download dit persbericht

Brussel – 14 maart 2014
Van medische enkelband naar medisch huisarrest
Ontsporingen beschikbaarheid voor controlegeneesheer snel aanpakken
Alhoewel niet voorzien in de compromistekst van 5 juli 2013 over het eenheidsstatuut, gaf de
federale regering de werkgevers – bovenop de 80 miljoen euro lastenverlaging - een extra
compensatie voor de afschaffing van de carensdag (de eerste dag ziekte zonder loon voor arbeiders).
Werkgevers kunnen bij cao of arbeidsreglement aan zieke werknemers opleggen dat ze zich per dag
vier ononderbroken uren beschikbaar moeten houden voor de controlegeneesheer. Het ACV heeft
hier van meet af aan scherp op gereageerd. De medische enkelband hebben we het genoemd. De
Raad van State volgde ons in deze analyse. En ook de regering heeft haar beslissing nadien trachten
te vergoelijken door aan te geven dat die nieuwe wettelijke bepaling niet disproportioneel mocht
worden toegepast.
Intussen is het eerste model van arbeidsreglement opgedoken, vanuit het sociaal secretariaat SD
Worx. In die modeltekst, die zonder reactie door heel wat kmo’s klakkeloos dreigt overgenomen te
worden, stelt SD Worx voor om in het arbeidsreglement te voorzien dat zieke werknemers elke dag
thuis moeten zijn voor de controlearts tussen 13u en 17u. Tijdens de eerste 30 kalenderdagen van
de arbeidsongeschiktheid. Zaterdag en zondag inbegrepen. Zelfs zonder mogelijkheid om beroep te
doen op een ‘whereabouts-regeling’.
“Waar is het fatsoen?” vraagt ACV voorzitter Marc Leemans zich af. “Maak het maar mee als
werknemer, niet kunnen werken door een kapotte rug, maar je kinderen om 16u niet van school
kunnen halen. Maak het maar mee, te horen krijgen dat je voor een operatie staat, met chemo of
bestraling nadien, en 30 namiddagen opgesloten te moeten zitten. Maak het maar mee, moeten
afhaken omwille van een burn out, en dan 30 namiddagen onder huisarrest te worden geplaatst. Dit
is geen medische enkelband meer, dit is medisch huisarrest. ”
Het ACV vraagt aan minister Monica De Coninck om snel een initiatief te nemen naar sociale
secretariaten en werkgeversorganisaties om paal en perk te stellen aan dergelijke ontsporingen. Als
dit niets oplevert zal het ACV niet aarzelen om deze ontsporingen via gerechtelijke weg aan te
pakken. Met de Raad van State aan onze kant. In afwachting roept het ACV alle werknemers en
vakbondsafgevaardigden op om in bedrijven die met zo een SD-Worx tekst geconfronteerd worden,
om bezwaar aan te tekenen bij de sociale inspectie. Met dergelijke bezwaarprocedure waarbij de
anonimiteit van individuele klagers kan worden bewaard is het mogelijk om dergelijke voorstellen
van arbeidsreglement te stuiten. Het ACV zal daarvoor aan zijn afgevaardigden en leden typebrieven
ter beschikking stellen, en zal hen ook actief bijstaan tijdens die procedure.