Toespraak op 4 september 2014 Herdenkingsbijeenkomst van de Maassluise slachtoffers bij de ramp met de MH 17: Petra van Langeveld en Gary Slok Geachte families Van Langeveld en Slok, overige familieleden, vrienden en bekenden van Petra en Gary, dames en heren, jongelui Goed om hier met elkaar vanavond bijeen te komen in dit kerkgebouw. ============================== Petra van Langeveld en Gary Slok waren gewone burgers van Maassluis. Gewoon leuke en lieve mensen die betrokken waren bij onze stad. Die overal waren als het leuk en gezellig was, Die graag de handen uit hun mouwen staken om zich in te zetten voor hun ‘stadje’. Petra en Gary waren volbloed Maassluisers, dat zat gewoon in hen. Dat hebben we vanavond ook allemaal kunnen zien en horen. Moeder Petra en zoon Gary waren betrokken bij onze Maassluise gemeenschap, of dat nu bij onze lokale hoogtepunten als de aubade op de Markt met Koninginnedag, het Kerstzingen, bij Be Quick, het voetballen bij het geliefde Excelsior Maassluis of de andere clubs hier, of ook nog heel recent met Gary bij de Waterspelen van het 400 jarig feest; dat maakte eigenlijk niet uit. Ze hadden beiden veel op met hun stad: Maassluis. Het feit dat u hier vanavond zo massaal aanwezig bent, bevestigt dat ook. Petra en Gary hadden hun plek stevig verankerd in onze samenleving. Petra al lang. Altijd geïnteresseerd in het doen en laten in Maassluis. Haar grote netwerk kende veel Maassluizers. Zij was graag in de stad. Je kwam haar tegen bij de grote evenementen in Maassluis. Gary, als jonge jongen, had de gave mensen voor zich te winnen, maar vooral om andere jonge mensen te stimuleren bij de sport. Al jong stond hij klaar voor zijn club om training te geven. Wij hebben op 17 juli twee gouden mensen verloren voor onze stad en dat doet heel erg pijn. ============================== De prachtige selfie is het bewijs dat zij met veel enthousiasme aan hun reis begonnen. Op weg naar een lang verwachte vakantie in een spannende tropische omgeving. Na anderhalf uur veranderde hun reis in een hororscenario. De route naar het verre oosten liep dwars over Oost‐Europa, de Oekraïne. Wie realiseert zich zoiets? We vliegen veel van hier naar daar, en denken eigenlijk nooit na over de gebieden waar we overheen vliegen. Die route bleek echter fataal. Ik kan en durf niet te treden in de schokkende minuten waarin de MH17en haar passagiers en bemanning geconfronteerd werden met deze brute en laffe aanslag op weerloze mensen. Een hel, anders valt dat niet te benoemen. Het bericht van de ramp met de MH17 ijlde al snel door de stad, die donderdag. Voor de direct betrokken families Van Langeveld in Maassluis en Slok in Rotterdam, braken er geweldig zware uren aan. Naarmate de avond vorderde werd snel duidelijk: er zijn geen overlevenden. ============================== Mijn vakantie begon op diezelfde middag, de bestemming was niet zo ver: Zeeland. ’s Avonds werd ik gebeld door functionerend loco‐burgmeester Kees Pleijsier; heb je het nieuws gevolgd vandaag, nee zei ik, hoezo? Geschokt vernam ik het verhaal van het vliegtuig ongeluk en dat er ook Maassluizers bij betrokken waren: Petra en Gary. Daarna volgde er intensief contact met de 1e locoburgemeester Arnold Keijzer, met de families, met Arno de Winter, met de school, met de voetbalclub. Maandag 21 juli openden wij twee condoleanceregisters in het gemeentehuis: één voor Petra en één voor Gary. Op woensdag hebben wij ’s middags om vier uur een minuut stilte in acht genomen op het plein voor het stadhuis, in het kader van de Nationale Dag van Rouw. Op dat zelfde moment kwamen in Eindhoven de stoffelijke resten aan. Zelden hebben wij zo’n aangrijpend en overweldigend moment in Nederland beleefd; de aankomst en het overbrengen van de stoffelijke resten naar Hilversum. Dat er in die auto’s mogelijk ook twee lichamen van omgekomen Maassluizers waren, greep mij persoonlijk enorm aan. Wat hard en onacceptabel is zo’n thuiskomst van jullie geliefden, van gerespecteerde burgers, die door bruut, onverantwoord geweld, om het leven zijn gekomen. Met pijn en verdriet zullen wij dit moeten accepteren. Wij hebben geen andere keus. Ik wil hier vanavond nadrukkelijk, namens onze hele Maassluise gemeenschap, ons meeleven en betrokkenheid uitspreken naar de direct betrokken families. Wat is dit allemaal verschrikkelijk moeilijk voor jullie. Wie jullie kent, weet dat jullie altijd met een positieve blik naar voren zijn ingesteld. Ik heb in de contacten in de laatste weken en ook via de contacten met de loco‐burgemeesters, ervaren dat dit jullie houding naar het leven is. Er hebben vanaf het eerste moment heel veel mensen gebruikt gemaakt van de condoleanceregisters om jullie hun deelneming te betuigen, een hart onder de riem te steken of herinneringen met jullie te delen over hun contacten met Petra en Gary. Honderden mensen hebben hun deelneming in de condoleanceregisters betuigd. Heel bijzonder en troostrijk. Ik zal straks één album aan Gary’s vader en één album aan Petra’s moeder overhandigen en aan beiden een kopie van het andere album. ============================== Geachte familie en dierbare vrienden, Wij leven met u mee in dit geweldige verdriet. Wij realiseren ons terdege dat de onzekerheid over de identificatie van Gary jullie rouw nog moeilijker maakt. Ook hierin leven we allemaal mee. Wij moeten ook vooruit durven te kijken. Zo zitten jullie ook in elkaar en de mooie herinneringen meenemen een geschonden toekomst in. Dat is ook bij de voetbalvereniging en de school geprobeerd, en de vele mensen die om jullie heen staan. Het is goed hier vanavond met elkaar stil te staan bij het verlies Petra van Langeveld en Gary Slok. U zult ze als familie het hardste en meest direct missen. Wij wensen u daarbij veel sterkte en kracht. Wij, met elkaar in Maassluis, zullen ze ook missen. We zullen zeker de herinnering aan hen bewaren, de mooie momenten, de lol die zij maakten en de gezelligheid om hen heen. Deze tragedie trekt diepe sporen in onze stad en laat twee littekens na. Dat betekent ook dat de herinnering aan hen, aan deze vreselijke gebeurtenis, lang bij ons zal blijven. Laten we in dat teken de toekomst in gaan en er van maken wat we er van kunnen maken. Hoe moeilijk dit ook zal zijn.