Cape Epic 2014 Dit het verslag van een meerdaagse mountainbike

Cape Epic 2014
Dit het verslag van een meerdaagse mountainbike race in Zuid Afrika: Cape Epic. Ik heb deze gefietst
met Marcel van der Meer. Voor Marcel wordt het de derde editie, voor mij de eerste. We hebben
van te voren het doel bepaald: uitfietsen. De rit bestaat uit 8 dagen, de eerste dag is de proloog, de
volgende 7 dagen etappes. In totaal moeten we 718 km en 14.850 hoogtemeters overbruggen. Er
doen 1200 deelnemers aan mee, van toppers tot recreanten vanuit de hele wereld en iedereen fietst
in een team van twee personen. In acht dagen doen we drie kampen aan: Robertson, Greyton en
Elgin.
Zondag 23 maart was de start van 2014 editie. Natuurlijk waren we al een aantal dagen ervoor in
Kaapstad aangekomen. Wat ik in die dagen zag en hoorde en deed stelde me niet gerust….Ik zag
afgetrainde gezichten, gladgeschoren benen met kabels spieren erop, hoorde ervaringen van
voorgaande edities en, als inrijritje fietsten we een stukje proloog. Ontspannen infietsen bergje op
van 25 procent. Ja ja.
Op startdag stond ik bloednerveus in de rij bij het Meerendal wine estate. De proloog was een ronde
van 24 km, 700 hoogtemeters. De beklimming van de eerste berg, via de stairways to heaven, was de
grootste uitdaging in deze rit. We werden weggeschoten om 9.30, we hobbelde het beroemde
trappetje van het wine estate af over een zak met druiven en de nervositeit maakte plaats voor een
tikje triomf. Hier fietste we dan toch maar! Al snel begon de klim en werd het gewoon hard werken,
zigzaggend over de stairways bereikte we de top, aangemoedigd door het publiek. Met gelijke
zigzaggen gaan we aan de andere kant naar beneden, wat klimmen, wat dalen en na 1.37 reden we
over de finish. Niet gevallen, geeneens laatste, niet helemaal kapot….27ste in de mixed teams.
Met de bus werden we naar het eerste kamp gebracht:
Robertson. Zo’n kamp is groot; 1200 tentjes voor de deelnemers,
eettent, ontspan-tenten, masseertenten, EHBO tent,
sleuteltenten, gadgetverkooptenten, plee hokken, douchetrailers,
fietsenstalling, vrachtwagens, busjes, vrijwilligers die de zooi
opruimen….Wat een hetze! Niet wat ik van knus kamperen
gewend ben…Bij het avond eten worden de winnaars van de dag
gehuldigd, met knoertharde muziek zonk de moed me even in de
schoenen. Wat doe ik hier?
Vroeg naar bed dan
maar want de
Figuur 1 voor de start
volgende dag was de
eerste etappe: traditie getrouw een zware etappe. 113
km, iets langer dan verwacht, 2450 hoogtemeters. En
traditiegetrouw werden we gewekt om 5.00 door een
doedelzak-blazer. De etappe start en eindigt in het
kamp Robertson. In totaal waren er drie lange klimmen
en veel op en af tussendoor. En de klimmen waren stijl,
zo stijl dat we moesten lopen. Gelukkig was het een
beetje bewolkt, niet warm en spetterde het zo nu en
dan. Na een steile klim kwamen de steile afdalingen. Achter het
Figuur 2 Kamp
zadel met de handen strak aan de remmen… ook daar ben ik er eenmaal van de fiets gestapt. Dat
hebben we in Holland niet! Over de finish in 7 uur en 41 minuten als 28ste in de mixed teams.
Na de etappe volgt het de gang naar de massage, de fiets moet naar de monteur, hersteldranken erin
en de batterij van de GPS moet worden opgeladen. Voor je het weet is het etenstijd met toe een
eiwitshake. Na eten is het tanden poetsen en naar bed, pak je rust! Dit is helemaal geen vakantie!
In de nacht van maandag op dinsdag heeft het hard en lang
geregend. In de ochtend regende het nog pijpenstelen. Tijd voor
de tweede etappe. Een relatief makkelijke etappe: 101 km met
1550 hoogtemeters. Door de regen was het traject echter
veranderd in een modderbad en waren we na een kilometer al
onherkenbaar vies gespetterd. Deze blubber waren we wel
gewend van onze trainingen in de Hollandse bossen. Hup gas erop
en glijden maar. Klimmen en dalen was minder stijl dan gisteren
maar werd door de blubber toch technisch lastig. De fietsen
bleven gelukkig stug hun werk doen evenals de benen. Blijven
drinken en blijven eten! Deze etappe verliep voor ons bijna zonder
problemen. Op km 85 schoot mijn voet los van de fiets en had ik
een losse pedaal aan mijn fietsschoen hangen. De as van het
pedaal zat gelukkig nog aan de crank dus ik kon door blijven
trappen maar 80 km/uur naar beneden meer…. 6 uur en 49
ste
minuten op een 30 plaats geëindigd. Het vertrouwen komt een beetje terug. Gelukkig was het in de
middag droog en konden alle natte slaapzaken, matten en kleding in de zon drogen.
Figuur 3 Massage
Woensdag was de etappe met de meeste kilometers. Het kamp werd verplaatst van Robertson naar
Greyton. Voor de fietsers was dit een koers van 134 km met 1800 hoogtemeters, met stukken over
lange rechte wegen waar hard gefiets kon worden. In de nacht was het echter hard gaan waaien en
dat deed het de hele dag. Marcel was die nacht ziek geworden en zijn ontbijt wilde er niet in. Toch
zijn we gestart en tijdens het fietsen leek hij wat op te knappen. Gelukkig maar want de wind keerde
zich tegen ons en kon ik een brede rug voor me goed gebruiken! Eten ging bij Marcel tijdens de
etappe slecht maar hij hield stug vol. Mijn benen en vooral mijn hartslag kwamen bij deze etappe
niet op gang. Bij het klimmen steeg de hartslag nauwelijks en dat heb je nou juist nodig. Ik was toch
niet moe aan het worden?….gisteren ging het zo lekker. Na een beetje afleiding door het doorkruisen
van een rivier, voor Marcel tot heup hoogte en voor mij tot de ribbenkast, bereikte we waterpunt 3
en uiteindelijk de finish. We zaten er beide aardig doorheen….8 uur en 12 minuten, 39ste plaats.
Die nacht had Marcel een slechte nacht; ziek en steeds
naar de wc. Zonder ontbijt en met weinig kleur
verscheen hij aan de start voor de vierde etappe:
rondje Greyton 88 km met 1850 hoogtemeters. Een
‘makkelijke’ etappe met leuke single tracks maar met
geen jus in de benen en een rommelende maag is dat
een enorme opgave. Tot het eerste waterpunt moest
Marcel flink afzien. Daar zijn we naar de medische tent
gegaan en heeft Marcel zich afgevraagd wat wijsheid
was. Niet te lang gelukkig en met een uurtje tutten en
Figuur 4 Marcel na de finish
2 bekertjes drinken van de medische dienst voelde hij
zich een stukje beter. Hoppetee, daar gingen we weer.
In 7 uur en 38 minuten waren we weer terug in het kamp. Overleefd! Groot applaus voor Marcel.
57ste plaats.
De volgende ochtend werden de spullen weer
opgeladen voor verplaatsing van het kamp van
Greyton naar Elgin. De vijfde etappe zou voor de
fietsers een koninginnenrit worden: 110 km met 2900
hoogtemeters. Oei. Marcel kreeg een schamel ontbijt
naar binnen, voelde zich goed genoeg om te starten.
De dag begon mistig maar al snel brak de zon door.
Het werd warm! In deze etappe waren drie flinke
klimmen verwerkt en bij de eerste klim wisten we het
al: dit wordt een lange dag. Lopend legde we de
meeste meters van de eerste klim af terwijl de zon op Figuur 6 Waterpost
de helmen branden. Drinken, drinken ook als je loopt
met de fiets in je handen! Vandaag werd het serieus aftellen met de hoogtemeters. Na de laatste
lange klim moesten we er nog 500. Waar halen we die vandaan? Uit de wijngaarden, bleek later. En
die zijn stijl. De finish werd bereikt in 9:04, pff, 38ste plaats. Omdat we laat in het kamp waren en
aardig vermoeid was onze tent keuze een beetje onhandig; vol in de schijnwerpers naast de
etenstent en de generator. Dat ontdek je ’s nachts pas…
De etappe van vrijdag, 6de etappe, moest een kadootje
zijn voor alle deelnemers. Een rondje Elgin, 85 km met
1800 hoogtemeters, waarbij we over de tracks komen
waar de mountainbike verenigingen eindeloos
singletracks met bruggetjes, trappetjes, bochtjes en
bultjes hebben gebouwd. Een beloning voor iedereen
maar niet voor mij want ik schijt bagger op die
bruggetjes. Met kromme tenen stond ik aan de start. En
terecht want in de route hoorde ik het eerste waterpunt
al 10 km ervoor door het dal bulderen en moesten wij
een single track af wat in het bos tegen de berg
Figuur 5 Klimmen in de wijngaarden
zigzagde, zo leuk, je kan dan niet zien wat er aan komt!
Met klotsende oksels bereikte ik het waterpunt. Weer
overleefd. Op naar de bruggetjes voor het tweede waterpunt. Al doordouwend en lachend naar alle
camera’s op die listige technische punten worstelde ik me naar het tweede waterpunt en nog voor
de derde pauze wist ik hoe het moest. Aanvallen die hobbels!! Moe maar voldaan bereikte we de
finish, 6 uur en 37 minuten, 38ste plek. Op naar de laatste etappe!
Die avond kreeg Marcel weer trek en bovendien was
het de laatste avond in het kamp! Na de massage
besloten we een hapje te eten bij een gezellige
barbecue tent naast het kamp. Kippetje van de gril en
beetje sla. Lekker hoor! ’s Nachts sliepen we wederom
in de schijnwerpers en naast de etenstent die verhuisd
werd. De vrachtwagens reden af en aan zo’n twee
meter naast mijn tentje. Van slapen kwam die nacht
toch niet veel want het kippetje en salade gingen flink
aan de wandel in mijn maag. Halverwege de nacht
Figuur 7 Finish van de zesde etappe
kwam het kippetje eruit en kon ik een uurtje slapen. Om 5 uur stond die malloot met zijn doedelzak
de vrachtwagenherrie te vervangen. Ik was blij dat dit mijn laatste kampeernachtje was…..
Voor de laatste etappe stond Marcel fris aan de start! Ik helemaal niet. Mijn maag was flink overstuur
en ik had geen nachtrust gehad. Bovendien had ik niets aan het eten van de nacht ervoor gehad en
wilde het ontbijt ook niet. Met twee yoghurtjes begonnen we de laatste 69 km, met toch weer 1800
hoogtemeters. Gelukkig had Marcel zijn benen weer terug en duwde me de eerste klim over, 1000
meter zat erop. Bij het tweede waterpunt stonden hollandse vrijwilligers mij moed in te spreken en
werd het me even te gek. Snuffend stapte ik voor de laatste keer de fiets op voor de laatste 20 km.
Helemaal leeg kwam ik over de streep. Ik was mezelf wel 10x tegengekomen en mag Marcel nog
eens bedanken voor zijn mee-duw-werk. 5 uur en 45 minuten. Na een half uurtje wachtrij, kregen we
de welverdiende medaille om de nek gehangen door de winnaars van de Cape Epic 2014.
Niet gevallen, geeneens laatste en aardig kapot. Totale tijd 53
uur, 26 minuten, 59,4 seconde, 39ste van de 57 de mixed
categorie. 438ste totaal. En dat onder het motto: finishen is
winnen!!
Met dank aan:
-
-
-
Duursport.nl, duursport leverde een uitgebreid
assortiment sportvoeding, advies over sportvoeding en
onze mooie fietskleding. Onmisbaar!
sport bedrijf Sport-Je-Fit van Visser Fysiotherapie Leiden,
zij sponsorde mijn dagelijkse massages. Top!
Bessels Green, Zutphen, voor de levering van een rap
stuurtje. Stuurloos als ik het niet had!
‘mijn’ sporters, patiënten en natuurlijk collega’s van
Figuur 8 Over de eindstreep
Visser Fysiotherapie, die me hebben aangemoedigd.
Geweldig!
Marcel, mijn maat bij ‘mijn’ Epic. Onverslaanbaar!
Jaap, die me afgelopen jaar weinig heeft gezien, mijn nukken en buien bij de voorbereidingen
heeft doorstaan en me bleef steunen. Onvervangbaar!

Download Report