Ieder jaar rond Hemelvaartsdag breekt het virus van Le Citron

Ieder jaar rond Hemelvaartsdag breekt het virus van Le Citron Pressé weer in alle hevigheid los. Dit
evenement is dé rally voor Citroëns die niet meer in productie zijn en wordt al sinds 1998 georganiseerd.
Onze interesse in rallyrijden, gecombineerd met het feit dat een Burton ook nog steeds een Citroën is,
maakten dat wij ons dit jaar voor het eerst ook in de strijd hebben gemengd. Zo voor de eerste keer
kozen we toch maar voor de toerklasse.
Ter voorbereiding op de rally was er in april een dag met uitleg van de navigatiemethoden en
aansluitend een testrit om chauffeur en navigator even op scherp te krijgen. Geen overbodige luxe,
want in het begin is het best wat onwennig. Die toerklasse leek een terechte keuze.
Woensdag 28 mei was het dan eindelijk zover. Rond het middaguur verzamelden de 50 deelnemers zich
met hun klassieke Citroëns bij kasteel Rijckholt, net onder Maastricht. Een bonte verzameling, variërend
van Traction Avant, Eend, Mehari, Dyane, Ami, GS, AX, BX, CX, DS tot SM. En natuurlijk ook wij met onze
Burton, startnummer 11.
De woensdagmiddag stond in het
teken van de proloog die ons van
Rijckholt naar de omgeving van Reims
zou brengen.
Een mooie gelegenheid om nog even
te oefenen met de navigatietechnieken, want voor het klassement
telde de proloog niet mee.
Dwars door de Ardennen, dan weer
over mooie landweggetjes, dan weer
een stuk over de grote weg, kwamen
we uiteindelijk rond 18.00 uur aan in
Novotel Tinqueux. Dat zou de
komende dagen ons thuisbasis zijn.
Tijdens het gezamenlijke diner
werden de resultaten van de proloog bekend gemaakt. Hoewel ze niet meetelden voor het klassement,
waren ze wel een goede graadmeter. Al met al kregen we het idee dat we het best goed gedaan hadden.
Dag 1
De eerste rallydag brengt ons vanuit
Tinqueux in oostelijke richting naar
Vienne-le-Chateaux. De start is om
acht uur (standaardtijd), zodat wij
om 8.11 uur (equipe 11) van start
gaan.
Het begin lijkt eenvoudig met een
bol-pijl navigatie. Maar niets blijkt
minder waar, want al na een paar
kilometer is een dorpje hermetisch
afgesloten vanwege een evenement.
Er zit niets anders op dan de kaart
erbij te pakken en zo goed mogelijk
uit te vinden waar de bol-pijl ons
naar toe zou leiden.
Met een flinke omweg weten we de route weer snel op te pakken en de eerste etappe af te ronden.
De ochtend vervolgt met een etappe op basis van een blinde lijn. Dat betekent puzzelen, want eerst
moeten we die lijn op de kaart zien te vinden. Als dat gelukt is gaan we snel verder met de route. Daarna
volgt een grensbenadering als derde ochtendetappe, met aansluitend een etappe waarin moet worden
genavigeerd volgens de kortste route van punt naar punt.
Met ruim 175 km achter de rug wacht ons een riante lunch en kunnen we met de andere equipes de
ervaringen van de eerste ochtend uitwisselen.
In de middag staat opnieuw een aantal etappes op de planning met een totale afstand van 195 km. Het
begint met een etappe waarin genavigeerd moet worden volgens de kortste route van pijl naar pijl.
Daarna volgt een etappe waarin de juiste weg gevonden moet worden op basis van wegnummers en
plaatsnamen, gevolgd door het klapstuk van de middag: een visgraat navigatie. Deze visgraat tekenen
we eerst in op de kaart en daarna is het rijden relatief eenvoudig. Maar het goed lezen van een visgraat
vraagt de eerste keer nog wel wat gewenning.
De afsluitende etappe van deze dag,
een ingetekende lijn met barricaden,
brengt ons uiteindelijk weer terug bij
het hotel. We hebben genoten van
het mooie landschap, de uitdagende
etappes en natuurlijk van het Burton
rijden. Na 400 km rijden is het tijd
voor een verfrissend drankje.
’s Avonds tijdens het diner volgt de
uitslag en blijken we het prima
gedaan te hebben. We staan eerste
in de toerklasse (met ruim 600
punten voorsprong) en mogen
daarom de volgende dag met een
gele citroen op de auto rijden.
We blijken wat tijdstraf (670 punten) opgelopen te hebben, dus vanaf morgen moeten we toch maar
wat harder rijden om iets beter op tijd aan te komen bij de tijdcontroles.
Dag 2
Op dag twee gaan we in westelijke richting naar St. Quentin. In de ochtend staan zo’n 185 km op het
programma met eerste een bol-pijl etappe, daarna een etappe met plaatsnamen en wegnummers,
gevolgd door een grensbenadering, een ingetekende lijn met barricaden en opnieuw een blinde lijn.
Vol enthousiasme scheuren we over de Franse landweggetjes. De Burton lijkt hiervoor gemaakt en we
komen inderdaad bijna elke keer keurig op tijd aan. Slechts 6 minuten vertraging op de hele ochtend.
Na wederom een uitstekende lunch en een pauze van een uur gaan we weer op pad voor de
middagetappes. Achtereenvolgens rijden we een etappe volgens bol-pijl, een etappe volgens de kortste
route van pijl naar pijl, een etappe volgens de kortste route van punt naar punt en een etappe met
plaatsnamen en wegnummers. Het gaat voorspoedig totdat we de laatste etappe moeten starten.
Dit keer lukt het ons niet om de visgraat volledig te ontcijferen. Wat we ook proberen we kunnen de
juiste route niet vinden. Gelukkig is het eindpunt wel bekend: het voormalige circuit van Gueux. We
komen er dus wel, maar missen een aantal controleposten wat natuurlijk strafpunten oplevert.
Gespannen wachten we de uitslag af. Zouden we nog steeds eerste staan, of zouden onze concurrenten
hun slag geslagen hebben?
Na het diner volgt de ontknoping en
blijken we ook de volgende dag weer
de gele citroen op de auto te
hebben. Nummer twee is wel
dichterbij gekomen en staat nu op
slechts 510 punten achterstand.
Ondertussen wordt er door de
wegenwacht volop gewerkt om alle
deelnemers in de race te houden.
Op dag 1 was het een kapotte
koppeling van een Eend, op dag twee
was de grootste pechvogel een DS
met een gebroken remschijf.
Henk Fikse en Yuri Colman staan hun
mannetje en klaren vanuit hun
Wegenwacht Eend elke klus.
Dag 3
De dag van de ontknoping. Na twee etappes door het Franse land zetten we vandaag weer koers naar
Nederland. Vooraf worden we ervoor gewaarschuwd dat de bewegwijzering in België van wat mindere
kwaliteit is. En ondanks die waarschuwingen blijkt de praktijk toch nog tegen te vallen.
Met verschillende etappes volgens de inmiddels bekende systemen zetten we koers naar Anhée voor de
lunch. Door een wielerkoers blijkt de laatste etappe een stuk lastiger dan gedacht en lopen alle
deelnemers veel vertraging op. De organisatie besluit die etappe te neutraliseren, zodat niemand
strafpunten krijgt voor tijdsoverschrijding.
Ondanks dat positieve bericht hebben wij toch het gevoel geen al te beste ochtend achter de rug te
hebben. Wat zou de concurrentie gedaan hebben?
Een snelle lunch is helaas het gevolg van het late arriveren, want we moeten op de normale tijd weer
vertrekken voor de middagetappes. Ook nu
weer een etappe volgens de kortste route
van pijl naar pijl, een etappe volgens de
kortste route van punt naar punt en een
etappe met plaatsnamen en wegnummers.
En het wordt bijna een vanzelfsprekendheid,
ook nu weer een visgraat navigatie. Die kost
ons deze keer geen enkel probleem en
fluitend rijden we naar de finish bij kasteel
Rijckholt.
Eén voor één arriveren de equipes en onder het genot van een drankje worden de ervaringen van deze
laatste dag uitgewisseld. Over één ding is iedereen het eens: navigeren in België is toch een stuk lastiger
dan in Frankrijk. Met een ervaring van zo’n 1600 km in de afgelopen dagen kunnen we gerust stellen dat
Le Citron Pressé 2014 een groot succes was.
Tijdens het afsluitende diner komen de verhalen en herinneringen van de afgelopen dagen naar boven.
De organisatie, in handen Gies en Sees Aalberts, kan tevreden terugblikken op een geslaagde rally.
De verschillende prijzen worden uitgereikt, zoals:
 Wellevendheid
 Grootste talent
 Rode Lantaarn
 Prix d’Endurance, uiteraard voor onze
wegenwachters Henk en Yuri
Hans Onkenhout en Mischa Bart werden met hun DS
de winnaars in de sportklasse.
Ons debuut in Le Citron Pressé blijkt uiteindelijk goed
verlopen te zijn. We zijn de winnaars in de toerklasse
geworden, met een prachtige citruspers van Philippe
Starcke als prijs.
Volgend jaar zijn we zeker weer van de partij en zoals beloofd zullen we ons dan inschrijven voor de
sportklasse.
Le Citron Pressé is een prachtige ervaring en één van de meest opvallende dingen is de enorm
vriendschappelijke sfeer. Ongeacht je leeftijd, je auto, het aantal pk’s of wat dan ook, het voelt als één
grote familie. Wij vonden het geweldig om erbij te zijn.
De volgende editie staat alweer gepland voor 13 t/m 16 mei 2015.
Inschrijven kan vanaf 1 september op de website http://www.lecitronpresse.nl
We hopen volgend jaar nog meer Burtons aan de start te zien!
Ron Mulderij
Erna van der Zwan
[email protected]

Download Report