Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis

Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis
Zondag 16 februari 2014, mijn duikmaat Koen en ik plannen een rustige
duik op de Bergse diepsluis, ook wel recht stuk genaamd. Bij aankomst is
er slechts één ander duikkoppel, en zij zijn reeds onder water.
De weersomstandigheden zijn prachtig, er staat een warm winterzonnetje
en beschut tegen de wind in de zon achter de dijk lijkt het bijna voorjaar.
We bereiden ons voor op de duik, we duiken beiden met een droogpak,
geen overbodige luxe bij een watertemperatuur van 6°.
Er staan kleine golfjes bij de trap om te water te gaan, maar dankzij de
stevige reling is er geen enkel probleem en kunnen we eenvoudig onze
vinnen en buddylijn aandoen.
We kiezen voor een buddylijn omdat het de laatste dagen erg gestormd
heeft en de zichtbaarheid onderwater eerder beperkt lijkt. Achteraf
gezien geen slechte keuze trouwens.
We zwemmen onder water tot aan het onderwaterplateau dat met dit tij
op -10 meter is. De begroeiing is winters, mooi maar karig. Een goed idee
om een lijn aan te doen, de zichtbaarheid is minder dan 1 meter.
We kiezen vervolgens west, richting open water op een diepte van -9 à 12
meter, we volgen de scheiding tussen rotsjes en zand.
Omdat ik graag mijn materiaal wil testen voor een Curaçaoreis volgende
week gaan we, zoals gepland, na 20 minuten pal zuid de diepte in. We
maken vrij snel diepte tot aan 17,7 meter, dan twijfelt mijn computer
tussen 17,7 - 17,8 - 18 meter.
This is it, dieper wordt het niet meer, het materiaal is prima. Net terwijl
we in de beperkte zichtbaarheid het ok teken geven aan elkaar, ploft er
vlak voor ons “iets” in het zand. Ik kan alleen een bruine schim zien
wegschieten en denk aan iets dat van een boot gevallen is, een zak? Een
boomstam? Een anker? Misschien een bruinvis?
In alle geval besluiten we onmiddellijk terug richting kant te geven. Dit is
geen diepte om in de winter het avontuur op te zoeken, we volgen de
bodem die zeer traag terug omhoog loopt.
The Frog – Maart 2014
Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis
We zijn amper even verder en ik voel mijn vin ergens tegenaan gaan, ik
weet niet wat. Stokken of andere obstakels staan hier bij mijn weten niet.
Terwijl ik nog aan het afwegen ben wat ik gevoeld heb, voel ik weer mijn
vin stompen tegen ‘iets’.
We zijn ondertussen nog steeds op -15 meter en ik begin me aardig
ongerust te voelen. Net op dat moment voel ik duidelijk dat mijn rechter
vin wordt vast gegrepen en naar achter getrokken.
Als droogpakduiker duik ik met gebogen knieën onder een hoek van 90°
en mijn vinnen plat in het water.
Terwijl ik zeer heftig geschrokken ben van dit voorval en mijn buddy
probeer duidelijk te maken dat iemand aan mijn vinnen zit, wordt mijn
rechter vin opnieuw vastgegrepen, mijn been wordt in strekking
getrokken en ik word omhoog getrokken!
Ik begin nu te spartelen als gek, en dat ‘iets of iemand’ laat me gelukkig
los. Ik hang nu met mijn benen in de hoogte onderwater in mijn droogpak.
Ik heb genoeg droogpakervaring om me in foetus houding te trekken en
me zo weer horizontaal te krijgen.
Maar ik ben nog niet goed terug horizontaal of mijn vin wordt opnieuw
gegrepen en ik word opnieuw verticaal op mijn kop omhoog getrokken.
Ik probeer mijn ademhaling rustig te houden en paniek te vermijden. Mijn
buddy heeft ondertussen de oorzaak van mijn probleem gespot. Een
zeehond bijt systematisch in mijn vin en probeert me omhoog te trekken.
Van zodra ik bevrijd ben, zetten we de stijging langs de bodem verder in,
de zeehond komt voor ons zwemmen en buitelen zodat de weg versperd
is, maakt enorme stofwolken waar we wel omheen moeten. Een
noodstijging wordt overwogen maar lijkt geen goed idee omdat we dan
samen met dit mormel ook nog aan de kant moeten geraken.
We halen het uiteindelijk na veel getrek aan de vinnen tot op -6 meter.
Ook mijn buddy ligt nu onder vuur, ik zie hem regelmatig
achteruitgetrokken worden en angstig schijnen met zijn lamp: “hij zit
weer voor, hij zet opnieuw de aanval in.”
The Frog – Maart 2014
Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis
We proberen zo goed en zo kwaad als mogelijk onze safety stop tussen -6
en -3 te doen maar de zeehond wordt steeds agressiever en bijt nu in alles
wat hij te pakken te krijgt.
Tijdens onze safety stop liggen we op onze rug op de grond, gezicht naar
de oppervlakte en proberen we met onze vinnen zo goed en zo kwaad
mogelijk het bijten van de zeehond te ontwijken.
We hebben slechts 2 minuten stop in plaats van 3 gedaan, men vergeve
het ons. Daarna snel naar de kant.
Op amper 50 cm water staan we recht om onze vinnen uit doen, en ook
daar blijft de agressieveling ons opjagen. Ik verdedig mij rechtstaand met
één vin in de hand door mijn buddylijn naar hem te smijten. Hij bijt in de
vlotter van de buddylijn.
Ik ben nog nooit zo snel uit het water geweest. Eens we aan de kant staan
verdwijnt de zeehond terug in de diepte. We staan beiden te trillen op
onze benen.
Aan de kant gekomen vertellen we aan de 2 Nederlandse duikers ons
avontuur. Zij gaan regelmatig in Engeland met zeehonden duiken en
beamen ons verhaal. Normaal zijn de beesten poeslief en rustig, maar het
blijven wilde beesten. Waarschijnlijk had dit exemplaar honger of voelde
het zich ‘in de val’ op het doodlopende stuk van de Bergse diepsluis.
Wij gaan in alle geval volgend keer naar de Vinkeveense plassen, veel
veiliger,
Jan de Locht, Cmas 1* instructeur, 2800 duiken.
Koen Van Pelt, Cmas D3, 900 duiken.
The Frog – Maart 2014
Zondag 16 februari: uit het water gepest
Mijn post op een forum waar ik regelmatig passeer:
Mijn vaste buddy Jan en ik planden zondag een duik, omdat we gewoon
wilden gaan duiken - het was al 2 weken geleden. Plaats gekozen in
functie van het weer van de voorbije dagen, de storm zou wel sporen
hebben nagelaten: Bergse Diepsluis. We hoopten toch iets te zien, een
snotolf bv. We kregen echter een ander fantastisch verhaal.
Toen we even op -18m gingen kijken of er niks zou rondzwemmen,
flikkerde Jan hevig met zijn lamp. Er was een stofwolk, en hij gesticuleerde
dat hij iets zag wegzwemmen. We draaiden weg van de wolk en gingen
terug richting ondiep. Even later opnieuw teken van Jan dat hij iets zag
wegzwemmen. Jan zwom sneller dan ik van hem gewoon ben naar ondiep.
En dan, op -12m begreep ik het, ik schrok me een ongeluk. Op ongeveer
een halve meter van mijn lamp zag ik de kop van een zeehond. 10
seconden, en dan was hij weg. Ik keek naar Jan, hij naar mij, en we
begrepen van elkaar dat dit wel iets heel speciaals was. Maar dan ... Ieder
om beurt voelden we hoe er aan onze vinnen werd getrokken, en niet
zomaar een beetje. Dat beest trok onze vinnen en heel ons been echt naar
achter. Ondertussen waren we terug op -6m, het was terug licht onder
water en we konden elkaar en de omgeving zien zonder lamp. De zeehond
achtervolgde ons gedurende 30 minuten en kwam steeds vaker aan onze
vinnen bijten/trekken. We waren er beiden niet gerust in, en dit is zeer
zacht uitgedrukt. Op een gegeven moment zagen we de zeehond terug
voor ons, hij hing een halve meter voor onze neus gedurende een halve
minuut, hij kwam ons schijnbaar eens goed bekijken. Ik voelde hem
opnieuw aan mijn vinnen trekken en keek achterom. Ik mepte op Jan zijn
schouder, hij keek ook om en we zagen de zeehond van vin naar vin
zwemmen om er eens flink in te bijten. We zagen toen ook de volledige
grootte van het dier, we schatten ongeveer 2/3 van onze lichaamslengte
(1,85m).
We wilden zo rap mogelijk uit het water en scipten zelfs een stuk van onze
veiligheidstrap. Toen we kniehoog in het water stonden om onze vinnen
uit te doen - we deden al lang geen moeite meer om naar de trap te
zwemmen - stak het beest op een halve meter van ons zijn kop boven en
bleef ons aanstaren. Jan zei nog: "Allee jong, jaagt da beest es weg" toen
The Frog – Maart 2014
Zondag 16 februari: uit het water gepest
hij nog op één been zijn vin aan het uitdoen was. Eens uit het water,
verdween de zeehond en we zagen hem niet meer terug.
Er was één ander duikpaar op de plaats, maar zij hebben niets gemerkt.
Zeer bizar. Een half uur later stonden we nog op onze benen te trillen.
Opgeteld meer dan 3500 duiken, en ons letterlijk uit het water laten
pesten door een zeehond, met de daver op ons lijf. Dit vergeet ik nooit
meer.
Reacties van de andere forumgangers:
 Ze moesten ze allemaal afschieten die beesten, hoe durven die
toch... ;-)
Superleuke ervaring!!!
 Dat krijg je met de vervuiling van de zeeën: die dieren eten nu al
liever plastiek dan mensen ... erg, heel erg ... :-)
Zonder zever: uiteindelijk toch een unieke ervaring, ik ben een
beetje jaloers.
 gelukzakken ;-)
 Geweldig verhaal!!!
Is het bronstijd voor die beesten mss, tijd om z'n territorium af te
bakenen? Subiet es googlen. Al een chance dat het bij bijten in de
vinnen is gebleven, in de kuiten of dijen zou een ander verhaal zijn
geweest wss, want die mannen hebben flinke tandjes he.
Al bij al een super verhaal, ondanks de schrik die jullie hebben
gepakt toch een anekdote om u tegen te zeggen. Ben wel jaloers op
jullie ervaring, al moet ik toegeven dat een vriendelijker close
encounter meer mijn voorkeur wegdraagt.
The Frog – Maart 2014
Zondag 16 februari: uit het water gepest
 Ik zou bijna durven zeggen eindelijk.
Ikzelf heb dit ook meegemaakt bij de Scilly Islands een paar jaar
geleden, ik durf er bijna om te wedden dat jullie gekleurde vinnen
dragen. Toen was ik de enige die geen zwarte vinnen aanhad en
geloof het of niet ik werd gewoon door twee zeehonden meermaals
op sleeptouw genomen, ik heb er geen enkele moment schrik bij
gehad.
Het was een van de mooiste momenten die ik tijdens het duiken
meegemaakt heb. Op een gegeven moment heb ik het zelfs
klaargekregen om eentje gewoon over zijn kop te aaien. Het is
misschien ongeloofwaardig maar toch echt gebeurd.
 Lijkt mij super om mee te maken.
 Is dat niet een beetje overdreven? Het is een zeehondje geen grote
witte.
 Vaak meegemaakt in Mexico, ook dat ze stenen oprapen met hun
mond en dan op je kop proberen te laten vallen. Als je de steen
probeert te pakken, zijn ze je meestal sneller af.
 Cool!
 Pas maar op want er zitten steeds meer haaien in de Noordzee en
Oosterschelde. Niet alleen hondshaai of gladde haai maar ook de
ruwe haai.
 Ik denk dat ik mij straks ga laten inenten tegen zeehondsdolheid ...
Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
 Met zijn alle naar de oesterdam :p Zeehond spotten zoals in april de
sepia’s :p
 Moet super ervaring zijn.
The Frog – Maart 2014
Zondag 16 februari: uit het water gepest
 Beter die rotzakjes wegjagen. Ze bijten in alles en nog wat, juist
maar voor de lol. Ze bijten in de vissen en in de OS vermoedelijk ook
in de krabben en kreeften. Die verminkte dieren worden dan zonder
verdediging door anderen opgevreten. Je gaat zeer zelden een
visser een zeehond van in de netten naar SeaLife zien brengen. Dat
er 'jagers' zijn die de zeehonden doodknuppelen (ik vind het ook
erg, hoor) is niet enkel voor de pels maar om hun eigenste
voedselvoorraad te beschermen.
 Reactie op vorige post:
Vind je dit nu zelf niet een beetje hypocriet, ik ben van mening dat
die dieren meer aanspraak kunnen maken op vis dan de mens
(eigenste voedselvoorraad)??? Dat ze soms eens een beetje met ons
een spel spelen onderwater moeten we er volgens mij maar
aanvaarden (Wij dringen ons op in hun omgeving).
Er was er toen eentje bij dat me even zachtjes bij mijn droogpak
beetnam zonder mij echt pijn te doen.
Een duikster die vlakbij mij was kroop toen ook van schrik weg
tussen grote rotsblokken na een tijdje zag ze dat die dieren niet
vijandig waren en kwam ze terug tevoorschijn helaas voor haar te
laat de zeehonden hadden er genoeg van en gingen er vandoor.
 Reactie terug:
Daar zit'em juist. Andere dieren bijten om te doden en op te eten,
het is buit. Zeehonden bijten voor het plezier want alles wat
beweegt is speelgoed voor ze. Ze bijten een stuk uit de vin/staart
van vissen of een stuk uit kreeft of krab en zwemmen dan weg.
 Hier, ergens op het forum, was er eens een artikel over een duik op
een wrak in de Noordzee. Vol leven. Op een duik zagen de duikers
drie zeehonden rondzwemmen. Toen ze een week of weken daarna
terug op het wrak doken was ALLE leven verdwenen!!!
The Frog – Maart 2014
Zondag 16 februari: uit het water gepest
 Een van mijn eerste duiken ooit in Bergsche diepsluis heb ik ook een
zeehond tegengekomen maar dat was een brave (zal afgericht
geweest zijn :-) )
Ik zag een schaduw onderwater maar wist niet wat het was. Toen ik
boven kwam zag ik hem een meter of 4 van mij zijn kop boven
water steken, mij bekijken en toen was hij weg, dat beest moet
gedacht hebben amai dat is iets lelijk :-)
 Eindelijk eens HOT-DOG aan de waterkant, ipv alle dagen kreeft en
krab op de BBQ! :)
 Super!! Is eens wat anders dan manta's, walvishaaien en
zeepaardjes... :-)
 Rotbeesten! Kunnen ze daar geen sjakossen van maken?
The Frog – Maart 2014

Download Report