Een belofte - Bibliotheek Bollenstreek

Een belofte
De opgaande zon schittert me tegemoet en laat de oceaan zilverkleurig oplichten.
Ik strek me uit en koester de nog zachte zonnestralen.
Het vrije leven lonkt.
Mijn rugzak nog onuitgepakt ligt achteloos in een hoek.
De fles wijn, als welkomstgeschenk, staat onaangeroerd op het aanrecht.
Gisteravond vanuit Malaga in het donker aangekomen in Conil de la Fronterra.
Een badplaats aan de kust van Costa de Luz.
Vanmorgen de zware luiken geopend van mijn appartement in een Spaanse tuin vol vruchten
van het land.
Een vals deuntje heeft me gewekt uit een onrustige nacht.
Als ik naar beneden kijk , steekt de tuinman joviaal zijn hand op.
Zijn gezicht gaat schuil onder een leren hoed, zijn gebruinde armen voelen als een belofte.
Een lichte opwinding maakt zich van mij meester.
Gestoken in een nonchalante korte broek loop ik even later richting strand.
Ik haal diep adem en laat het indigoblauw van de zee op me inwerken.
Voorzichtig laat ik mijn voeten met de golfjes spelen.
Een heerlijk tintelend gevoel trekt door me heen.
De pittige geur van koffie verleidt mij tot het neerstrijken op een wiebelig stoeltje, van het net
geopende eenvoudige restaurantje.
Een enthousiaste bedienster vraagt in gebrekkig Engels of ik ook iets wil eten, een vleugje
parfum achterlatend.
Ik herken de geur, zoet en bloemig; de geur van een hyacint.
Met gesloten ogen snuif ik hem op en ben ineens terug in mijn kindertijd.
Ik herinner me hoe ik met kleine gretige vingertjes het hyacintbloemetje een voor een met een
dikke naald aan een touwtje reeg. Om vervolgens mijn poppenwagen ermee te versieren voor
de kinderbloemencorso.
Wat was ik trots toen er een wagen met grote letter NTS voor ons huis stopte.
We werden gefilmd door een cameraploeg, die een verhaal wilde maken over “kinderen uit de
Bollenstreek”.
Later werd het uitgezonden in zwart-wit beelden op Jeugdjournaal “De Verrekijker”. Heel even
voelde ik me beroemd en werd ik tijdelijk het middelpunt van de klas, wat me zowel verlegen
als trots maakte
Voor me wordt een schotel met gegrilde visjes neergezet.
De geur van knoflook brengt me terug in het heden.
Ik knik de Spaanse schone vriendelijk toe.
Terug in de tuin pak ik mijn boek en vlei me op een bedje vlakbij het zwembad.
Ik laat de warmte over mijn huid kruipen en doezel weg.
Ineens voel ik ijskoude spetters op mijn lichaam. Ik schrik en slaak een meisjesachtig gilletje.
Ik kijk in het lachende gezicht van de tuinman.
In zijn prachtig gebruinde handen houdt hij de tuinslang.
Een huivering trekt door me heen, met daar overheen een laagje opwinding.
Ik lach en besluit de nog niet geopende fles wijn vanavond niet alleen op te drinken.
Geschreven door: Francien Koomen, Lisse

Download Report