Weemoed en verlangen op zomers Axis

DAGaLAD VAN HIT NOORDEN
REPORTAGE AXISFESTIVAL
Met het Axisfestival toonde Assen zich dit weekend weer
eens op zijn best. Liedjes van weemoed en verlangen,
overal.
• Project Solaris in het Asser Bos tijdens het Axisfestival.
Foto Hilbrand Dijkhuizen
Weemoed en verlangen
op zomers Axis
Peter van Strien
ASSEN Vanuit de feestelijk opgetuigde, zomerse gouverneurstuin - muzikaal kloppend hart van het evenement- zwermen de veelal fietsende
festivalgangers uit over de dertien
'locaties in de stad. Van leeg kantoorpand of verlaten garage tot de Asser
cultuurtempel De Nieuwe Kolk of
een verscholen plekje in het bos.
Wat hebben een seksverslaafde
concertpianist, een Belgische danseres, een jongen zonder naam, een rode-jurk-met-witte-laarzenmeisje,
een ongetrouwde gymnasiumlerares en Cyrano de Bergerac met elkaar
gemeen? Het moeizaam streven
naar het onbereikbare misschien?
Soms wordt het geluk ze gegund zoals de jongen in het verhaal van Rob
Heiligers die tot zijn verrassing een
naam krijgt. Maar Olga zal nooit in
Moskou komen.
Toch woont ze schitterend op dat
statige landgoed De Lariks, op tien
minuten fietsen van de Gouverneurstuin. Een sprankelende, luchtig-bittere voorstelling, deze Tsje-
De pianist zoekt
sidderend troost
bij zijn hamster
en bij Bach
chov-bewerking van 't Woud Ensemble. Er is wijn, muntwater en er zijn
augurken . .,Het leven is mooi, maar
het zal wel op één of andere manier
misgaan."
Arme Olga. Terwijl ze in haar tekst
wilde ganzen laat overvliegen horen
we het onheilspellende gekras van
een zwerm roeken. De pianist zoekt
sidderend troost bij zijn hamster en
bij Bach. Mache dich mein Herze
rein. Het klinkt als een smartelijke
wanhoopskreet. Ergens anders, in
een laag, warm kantoortje word je
geconfronteerd met je eigen, beroepsmatige succes/falen. Een onge-
makkelijk martelkamertje, daar op
de havenkade.
Een boswandeling met het Project
Salaris. Koptelefoon op en MP4schermpje in de hand. Met een virtuele dame als gids raken werkelijkheid en illusie vervlochten. Kijk,
snelt daar niet diezelfde juffrouw
ons in het echt voorbij? En dan die
wonderlijke bouwsels onderweg. De
virtuele wereld krijgt onvermoede
dimensies. Er zit onweer in de lucht.
Het dondert. Of is dat ook illusie?
Even checken dus. Dan voel ik een
paar druppels. Ze zijn echt.
Voor de Axisproductie Liefdeskunsten klinkt het liedje van verlangen in verschillende ruimtes van de
Nieuwe Kolk. Zoals bij die door verdriet overmande theaterbezoekster
en een schouwburgmedewerker na
een voorstelling van Cyrano in een
uitgestorven zaal.
Verrassing: ze zijn het zelf, Roxane
en Cyrano! En dit keer mogen ze elkaar in de armen vallen. Om te dansen. En gedanst wordt er! Op het grote podium. In stijl. Wervelend. Oogverblindend.