Meditatie - Waarom zou ik naar de kerk gaan?

Meditatie - Waarom zou ik naar de kerk gaan?
Allereerst wil ik de Here God danken dat er in de Wieringermeer kerken zijn
waar de lof van God wekelijks gezongen wordt. Ik ben er zeker van dat vele
mensen hierdoor in hun geloof bemoedigd en gesterkt worden.
Net zoals ik weet dat in het pastoraat en diaconaat velen in en buiten onze
kerkgemeenschappen zeer goed geholpen worden en dat meestal in stilte.
Bij mij zijn enkele vragen binnengekomen over de kerkgang. Sommigen vragen
zich af waarom je eigenlijk naar de kerk zou gaan. Kun je niet geloven buiten
de kerk? Ik wil een serieuze poging doen die vraag te beantwoorden.
Ik geloof in de kerk omdat ik geloof in Jezus Christus en bij Hem wil horen.
En de kerk is nu eenmaal de gemeenschap van mensen die bij Jezus Christus
willen horen. Onttrek ik mij aan die gemeenschap, dan vervlakt mijn geloof. Dan word ik in mijn geloof niet
meer gesteund door het regelmatige contact met andere christenen. Natuurlijk gaan er dingen mis in de
kerk. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er overal waar mensen zijn, dingen mis gaan.
Een utopische samenleving waar niets misgaat kunnen wij mensen niet maken.
In de kerk gebeuren mooie dingen. In kerkdiensten doen we afstand van verkeerde neigingen in onszelf.
Denk aan hoogmoed, traagheid en egoïsme. We doen dat niet op onszelf, maar als een hele groep
christenen, als gemeente. We maken daarmee een publiek statement. We bidden om verbetering van de
wereld en vragen de Here God te beginnen in ons eigen hart. In de wereld zijn er zo velen die recht praten
wat krom is. Wij proberen onszelf juist te reinigen van wat de Bijbel zonde noemt.
Daarbij richten we ons op God. Want Hij is de bron van onze vreugde. Hij schenkt die ons iedere dag.
Zijn trouw en goedheid zijn iedere morgen nieuw. Waar mensen ons teleurstellen of ontvallen, blijft God de
Vader altijd dezelfde. Het gaat ons in de kerkdienst niet om ons eigen geloof. Want we hebben ook wel eens
twijfels. We verlangen er juist naar dat we in de kerk boven onze twijfels en kleine geloof uitgetild worden.
Daarom horen we graag bemoedigende woorden in de schriftlezingen en de preek. En zingen we geestelijke
liederen waarin we God loven. Zo uiten en delen we onze vreugde over God. Want gedeelde vreugd is meer
dan dubbele vreugd. Het werkt aanstekelijk om onze vreugde over God met anderen te delen.
En het vergroot onze eigen vreugde over wie God voor ons is en hoe mooi het leven is dat Hij ons wijst.
Het is als met het kijken naar schaatswedstrijden. Daar kun je ook in je eentje naar kijken zonder daar met
anderen over te praten. Maar hoeveel mooier is het als je je bewondering over de schitterende prestaties
van Nederlandse schaatsers met anderen kunt delen!
Ik bid dat de Here God u de vreugde van het geloof zal schenken. En ik zou u willen aanmoedigen om de
kerkgang te blijven volhouden, of (weer) op te pakken. Zo kunnen we elkaar bemoedigen in het geloof en
ons telkens weer voeden met de liefde van Christus, om die door de weeks ook aan anderen te kunnen
door
geven.
“
Lat
en we opmer
kzaam bl
i
j
ven en el
kaar
er
t
oe aans
por
en l
i
ef
t
e hebben en goed t
e doen en i
n plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen en dat
des
t
e meer
naar
mat
e u de dag van zi
j
n k
omst
zi
et
nader
en.
”
(
Hebr
eeën 10)
.
Ds J. Zondag
4