20-03-2014, p.13 Antwerpen Noord, Antwerpen Stad, Antwerpen Zuid, Brabant-Hageland, De Nieuwe Gazet, De Ring-Brussel, Dendermonde, Denderstreek, Gent-Eeklo-Deinze, Gent-Wetteren-Lochristi, Kempen, Leiestreek, Leuven-Brabant, Limburg, Mandelstreek, Mechelen-Lier, Middenkust, Oostkust, Pajottenland, Vakantie, Vlaamse Ardennen, Waasland, Westhoek, Westkust Stuk voor stuk 100% sporter NA ROLSTOELRACE IN 'WAUTERS VS. WAES': CAMPAGNE G-SPORT GEEFT ANDERSVALIDE ATLETEN EEN GEZICHT Van timing gesproken. Nu de rolstoelrace in de laatste aflevering van Eén- en VTM-programma 'Wauters vs. Waes' sporten voor andersvaliden meer dan ooit in de spotlights heeft gezet, komt G-Sport Vlaanderen met een opmerkelijke campagne. De boodschap: aantonen dat mensen met een beperking óók kunnen sporten, net als iedereen. En dat het maar eens afgelopen moet zijn met daar onwennig over te doen. Want of we nu wél of geen benen hebben, wél of niet verstandelijk mee zijn gegroeid met ons lijf, wél of niet een spierziekte hebben: we hebben bij sporten allemaal dezelfde emoties. En dus moét sport voor andersvaliden beter ingeburgerd raken, vindt G-Sport Vlaanderen. Volgende vijf mensen vinden dat ook. Vijf sporters, die elk met hun eigen beperking tonen hoe het óók kan en die de slogan van G-Sport Vlaanderen elke dag omzetten in de praktijk: "100% sporter." David (37) is gek op hardlopen "Laat ze maar kijken" Wat te stevig doorgezakt, een binnenweg naar huis genomen, nog wel geweten dat hij de spoorweg over zou rijden, maar daarna niks meer. De trein, zijn voeten die op de sporen lagen: dat heeft David Delespesse uit Dworp nooit beseft. Net 25 jaar, beroepsmilitair en fervent sporter was hij toen. Vandaag is David 37 en heeft hij tien jaar in een rolstoel gezeten voor hij aan betaalbare en passende protheses raakte. En plots lagen alle opties weer open. Zéker toen hij wat later ook 'blades' (renprotheses, zoals die van paralympiër Oscar Pistorius) kocht. "Sinds september loop ik de 100 en de 200 meter. Ik doe het bij een 'gewone' atletiekclub, voor validen. Of mensen raar naar me kijken? Geen idee. Ik kan het me niet aantrekken. Ik geniet ervan om weer te kunnen bewegen. En dat is wat telt." Ivan (42) zwemt en doet aan rolstoeltennis "Altijd positief gebleven" Het zwarte gat: dat heeft hij nooit gezien. Integendeel. Want liefst van al was Ivan Kindt (42) uit Oostrozebeke kort na het verkeersongeval waarbij hij zijn twee benen verloor, gaan fietsen. Het waren de dokters die hem moesten temperen. "Dát was even met de kop tegen de muur lopen. Maar ik ben altijd positief gebleven. Vóór mijn ongeval in 2007 deed ik minivoetbal en zwom ik. Dat laatste, zwemmen, ben ik blijven doen. Gewoontjes baantjes trekken, tussen de validen. De eerste keer zie je ze denken: die man is lam. Maar dat gaat wel over. Ik rij met mijn rolstoel tot aan het zwembad en laat me in het water zakken." Maar de allergrootste passie van Ivan is rolstoeltennis. Vier jaar doet hij het nu, waarvan twee intensief. "Zowel bij een club voor andersvaliden als bij een gewone club. Tof! Alleen jammer van de financiële steun die zo moeilijk ligt. Ik heb zelf mijn sponsors bijeen moeten zoeken om een aangepaste rolstoel van 7.000 euro te kunnen kopen." Benjamin (17 is atletiekexpert "Naar Spelen ondanks autisme" Benjamin Leniere (17) was maar 7 jaar toen een toevallige ontmoeting hem bij atletiekclub 'Special Hermes' bracht. Een godsgeschenk, realiseert zijn moeder zich nog elke dag. "Benjamin heeft een matige mentale retardatie en een autismespectrumstoornis. Wat Special Hermes hem in die tien jaar geboden heeft, is onbetaalbaar. Sporten is zijn leven. Hij loopt de 100 meter, de 400 meter en de estafette. Twee jaar geleden deed hij nog mee aan de Special Olympics in Luik. En binnenkort aan de Europese Zomerspelen. Als zijn sporten wegviel? Dan zou ik het niet goed weten." En Benjamin? Die is ambitieus. "Eerst school afmaken", zegt hij. "En dan voetballer worden." Kenny (31) is nationaal kapitein rolstoelhockey "Genieten van de sfeer" In het elektrische rolstoelhockey bestaan er twee soorten spelers: zij die zélf de stick kunnen manipuleren met hun handen, en zij bij wie de stick is bevestigd aan de rolstoel omdat ze zelf de fysieke kracht niet hebben. Kenny Verbraekel (31) uit Erpe-Mere behoort tot de tweede groep. Want de ziekte Werdnig-Hoffman tast al sinds zijn geboorte beetje bij beetje zijn spieren aan. "Ik heb altijd in een rolstoel gezeten. Mijn kleuter en lagere school deed ik in het gewone onderwijs, maar toen ik naar het middelbaar moest, vonden we geen enkele school die dat zag zitten. Dat ik uiteindelijk naar een school voor andersvaliden ben gegaan, is mijn grote geluk geweest. Dáár heb ik rolstoelhockey leren kennen. Vandaag ben ik kapitein van de nationale ploeg en ben ik heel veel bezig met mijn sport. Ik geniet immens van het groepsgevoel dat ermee gepaard gaat en de vriendensfeer die er hangt. Mijn teammaats en ik, we helpen elkaar erdoor als het eens moeilijk gaat. Binnenkort zitten we op het WK in Duitsland. Maar eerst: geld inzamelen. 1.600 euro per man. Want zo duur is het allemaal." Silke (19) won in rolstoel WK dansen met zus Frauke (17) "Bekijk ons zeker op YouTube" Zó mooi kan zusterliefde dus zijn. Dat de valide zus zich méé onderdompelt in de wereld van het dansen voor andersvaliden, omdat haar twee jaar oudere zus geboren werd met een open rug en een danspartner zocht. Het is het verhaal van Frauke (17) en Silke Jansen (19) uit Lommel. Freestyle, ballroom en Latijns-Amerikaanse dans? Wereldtop zijn ze. Als de dans of de discipline het vereisen, gaat Frauke zelfs óók in een rolstoel zitten, ondanks haar goeie benen. "Ik heb altijd graag gedanst met ons Silke", zegt ze. En andersom, hetzelfde. "We trainen nu drie tot vier keer per week. Soms individueel, soms met privélerares, op zaterdag in groep. We werden vier keer Benelux-kampioen, negen keer Belgisch en één keer wereldkampioen. Alleen jammer dat mensen soms zo'n fout beeld hebben van wat we doen. Ze zouden eens op YouTube moeten kijken. Tof, hoor! Echt!" © Het Laatste Nieuws
© Copyright 2024 ExpyDoc