Directe Democratie

Directe democratie
Directe democratie is een bestuursvorm waarbij burgers zelf direct wetsvoorstellen kunnen
indienen en erover stemmen. Ook door het parlement goedgekeurde wetten kunnen door een
volksinitiatief aan een referendum onderworpen worden (facultatief referendum). Directe
Democratie komt veelal voor in combinatie met de representatieve democratie. Een directe
democratie kan gebruikmaken van verschillende instrumenten:
Petitierecht
Een klein aantal verzamelde handtekeningen kan het verkozen parlement dwingen over een
bepaald onderwerp te praten en er over te stemmen.
Bindend referendum op volksinitiatief (BROV)
Dit is een referendum waarbij de handtekeningen-drempel hoger ligt dan bij het petitierecht,
en waarbij de kiezers het gelanceerde burgervoorstel, of wetsvoorstel van het parlement,
kunnen aannemen of verwerpen. De uitslag is bindend.
Bindend referendum van rechtswege (BROR)
Dit is het zogenaamde plebisciet, waarbij de regering of een voldoende hoog aantal
parlementsleden een voorstel aan de kiezers kunnen voorstellen. In Zwitserland is een
plebisciet niet toegestaan. In Zwitserland is het ook voorzien dat de regering verplicht is een
referendum uit te schrijven als zij de grondwet wenst te wijzigen of internationale verdragen
wenst te ratificeren daar zij alle Zwitsers binden. Dit kan bijvoorbeeld aanleiding geven tot
het verwerpen of aanvaarden van internationale verplichtingen. Zo is de toetreding tot de EU
afgewezen bij referendum, en is de toetreding tot de VN aanvaard.
Representatieve democratie
De evenredige vertegenwoordiging binnen alle bestuursorganen in Nederland is een groot
goed. Echter in de Nederlandse Grondwet zit een hardnekkig democratisch tekort dat zich tot
op heden maar niet wil laten corrigeren. Partijprogramma's kunnen inmiddels niet meer
uitgelegd worden aan ons, burgers. De gemiddelde burger kan het allemaal niet meer zo
volgen en schelen. Het is te complex en te technocratisch. Deze burgers haken dus massaal af
bij verkiezingen of kiezen met de natte vinger of met hun onderbuik.
Om te voorkomen dat de macht van de burger over haar lokale, provinciale, nationale en
Europese bestuursorganen helemaal verloren gaat moet een wet of regelgeving, voordat het
wordt aangenomen, eerst, (als voldoende burgers dat willen) een tussenstap kunnen maken.
Een bindend referendum.
Het bindend referendum, nog op te nemen in onze Grondwet, moet dan wel eenzelfde
mandaat krijgen als algemene verkiezingen. Niet stemmers leggen het mandaat in
handen van stemmers. Zonder kiesdrempel. Wat volstrekt normaal is bij verkiezingen
moet ook bij referenda gelden.
Bij referenda gaat het, in tegenstelling tot verkiezingen, over specifieke onderwerpen en niet
over ingewikkelde partijpolitieke programma's. Programma's die steeds meer op elkaar gaan
lijken en na een coalitievormingen zodanig aan potentie verliezen dat geen zinnig mens daar
nog brood van kan bakken.
Specifieke onderwerpen zijn met goede voorlichting nog uit te leggen. Complexe
programma's niet. Pas als burgers bindend mogen stemmen over onderwerpen die men nog
kan begrijpen is er weer hoop op echte betrokkenheid bij het openbare bestuur.