Prettige feestdagen - WVK

WVK-nieuws 5/6
27e jaargang december 2014
Prettige feestdagen
In dit nummer:
2
4
6
8
10
12
Kempenplus succesvol
Detachering Susanne Larmit
Ilona de Voogd, dartspecialist
Personeelsfeest
WVK-Themadag
Eindejaarspuzzel
14
16
19
20
Opening Lascentrum
Personeel
In ’t kort
Door de scan:
Peter Jansen
kempenplus
‘Een dynamische club die vooroploopt in de ontwikkelingen’
Kempenplus kan zeker drie jaar doorgaan
Kempenplus kan zijn activiteiten zeker tot en met 2017 voortzetten. Het bestuur van ISD de Kempen (zijnde de wethouders
sociale zaken), de directie van het UWV en het bestuur van WVKgroep hebben hiertoe besloten. Met hun besluit bevestigen de
drie samenwerkingspartners dat Kempenplus de onderkant van
de arbeidsmarkt uitstekend bedient. In een jaar tijd vonden 207
‘sociale instromers’ een werkplek bij een bedrijf. ISD de Kempen,
UWV en WVK-groep willen het project dan ook continueren. Dit
wordt betaald uit reserves van WVK-groep.
Enthousiast haalt François Baudoin, projectmanager van Kempenplus, de evaluatie van 52 weken Kempenplus tevoorschijn,
een map waarin hij een hoop cijfertjes maar ook een heleboel
persoonlijke ervaringen heeft samengebracht. Gegevens die hij
eerder in de vorm van een Powerpoint-presentatie gebruikte om
Kempische beleidsmakers te overtuigen van het nut van Kempenplus.
De map opent met het introduceren van het team van acht medewerkers die (in een bezetting van vijf fte’s) dagelijks bezig zijn
voor Kempenplus,
dat gehuisvest is
op het Werkplein
in het gemeentehuis aan de Markt
te Bladel. Senior
accountmanager
Jeroen Wissink was
als eerste actief
voor Kempenplus.
Verder telt het
servicepunt zes
accountmanagers/
adviseurs (Maud de
Gouw, Hanne Verberne, Evelijne van
den Langenberg,
Judith Sluys, Joyce
van der Aa en Ton
Foto Jean Pierre Reijnen
Bazelmans) en een
Manager François Baudoin: ‘Heel wat Kempebedrijfsadviseur:
naren danken hun baan aan Kempenplus.’
Toon van Schaik.
Dit Kempenplusteam heeft het voorbije jaar interessante resultaten weten te
behalen, zo laten de cijfers zien. Voor 207 inwoners van de Kempen die vanuit een (sociale) instroom op zoek waren naar werk,
is een uitplaatsing gerealiseerd. In 80 gevallen (39 procent) betrof dat WWB’ers (bijstandsgerechtigden) vanuit ISD de Kempen,
117 keer (56 procent) ging het om WW’ers vanuit het UWV en 10
2
Werkgevers in de Kempen doeltreffend in contact brengen met kandidaat-werknemers. Dat is de formule
van Kempenplus. Het servicepunt
voor de regionale arbeidsmarkt
zet zich vooral in voor mensen die
moeilijk op eigen kracht werk vinden. Dat lukt uitstekend: in één jaar
vonden ruim tweehonderd kandidaten een werkplek. Reden om het
project te verlengen.
personen (5 procent) waren WVK’ers met
een arbeidsbeperking. Afgezet tegen de
231 vacatures die zich aandienden, heeft
Kempenplus een vervullingsgraad van 89
procent behaald. ‘Een bijzondere prestatie’, aldus François Baudoin.
Hét centrale servicepunt
Volgens de projectmanager hebben diverse oorzaken aan dit succes bijgedragen.
De belangrijkste is wellicht dat Kempische
ondernemers erg positief gereageerd
hebben op de aanpak van de Kempenplusmedewerkers. Die zijn erin geslaagd hun
organisatie neer te zetten als hét centrale
servicepunt in de regio waar werkgevers
op een toegankelijke en praktijkgerichte
manier terecht kunnen voor werving van
nieuw personeel, begeleiding van medewerkers en adviezen over subsidies, social return en arbeidsvoorwaarden. Bovendien zijn de lijnen erg kort met de ISD- en
UWV-medewerkers op het Werkplein, die
goed zicht hebben op de mogelijkheden
van de uitkeringsgerechtigden die zich
daar aandienen. De resultaten zijn Kempenplus overigens niet komen aanwaaien.
Er is hard aan
getrokken door het
team. Zo werden
het afgelopen jaar
zo’n 480 bedrijfsbezoeken afgelegd,
waren er diverse
banenmarkten en
informatiebijeenkomsten en werd
de samenwerking
met onderwijsorganisaties en ondernemersverenigingen vorm gegeven.
Ook op het gebied
van PR heeft Kempenplus stevig aan
de weg getimmerd.
Er kwam een
website die steeds
meer bezoekers
trok, er verschenen
diverse artikelen in
de regionale pers
en ook de social
media werden ingezet.
Mark Hendrikx: ‘Thuiszitten
is leuk, hooguit 5 weken.’
Arjen Romviel: ‘Baan is een
geschenk uit de hemel.’
Na zijn LTS kwam Mark Hendrikx in de
Wajong, vanwege zijn beperkingen. Vanuit
die positie vond hij een prettige werkplek
op een timmerwerkplaats. Hij werkte er
vijftien jaar. Medio 2013 ging het bedrijf
over de kop. Mark stond op straat. Gelukkig vond hij dankzij Kempenplus vrij snel
werk bij Metaalindustrie Vermeulen.
Door een auto-ongeluk kwam Arjen
Romviel bij WVK-groep terecht, waar hij
een paar keer mocht invallen als chauffeur.
Hét moment waarop hij zich realiseerde
waar zijn hart lag: in het vervoer. Hij liet
dat ook weten. Toen Kempenplus op
zoek was naar een chauffeur voor het
Luyksgestelse koeriersbedrijf Jofra, was
de deal gauw gemaakt. Arjen is er nu drie
dagen per week vaste chauffeur.
Mark Hendrikx:
‘Na dat faillissement zat ik ineens thuis. Nou,
ik kan je vertellen: dat is leuk
voor hooguit vijf
Foto Jean Pierre Reijnen
weken. Daarna
wordt het vreselijk saai. Ik mag niet eens klagen, want
ik heb maar acht maanden thuis gezeten.
Dat heb ik te danken aan Kempenplus. Die
hebben zich erg voor mij ingezet. Met een
mooi resultaat: een fijne baan bij Vermeulen, tussen prettige collega’s.’
Werkzoekende is de winnaar
Ook buiten de Kempen heeft de Kempenplus-aanpak indruk
gemaakt, aldus François Baudoin. ‘In de regio Eindhoven wordt
momenteel het Regionale Werkbedrijf Zuidoost-Brabant opgezet,
een overlegvorm waar gemeenten, ondernemers, vakbonden en
uitvoeringsorganisaties elkaar treffen om zo veel mogelijk mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk te helpen.
Daar is met bewondering vastgesteld dat Kempenplus twee jaar
vooruitloopt op de ontwikkelingen. Die mooie positie hebben we
te danken aan de korte overleglijnen die in de Kempen mogelijk
zijn, maar ook aan het feit dat het Kempenplusteam zo’n dynamische club is.’
Baudoin is er trots op. Vanwege de kracht van ‘zijn’ organisatie,
maar meer nog vanwege de betekenis die dit succes heeft voor
het persoonlijke leven van honderden inwoners van de Kempen.
Baudoin: ‘Zij hebben er een fijne baan aan te danken, en daarmee perspectief voor de toekomst. Zo is de werkzoekende de
uiteindelijke winnaar. Daar gaat het om.’
Om in beeld te brengen wat het hebben van een baan voor mensen persoonlijk kan betekenen, maakte WVK-Nieuws in de voorbije maanden een rondgang langs enkele Kempische bedrijven
waar ‘mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’ een werkplek vonden dankzij Kempenplus. In de afzonderlijke kaderstukjes bij dit artikel zijn hun ervaringen opgetekend. Meer nog dan
alle genoemde succescijfertjes maken zij duidelijk dat de inzet
van Kempenplus van grote waarde is.
Arjen Romviel:
‘Deze baan was
voor mij een
geschenk uit de
hemel. Wat een
vrijheid! Mensen
vragen wel
Foto Jean Pierre Reijnen
eens: elke dag
dezelfde route,
is dat niet saai? Nee juist niet, want geen
dag is hetzelfde. Altijd nieuwe uitdagingen,
altijd nieuwe problemen om op te lossen.
Vrij en zelfstandig, wat wil je nog meer?’
Bombay: ‘Hier heb ik mijn
draai gevonden.’
Bombay kwam als achtjarige vanuit Thailand in de Kempen wonen. Niet de makkelijkste start. Hij had veel onrust in z’n lijf.
Dat bleek toen hij na de LTS op zoek ging
naar werk. Het ene baantje na het andere
strandde: stratenmaker, bomensnoeier,
montagemedewerker, trekkerchauffeur.
En toen was er ook nog de economische
crisis. Gevolg: Bombay kwam in de WW.
Juist toen het uitzichtloos begon te worden, vond hij via Kempenplus een baan bij
Spuiterij Janssen in Hapert.
Bombay:
‘Mijn uitkering
zou stoppen,
dus ik zat met
de handen in
het haar. Toen
ineens kwam
Foto Jean Pierre Reijnen
Kempenplus
aanzetten met
deze baan. Grandioos. Binnen een week
kon ik aan de slag en in no time had ik
mijn draai helemaal gevonden. Verantwoordelijk werk, fijne collega’s en een baas die
vertrouwen in je stelt. Ik hoop dat ik me in
dit bedrijf verder kan ontwikkelen.’
3
detachering
Susanne Larmit kan eindelijk zichzelf zijn
‘Werken bij WVK-groep?
Dat had ik veel eerder moeten doen’
Een verkeersongeval kan het leven van de slachtoffers volledig
op zijn kop zetten. Susanne Larmit kan daarover meepraten.
14 augustus 1977 is de datum die Susanne nooit meer zal vergeten. Het was twee dagen voor haar zestiende verjaardag en
ze zat achterop de brommer bij een vriend, toen het tweetal in
Hooge Mierde door een auto werd aangereden. De vriend kwam
er zonder kleerscheuren vanaf, maar Susannes been raakte beklemd tussen de brommer en de auto.
Gevolg: een open bovenbeenbreuk, een verbrijzeld onderbeen,
een gebroken enkel en van de kruisbanden was weinig meer
over. Susanne lag lang op de intensive care, er was zelfs even
sprake van dat haar been moest worden geamputeerd. Na een
maandenlang verblijf in het ziekenhuis en daarna dagelijks met
de taxi op en neer naar Eindhoven voor de revalidatie moest ze
Susanne Larmit: ‘Dankzij WVK heb ik mijn klachten beter geaccepteerd’
met andere ogen naar de toekomst kijken.
Susanne had na de lhno in Reusel naar de inas (vooropleiding
verpleging) willen gaan, maar na het ongeval was dat geen optie
4
Sinds juni is Susanne Larmit-Vosters (53) uit Reusel gedetacheerd bij
Metlas in Hapert. Ze werkt ook nog
anderhalve dag in de week op de
receptie en in de kantine van WVKgroep. Met veel plezier. ‘Ik had hier
veel eerder naar toe moeten gaan’,
zegt ze dan ook.
meer. ‘Het werd
me afgeraden’,
blikt Susanne terug
op die moeilijke
periode. ‘Omdat ik
niet lang meer kon
staan en ook lopen
slecht ging.’
Het ongeval heeft
haar hele verdere
leven bepaald.
Ze is daarna nog
verschillende keren
geopereerd, had
last van littekenweefsel dat moest
worden verwijderd
en onderging de
nodige huidtransplantaties. In 2009
heeft ze een nieuwe knie gekregen,
omdat ze zonder
ondersteuning (‘in
Foto Jean Pierre Reijnen
de supermarkt
zocht ik altijd meteen een karretje
op’) nauwelijks meer kon lopen. Maar ook
met dat nieuwe gewricht blijft haar been
een beletsel om alles te kunnen doen.
Bedenkingen
Susanne ging na het ongeval nog even
naar de mavo en kreeg daarna een jaarcontract als administratief medewerkster
bij de Rijkspolitie in Eersel. En daarna….
‘kwam ik eigenlijk niet meer aan de bak’
vertelt ze. De Reuselse trouwde, kreeg
twee kinderen – intussen 27 en 25 – en
besloot halverwege de jaren negentig
om de draad toch weer op te pakken.
Ze werkte bij diverse bedrijven, maakte
ook verscheidene faillissementen mee en
kwam uiteindelijk bij WVK-groep terecht.
Ze is eerlijk: dat was iets waar ze zich
lang tegen heeft verzet. ‘Want dan denk
je toch meteen aan arbeidsgehandicapten….’ Hoewel Susanne dat wel is, wil ze
zo liever niet worden bestempeld. Toen
ze vier jaar geleden, na weer een faillissement, op straat kwam te staan, wees
iemand haar op een informatie-ochtend
bij WVK-groep. En hoewel ze bedenkingen bleef houden, werd op die ochtend
de kiem gelegd voor een intussen hechte
band. Achteraf zegt ze ook: ‘Dat had ik
veel eerder moeten doen.’
‘Ik heb het al die jaren vervelend gevonden als mensen commentaar hadden op
mijn manier van lopen. ‘Jullie hebben
geen idee hoe erg mijn been verminkt
is’ dacht ik dan. ‘Sinds ik bij WVK-groep
werk, kan ik meer mezelf zijn en heb ik
mijn klachten beter geaccepteerd.’
Foto Jean Pierre Reijnen
Metlas-directeur Ron Wouters: ‘Geen dure
advertenties zetten als je bij WVK geschikte
mensen kunt vinden’
Foto Jean Pierre Reijnen
Samen met Ron Wouters neemt Susanne haar werkzaamheden door
Metlas
Anderhalve dag in de week is Susanne nu op de receptie of in de
kantine te vinden. Sinds juni doet ze dat in combinatie met een
baan van twintig uur bij Metlas in Hapert, waar Ron Wouters uit
Hoogeloon de scepter zwaait. Officieel heet hij directeur, maar
Ron voelt zich totaal niet de meerdere van de 25 ‘man’ personeel
die hij onder zich heeft. ‘Iedereen is hier even belangrijk’, vindt
hij.
Wouters’ vader was – bijna 25 jaar geleden - de grondlegger van
het bedrijf. Na een onverwacht ontslag begon hij thuis in de
garage met lasactiviteiten. Intussen staat er een mooi pand aan
de Energieweg in Hapert en verricht het bedrijf werkzaamheden
voor tal van firma’s uit de Kempen, waaronder VDL en Agio. Er
zit nog steeds laswerk bij, maar ook complete machinebouw.
Wouters heeft zelf contact gezocht met WVK-groep toen hij
nieuwe werknemers nodig had. ‘Waarom zou je dure advertenties zetten, als je deze mensen ook kunt inschakelen?’
De ervaringen met WVK’ers zijn wisselend, bekent hij, maar
over zijn nieuwe aanwinst op de receptie/administratie is hij dik
tevreden – ‘anders had ik het je al lang verteld’, zegt hij, met een
knipoog richting Susanne.
De Reuselse zelf vindt haar werk leuk. ‘Er zit toch net iets meer
uitdaging in dan bij WVK-groep’, zegt ze. ‘En het fijne is dat je
hier gewoon wordt gezien als werknemer, niet als WVK’er. Dat
heb ik bij de bedrijven, waar ik eerder heb gewerkt, weleens
anders gezien.’
Ron Wouters schudt zijn hoofd. ‘Daar ben je toch niets minder
om? Voor mij is iedereen gelijk, als je je werk maar goed doet.’
En dat doet Susanne.
5
na vijven
Ilona de Voogd: ‘Een avond darten is een avondje uit’
Aan het bord is het knallen
Ilona’s liefde voor darten ontstond bij toeval. ‘Samen met wat
vrienden bezocht ik een café. Toen we een dartbord zagen, besloten we voor de flauwekul een potje te darten. Eigenlijk gooide
ik meteen al best goede pijltjes. Dat viel de rest van de groep
ook op. Doordat het zo lekker ging, raakte ik enthousiast over
de dartsport.’
Van het een kwam het ander, een paar jaar verder kun je Ilona
een fanatiek darter noemen. ‘Een keer per week, op vrijdagavond, speel ik met mijn vaste team in de competitie van de
vierde divisie. Iedereen heeft een eigen thuisbasis, de mijne is
café De Brouwer in Stiphout. De uitwedstrijden die we spelen
zijn in de regio Eindhoven tot aan de grens met Limburg.’
De rubriek Na Vijven laat collega’s
zien die in hun vrije tijd interessante dingen doen. Darten is de
grote hobby van de 25-jarige Ilona
de Voogd uit Reusel. Voor vijven
werkt Ilona als WVK-gedetacheerde
bij Jumbo Van De Huijgevoort in
Luyksgestel.
‘Darten is een spannende sport’
Selectie
Bij de wekelijkse competitiewedstrijden houdt het darten niet
op voor Ilona. ‘Behalve de competitie gooi ik ook twee keer
per maand in een selectieteam uit Beek en Donk. We zijn twee
niveaus verwijderd van de landelijke competitie en spelen wedstrijden in heel Brabant.’ Voor aanmelding bij de selectie trok
Ilona zelf de stoute schoenen aan: ‘Ik wist dat ze in de selectie
altijd op zoek zijn naar dames. Tijdens een toernooi adviseerde
6
een mede-darter
me eens te informeren. Dat deed ik
en sinds september
ben ik onderdeel
van dit team. Vorig
jaar werd mijn
team nog kampioen. Als nieuweling
wil ik me graag bewijzen, daar krijg
ik sowieso drie jaar
de tijd voor. Ons
team steunt elkaar
tijdens de wedstrijd
en we wisselen
onderling adviezen
uit. Als het lukt, wil
ik in de toekomst
graag op landelijk
niveau spelen.’
Spelen in de comFoto Jean Pierre Reijnen
petitie vindt Ilona
vooral gezellig.
‘Na het darten drinken we samen met
de andere teams nog een drankje. En
na elke wedstrijd volgt een bierronde;
de verliezer trakteert de winnaar op een
rondje. Bij het darten in de selectie is het
allemaal wat serieuzer, al doen we daar
ook een bierronde. In de selectie speel ik
alleen tegen dames, terwijl de competitie
‘Ik wil me graag bewijzen binnen mijn team’
gemengd is. Daar ben ik als vrouwelijke
speler redelijk zeldzaam. Mannen denken
weleens eenvoudig van mij te kunnen
winnen; voor mij alleen maar een extra
motivatie om hen van het bord te gooien.’
Spanning
‘Wat mij zo trekt in het darten? Dat is
vooral de sfeer. Als je aan het bord
staat, is het knallen. Tussen en na
de partijen is de
sfeer tussen de
teams onderling
erg goed. Darten
is een spannende
sport. Als je op 170
punten uitkomt,
kun je uitgooien.
Als mijn tegenstander of ik op dat
punt zijn, komen
de zenuwen. Een
dartwedstrijd kan
altijd omdraaien.
Degene die als eerste uitgooit wint de
leg. Het gaat om de
‘best of five’. Als je
Foto Jean Pierre Reijnen
de vierde leg weet
te pakken, win je
negen van de tien
keer de wedstrijd. Ondanks de spanning tijdens de wedstrijd,
vind ik darten een ontspannende bezigheid. Een avond darten is
voor mij altijd een avondje uit.’
Naast plezier in darten, heeft Ilona ook plezier in haar werk
bij Jumbo in Luyksgestel. ‘Ik werk alweer bijna vijf jaar in deze
winkel. Eerst als caissière, inmiddels in de slagerij. Door de
afwisseling in mijn takenpakket vliegen de dagen voorbij. Mijn
detachering hier is gelijk ook mijn eerste baan via WVK-groep.
Vanwege mijn autisme kreeg ik steeds geen vast contact bij vorige werkgevers. Hier krijg ik de structuur
die ik nodig heb. Ze houden rekening met
me, maar behandelen me niet anders.’
Foto Jean Pierre Reijnen
Mannen denken weleens eenvoudig van mij te kunnen winnen’
Dartvirus
Als ze er de tijd voor heeft, volgt Ilona
ook het darten op tv. ‘Michael van Gerwen
vind ik de topper. Bij de dames volg ik Anneke Kuijten, wel jammer dat er zo weinig
damesdarten op tv komt.’ Ilona is niet de
enige in de familie die is besmet met het
dartvirus. Tijdens het interview voor WVKNieuws kijken haar ouders en haar broer
naar een dartwedstrijd op tv.
Voor het spelen van al die dartwedstrijden
moet ook getraind worden. Ilona: ‘Trainen doe ik vooral thuis, op mijn kamer. Ik
dart zoveel mogelijk, maar niet dagelijks.
Een dagje zonder darts is namelijk ook
weleens fijn. Al neem ik altijd mijn pijlen
mee als ik de deur uitga. Als ik ergens
een dartbord zie hangen, kan ik het niet
nalaten wat pijltjes te gooien.’
7
personeelsfeest
Groenhal boordevol vrolijk vertier
Snollebollekes zet feestzaal in vuur en vlam
Als een volleerd muzikant zette Heino van der Zanden de trompet aan zijn lippen. Met de muzikale klanken wilde het misschien
nog niet helemaal lukken, maar met zijn bijdrage aan de feeststemming des te beter. Van een zaal vol enthousiaste feestgangers kreeg Heino aanmoedigingen.
De WVK-medewerker van de afdeling Montage was op het podium gevraagd door Snollebollekes, een Brabantse muzikant die
weet hoe je het publiek in een vrolijke stemming kunt brengen.
De Nederlandstalige teksten tjokvol dubbele kwinkslagen gecombineerd met een opzwepende beat maakten dat de handjes
haast als vanzelf de lucht in gingen – en de beentjes de vloer op.
Met zijn onbekommerde feestmuziek vol humor en onzin leverde Snollebollekes op vrijdag 7 november een wezenlijke bijdrage
aan het succes van het WVK-personeelsfeest. Zo’n zeshonderd
bezoekers – WVK-medewerkers met partners – genoten van een
avond vol vrolijk vermaak. Dankzij het al genoemde optreden
van Snollebollekes, maar ook dankzij dj Franklin Caris die met
aansprekende muziek de hoofdact omlijstte. En verder waren er
natuurlijk de bekende ingrediënten: een heerlijk buffet, lekkere
drankjes en volop gelegenheid om gezellig ‘bij te buurten’.
Daarbij werd opnieuw bevestigd wat vorig jaar ook al was vastgesteld: de groenhal van de WVK-vestiging Raambrug is uitermate geschikt voor een groots opgezet personeelsfeest. Met doordachte aanpassingen had de ruimte het aanzien gekregen van
een professionele horecaruimte, die perfect paste bij de grootte
van het gezelschap. Zo werd het een gezellige ontmoeting zonder dat er lege plekken ontstonden. Het duurde dan ook tot in
de kleine uurtjes voor de laatste feestganger huiswaarts keerde.
8
Het WVK-personeelsfeest was wederom geslaagd. Vrolijke muziek, heerlijk eten, een lekker drankje – wat
wil je nog meer? Ook de stemmige
feestlocatie in de ‘eigen’ groenhal
droeg er zeker aan bij.
9
themadag wvk-groep
Overheid moet ondernemers geen regeltjes en risico’s opleggen
‘Gebruik kracht van WVK voor nieuw
matchpointcentrum’
Met meer dan honderd kwamen ze bijeen op donderdag 6 november, de vertegenwoordigers van de drie O’s in de Kempen
- overheid, ondernemingen en onderwijs. In de Groenhal van
WVK-Hallenstraat troffen ze elkaar op uitnodiging van bestuur
en directie van WVK-groep. Die hielden voor de derde keer hun
WVK-Themadag, een tweejaarlijkse bijeenkomst waarin iedereen
wordt bijgepraat over de onderkant van de arbeidsmarkt. Sprekers waren Anja Thijs, Ray Geerling, Hans Bullens, Gerlas van
den Hoven en Ben van Gool.
Anja Thijs, WVK-voorzitter
WVK-voorzitter Anja Thijs deed de aftrap van de Themadag. Zij
vertelde dat er al interessante resultaten bereikt zijn als het gaat
om het inzetten van mensen met een beperking in het reguliere
arbeidsproces. Ruim 200 WVK’ers hebben als gedetacheerde een
Een ontmoeting van ondernemers,
overheidsvertegenwoordigers en onderwijsmensen rond de vraag wat
zij kunnen betekenen voor mensen
aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Dat is wat de tweejaarlijkse WVK-Themadag wil zijn. Op
6 november 2014 werd hij voor de
derde keer gehouden. Een verslag.
Foto Jean Pierre Reijnen
Ben van Gool
Ondernemers willen graag meegaan in die
zoektocht, wist daarop Ben van Gool te
melden, de voorzitter van het Kempisch
Ondernemersplatform (KOP). Want ze kennen allemaal mensen met een beperking
en weten van binnenuit hoe belangrijk
het is dat deze ‘vortgeholpen’ worden.
Maar dat lukt volgens Van Gool alleen als
de ondernemers kunnen beschikken over
deskundige begeleiding van WVK-groep.
‘Help ons bij het omgaan met deze mensen. Wat wordt van collega’s verwacht?
Hoe vangen we ze op?’ Zulke begeleiding
kan bedrijven net het zetje geven dat
ze nodig hebben om maatschappelijk te
ondernemen.
werkplek gevonden bij zo’n 150 bedrijven. Ook onderwijsinstellingen en Kempengemeenten zetten hun beste beentje voor door
– in schoonmaak, catering en groenvoorziening – WVK-medewerkers in te schakelen. Maar er moet nog meer gebeuren, aldus de
voorzitter. Bedrijven zullen een nog grotere bereidheid moeten
tonen om mensen met een beperking binnen te halen. Doen ze
dat niet, dan dreigt het gevaar van een door de rijksoverheid opgelegd quotum. ‘Laten we daarom vooral zelf op zoek gaan naar
passende oplossingen.’
Hans Bullens en Gerlas van den Hoven
En zelfs dan is het niet makkelijk, zo
luidde het verhaal van Hans Bullens en
Gerlas van den Hoven, twee ondernemers
uit de regio. Want dat maatschappelijke
aspect is altijd ingekaderd in de harde
economie – een bedrijf moet zwarte
cijfers draaien. Toch doen beiden hun
best. Bij Maas Reusel, waar natuursteen
wordt bewerkt, doet Bullens er alles aan
Anja Thijs, voorzitter WVK-groep
10
hebben, en met een AOW waar in vergelijking met vijftig jaar geleden gemiddeld dertien jaar langer gebruik van gemaakt wordt,
is die noodzaak volgens Geerling onbetwist. Mensen moeten
langer doorwerken met minder sociale ondersteuning. Maar:
daar mogen mensen met een beperking niet het slachtoffer van
worden. Evenmin mag de ondernemer ervoor boeten. Dus moet
Foto Jean Pierre Reijnen
Ben van Gool
een werkplek beschikbaar te houden voor
een jongen met autisme. ‘Maar dan moet
de overheid ophouden alle risico’s bij de
werkgever neer te leggen.’ Van den Hoven
gaat met zijn inzet nog een stap verder.
Hij heeft zijn bedrijf Genexis (dat modems
maakt voor glasvezelnetwerken) voorzien
van een flexibele schil door – in de WVKvestiging Raambrug – voor een veertigtal
WVK’ers een detacheringsplek te creëren.
Voor een dergelijke keuze – het werk en
dus ook de euro’s in Nederland houden
– zou van de kant van de overheid wel
wat meer waardering mogen zijn, vindt
Van den Hoven. ‘Want ook de overheid
heeft er profijt van’.
Ray Geerling
Het hoofdonderwerp van de WVK-Themadag werd verwoord door Ray Geerling,
vele jaren hoofd van de sociale dienst
Amsterdam en vandaag de dag adviseur
sociale regelgeving voor onder meer het
ministerie van Sociale Zaken en Werkge-
Foto Jean Pierre Reijnen
Ray Geerling
legenheid. Geerling ging allereerst in op
de noodzaak het huidige sociale stelsel te
herzien. Met een grote groep Wajong’ers
van wie er maar bedroevend weinig werk
Foto Jean Pierre Reijnen
Gerlas van den Hoven (l) en Hans Bullens
de overheid het voor ondernemers aantrekkelijk maken (‘hen
verleiden’) om mensen met een beperking in dienst te nemen
– en hen dus vooral niet moet opzadelen met allerlei frustrerende regeltjes.
Geerling gelooft er niet in dat de private sector plek kan bieden
aan de hele doelgroep. Er zullen altijd arbeidsgehandicapten
blijven die het zonder overheidssteun niet redden, de Wajong
heeft dat laten zien. De overheid moet zich daar van bewust zijn
en dus zuinig zijn op de sociale werkplaats. Want daar is volgens
Geerling in de voorbije decennia veel kennis en een sterke infrastructuur opgebouwd. De adviseur sociale regelgeving ziet voor
de toekomst dan ook een grote rol weggelegd voor WVK-groep.
Hoe? ‘Maak er een matchpointbedrijf van voor uitkeringsgerechtigden, een kenniscentrum voor de regionale arbeidsmarkt.
Het is het enige bedrijf dat verbindingen legt met het bedrijfsleven, dat er ook is voor het bedrijfsleven. Zorg dat die kennis
en de ervaring behouden blijven. Zorg dat gemeenten nog meer
opdrachtgevers worden, dat het een bedrijf wordt voor mensen
met loondispensatie. Een werkleerbedrijf voor re-integratie, waar
mensen met een ernstige beperking beschut kunnen blijven
werken.’
Wat de Kempen betreft: ‘Geef Kempenplus meer structuur. Ik zou
WVK-groep Kempenplus gaan noemen en van daaruit een matchpoint maken.’ Geerling richtte zich tot slot rechtstreeks naar de
aanwezige bestuurders en ondernemers. ‘Van de kennis, de ervaring en de historie van WVK-groep zullen jullie veel plezier gaan
hebben. Ik wens jullie veel succes.’
11
eindejaarspuzzel 2014
21 Kempendorpen, 21 kansen op een snelle hap
Waar o waar?
Friet. Het lijkt bijna een eerste levensbehoefte. Nog meer dan
geld uit de muur, een pot pindakaas of een onsje rosbief. Want
een bank en een buurtsuper, die vind je tegenwoordig niet meer
in elk dorp. Maar wat elk dorp wél heeft: een frietkot, een friettent, een cafetaria of hoe je het ook wilt noemen.
Nou ja, op één dorp in de Kempen na dan. Daar vonden we nog
wel een bord met een pijl in de richting van een snackbar, maar
die pijl wees naar een braakliggend terrein, waar waarschijnlijk
ooit ‘patatjes oorlog’ en ‘hamburgers van de plaat’ konden worden besteld. Maar óók in dat dorp is friet te koop. In een mobiele
friettent – in elk geval op vrijdag te vinden in het centrum.
Wij legden 21 friettenten vast op de gevoelige plaat. Aan
jullie de eer om ze aan het goede kerkdorp te koppelen.
Wat moet je doen?
Schrijf op een briefje het nummer van de afgebeelde foto met
daarachter de naam van het Kempendorp dat daar volgens jou
bij hoort. Dat kan zijn: Bergeijk ’t Hof, Bergeijk ’t Loo, Weebosch,
Luyksgestel, Riethoven, Westerhoven, Eersel, Steensel, Duizel,
Vessem, Knegsel, Wintelre, Bladel, Hapert, Hoogeloon, Casteren,
Netersel, Reusel, Hooge Mierde, Lage Mierde en Hulsel.
12
Overal in de Kempen zijn ze te
vinden, de friettenten. Maar waar
staat welke? Een mooie uitdaging
voor onder de kerstboom, met weer
aantrekkelijke prijzen.
Lever je briefje uiterlijk 15 januari 2015 in
bij je werkleider. Die zorgt ervoor dat het
bij de redactie van WVK-Nieuws terecht
komt. Onder de juiste inzendingen worden drie cadeaubonnen van vijftig euro
verloot. Succes met je speurwerk.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
13
WVK en onderwijs
Lascentrum Summa College in WVK-gebouw geopend
‘Start van duurzame samenwerking’
Het was geen eenvoudige operatie geweest, moest Mourits
Bartholomeus, manager Hallenstraat van WVK-groep, in zijn
toespraak bekennen. Weliswaar zaten alle betrokken partijen
snel op één lijn, maar toen moest er nog wel een ruimte worden
gevonden.
‘En die was er niet. Mogelijk wel op termijn, maar nu niet. Diverse scenario’s van ruimte-indelingen, herhuisvesten en verbouwingen passeerden de revue. Verdiepingsvloeren werden getekend en machines verschoven.’
Uiteindelijk werd er een resultaat bereikt dat Bartholomeus even
later vol trots kon laten zien aan de pakweg zeventig genodigden. Een deel van de afdeling Metaalbewerking van WVK-groep
aan de Hallenstraat werd omgebouwd tot een ruime instructiehal
met achttien lascabines en twee leslokalen op de bovenverdieping. Naast het Summa College gaan ook scholieren van het
Praktijkonderwijs van het Pius-X College hiervan gebruik maken.
Foto Jean Pierre Reijnen
Jos Hageman, directeur van Summa Techniek, spreekt de genodigden
toe tijdens de opening van het Lascentrum op 4 december.
Bartholomeus deelde twee grote pluimen uit aan Jan van der
Sanden en Cees Lavrijssen, de leiding van WVK-Metaalbewerking.
Zij zagen samenwerking met scholieren en studenten meteen
zitten, maar op de vloer was het enthousiasme een stuk minder.
‘Onze werknemers waren bang dat zij eruit moesten voor ‘die
gastjes’ van het Pius-X.’ Maar intussen drie maanden verder, lijkt
iedereen heel tevreden.
14
Het lascentrum van het Summa
College in het WVK-gebouw aan de
Hallenstraat draait alweer enkele
maanden. Met succes! Op donderdag 4 december vond de officiële
opening plaats. Volgens de deelnemers is dit het begin van een duurzame samenwerking.
Delen
Dat gold zeker voor Jos Hegeman, directeur van Summa Techniek. ‘Er is een toename van het aantal studenten’, constateerde hij. ‘Techniek zit in de lift. Maar we
leiden nog lang niet genoeg jongeren op
om aan de vraag te kunnen voldoen. De
meeste studenten komen niet uit de stad,
maar uit de randgemeenten van Eindhoven. Daar waar techniek nog zichtbaar is.’
Reden waarom Summa College graag in
de Kempen - met veel metaal- en constructiebedrijven - wilde blijven, toen het
op zoek moest naar een nieuw onderkomen. Tot eind vorig schooljaar huurde
Summa een pand in Hapert. Toen dat
pand werd verkocht moest er een nieuw
onderkomen worden gezocht en kwam
WVK-groep al snel in beeld.
‘Delen is het nieuwe hebben’, aldus Hageman. ‘De ontwikkelingen gaan snel, de
kosten stijgen en dan is samenwerking
onontkoombaar. Voor opleidingen zijn
met name de gebouwen erg duur. Het
pand in Hapert was drie avonden in de
week goed gevuld, maar stond vijf dagen
leeg. Wie kan zich dat nog veroorloven?’
Bijscholing
Leegstand is in Bladel niet aan de orde.
Overdag wordt de ruimte van de 850
vierkante meter benut door WVK-groep én
leerlingen van het Pius X-College. Summa
biedt drie avonden in de week en op
zaterdag lasopleidingen aan. Het wil ook,
als daar behoefte aan is, in samenwerking
met WVK-groep en ISD De Kempen, vakopleidingen gaan aanbieden aan re-integratie-kandidaten om zo hun positie op de
arbeidsmarkt te verbeteren.
‘Er moet meer aandacht komen voor
techniek’, stelde Hageman. ‘Het is de
kurk van de samenleving. Dáár moeten
de centen worden verdiend.’ Hij deed dan
ook een oproep op het bedrijfsleven om
Foto Jean Pierre Reijnen
Jos Hageman knipt symbolisch een ketting door. Rechts Mourits Bartholomeus en links Jos Bosch.
thuis komen te zitten en daardoor hun gevoel voor eigenwaarde
verliezen. Goed en toekomstgericht onderwijs draagt bij aan
zelfredzaamheid en daarom is het zo belangrijk dat wij de verbinding aangaan met het bedrijfsleven.’
Hij maakte van de gelegenheid gebruik om op te roepen tot de
Foto Jean Pierre Reijnen
Jos Bosch, rector van het Pius-X College, deed
een oproep om te komen tot de vorming van
een coöperatieve vakopleiding.
meer stageplaatsen te creëren. ‘Investeer
in werknemers. Het is de beste investering die je kunt doen.’ Hegeman ziet de
samenwerking met WVK-groep en het Pius
X-College als blijvend. ‘Dit is geen pilot.
Dit is het begin van een duurzame samenwerking, waar alle partijen de voordelen
van zullen ondervinden. Met name het
bedrijfsleven: meer instroom, verhoging
van de kwaliteit en mogelijkheden tot
bijscholing.’
Eigenwaarde
Rector Jos Bosch van het Pius X-College
onderstreepte deze visie. Hij wees op leerlingen met een verstandelijke beperking,
door hem overigens liever ‘anders getalenteerden’ genoemd. Leerlingen van de
Praktijkschool, voor wie de ontwikkelingen in de maatschappij vaak te snel gaan.
Zij zijn aangewezen op eenvoudig werk,
dat echter steeds meer wordt uitbesteed.
‘We moeten voorkomen dat deze mensen
Foto Jean Pierre Reijnen
Mourits Bartholomeus (links) deelde tijdens zijn toespraak een pluim
uit aan de leidinggevenden van WVK-Metaal Jan van der Sanden
(rechts) en Cees Lavrijssen die er niet bij kon zijn.
vorming van een coöperatieve vakopleiding. Doel: het onderwijs beter laten aansluiten op het bedrijfsleven. Zowel gemeenten, bedrijfsleven, onderwijs als WVK-groep krijgen daar een rol
in. Scholen zorgen voor lesstof en vakbekwame docenten, het
bedrijfsleven voor stage- en werkplekken en WVK-groep voor
jobcoaching en het faciliteren van gebouwen en machinerie.
Met het lascentrum aan de Hallenstraat is het startsein hiervoor
in feite al gegeven.
15
personeel
40-jarige dienstjubilea
Twee WVK-collega’s vierden onlangs
hun 40-jarig dienstjubileum: Dick
Vugts en Joke Schellekens-Timmers.
Nieuwe collega’s
Trees van Mook-van Eijk
Jeroen Antonis
Franka Bullens
Dylan van Duijn
Jet Janssen-Wijnen
Sajan Kapoor
Marja Pruijmboom
Rik Senden
Marij Sens
Adrie van de Wiel
Anke Stokmans
Geert van der Heijden
Willeke van de WielvanGerwen
31 oktober 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
28 november 2014
5 december 2014
8 december 2014
Kantine Raambrug
Detacheringen
Detacheringen
Montage
Montage
WerkPortaal
Verpakkingen
Detacheringen
Huishoudelijke dienst Raambrug
Groenvoorziening
Huishoudelijke dienst Raambrug
WerkPortaal
Dick Vugts (64) uit Bergeijk kan terugkijken op een afwisselende loopbaan bij WVK-groep. Hij kwam op 18
november 1974 in dienst bij het Administratief Centrum, de Bergeijkse
voorloper van WVK-groep. Hij legde
zich in die dagen helemaal toe op
het werk in de drukkerij en de administratieve dienstverlening. Toen het
Administratief Centrum in 1992 werd
8 december 2014
Begeleidingsafdeling
ondergebracht in het nieuwe gebouw
van WVK-groep in Bladel, kwam er
voor Dick een functie op de nieuwgeMedewerkers uit dienst
vormde afdeling Inkoop/Verkoop. Dat
werk bleef hij bijna tien jaar doen, tot
Theo Versteden
1 november 2014
WAO
Patrick Antonius
1 december 2014
WAO
hij in augustus 2001 gedetacheerd
Piet Jansen
4 december 2014
65 jaar
werd bij cultureel centrum De Kattendans in Bergeijk. Hier bleef Dick vijf
jaar werken. In 2006 maakte hij zijn
laatste carrièreswitch: hij kreeg een administratieve
van informatrice; recreanten die een bezoek brachten
baan op het gemeentehuis in Bergeijk, een functie die aan de Kempen konden bij haar terecht voor toeristihij nog steeds versche tips. Toen de VVV-functie in 2005 kwam te vervult. Dick heeft de
vallen maakte Joke de overstap naar de Bruna-winkel
laatste tijd wat proin Bladel, waar ook het postkantoor is ondergebracht.
blemen gehad met
zijn gezondheid,
maar toch zet hij alles op alles om zijn
loopbaan een mooie
voltooiing te geven,
tot hij in april 2015
met pensioen gaat.
Daar verheugt hij
zich op, want het
betekent dat hij
meer tijd kan doorDick Vugts (r) tijdens de receptie
brengen met zijn
vanwege zijn 40-jarig dienstjuLovende woorden van WVK-manager François Baudoin (l)
bileum
voor jubilaris Joke Schellekens-Timmers (uiterst rechts)
kleinkinderen en dat
hij wat vaker voor een vakantie naar Oostenrijk kan
gaan, waar zijn zoon woont.
Daar is ze nog steeds werkzaam en dagelijks zet Joke
zich in om de winkelklanten zo goed mogelijk van
In de kantine van WVK-Hallenstraat was er op 28
dienst te zijn. Op de receptie waren tal van vrienden
oktober een receptie voor Joke Schellekens – Timen familieleden aanwezig, en ook medewerkers van
mers (58) uit Bladel vanwege haar 40-jarig dienstverde VVV, Bruna en Albert Heijn. Er waren speeches van
band. Meteen toen Joke in 1974 bij WVK-groep kwam
François Baudoin (WVK) en Fred van Herk (AH) waarin
werken, werd ze gedetacheerd bij het VVV-kantoor
Joke veel lof kreeg toegezwaaid voor haar inzet en
in Bladel. Daar heeft ze 31 jaar gewerkt in de functie
collegialiteit.
16
25-jarige dienstjubilea
Acht collega’s konden in de voorbije periode aanspraak maken op de titel ‘zilveren jubilaris’ omdat
het 25 jaar bij WVK-groep in dienst zijn. Het gaat
om Wies Segers-Verbaandert, Danny Larmit, Toon de
Beijer, Cees Lavrijssen, Hendri Snelders, Jolanda van
Kimmenade, Marga Gijsbers-van den Broek en Monique de Haas-Daams.
Wies Segers-Verbaandert (54) uit Reusel kwam op
1 november 1989 bij WVK-groep werken. De eerste
twintig jaar van haar WVK-loopbaan werkte Wies
op de afdeling Assemblage. In 2009 maakte ze de
overstap naar de Begeleidingsafdeling, waar ze nog
steeds werkt onder
leiding van werkleider
Tiny Meulenbroeks. Op
maandag 3 november
was er in de kantine
van WVK-Raambrug een
receptie waar collega’s,
familie en vrienden
Wies Segers-Verbaandert
Wies Segers kwamen
feliciteren. Daaraan
voorafgaand was er voor de familie van de jubilaris
een rondleiding door het gebouw.
Danny Larmit (43) uit Lage Mierde ging bij WVK van
start op 1 november 1989 op de Las- en Metaalafdeling. Tien jaar later kreeg hij een werkplek op de
afdeling Elektromontage. Tussen 2001 en 2004 was
Danny gedetacheerd als conciërge op basisschool De
Piramide in Bladel. Vervolgens werkte hij weer twee
jaar op de afdeling Metaal,
waarna hij in 2006 gedetacheerd werd als productiemedewerker bij Moto-Master in
Bladel. Na in 2013 nog een
tijdje gedetacheerd te zijn
geweest bij HZ Solutions in
Hilvarenbeek, kreeg Danny
eind vorig jaar een werkplek
bij de interne detachering
van Genexis op de Raambrug.
Danny Larmit
Daar werkt hij nog steeds.
Toon de Beijer (59) uit Bladel kreeg op 13 november
in de kantine Hallenstraat een receptie aangeboden
omdat hij 25 jaar in dienst was. In een persoonlijke
toespraak ging manager Mourits Bartholomeus uitgebreid in op de loopbaan van de van oorsprong uit
Reusel afkomstige medewerker Groenvoorziening.
Voordat Toon bij WVK-groep kwam had hij al een
loopbaan achter de rug van kraanmachinist, chauffeur en handelaar in metalen. Bij WVK begon hij als
lasser, hij repareerde de betonmixers van Beamix.
Toen de Groenvoorziening een chauffeur nodig had,
kon Toon de overstap maken naar deze afdeling. Al
gauw zou hij daar uitgroeien tot een waar sleutelfiguur. Toon volgde de ene cursus na de andere (28
in 25 jaar tijd) en kon zich daardoor – en door zijn
enorme inzet – opwerken in de organisatie. Eerst
werd hij de rechterhand van werkleider Sjaak van
Aaken toen deze
de nieuwe machinale ploeg ging
leiden, en daarna
klom Toon nog
een stapje hoger
toen hij de directe
Lovende woorden van Mourits Barmedewerker van
tholomeus voor Toon de Beijer
Hallenstraat-manager Mourits
Bartholomeus werd. Bartholomeus: ‘Een zeer plezierige collega met veel kennis en ervaring die op alle
functies inzetbaar is en die een groot probleemoplossend vermogen heeft.’
Cees Lavrijssen (58) uit Hapert trad op 11 november 1989 in dienst bij WVK-groep. Op 27 november
was er voor hem een jubileumbijeenkomst in de kantine van de vestiging Hallenstraat. Bij die gelegenheid
lichtte manager Mourits Bartholomeus de doopceel
van Cees. De van oorsprong uit Hoogeloon afkomstige LTS’er werkte vijftien jaar als monteur voor hij,
vanwege rugklachten, bij WVK kwam werken. Hij
werd er monteur op de onderhoudsafdeling en ook
zette hij zich als rattenvanger in voor de gemeentelijke ongediertebestrijding. Even overwoog hij om
voor een detachering te kiezen, maar juist op dat
moment kwam op de
afdeling Metaalbewerking de functie vrij van
assistent werkleider,
een job die volgens
de WVK-bedrijfsleiding prima paste bij
de opleiding en werkervaring van Cees
Lavrijssen. Want deze
Cees Lavrijssen (l) ontvangt
had inmiddels diverse
de felicitaties van Mourits
opleidingen gevolg.
Bartholomeus
Begin 2005 ging Cees
van start als assistentwerkleider op de Metaalafdeling en die functie vervult hij nog steeds. Bartholomeus: ‘Met een enorme
inzet voor het werk en een grote betrokkenheid bij
de medewerkers’.
17
personeel
Hendri Snelders (51) uit Hapert begon zijn loopbaan
bij WVK-groep op 1 november 1989 in de industriële
dienstverlening. Precies vijf jaar later kreeg hij een
baan als magazijnmedewerker bij WVK-Raambrug. Begin 1998 kwam Hendri op
z’n eerste detacheringsadres terecht, bij HKT in
Eersel. Hij bleef daar niet
lang, maar op zijn tweede
adres – bij Moeskops Grafische Afwerking in Bladel
– zou hij meer dan zestien
jaar gedetacheerd blijven.
Hendri Snelders, toen hij
Afgelopen zomer kwam
nog bij Moeskops gedetaer een einde aan deze
cheerd was
detachering en sindsdien
werkt Hendri bij WVKRaambrug op de afdeling Assemblage. Daar werd het
jubileum kleinschalig gevierd met directe collega’s en
enkele naaste familieleden.
Jolanda van Kimmenade (45) uit Eersel begon op
1 november 1989 op de boekbinderij (Grafische
Afwerking) voor 32 uur per week. Ze bleef dat werk
doen tot het voorjaar van 1998, toen ze gedetacheerd werd als conciërge op basisschool De
Regenboor in Bergeijk,
een functie die ze zes
jaar uitoefende. Vorig
jaar kwam Jolanda bij
WVK-Facilitair te werken, van waaruit ze een
werkplek kreeg in de
Jolanda van Kimmenade in
schoonmaakploeg op
een uitgelaten bui tijdens
het gemeentehuis van
haar jubileumreceptie
Eersel. Op vrijdag 14
november was er voor
Jolanda in de kantine van WVK-Raambrug een feestelijke receptie waar behalve familie en vrienden ook
collega’s van de gemeente Eersel en oud-collega’s van
basisschool De Regenboor aanwezig waren.
Marga Gijsbers-van den Broek (51) uit Eersel ging
op 15 december 1989 van start op de boekbinderij,
die toen nog was ondergebracht in het Administratief
Centrum in Bergeijk. Toen het AC onderdeel werd van
WVK-Raambrug in Bladel, kreeg Marga een werkplek
bij de handmatige Grafische afwerking. Deze plek
ruilde ze al vrij snel in voor de functie van kantinemedewerkster, eerst op de Raambrug en later in de
vestiging Hallenstraat. In december 1997 kwam er
18
voor Marga een detacheringsplek vrij bij sociaal cultureel
centrum De Muzenval in Eersel. Toen deze detachering na
ruim tien jaar moest worden
beëindigd, werkte Marga ter
overbrugging nog een poosje
in de groenvoorziening, maar
al vrij snel (in juli 2008) keerde ze terug naar de kantine
van de Hallenstraat toen daar
een plek vrij kwam. Ze werkt
er nog steeds met plezier.
Monique de Haas-Daams
(48) uit Bergeijk kwam op 15
december 1989 bij WVK-groep
in dienst en heeft sindsdien
altijd op de industriële vestiging Raambrug gewerkt,
de eerste twintig jaar op de
afdeling Grafische Afwerking
machinaal en vanaf april 2009
op de Grafische Afdeling
handmatig.
Op deze laatste afdeling werkt
ze nog steeds.
Marga Gijsbersvan den Broek
Monique de HaasDaams
Overleden
In het ziekenhuis in Veldhoven is op 12 november
Adrienne Groenen-van Roy uit Bladel overleden. Zij
werd 64 jaar en overleed na een langdurige ziekteperiode. Adrienne kwam in augustus 2002 in dienst
bij WVK-groep en werkte de eerste tijd op de afdeling
Montage. Na ongeveer een
jaar maakte ze de overstap
naar de Begeleidingsafdeling. Op beide werkplekken
hebben collega’s haar leren
kennen als een betrokken
medewerkster die een grote
toewijding aan de dag legde
voor haar dagelijkse werkzaamheden. Maar bovenal
toonde Adrienne zich als een
Adrienne Groenenlieve en hartelijke vrouw die
van Roy
altijd voor iedereen klaar
stond. Een graag geziene collega. Wij wensen haar
man Jan , haar kinderen Patricia en Johnny, haar
schoonzoon Rob en haar kleinkinderen Kees, Pricilla
en Hans veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
in ’t kort
Middenkaderbijeenkomst
Ruim zeventig leden van het
middenkader – vooral werkleiders, assistent-werkleiders
en jobcoaches – kwamen op
20 november bijeen in zaal
de Gouden Leeuw in Vessem.
Tijdens de jaarlijkse Middenkaderbijeenkomst lieten zij
zich door het MT informeren
over ontwikkelingen in de
(Kempische) sociale werkvoorziening. Noud Verhees
presenteerde de financiële
Gerard van Beek licht
de Participatiewet toe
Certificaat leergang Groei
Tien medewerkers van WVK-groep kregen begin
oktober het certificaat ‘Groei’ overhandigd. Zij hadden met goed gevolg de Leergang Groei afgesloten,
een cursus van twaalf bijeenkomsten rond thema’s
die te maken hebben met persoonlijke groei. Dat wil
zeggen: met de mogelijkheden voor mensen met een
beperking om meer zelfvertrouwen te verwerven en
zo sterker te worden in hun functie. De cursus, aangeboden door TNO Management Consultants, werd
gegeven door trainer Ton van Son en vond plaats in
het opleidingslokaal van WVK-Hallenstraat. Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder meer het
omgaan met conflicten, het herkennen van stress,
het organiseren van werk en de gevolgen van de Participatiewet. Vanwege grote belangstelling kon kort
nadien een tweede cursus ‘Groei’ van start gaan, met
twaalf deelnemers. Zij kregen op 9 december hun
certificaat uitgereikt. Een foto van deze tweede groep
verschijnt in de volgende aflevering van WVK-Nieuws.
Compliment
Maarten Aarts, een vijftigplusser uit deze regio die al
bijna twee jaar werkloos was, vond afgelopen najaar een baan als timmerman. Dankzij Kempenplus.
Aarts is er dolgelukkig mee, en liet dit via een mailtje
weten. ‘Evelijne van den Langenberg en Jeroen Wissink van Kempenplus hebben het voor elkaar gekregen om een leuke baan voor me te vinden. Nu kan ik
weer positief naar de toekomst kijken, zonder terecht
te komen in het doemscenario van de bijstand. Dankzij hun inzet heb ik weer een vaste bodem onder
mijn voeten en kan ik hopelijk binnenkort afscheid
nemen van mijn WW-uitkering. Een enorme opsteker’.
cijfers over 2014. Die lieten zien dat de bedrijfseconomische prestaties van WVK-groep keurig in de pas
lopen met de eerder vastgelegde doelstellingen. Gerard van Beek ging in op de politiek-maatschappelijke
ontwikkelingen waar WVK-groep na 1 januari 2015
mee te maken krijgt als de Participatiewet van kracht
wordt, een onderwerp waar nog veel onzekerheid
over is. Het openbaar bestuur in de Kempen (colleges
van B en W en gemeenteraden) heeft namelijk nog
geen uitsluitsel gegeven over de uitvoeringstaken die
bij WVK-groep terecht zullen komen. Tot slot schetste
François Baudoin de resultaten van Kempenplus in
het voorbije jaar. Elders in deze aflevering van WVKNieuws wordt daar uitgebreid bij stilgestaan.
De geslaagden van groep 1van de cursus Groei samen met
hun cursusleider Ton van Son (achterste rij uiterst rechts)
Onderstaand de deelnemers van de eerste groep, die
bestond uit J. Bullens, H. Draaier, T. van der Heijden,
M. Holness, A. van Kemenade, C. Pols van Herk, N.
Segers, M. Pennings, P. Fleerakkers en C. van Esch.
De twee laatsten staan niet op de foto.
Maatschappelijk werk
Het algemeen maatschappelijk werk heeft een nieuwe contactpersoon: Yvonne Abels-Schirris. Zij is te
bereiken onder de telefoonnummers 040-2193612
en 06-27329500. WVK-medewerkers met levensproblemen kunnen een beroep op haar doen. Wie moeilijkheden heeft met zijn werksituatie kan rechtstreeks
aankloppen bij de bedrijfsmaatschappelijk werkster
van WVK-groep. Dat is Leny Timmermans. Zij houdt
om de twee weken op woensdagmorgen spreekuur.
Afspraken met Leny kunnen worden vastgelegd via
Marjon Dielissen van P&O.
19
door de scan
Peter Jansen
Waar ben je opgegroeid?
Ik ben geboren en getogen in Hapert. Ik kom uit een gezin met
drie kinderen. Mijn moeder en zus wonen in Hapert en mijn
broer in Sterksel. Mijn vader is overleden. Ik ben getrouwd met
Hendrikje en we hebben drie kinderen. Die zijn 6, 10 en 12 jaar.
Mijn vrouw heb ik leren kennen bij WVK-groep.
Van wie heb je het meeste geleerd?
Niet specifiek iemand. Na mijn koksopleiding heb ik een jaar
gewerkt als kok. Mijn ogen begonnen toen al slechter te worden, als gevolg van dystrofie. Vaak is het alsof ik door een glas
limonade kijk. In Ermelo is een speciale school voor blinden
en slechtzienden waar ik toen een opleiding heb gevolgd voor
stoffeerder. Met dat vak lukte het uiteindelijk niet. Bij WVK doe
ik repeterend werk. Dit lukt heel aardig, voor een stukje op het
zicht, voor een stukje op de tast. Ik zit al zo’n tien jaar in de OR
waar ik me met plezier inzet voor de achterban.
Wat had je vroeger willen worden?
Na de koksschool had ik elektricien willen worden maar ik ben
toen omgeschoold tot stoffeerder. Verscheidene jaren heb ik
voor Berkhof stoelen van bussen gestoffeerd. Toen dit werk
verdween ben ik bij WVK-groep gaan werken. Mijn ogen gaan
langzaam achteruit. Er zijn steeds weer dingen die ik moet ‘afgeven’. Schrijven en fietsen gaat niet meer, evenals wandelen in het
donker. Thuis ben ik veel op mijn vrouw Hendrikje aangewezen,
zij brengt ook de kinderen weg.
Wat doe je in je vrije tijd?
Ik knutsel graag en rij graag met mijn op afstand bestuurbare
auto. Klussen in en om huis vind ik ook leuk. Onlangs heb ik een
grote tafel gemaakt van oude vlonderplanken. Verder help ik in
het huishouden.
Aan de hand van een aantal vragen wordt een WVK-collega ‘door
de scan’ gehaald. Dit keer Peter
Jansen. Peter werkt op de afdeling Montage van de WVK-vestiging
Raambrug. Verder maakt hij deel
uit van de ondernemingsraad.
COLOFON
WVK-Nieuws is het personeelsblad van WVK-groep.
Het gaat naar alle ruim 800 medewerkers van
Wat is je favoriete vakantiebestemming?
Laatste tijd zijn we veel naar Frankrijk geweest. Het liefste wandel ik in de bergen. Thuis wandel ik graag met de hond.
Welk tv-programma kijk je graag?
Vroeger keek ik graag films. Nu is tv kijken niet meer te doen.
Tegenwoordig luister ik vaak naar gesproken boeken.
Hoe is het voor jou om voor WVK-groep te werken?
Met betere ogen had ik liever in het vrije bedrijf gewerkt, maar
dat is haast onmogelijk geworden.
20
WVK-groep en wordt daarnaast ook verspreid onder
detacheringsadressen en gemeentelijke contacten.
Het blad verschijnt zes keer per jaar.
Redactie: Lambert van Erp (algemeen),
Gerard van Beek (vestiging Raam-
brug)
Flip Grave (vestiging Hallenstraat)
Erian Blom (Detacheringen)
Redactieadres: Raambrug 8, 5531 AG Bladel
Tekst: Tekstadvies en Publiciteit
Wim Lavrijsen, Reusel
Vormgeving: Virtu, Westerhoven.
Drukwerk: Drukkerij Vaes, Overpelt (B)

Download Report