Plateautrappers en Platte Bosschen te Nyswiller (zaterdag 12 april) Met 6 kids en 3 volwassenen Nijswiller uit, de heuvel op, het Kolmonderbos in. De bomen ontvouwen hun blad, de kersenbomen zijn bijna uitgebloeid, de paden liggen bezaaid met witte bloemblaadjes. Adelaarsvaren ontrolt zich, bosbodemflora zoals speenkruid en bosanemoon is uitgebloeid en verlept. Klaverzuring bloeit met Robertskruid en het is de tijd van de bosviooltjes. Hier en daar bloeit een trosvlier en lijsterbes. Jachtkansels zorgen voor klimpartijen, verder wordt er uitgebreid bijgekletst, ook de jongste van het spul, Fabrice 10 jaar oud en pas kort erbij, wordt goed opgenomen. We volgen de Duitse grens een poosje, rechts ligt de voormalige nertsenfokkerij, links nieuw bos bestaande uit ruigte en vers geplante bomen en struiken, oudere meidoorns beginnen te bloeien. We houden pauze in het nieuwe bos, nu 1 jaar oud. De kids verkennen het even en vinden nog een toren voor jagers. Bij de ingang van het Platte bos komen de instructies: zwijgen en opletten. Kijk wat je ziet. Nu niet meer praten. Het lukt! Behalve Willem en Henri die onverstoorbaar verder wauwelen. Ze krijgen bosvoorwerpen naar hun hoofd, vooral takken. Het helpt een beetje. Het Platte bos is oud en zeer gevarieerd, het is er stil en duusjter, het ritselt van de muizen, padden, vogels, eekhoorns, konijnen, dassen, vossen en reeën. We zien konijnen, reeën, een eekhoorn en dankzij de arendsogen van Fabrice een zeer fraaie bruine behaarde rups. In de weilanden met bomensingels ten noorden zitten minstens 6 hazen. Ik wilde de geslaagden, toevallig dus alleen de kinderen, trakteren op het terras, maar de zaak was dicht. Dat vonden Willen en Henri dan weer leuk. Bah! Flauwe schapen. Over de Mutsgats gaan we terug naar Nijswiller. Het is een smal pad tussen weilanden en akkers. Er staan stokoude monumentale bomen, links ligt een diepe graft die door het waterschap gebruikt wordt voor bufferspelletjes. Raymond ziet hier een ijsvogel. Mogelijk bezig met een verkenningstochtje vanaf het dal van de Selzerbeek, het is niet uitgesloten... De Selzerbeek, Sinselbeek of Senserbeek (Duits: Senserbach) is een beek die 250 meter over de grens in Duitsland ontspringt. Een groot deel van haar loop vormt de landsgrens tussen Mamelis en Vaals. Ze loopt vanaf haar bron in Duitsland, ten noorden van Vaals door Lemiers, Mamelis, Nijswiller, Wahlwiller en Partij om even ten westen van Partij uit te monden in de Geul. Onderweg wordt de Selzerbeek gevoed door verschillende zijrivieren. Deze liggen hoofdzakelijk aan de linkerzijde (ten zuiden) van de beek en komen voort uit het bronnengebied tussen Vijlen en Vaals. Het dal van de Selzerbeek wordt aan de noordzijde begrensd door het Plateau van Bocholtz met de Schneeberg en het Kolmonderbosch. Aan de zuidzijde rijst het Plateau van Vijlen op. Aan de beek dankt buurtschap Sinselbeek haar naam. De N278 (Rijksweg) tussen Vaals en Gulpen loopt grotendeels door het Selzerbeekdal. Ook de tramlijn Maastricht-Vaals liep in het begin van de 20e eeuw door het dal met als eindpunt Station Vaals. De zon is onder, de vleermuizen verschijnen. Voor deze zoogdieren begint de dag ofwel avond met nacht. Beelden Nyswiller.