Wandelroute Wieringen 06-09-2014

ZATERDAG 6 SEPTEMBER 2014
Verder kan niet. Hier ben je aan het
einde van het land. Eén stap verder
en je staat in de zee. Juist dat
grensgebied van water en land
maakt Wieringen zo spannend. Hier
ruik je de zilte zeelucht, tuur je naar
verre verten.
Tekst: Jan Vriend Foto’s: John Oud
Wandeling
De Westerlanderdijk op Wieringen.
Wadlopen
met droge
voeten
Waddenhaven
Waddenzee
Vissershaven
EG
HA
VE
Den
Oever
O
N-
O
ST
No
en
av
rh
EK
RO
GT
VA
TR
O
PP
ER
GE
W
EG
WE
G
HA
VE
NW
EG
EG
GE
ER
W
N
DS
LG
ER
EE
AN
MO
ST
M
EL
G
WE
Oosterland
Smerp
RI
S
AA
TW
EG
r
e
v
e
O
Den
E22
9
A7
100m
maps4news.com/©Navteq/Petels
ke buurtschappen en je proeft van
een miniwereld die gevoelsmatig
tegen Vlieland en Terschelling aan
schuurt. Ook de bouwstijl met de
gele steentjes en de roeden raamkozijnen ligt in de lijn van de andere Waddeneilanden. Zo heeft
Wieringen dezelfde idyllische sfeer
als de buureilanden, terwijl het op
een paar punten zelfs wint van
Texel, Vlieland, Terschelling en
Ameland: het is hier een stuk rustiger en je hoeft niet op de boot te
wachten.
Eilandgeschiedenis
Dus op naar Den Oever, met de
vissershaven van het voormalige
eiland Wieringen. Eerst duiken we
van de eilandgeschiedenis bij het
Viking Informatie Centrum in het
dorp. Een expositie belicht hier de
periode van zo’n duizend jaar
geleden, toen Wieringen voor zeelui als de Vikingen het centrum
van de handel was. Je ziet er wapens uit die tijd en leert er over het
belang van zilver in de economie
van die jaren. Een schaalmodel van
een Deens schip uit die tijd laat
zien met welke vaartuigen de Vikingen deze kant op kwamen.
Maar dan toch echt aan de wandel,
te beginnen bij de haven. Neem
achter de visafslag het pad schuin
omhoog de dijk op. Volg dan het
wandelpad langs de kust, die je
letterlijk tot de rand van het land
brengt. Voel de wind, ruik de zilte
lucht en hoor de golven ruisen.
Doe even je ogen dicht en je waant
je op zee.
Wie zó dichtbij het water wandelt,
is eigenlijk aan het Wadlopen,
maar dan met droge voeten.
Maak de slinger langs de kust en
volg dan het pad landinwaarts.
Deze route brengt je naar het
buurtschap Vatrop. Dan op de
Gemenelandseweg linksaf naar het
gehuchtje Oosterland. Een logische
naam voor een plaatsje aan de
oostkant van het eiland; want
oorspronkelijk was dit het meest
oostelijke punt van Wieringen, tot
het eiland vijfhonderd jaar geleden
groeide en ’de oever’ steeds verder
kwam te liggen: Den Oever dus. Let
rond Oosterland op de bouwstijl
van de boerderijen en je ziet het
lijntje met de andere Waddeneilanden.
Turfsteen
Wieringen op z’n mooist.
JK
R
ST
N9
Wieringen, dat
is het vergeten
waddeneiland
Z
DE
de
RT
B
F-
Start / finish
K E I Z E R S P O E L DI J K
IJK
T
MA
MOLGE
D
IER
Stroe
e noemen Wieringen
’Het vergeten Waddeneiland’. Vergeten,
omdat de buitenwacht
vaak pas bij Texel begint bij het opsommen van ons
vaderlandse eilandenrijtje. En bij
het plannen van vakanties. Terwijl
Wieringen volgens de geschiedenis
toch écht een Waddeneiland is. Als
het door de inpoldering van de
Wieringermeer en de aanleg van de
Afsluitdijk begin vorige eeuw niet
aan ’de vaste wal’ was aangeplakt,
ruisten de golven nu nog vrijelijk
rond de Wieringer dijken.
Toch konden polderdrift en die 32
kilometer basalt richting Friesland
de eilandsfeer van Wieringen niet
verzwelgen. Kijk naar het glooiende landschap, dwaal over de kleine
weggetjes, zwerf door de pittores-
KA
or
H O F S T R AA
R D I JK
Neem ook een kijkje bij de Michaelskerk van Oosterland, een
godshuis van ruim achthonderd
jaar oud, opgebouwd uit turfsteen.
Wat je bijna nergens ziet, zie je
hier: een torenspits die tot het
hoogste punt is opgemetseld.
Wat & Waar
Lengte: ongeveer acht kilometer (anderhalf uur)
Start en einde: vissershaven Den Oever
Honden: aan de lijn
Horeca: Rond de haven
Dan via de Molgerdijk terug naar
Den Oever. Zoek hier niet naar een
kerk, want het godshuis waar de
vissersvrouwen vroeger bezorgd de
handen vouwden als er storm
opstak, is weg. De Wieringer kapel
waar de Kniertjes van het eiland de
schepper ooit smeekten om de
behouden terugkeer van hun mannen en zonen is steen voor steen
gesloopt en staat nu in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.
Den Oever telt nu zo’n 2500 zielen,
fors meer dan een eeuw geleden.
De groei is te danken aan de bouw
van de Afsluitdijk die basaltbloksjouwers, baggeraars en andere
handwerkslieden naar het dorp
trok. Om het werkvolk te huisvesten werden er barakken en nieuwe
huizen gebouwd. Na het voltooien
van de dijk kwam die extra woonruimte goed van pas toen in de
oorlog veel inwoners van het platgebombardeerde Den Helder naar
Den Oever uitweken. Alleen échte
Wieringers kunnen aan een naam
(en het dialect) nog horen wie
import is en wie op het eiland is
geboren.
Daar zijn veel Dirken bij, zeggen
ze. Dirken die jaarlijks op de Dirkendag bij café Tante Pietje bij
elkaar komen. Jawel: alleen voor
Dirken. Al schijnt een enkele Dik
ook kans te maken om binnen te
komen.
Bij de haven eindigt ons tochtje bij
een viskraam. Nog even een paar
slibtongetjes mee, voor thuis.
■

Download Report