Een feestmaal voor werkgevers en vermogenden

Een feestmaal voor werkgevers en vermogenden
Wat krijgen werkgevers en vermogenden op hun bord?
De werkgevers kunnen hun triomfalisme
nauwelijks verbergen. Want tegenover het
hongermaal van de werknemers staat inderdaad het feestbanket voor de werkgevers. Die krijgen via bijdrageverlagingen
en indexsprong alleen voor 4 miljard euro
minder loonkost in de schoot geworpen.
Nog los van het verstrengen van de loonnorm en de nieuwe loonblokkering voor
twee of meer jaren. Dat alles zonder garantie of engagement op meer jobs. De
aandeelhouders kunnen zich in de handen
wrijven. Er ligt nog allerlei ander lekkers
op tafel: ambitieuze plannen om nog meer
steun te geven aan innovatie, aan KMO’s,
aan de horeca en aan de landbouw.
Groot feest is er ook bij de vermogenden
die de dans aardig ontspringen. Géén
belasting op werkelijke huurinkomsten. Géén hogere belasting bij verkoop
van bedrijven. Géén afschaffing van het
bankgeheim. Géén aanpak van managementvennootschappen. Géén rem op de
ontspoorde notionele intrestaftrek. Géén
versterkte strijd tegen fiscale fraude en
ontwijking. Géén meerwaardebelasting.
Bovendien worden de weinige zaken die
de regering Di Rupo heeft aangedurfd
teruggeschroefd. De verhoging van de
taks op de liquidatiebonus wordt teruggedraaid voor KMO’s die de zaak opdoeken. De boetes voor bedrijfsleiders die
privé-uitgaven (communiefeesten, …) op
de zaak zetten worden ook teruggedraaid.
Regering buigt direct voor werkgevers. En voor werknemers?
Het is moeilijk zoeken naar een lichtpuntje in het regeerakkoord, een maatregel
ten bate van de koopkracht en de sociale bescherming van de werknemers. Er was
er toch eentje. Het federaal regeerakkoord vermeldde dat de werkgever tijdens de
eerste twee maanden ziekte van een werknemer gewaarborgd loon moet betalen.
Vooruitgang voor de werknemers. Het leek ook een stap vooruit naar het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden.
Na protest van de werkgevers trok
Maar… de maatregel is een pijnpunt voor de werkgevers, omdat dit hen geld kost. De
de regering haar maatregel dat de
werkgeversorganisaties fulmineerden dan ook zwaar tegen deze maatregel. En…
werkgever voortaan tijdens de eeronmiddellijk trok de regering Michel deze maatregel al weer in. En niet voor uitstel
ste twee maanden ziekte van een
met één jaar, zoals het werd geframed, maar voor afstel. In de definitieve begrowerknemer gewaarborgd loon moet
tingstabel voor 2016-2018 is de maatregel niet meer voorzien. Deze maatregel had
betalen weer in.
nochtans 354 miljoen euro moeten bijbrengen voor de sanering. Alles wijst er op
dat dit nieuwe gat in de begroting opnieuw door de werknemers moet worden dicht
geplamuurd. Bovenop de miljarden aan inleveringen die al eerder werden afgeklopt. Als een Zwitsers zakmes knipt de regering dus voor de werkgeverswensen, zonder dat er actie, overleg of een stakingsdreiging aan te pas moet komen. Het ACV is
heel erg benieuwd of de regering dezelfde inschikkelijkheid zal betonen naar werknemers toe, om maatregelen bij te stellen
of op te schorten.
De pers maakte op 23 oktober veel ophef over de verlenging met twee maanden van de overgangsmaatregel voor de opzeggingen met het oog op SWT, tot 31 december 2014. ‘Cadeau aan de vakbonden’, suggereerden de gazetten. Cadeau? Vergeet
het. Want 1 dag te laat. Tegen 22 oktober moest er immers duidelijkheid zijn. En dus zijn heel wat werkgevers al op 21 of 22
oktober nodeloos tot ontslag moeten overgaan. En overigens is het maar een verlenging van de overgangsmaatregel, geen
uitstel van de verhoging van de leeftijdsgrens, want die blijft gepland voor 1 januari 2015. Tegenwoordig vraagt men ons al
content te zijn met een dooie mus.
| Speciale uitgave Vakbeweging | nr. 811 | 25 oktober 2014 |
11

Download Report