Volkskrant rechterpagina

DE VOLKSKRANT
WOENSDAG 30 APRIL 2014
13
Binnenland
leven in Scheveningen
Open Joodse huizen
Alexander van der Linden vertelt
op 4 mei het verhaal over de
trouwakte in de woning aan de
Harstenhoekweg. Het is een van
de ‘Open Joodse Huizen’, een initiatief van het Joods Historisch
Museum. Op 3 en 4 mei zijn in Amsterdam, Den Haag, Elburg, Groningen, Haarlem, Leeuwarden,
Rotterdam en Tilburg adressen te
bezoeken van waaruit in 1942 en
'43 de toenmalige bewoners zijn
gedeporteerd. Overlevenden,
(klein)kinderen of huidige bewoners vertellen de verhalen. Op 4 en
5 mei zijn in Amsterdam bovendien 27 ‘huizen van verzet’ open.
Bij sommige huizen is reserveren
verplicht. Zie www.openjoodsehuizen.nl. Daar is ook terug te vinden
of er in uw huis of straat gedeporteerde Joden hebben gewoond. De
huidige bewoners kunnen via de
website een raamposter uitprinten om hen te herdenken.
De historici Wim Willems en Hanneke Verbeek bij hun ‘onderzoeksmuur’ met informatie over de Harstenhoekweg.
was Sperrgebiet: tussen december
1942 en januari 1943 moesten vrijwel
alle inwoners van Scheveningen hun
huis verlaten voor de bouw van de Atlantikwall, bedoeld om een invasie
van de geallieerden tegen te houden.
De historische zoektocht naar het
Joodse verleden van de Harstenhoekweg gaat echter niet alleen over de
oorlogsjaren. Juist de perioden ervoor en erna zijn van belang voor het
grotere verhaal van de migratie. Het
gaat om familie- en stadsgeschiede-
nis. ‘De huidige bewoners in Den
Haag en Scheveningen zijn vrijwel
onbekend met het Joodse verleden.
Ze weten weinig over de mensen die
er in hun stad woonden en wat er met
hen is gebeurd.’
Interactieve website
Een interactieve, Nederlands- en Engelstalige website www.harstenhoekweg.nl gaat op 4 mei online. Het onderzoek moet in 2015 uitmonden in een
boek. ‘Of in 2016’, waarschuwt Willems.
‘Het fascinerende is dat elk gesprek dat
we voeren, elk document dat we krijgen, elke foto, weer tot nieuwe inzichten, verbanden en zijpaden leidt. We
zullen ons moeten beperken tot enkele
families aan de hand waarvan we het
grotere verhaal vertellen.’
Het relaas van het echtpaar Isaac
van Leeuwen en Judith de Groot komt
zeker in het boek. Alexander van der
Linden is in contact gekomen met
hun kleindochter, Judy Carrig. Haar
moeder Elly is een van de twee in Den
is als een onveilige auto
kend broodje aap zou oud-baas Bill
Gates ooit hebben gezegd dat als de
auto-industrie zich even snel had ontplooid als de computerindustrie, ‘we
nu allemaal zouden rondrijden in auto’s van 27 euro die 1.000 kilometer
op 1 liter doen.’ Waarop de reactie
luidde: ‘Als auto’s als computerprogramma’s waren, zouden ze zonder
reden twee keer per dag crashen. En
de airbag zou het pas in werking treden na de melding ‘Weet u het zeker?’
De overheid dan? Waarom niet net
zulke strenge eisen aan software gesteld als aan auto’s? Helaas gaat de
vergelijking mank: aan software, met
miljoenen regels broncode, kan veel
gemakkelijker iets mankeren. Software zonder fouten is een illusie.
Nee, de vinger wijst maar één kant
uit: naar de gebruiker.
Twintig jaar bestaat Internet Explorer nu en al die tijd ploetert de computergebruiker ermee door, hoeveel bugs
er ook opduiken. Bijna 60 procent van
de internetpopulatie vertrouwt erop.
Dat zijn honderden miljoenen gebruikers die alle alarmsignalen in de wind
hebben geslagen en stug doorsurfen
met Internet Explorer.
Software
zonder fouten
is een illusie
De volhouders vinden het te veel
gedoe om over te stappen. Dat is niet
zo: andere browsers nemen bij installatie graag al je instellingen over. De
weigeraars zeggen niet te weten dat
er alternatieven zijn. Maar dankzij de
Europese Commissie wordt iedereen
die een nieuwe pc of Windows-versie
in gebruik neemt, tot een browserkeuze gedwongen.
Internet Explorer dringt zichzelf
steeds op, luidt een andere klacht. Dat
is niet waar. De browser is weliswaar
niet uit Windows te slopen, maar hij
valt wel monddood maken (kijk in
het Configuratiescherm bij Windowsonderdelen in- of uitschakelen).
Dit wil niet zeggen dat Internet
Explorer het enige stuk software is
waarin zwakheden opduiken. Deze
week bracht Adobe wegens een weeffout met spoed een noodverband uit
voor Flash, de software die websites
zo vrolijk laat swingen. De zoveelste
op rij. Flash staat steevast hoog in de
jaarlijkse top tien van meest inbraakgevoelige software. Net als Java van
Oracle, Thunderbird en Firefox van
Mozilla en Chrome van Google.
Firefox? Chrome? Dat zijn toch alternatieven voor Internet Explorer?
Klopt. Ooit werd het eerste computervirus verspreid op een floppy disk.
Hoeveel slachtoffers kon een enkele
hacker daarmee maken? Dankzij internet is de reikwijdte van een individuele cyberboef eindeloos geworden.
Die hoeft slechts te speuren naar
haarscheurtjes in de verdedigingswallen van onze internetsoftware. Is
een bres eenmaal gevonden, dan
hoeft hij alleen maar in een hinderlaag te gaan liggen op een populaire
website. Internet Explorer is vooral
het favoriete doelwit omdat deze
browser het meest wordt gebruikt.
In een onveilige auto gaan we de
snelweg niet op. In cyberspace moeten we ook met onze voeten stemmen.
Peter van Ammelrooy
Foto An-Sofie Kesteleyn
Haag opgegroeide dochters. Hun
grootmoeder blijkt wapenkoerier
voor het verzet te zijn geweest. Na de
oorlog werkte ze als gevangenbewaarster van vrouwelijke collaborateurs. Ze is hertrouwd, maar midden
jaren vijftig vrij plotseling overleden.
Judy Carrig stuurde begin dit jaar
een lange mail aan Alexander van der
Linden. Het Scheveningse huis van
haar oma kan ze zich nog levendig
herinneren: de erker, het trappenhuis. Haar ouders, Elly en Louis, emi-
Advertenties
greerden na de oorlog naar Israel,
maar daar konden ze niet aarden. Het
gezin kwam voor korte tijd terug
naar Katwijk.
‘Onze familie emigreerde vervolgens in 1957 naar Amerika omdat er
voor mijn ouders veel verdrietige herinneringen aan Nederland waren’,
schrijft ze uit Baltimore. ‘Er was weinig familie overgebleven en ze geloofden dat ze in een nieuwe wereld een
nieuwe start konden maken.’
Maar ook voor de tweede en derde
generatie in haar familie is de oorlog
nooit ver weg, aldus Judy Carrig. ‘De
oorlog heeft het leven van mijn beide
ouders verwoest.’ Maar hoe pijnlijk
ook, ze vindt het belangrijk de familiegeschiedenis te kennen. Ze is vast
van plan een bezoek aan Nederland
te brengen om het huis van haar oma
te bezoeken. Alexander van der Linden zal de trouwakte uit 1928 dan aan
haar overdragen.