor de EDP
Audit dienstverlening voor een
aantal Nederlandse cliënten én
leidt zij de ‘Technology and
Security Risk Services’ (TSRS)
praktijk voor Ernst & Young GOS
(Gemenebest van Onafhankelijke
Staten) vanuit Moskou.
Maandag 3 juli 2006
Na een paar uur slaap landen we in
de vroege ochtend op het vliegveld
van Almaty. Het is twee uur later dan
in Moskou en het wordt een zonnige
warme dag. De bergrug waar Almaty
tegenaan ligt, blinkt in de zon. De
bergen zelf liggen in buurland Kirgizië, hemelsbreed zit ik nu zo’n 900
kilometer van de grens met Afghanistan af, een vreemd idee…
5 | de EDP-Auditor nummer 3 | 2006
Na de paspoortcontrole wurm ik me
langs een rijtje snorders, gelukkig staat
er een meneer met het vertrouwde
logo van EY op me te wachten. We
rijden door een stille stad langs mijn
hotel (niks mis mee), waar ik me wat
opknap. Rond 8 uur ben ik op kantoor.
Ik pik een vergaderzaaltje in om wat
mail van het weekend af te werken.
Hoewel ik er inmiddels helemaal op
vertrouw, vind ik het toch altijd weer
bijzonder dat mijn pc-tje, eenmaal
ingeplugd, op elke plek in de wereld
zonder enig probleem in het netwerk
van EY wordt opgenomen en meteen
de mailserver in Nederland vindt.
Ondertussen is onze TSRS praktijkleider in Almaty, Alexei Smagin, ook op
kantoor en met een stevige bak oploskoffie nemen we nog eens de agenda
voor straks door, zodat we niks vergeten. Ik vraag de namen op van de
mensen die we spreken en ik moet even
oefenen op Kanat Amangeldiuly Ayapbergenov en Adilgerei Namazbayev.
Met een heel team rijden we naar het
kantoor van de cliënt. Het is nu een
stuk drukker op straat en al toeterende
banen we ons een weg naar de bijeenkomst.
Ik had me voorbereid op een van de
typisch Russische presentaties die ik
eerder heb meegemaakt (lang, oneway: wij praten een hele tijd, klant
praat een hele tijd, aan het eind
roepen we dat we elkaar begrijpen en
that’s the end of the meeting), maar
ditmaal valt het mee. De general
manager van de betrokken oliereus is
daadwerkelijk geïnteresseerd in onze
multidisciplinaire aanpak en we keren
met een goed gevoel terug naar kantoor. Tussen de middag lunchen we
met het hele TSRS team en ook hier
wordt (on-Russisch open) gediscussieerd over het interne dilemma TSRS
Financial Audit support versus vaak
veel lucratievere en spannende bijzondere opdrachten voor niet-audit
Een dag uit het leven van
klanten. Sommige dilemma’s zijn
universeel. De TSRS praktijk in
Kazakstan (acht CISA EDP Auditors,
nauw samenwerkend met de Business
Risk en Business Advisory consultants) is nog heel jong maar de
mensen zijn goed opgeleid en erg
gemotiveerd. Ik geef onder de soep
een paar voorbeelden van oplossingen voor het dilemma uit de Nederlandse volwassen praktijk en de
mensen pikken die gelijk goed op; ze
kopiëren niet maar vertalen naar hun
eigen omgeving.
’s Middags nemen we de lopende
opdrachten door en bereiden wat
proposals voor. Een opvallend verschil met het proposalproces in
Nederland is dat er veel meer formaliteiten moeten worden afgewerkt. Er
wordt niet alleen altijd een conflictcheck gedaan, maar er vindt ook een
formele risicoanalyse plaats, regelma-
tig ook een background-check, er
wordt altijd een juridisch volkomen
dichtgespijkerd contract opgemaakt
dat eerst getekend moet worden voor
we beginnen én er moet een bankgarantie door de klant worden afgegeven. Wij kunnen het ons niet veroorloven diensten te verlenen aan een
cliënt die we niet kennen.
Aan het eind van de dag bespreek ik
wat Audit Quality Reviews met de
managing audit partner, een Nieuw
Zeelander, die al jaren de ‘emerging
practices’ ondersteunt. Alle E&Y
opdrachten worden wereldwijd periodiek door onze eigen ‘vaktechnische
militia’ door de mangel gehaald. Hij
klaagt over het feit dat hij slecht
scoort op gebied ‘TSRS support’, ik
kaats wat terug over ‘bad planning’ en
‘IT ignorance’ bij de verantwoordelijke auditmanagers en gezellig kibbelend komen we tot enige goede voornemens voor het komend audit jaar.
6 | de EDP-Auditor nummer 3 | 2006
Ondertussen is het bijna 7 uur en ik
vertrek snel naar mijn hotel om even
om te kleden. Het was ruim dertig
graden vandaag, maar in de avond
koelt het snel af. Vanavond eet ik
met een paar andere collega’s in een
typisch Kazakstaans restaurant in de
bergen. Collega Madina leidt me
even rond en we zien in de verte de
Medeo schaatsbaan liggen.
Het eten is prima (gelukkig heb ik de
gefermenteerde kamelenmelk nog net
kunnen ontwijken…). Ik krijg een cd
van Asilbek Etschepov, de lokale
held, bespeler van het nationale tweesnarige instrument de dorak met een
soort MTV sound eronder, leuke
muziek. We discussiëren tot laat in de
avond hoe we de wereld in het algemeen en onszelf in het bijzonder
kunnen verbeteren. Op de terugweg
naar de stad zie ik de Melkweg boven
ons hoofd en ik beschouw mezelf als
een geluksvogel. ■

Download Report