Ademhalen door een rietje

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 22 oktober 2014
ZORG DOE JE SAMEN
‘Na revalidatie als herboren naar buiten
Ademhalen
Herstellen van een aandoening doe je niet alleen. Wat komt erbij kijken om een patiënt weer op de been te krijgen? En wie zorgt
daarvoor? Deze serie belicht de patiënt en zijn behandelaars.
Aflevering 1: Jack van Pol (59) uit Posterholt over leven met een
longaandoening, zijn revalidatie bij CIRO en ademen door een rietje.
door Ron Langenveld
N
ee, beter wordt hij
niet meer. Daarvan is
Jack van Pol (59) wel
doordrongen. „Ik zit
nu op een longcapaciteit van 62 procent. En dat wordt
alleen maar minder.” Hoe hard hij
achteruit gaat, of hoe lang dat nog
duurt? Niemand die het weet.
„Dat is ook het verontrustende
aan deze ziekte. Waar eindigt
dit?” Bronchiëctasieën, heet de
zeldzame aandoening die Van Pol
onder de leden heeft. Hij kon de
naam amper uitspreken toen de
longarts in Roermond hem anderhalf jaar geleden de onheilstijding
bracht. „Ga maar even zitten, er is
toch wat meer aan de hand dan alleen wat hoesten, zei die.”
Van Pol heeft blijvende verwijdingen in zijn luchtwegen en daarin
hoopt zich slijm op, dat hem het
ademhalen bemoeilijkt en hem
vatbaar maakt voor infecties. Hoe
hij zich voelt, verschilt van dag tot
dag. „Soms gaat het wel, soms is
het alsof ik door een rietje moet
ademen.” Waar de longarts meteen heel duidelijk over was: ‘We
kunnen u niet genezen.’ „Ik moet
met deze ziekte leren leven.”
En daar heeft revalidatiekliniek
CIRO in Horn hem flink bij op
weg geholpen. Dankzij een twee
maanden durende revalidatie
weet Van Pol nu hoe hij met zijn
gekomen’
ld foto’s Rob Oostwegel
tekst Ron Langeveld
door een rietje
ademhaling moet omgaan, is hij
meer dan twintig kilo overgewicht
kwijt en heeft hij zijn conditie en
spierkracht flink opgevijzeld.
„Daar sta je normaal allemaal niet
bij stil, hoe je moet ademhalen.
Dat doe je automatisch.”
Maar voor Van Pol is dat geen vanzelfsprekendheid meer. Tijdens
zijn revalidatie heeft hij geleerd
hoe hij door zijn neus moet inademen en moet uitblazen met getuite lippen. „Zodat je druk in de longen opbouwt, waardoor je ze makkelijker leeg blaast.”
En dat je een inspanning, zoals
het nemen van een traptrede, het
best gepaard laat gaan met een
krachtige uitademing. „Voorheen
stond ik als een goudvis een paar
minuten naar adem te happen als
ik de trap op was gelopen.”
Dankzij zijn verbeterde conditie
en de ademhalingstechnieken is
hij boven aan de trap weliswaar
nog steeds buiten adem, maar
lang niet meer zo erg als in het
verleden. „Ik ben bij CIRO als een
ander mens naar buiten gekomen.
Daar ben ik ze heel dankbaar
voor.”
Hij sport nog steeds bij het behandelcentrum in Horn om zijn conditie op peil te houden. „En ik probeer iedere dag een uur te lopen.”
“
Boven aan de
trap stond ik
als een goudvis
minutenlang naar
lucht te happen.
Longpatiënt Jack van Pol
Ook aan zijn mentale conditie is
gewerkt. Maar ondanks de intensieve begeleiding (ook psychisch)
die hij in Horn kreeg is hem één
ding nog niet helemaal gelukt. „Ik
heb nog steeds de grootste moeite
om mijn ziekte te accepteren”,
moet hij toegeven. „Dat vind ik
nog steeds heel lastig.”
Om te accepteren dat ademhalen
hem zo veel moeite kost dat hij
nauwelijks nog energie heeft voor
andere dingen. Dat zijn werk binnen het metaalmanagementteam
van een aluminiumgieterij in
Kerkrade erdoor in de knel is gekomen, ook al is hij vastbesloten om
terug te keren. „En dat ik door die
aandoening thuis soms ook niet
de makkelijkste ben”, zegt hij.
Wat dat betreft is er dus nog
steeds werk aan de winkel.
„Maar dankzij alle hulp in Horn
heb ik op alle fronten winst geboekt.”

Download Report