Laten we eens samenvatten. De werkgever wil het entreerecht opheffen ( het is nog niet eens ingegaan) De minister wil de BAPO eruit hebben De officiële verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het onderwijs verplaatst zich naar de docent. Uit goede bron heb ik begrepen dat de tabel maximale verplichtingen beschikbaarheid eruit gaat. Dat was ”niet meer van deze tijd.” De (bovenwettelijke) regelingen voor ziekte en/of werkeloosheid wordt per bestuur wegbezuinigd. We hebben jaren uit solidariteit voor een FPU bijgedragen waarvan we zeker weten geen gebruik van te kunnen maken. Dezelfde regeling werd in de metaalsector als “onmogelijk te verlangen” afgeketst. De enige salarisverhoging waar we na 5 jaar recht op krijgen, gaat ten koste van onze eigen pensioenopbouw. Op papier hebben we recht om inzicht te verlangen en te overleggen over onze werkzaamheden. In de praktijk word je ontslagen wegens arbeidsconflict. Er worden jaarlijks 1500 te dure docenten gewipt door middel van het gangbare rechtssysteem van arbeidsconflict. Als je afgekeurd bent, ontvang je een akte van ontslag waarop staat dat je daar zelf om hebt verzocht. Op die manier omzeilt de werkgever de wettelijk af te leggen verantwoording voor het zoveel mogelijk inspannen je binnenboord aan het werk te houden. Er is zojuist een werkgever veroordeeld wegens oneigenlijk gebruik van het naderende entreerecht. We krijgen passend onderwijs, te realiseren door de docent. De meeste besturen willen bezuinigen, al is het niet aangetoond waar de tekorten door veroorzaakt worden. Die gegevens worden ook niet verstrekt. De MR die erom vraagt, wordt tot in den treuren aan het lijntje gehouden. De bestuurders hebben voor zichzelf zojuist een CAO afgesloten waarin ze 15% compensatie ontvangen voor een flink aantal zaken die ze van de docenten zonder enige compensatie verlangen. Dit zijn de dingen die op papier staan. De rotzooi onder de oppervlakte is onbeschrijflijk, daar begin ik nu niet aan.
© Copyright 2024 ExpyDoc