ervaringsverslag - Klimop

Ervaringen Sportmassage en Klimop‐opleidingen Het begin van de opleiding Wat voor velen en mijzelf wel tegen de verwachtingen in is geweest was de indeling. Eerst flink aan de theorie en dan pas praktijk. De eerste maanden van de opleiding word je veel kennis bijgebracht over de anatomie en fysiologie van het menselijk lichaam. Hoe heten spieren, hoe lopen deze spieren, hoe werkt het lichaam. Deze kennis heb je nodig om te weten wat spieren en gewrichten doen. Te herkennen wat ‘normaal’ is en wat niet. Tevens wordt veel geleerd over de werkwijze van een sportmasseur en wat men naast het masseren moet kunnen zoals onderzoek, opstellen behandelplan, advisering, tapen, bandageren, EHBSO, reanimatie en het gebruik van de AED. Aan welke kwaliteiten de behandeling en de praktijkruimte moet voldoen. Welke wettelijke regels er zijn en welke eisen door het NGS zijn bepaald. En uiteindelijk wordt er dan uitleg gedaan over de massage en kan je ook daadwerkelijk beginnen. Het beeld dat ik had was dat er na een aantal weken al begonnen zou worden met masseren. Maar dat kan natuurlijk niet zonder eerst de kennis te vergaren. Theorie In het begin is voor mij een groot deel van de opleiding nieuw. Door mijn laboratorium achtergrond op chemisch, biochemisch, microbiologisch en anatomisch gebied heb ik een voorsprong ten opzichte van enkele anderen en is niet alle materie nieuw. Zeker op het gebied van anatomie en fysiologie is een groot deel mij redelijk bekend. Dit helpt enorm. Echter gaat een deel van de kennis die ik heb veel verder dan wat noodzakelijk is voor de opleiding. Dit leidt weleens tot grappige situaties in de klas. Het gaat te ver, maar de klas is heel leergierig en vraagt door. Hier is gelukkig veel ruimte voor in de opleiding en heeft de leraar zeer veel parate kennis. Er moet kennis opgedaan worden voor de examens anatomie, fysiologie, massagetheorie en kwaliteitszorg. Middels sheets, anatomie modellen en praktijkvoorbeelden word je door het menselijk lichaam geleid en structureel naar het benodigde kennis niveau gebracht. In het begin duizelt dit nogal maar gaandeweg worden termen die in het begin abracadabra zijn toch gewoon. Na drie maanden ben je al zover dat je tijdens de gesprekken al veel Latijnse terminologie gebruik. Dit had ik me niet kunnen voorstellen in de eerste weken van de opleiding. Door alle kennis die is opgedaan en de opzet van de opleiding is het goed volgbaar en vallen langzaam de puzzelstukken op zijn plaats. Het was wel zaak om het goed bij te houden en bij te blijven houden. Het tempo ligt redelijk hoog en er moet veel geleerd worden. Praktijk Naast de theorie lessen wordt steeds meer naar de praktijk toegewerkt. Er wordt begonnen met het leren kijken naar het menselijk lichaam. Er wordt begonnen met de benen. De eerste praktijk is het bekijken van het been en het voelen en het aftekenen van de tibia (scheenbeen). Oh, je had de blikken willen zien toen we ineens allemaal onze broek uit moesten trekken. Ja, daar hadden we ons dus even niet op voorbereid. Nou ja, dan zijn alle taboes ook gelijk doorbroken. Iedereen wacht even af maar als er één begint is het snel gebeurd. En dan blijkt het nog best lastig om op de huid af te tekenen waar de tibia precies loopt. Je moet het leren voelen. Precies voelen waar het loopt en dan aftekenen. In het begin bedriegen de ogen je nog regelmatig. Je moet het voelen. Het helpt om even niet te kijken. En dan de verschillen bij elkaar zien. Ja, ieder mens is anders. Vormen, huid, bouw van spieren en weefsels. We zijn allemaal mens maar toch anders. In de volgende lessen wordt langzaam naar de rest van het lichaam gekeken. Waar moet je op letten. Eerst goed kijken en dan voelen en herkennen. Dit is nog best lastig. De leraar heeft getrainde handen maar die van ons zijn nog heel onervaren. We kunnen nog niet alles voelen. En dan gaan we aan de hand van casussen testen. Testen van spieren, banden en gewrichten. Een sporter heeft ergens last van en je moet gaan uitsluiten wat het is. Welke behandeling je moet gaan uitvoeren is natuurlijk afhankelijk van de klacht en de bijbehorende blessure. In het begin heel onwennig. Hoe ver kunnen spieren op rek komen? Wij weten het nog niet. Ja, van ons eigen lichaam. En als je dan wat hypermobiel bent zoals ik kunnen klasgenoten weleens schrikken als ze gaan testen en het veel verder kan dan verwacht. Het lastige is wel dat er eigenlijk geen blessures zijn in de groep. Onze lichamen zijn niet beschadigd. Daardoor kun je de blessures niet herkennen. Wel leren we hoe we de testen juist uit moeten voeren en goed kunnen bepalen welke spier, of band of gewricht is aangedaan. En dan gaan we kijken wat we moeten doen. Welke behandeling? Tapes aanleggen. Sport tape moet je scheuren. "Rot tape" hoor ik mezelf nog zeggen. Nee, het is geen rot tape ben ik nu achter. Het was mijn eigen onkunde. Ook een leuke conclusie. Tapes met sporttape of met of zonder kleefpleister. Hoe anker je. Aan de hand van sheets wordt stap voor stap uitgelegd hoe je een tape aanlegt. Dit was en is erg fijn. Ik heb er een mooi naslagwerk aan overgehouden. Ditzelfde geldt eigenlijk voor de massages. Op een gegeven moment ga je hiermee beginnen. De eerste weken ben je alleen op het boven been bezig. Op deze spieren kun je namelijk alle grepen goed oefenen. Weer aan de hand van sheets wordt stap voor stap uitgelegd wat je moet doen. Intermitterend drukken, lengte en dwarse effleurages, frotteren, lengte en dwarse pétrissages, eventueel mobiliseren van gewrichten. Ze komen allemaal voorbij en dan aan het eind schudden of tapotements en het beruchte glaasje water. Tapotements moet je veel oefenen wordt gezegd voor we beginnen. Het moet ritmisch gaan. Nou, dat ritme gevoel was ver te zoeken in het begin. En dan gaan we langzaam naar de overige delen van het lichaam die je moet kennen voor het examen. In het begin vond ik dat er erg weinig gemasseerd werd. Nou, dat komt wel goed ben ik nu achter. Aanvullingen en uitstapjes Naast de dingen die geleerd moesten worden voor het examen werd ook veel aandacht besteed aan de vragen die uit de klas kwamen. Omdat we allemaal een verschillende achtergrond, met verschillende raakvlakken, hadden waren er ook veel vragen. Er was altijd tijd voor extra uitleg. Even wat dieper op een bepaald onderdeel ingaan. En regelmatig hoorde we dan ook wel "dit gaat weer veel te ver natuurlijk maar goed, als je het wilt weten...". En dan kwam er weer veel informatie over. Ik heb dit altijd als zeer prettig ervaren. Net even iets meer willen weten dan rechtuit. Snijkamer Een hele bijzondere uitstap was toch wel naar de snijkamer van het Erasmus MC. In de aanloop ernaartoe was de hele klas wel zenuwachtig. Ik ook. Ik was er wel eens geweest, maar vond het toch wel weer heel spannend. Wat gaan we nu zien? Sommige wisten niet zeker of ze het wel wilden. In het Erasmus aangekomen gaan we richting snijkamer. Eerst de huisregels doornemen, handen wassen, passende kleding aan en naar binnen. Daar maken we kennis met John. Een hele rustige man die al lange tijd de anatomie bedrijft. Alles ligt afgedekt en eigenlijk zie je niets. Wel ruik je continu de balsem vloeistof. En dan is het zover. We zitten allen rond een "tafel" waarop een geprepareerd lichaamsdeel ligt. Nu nog afgedekt. John verteld dat het al heel oud is en dat de persoon die dit beschikbaar heeft gesteld al ongeveer dertig jaar geleden overleden is. Heel bijzonder om dit te horen. Dan wordt het laken verwijderd. Het been dat er ligt is ontdaan van huid en je kunt in het lichaam kijken. Niet alles is meer volledig aanwezig. Het is dusdanig geprepareerd dat bepaalde structuren goed zichtbaar zijn. Heel bijzonder om dit te zien. Gedurende de avond worden we door het been geleid. Hoe lopen de spieren, waar zitten ze vast. Waar zit welke. Hoe lopen de pezen en banden. De bloedvaten en zenuwbanen. Heel bijzonder. We mogen het ook aanraken. Met handschoenen weliswaar. Niet vanwege besmettingsgevaar want de preparaten zijn steriel, maar om de preparaten te beschermen. Het zou toch zonde zijn als dit verloren zou gaan. Enkele weken later is de arm aan de beurt en wordt op een vergelijkbare manier de gehele arm behandeld. Ook hier is ruimte voor zijdelingse informatie. Zo is er een lichaam van een man die "de gespierde man" wordt genoemd. Hier kun je heel mooi de overige spieren van een compleet lichaam bekijken. Ook is er een romp aanwezig waarvan de longen, middels een beademingsbalg, nog functioneren. Het is heel bijzonder om te zien hoe de longen de borstkas in beweging brengen als er lucht in geblazen wordt. Ik had graag nog langer willen blijven, maar dat was helaas niet mogelijk. Misschien een andere keer. Stage Voor de opleiding moet ook een snuffel stage gelopen worden. Deze stage had ik in eerste instantie gepland bij de hardloop‐ en atletiekvereniging waar ik zelf loop. Echter ik bedacht dat het misschien leuker zou zijn om bij een andere sport te gaan kijken. Ik ben uitgekomen bij de voetbal club O.S.V. in Oud‐Beijerland. Dit is even wat anders dan hardlopen en atletiek. Omdat er veel meer contact is en hele andere bewegingen zijn er ook hele andere blessures. Waar het bij het hardlopen vaak kuiten, hamstrings, shinsplint en knieproblemen zijn, zijn het bij de voetbal vaak enkels, knieën maar ook de rug en schouder. Ook is een blessure vaak ontstaan omdat er contact was tussen twee sporters. Dit komt bij hardlopen en atletiek eigenlijk niet voor. Ik heb hier geleerd anders te kijken naar de sporters. Niet direct aan te nemen wat je in eerste instantie denkt. Uitsluiten en goed bepalen wat er aan de hand is. Dit was erg leuk om mee te maken. Open dagen Ik ben zelf voordat ik aan de opleiding begon bij de open dag geweest. Even proeven, praten over en kijken naar de opleiding. Even kort kennis maken. Tijdens de opleiding waren er nog twee open dagen. Het was mogelijk om zelf mee te doen aan deze open dag en mogelijke nieuwe cursisten uitleg te geven en de eigen ervaringen te delen. De eerste was na ongeveer 7 maanden en de tweede na ongeveer 9 maanden gevolgde opleiding. In beide gevallen heb ik veel vragen gekregen van de mensen die kwamen en vooral zelf moeten nadenken over de antwoorden. Dit vond ik heel leuk. En als je dan naderhand te horen krijgt dat mensen zich ook nog hebben ingeschreven is dat erg leuk om te horen. Een hele leuke ervaring die ik iedereen kan aanraden. De school Eigenlijk heb ik al weer heel veel geschreven over de opleiding. Maar de school, de school heeft alles wat je nodig hebt. Maar vooral sfeer. Een goede werksfeer. Nooit ontbrak het ergens aan. Ik heb me een jaar thuis gevoeld en weet zeker dat ik dat ga missen. Toch maar Blessurepreventie gaan doen dan? Of medical taping? Nou ja, wie weet wat er nog komt. Ik weet in iedere geval wel waar ik dit zou willen doen. De opzet, het materiaal, de ruimten. Allemaal in goede staat. Geen poespas. Functioneel en doeltreffend. Daar hou ik van. Dankwoord Als afsluiter van het geheel wil ik nog even een paar mensen noemen. Lieve Rinus. Je hebt mij zoveel geleerd in het afgelopen jaar. De manier van lesgeven sluit zo goed aan bij de wensen. De grappige manier van omschrijven. Het altijd heel duidelijk en precies uitleggen hoe het zit. Je op een prettige manier op je fouten wijzen. Nooit een negatief woord, altijd opbouwend. En dit met maar één doel: goede sportmasseurs trainen, samen met de passie die je voor het vak hebt. Je geef dit door. Bedankt hiervoor. John. Hoe kan je toch met een strak gezicht blijven kijken op het moment dat een hele klas zegt dat de M. Vastus Lateralis zorgt voor adductie in de knie. Ik keek naar Rinus en zag dat hij zich maar even omdraaide. Zelf hield ik het ook zo ongeveer niet droog. Nee, dat vergeten we nooit meer. Het was heel bijzonder om je te horen praten over de lichamen die ons geschonken zijn. Het respect voor het menselijke preparaat. Bedankt voor het delen van je kennis en wijsheid. Carola. Eigenlijk heb ik je alleen maar gezien op de open dagen. De dag dat ik er voor mijzelf was en de open dagen waarop ik de nieuwe cursisten te woord stond. Je hebt mij in eerste instantie ontvangen. Alsof ik bij iemand thuis kwam. Welkom. Zo voelde het. En dan op de open dagen. Iemand vergeet even een handdoekje. Het is nog niet voor echte werk (examen) maar het moet altijd goed. Ik hoor je nog zeggen: "Als je het nu vergeet, vergeet je het op je examen misschien ook wel". Zou toch zonde zijn. Nou, dat is me bijgebleven. Bedankt voor deze mooie les. Willem van Witzenburg

Download Report