Hoe neem ik een beslissing? Regelmatig heb ik cliënten in mijn

Hoe neem ik een beslissing?
Regelmatig heb ik cliënten in mijn praktijk die mij vragen wat ze moeten beslissen: Zal ik voor die
baan voor 5 dagen in de week gaan? Zal ik die opleiding volgen? Ga ik verder met mijn partner of
niet? Altijd komen ze met een hoofd vol argumenten bij mij binnen en het frustreert hen misschien
zelfs een beetje wanneer ik niet op die argumenten in ga. Vanochtend had ik een cliënt die zich
afvroeg of ze een opleiding zou gaan doen. Ze zit niet goed in haar vel, ze heeft een gezin, een
uitkering en ze moet eigenlijk (eigenlijk….!) bezig zijn met werk zoeken. Ze vraagt of het een vlucht is
als ze een opleiding gaat doen die haar trekt. En ze wil dat van mij weten.
Ik doe met haar een meditatie waardoor ze de volumeknop van haar denken langzaam op zacht
draait. Ik vraag haar zich voor te stellen dat ze een schip is met aan de horizon verschillende
bestemmingen. Één daarvan is het doen van de opleiding. Door de meditatie komt er rust en stilte in
haar systeem en kan ze zich focussen op haar lichamelijke sensaties, haar gevoelens. Het schip komt
in rustiger vaarwater. Nu kan ze het kompas aflezen. Waar wijst het heen. Welke bestemming, welke
onontkoombare beslissing. Na deze oefening vertel ik haar dat de geldigheid van deze beslissing
alleen voor dit moment is. Ze zegt: ja, dan wil ik graag die opleiding doen. Ze hoeft zichzelf hier bij mij
niet op vast te leggen. Nu heeft ze voor dit moment gevoeld wat ze wilde. Dit kan ze de komende
week elke dag een keer doen of 2 x per dag. Als ze dit regelmatig doet groeit in haar de beslissing. Zo
zal de beslissing steeds helderder worden, zoals een beeld scherper gesteld kan worden.
‘Maar moet ik dan helemaal niet meer nadenken en praten over al die vragen, twijfels?, zegt ze. Ik
denk dat ze dat de rest van de dag vanzelf wel doet en dat hoeft ze niet uit te schakelen. Het is goed
om informatie te verzamelen, te wikken en wegen, haar man en vrienden haar twijfels en ‘beren op
de weg’ voor te leggen. Maar de uiteindelijke beslissing neemt ze niet door te blijven denken,
praten, wikken en wegen. Die moet in je groeien. Je kunt er op vertrouwen dat de argumenten en
hoe zwaar ze wegen meegenomen worden in de groeiende , steeds duidelijker wordende, beslissing.
De neurowetenschapper Antonio Damasio (auteur van het boek Ik denk dus ik ben) toont in
onderzoek aan dat wij bij belangrijke zaken beslissingen beter kunnen nemen door ons gevoel te
raadplegen. De psycholoog Ad Dijksterhuis verwoordt het nog explicieter: ‘Bij kleine overzichtelijk
beslissingen als het kopen van ovenwanten werkt het uitstekend om er over na te denken, maar bij
ingewikkelde beslissingen moet je niet nadenken’.

Download Report