Untitled - Bart Moeyaert

HET BOTSTE EINDE
nooit dacht ik eens niet aan jou
maar nooit bleek nooit genoeg
je zei dat ware liefde van geen einde wist
je vond dat jij veel meer om mij gaf
dan gezond was voor een vrouw
begreep ik hoe het voelde als je iemand mist?
nooit dacht ik eens niet aan jou
maar nooit bleek nooit genoeg
je zei dat ware liefde ook door muren ging
je vond mijn hart veel minder geven
dan dat gulzig hart van jou
en wist ik wat ik voelde, bij benadering?
tot we een keer de maten namen
van ons hart en ons geluk
de optelsom bleek nee en amen
daar
brak jij
we gingen stuk
tekst bart moeyaert
- muziek tijs delbeke
zang, gitaar, basgitaar, viool, philicorda,
arrangementen tijs delbeke
harmonium, rhodes, microkorg, piano,
productie, opname en mix dave menkehorst
blokfluit, trombone tijs delbeke
mastering uwe teichert
drums dave menkehorst
artwork joke leonare en jozefien gruyaert
veel dank aan hendrik de rycker.
je droom was eeuwig en drie dagen
terwijl ik voor nu en morgen vocht
je kon niet om oneindig vragen
— nu zeg ik het hardop —
aan een man die vrijheid zocht
nooit dacht ik eens niet aan jou
maar nooit bleek niet genoeg
en ook dit botste einde is het einde niet
er is niks rekenkundigs aan
hoeveel ik van een ander hou
ik weet wat ik verlangde toen ik jou verliet
wat goed dat we de maten namen
van ons hart en ons geluk
de optelsom bleek nee en amen.
daar
brak jij
we gingen stuk
voor mij geen eeuwig en drie dagen
vandaag en morgen zijn genoeg
ik heb je droom kapotgeslagen
— en nu zeg ik het hardop —
ik ben de man die vrijheid vroeg
vandaag en morgen zijn genoeg
waarom verlangde je dan nog ik ben de man die vrijheid vroeg
HAD IK
MAAR
had ik maar.
en was ik toen.
wat als ik na
die ene zoen
gevraagd had of.
verzocht had om.
ach had ik maar.
had ik maar.
dan was ik dus.
dan had ik na
die ene kus
gevraagd of jij.
gezegd dat ik.
ach had ik maar.
wat ben je blij
om mij te zien.
dat zeg je zelf,
en bovendien
haal je je hand
eens door mijn haar.
je wijst naar hem.
hij knikt kordaat.
zijn maatpak past
niet bij te laat.
daar sta ik dan.
de twijfelaar.
had ik maar
op dat moment
wat ik al wist
aan jou bekend.
gehoopt dat jij.
het liefst met mij.
ach had ik maar.
had ik maar
meteen oprecht
mijn hart zo in
jouw hand gelegd.
het was nooit aan.
het ging nooit uit.
ach had ik maar.
wat ben je blij
om mij te zien.
dat zeg je zelf,
en bovendien
haal je je hand
eens door mijn haar.
je wijst naar hem.
hij knikt kordaat.
zijn maatpak past
niet bij te laat.
daar sta ik dan.
de twijfelaar.
had ik maar.
had ik maar.
de radste tong, de snelste mond.
had ik maar.
gepolst of er een kans bestond.
had ik maar.
de woorden die ik toen niet vond.
had ik maar.
de grote liefde uitgedaagd.
had ik maar.
de stap gezet, de sprong gewaagd
had ik maar.
gezegd dat ik, misschien dat wij.
had ik maar.
voor mij voor jou voorgoed voorbij.
had ik maar.
dat ogenblik gevraagd of jij.
dan hadden wij.
(dan hadden wij.)
ROOD ROOD
Het combo speelt ten dans.
De nacht wordt langzaam moe.
Hunkerend wie eenzaam is.
Ik hunker naar je toe.
Het combo speelt ten dans.
De nacht laat ons alleen.
Aarzelend wie meer verlangt.
Jij aarzelt om me heen.
Ik vraag je of je danst.
Mijn hand is uitgestrekt.
Ik schaduw jou, jij schaduwt mij,
we schaduwen perfect.
Ik vraag je of je danst.
Veel vrijer nog dan wij.
Een lichaam dat twee lijven is
maar dan veel dichterbij.
Het licht valt blauw blauw op de vloer, daar op die blauw blauw lege plek,
waar wij gearmd blijven staan
en dan bij wijze van gesprek
elkaar waarschijnlijk rood rood kussen
nee: bloedrood vuurrood kussen.
Dan komt de laatste dans.
De nacht met ons erin.
We delen adem en elkaar.
We delen ons begin.
Dan stopt de laatste dans.
Het daglicht vindt een kier.
De klok staat stil, de wereld ook.
Wij staan gearmd hier.
Het licht valt blauw blauw om ons heen,
daar op die blauw blauw mooie plek,
waar wij vergeten waar we zijn
nog steeds als was het een gesprek
steeds dichterbij en rood rood kussen
nee: donkerroder kussen.
Het licht valt blauw blauw om ons heen,
daar op die blauw blauw mooie plek,
waar wij verstrengeld blijven staan
en tot het licht wordt het gesprek
voortdurend broodbroodnodig vinden,
broodbroodnodig vinden,
totdat we zeggen: ga je mee?
DE WAARHEID KRIJGT EEN STOEL
dit lied is veel te licht voor woorden
en ook te kort naar mijn gevoel
bestaat uit simpele akkoorden
het heet: de waarheid krijgt een stoel
een wijsje met wat hoge noten
en een paar lage van verdriet
in het refrein wordt er gefloten
maar voluit vrolijk wordt het niet
de waarheid krijgt van mij een stoel
hier ligt de brief met mijn gevoel
de tijd is om is wat ik zeg
als je thuiskomt ben ik weg
(de waarheid krijgt van mij een stoel)
dit liedje is voor haar geschreven
als je haar kent, zing het haar voor
en als ze knikt, wacht dan heel even
dan dringt het langzaam tot haar door
in het leven was ze gulzig
ze wilde meer dan wat ze vroeg
haar hele lichaam ongeduldig
wij samen vond ze niet genoeg
de waarheid krijgt van mij een stoel
hier ligt de brief met mijn gevoel
de tijd is om is wat ik zeg
als je thuiskomt ben ik weg
(de waarheid krijgt van mij een stoel)
je hoort de echo van mijn stem
en daarna hoor je die van hem
(de waarheid krijgt van mij een stoel)
dit liedje gaat over de ware
en over pijn en eeuwig spijt
over verdriet dat je na jaren
niet zomaar weggefloten krijgt
kortom een lied te licht voor woorden
en veel te kort naar mijn gevoel
een handvol simpele akkoorden
het heet: de waarheid krijgt een stoel
AMPER
Er is sinds ik je zag
niet veel gebeurd.
Het heeft gesneeuwd
in de woestijn,
en hier en daar
is iets wat klein was
weer gegroeid.
Het boeket dat ik je gaf
is uitgebloeid.
De foto van ons twee
nog steeds verscheurd.
Maar verder is er
niet zoveel gebeurd.
Er is sinds ik je zag
niet veel gebeurd.
Soms sleept een dag
eens met zijn voeten,
maar dat slijt
vooral het leer
onder mijn schoen.
En verder kon ik echt
erg weinig doen.
Je briefje op het prikbord
is verkleurd.
Maar verder is er
niet zoveel gebeurd.
Er is sinds ik je zag
niet veel gebeurd.
De nachten zijn
inwisselbaar,
want als ik pieker,
pieker ik voor
honderd jaar.
En meestal komt het
’s ochtends voor elkaar. Je had mijn hart,
maar ik ben uitgetreurd.
En verder is er
niet zoveel gebeurd.
Nee verder is er
niet zoveel gebeurd.
Verder is er eigenlijk
niks gebeurd.
LR001

Download Report