donderdag 20 maart 2014 13 NA ROLSTOELRACE IN ‘WAUTERS VS.WAES’: CAMPAGNE G-SPORT GEEFT ANDERSVALIDE ATLETEN EEN GEZICHT Van timing gesproken. Nu de rolstoelrace in de laatste aflevering van Eénen VTM-programma ‘Wauters vs. Waes’ sporten voor andersvaliden meer dan ooit in de spotlights heeft gezet, komt G-Sport Vlaanderen met een opmerkelijke campagne. De boodschap: aantonen dat mensen met een beperking óók kunnen sporten, net als iedereen. En dat het maar eens afgelopen moet zijn met daar onwennig over te doen. Want of we nu wél of geen benen hebben, wél of niet verstandelijk mee zijn gegroeid met ons lijf, wél of niet een spierziekte hebben: we hebben bij sporten allemaal dezelfde emoties. En dus moét sport voor andersvaliden beter ingeburgerd raken, vindt G-Sport Vlaanderen. Volgende vijf mensen vinden dat ook. Vijf sporters, die elk met hun eigen beperking tonen hoe het óók kan en die de slogan van G-Sport Vlaanderen elke dag omzetten in de praktijk: «100% sporter.» Stuk voor stuk SABINE VERMEIREN 100% SPORTER BENJAMIN (17) IVAN (42) is atletiekexpert zwemt en doet aan rolstoeltennis «Naar Spelen ondanks autisme» is gek op hardlopen Wat te stevig doorgezakt, een binnenweg naar huis genomen, nog wel geweten dat hij de spoorweg over zou rijden, maar daarna niks meer. De trein, zijn voeten die op de sporen lagen: dat heeft David Delespesse uit Dworp nooit beseft. Net 25 jaar, beroepsmilitair en fervent sporter was hij toen. Vandaag is David 37 en heeft hij tien jaar in een rolstoel gezeten voor hij aan betaalbare en passende protheses raakte. En plots lagen alle opties weer open. Zéker toen hij wat later ook ‘blades’ (renprotheses, zoals die van paralympiër Oscar Pistorius) kocht. «Sinds september loop ik de 100 en de 200 meter. Ik doe het bij een ‘gewone’ atletiekclub, voor validen. Of mensen raar naar me kijken? Geen idee. Ik kan het me niet aantrekken. Ik geniet ervan om weer te kunnen bewegen. En dat is wat telt.» Foto’s Laenen «Laat ze maar kijken» Nochtans stuurde VTM gisteren een persbericht uit over het aanstaande huwelijk. In het programma ‘De Parenclub’ zei Van Wanten (54) «We hebben eerst andere dingen gedaan. Samen een dochter gemaakt, bijvoorbeeld. Na een relatie van tien jaar samen lijkt een huwelijk toch wel mooi.» Gisteren was de romantiek wat verder af. «Je moet het in z’n context van de opnames zien», zegt Wendy. «Frans en ik zijn in Het zwarte gat: dat heeft hij nooit gezien. Integendeel. Want liefst van al was Ivan Kindt (42) uit Oostrozebeke kort na het verkeersongeval waarbij hij zijn twee benen verloor, gaan fietsen. Het waren de dokters die hem moesten temperen. «Dát was even met de kop tegen de muur lopen. Maar ik ben altijd positief gebleven. Vóór mijn ongeval in 2007 deed ik minivoetbal en zwom ik. Dat laatste, zwemmen, ben ik blijven doen. Gewoontjes baantjes trekken, tussen de validen. De eerste keer zie je ze denken: die man is lam. Maar dat gaat wel over. Ik rij met mijn rolstoel tot aan het zwembad en laat me in het water zakken.» Maar de allergrootste passie van Ivan is rolstoeltennis. Vier jaar doet hij het nu, waarvan twee intensief. «Zowel bij een club voor andersvaliden als bij een gewone club. Tof! Alleen jammer van de financiële steun die zo moeilijk ligt. Ik heb zelf mijn sponsors bijeen moeten zoeken om een aangepaste rolstoel van 7.000 euro te kunnen kopen.» «Genieten van de sfeer» In het elektrische rolstoelhockey bestaan er twee soorten spelers: zij die zélf de stick kunnen manipuleren met hun handen, en zij bij wie de stick is bevestigd aan de rolstoel omdat ze zelf de fysieke kracht niet hebben. Kenny Verbraekel (31) uit Erpe-Mere behoort tot de tweede groep. Want de ziekte Werdnig-Hoffman tast al sinds zijn geboorte beetje bij beetje zijn spieren aan. «Ik heb altijd in een rolstoel gezeten. Mijn kleuter en lagere school deed ik in het gewone onderwijs, maar toen ik naar het middelbaar moest, vonden we geen enkele school die dat zag zitten. Dat ik uiteindelijk naar een school voor andersvaliden ben gegaan, is mijn grote geluk geweest. Dáár heb ik rolstoelhockey leren kennen. Vandaag ben ik kapitein van de nationale ploeg en ben ik heel veel bezig met mijn sport. Ik geniet immens van het groepsgevoel dat ermee gepaard gaat en de vriendensfeer die er hangt. Mijn teammaats en ik, we helpen elkaar erdoor als het eens moeilijk gaat. Binnenkort zitten we op het WK in Duitsland. Maar eerst: geld inzamelen. 1.600 euro per man. Want zo duur is het allemaal.» «Altijd positief gebleven» juni 8 jaar samen. Toen ze ons vroegen of 10 jaar later geen mooi moment zou zijn om ringen uit te wisselen, zei ik natuurlijk ‘ja’. Net zoals 9 jaar een goed moment zou zijn, of 15 jaar.» Op de vraag waarom ze zolang blijft wachten, komt geen duidelijk antwoord. «Dat zijn keuzes die we samen maken. We hebben het nog te druk met mekaar graag zien.» Het koppel leerde mekaar 8 jaar geleden kennen via het VTMprogramma ‘Wie wordt de man van Wendy?’, waarin Frans één van de kandidaten was. In 2007 deed Frans haar voor de camera’s al een huwelijksaanzoek in Venetië. Wendy hield het antwoord toen in beraad. (PV) «Draag vrijdag twee andersgekleurde sokken», vraagt Downsyndroom Vlaanderen, naar aanleiding van de Werelddownsyndroomdag op 21 maart. Zo willen de ouders van kinderen met downsyndroom tonen dat de wereld er kleurrijker uitziet dankzij mensen met down. «Op hun manier bieden zij meerwaarde. De twee verschillende sokken staan ook symbool voor het extra chromosoom bijmensenmethetdownsyndroom»,zeggendeorganisatoren,dieooknogvrageneen‘sokkendansfilm’tepostenopdeFacebookpaginavandevereniging.Daarisook een filmpje te zien op muziek van Pharrell Williams met als boodschap: ‘Dans als diversiteit je happy maakt!’ SILKE (19) won in rolstoel WK dansen met zus Frauke (17) Zó mooi kan zusterliefde dus zijn. Dat de valide zus zich méé onderdompelt in de wereld van het dansen voor andersvaliden, omdat haar twee jaar oudere zus geboren werd met een open rug en een danspartner zocht. Het is het verhaal van Frauke (17) en Silke Jansen (19) uit Lommel. Freestyle, ballroom en Latijns-Amerikaanse dans? Wereldtop zijn ze. Als de dans of de discipline het vereisen, gaat Frauke zelfs óók in een rolstoel zitten, ondanks haar goeie benen. «Ik heb altijd graag gedanst met ons Silke», zegt ze. En andersom, hetzelfde. «We trainen nu drie tot vier keer per week. Soms individueel, soms met privélerares, op zaterdag in groep. We werden vier keer Benelux-kampioen, negen keer Belgisch en één keer wereldkampioen. Alleen jammer dat mensen soms zo’n fout beeld hebben van wat we doen. Ze zouden eens op YouTube moeten kijken. Tof, hoor! Echt!» «Bekijk ons zeker op YouTube» Brugge schrapt woord ‘senior’ op vraag van 60-plussers «DRAAG MORGEN TWEE VERSCHILLENDE SOKKEN» Wendy Van Wanten en Franske ontkennen trouwplannen Wat gisteren met klaroengeschal aangekondigd werd, bleek bij nader inzien toch wat voorbarig. Wendy Van Wanten en haar vriend Frans(ke) Van Coppenolle hebben géén trouwplannen. «Ja, óóit zullen we wel trouwen, maar wanneer? Geen idee.» is nationaal kapitein rolstoelhockey Getty Images DAVID (37) Benjamin Leniere (17) was maar 7 jaar toen een toevallige ontmoeting hem bij atletiekclub ‘Special Hermes’ bracht. Een godsgeschenk, realiseert zijn moeder zich nog elke dag. «Benjamin heeft een matige mentale retardatie en een autismespectrumstoornis. Wat Special Hermes hem in die tien jaar geboden heeft, is onbetaalbaar. Sporten is zijn leven. Hij loopt de 100 meter, de 400 meter en de estafette. Twee jaar geleden deed hij nog mee aan de Special Olympics in Luik. En binnenkort aan de Europese Zomerspelen. Als zijn sporten wegviel? Dan zou ik het niet goed weten.» En Benjamin? Die is ambitieus. «Eerst school afmaken», zegt hij. «En dan voetballer worden.» KENNY (31) ** Omdat nogal wat 60-plussers van Brugge het woord ‘senior’ te oud vinden klinken, verandert de stad Brugge het informatiemagazine ‘Info Senior’ in ‘Brugge Wijzer’. «De naamsverandering komt er na opmerkingen van 60-plussers die niet langer als ‘senior’ willen worden aangesproken», zegt Martine Matthys, schepen voor Seniorenparticipatie in Brugge. «Vooral 60-plussers die nog erg actief zijn, vinden ‘senior’ ... beledigend. Ik begrijp dat het erg gevoelig ligt. De term beslaat de leeftijd van 60 tot 100 jaar en die afstand is wel degelijk zeer groot.» Een alternatief voor het woord ‘senior’ kan schepen Matthys niet zo meteen bedenken, net zomin als Anne Vanderdonckt, hoofd- redactrice van het maandblad ‘Plus Magazine’. «Wij gebruiken het woord ‘senior’ nooit», zegt Vanderdonckt. «Omdat het beelden oproept van krukken en trapliften terwijl heel veel 60-plussers zich tegenwoordig juist erg jong voelen én nog actief zijn.» «Maar toegegeven: ook ik heb nog altijd geen gepast alternatief gevonden», vervolgt Vanderdonckt. «De marketingsector schermt graag met de term ‘medioren’, maar ook dat woord vind ik niet goed klinken. We hebben 60-plussers op fora intussen al een paar keer zelf om een alternatief gevraagd en zelfs zij konden niets bedenken. Tja, hoe spréék je die groep op een vriendelijke manier aan? Ik ben 12 jaar hoofdredactrice van ‘Plus Magazine’ en ik ben er nog altijd niet uit.» (AG)
© Copyright 2024 ExpyDoc
