November-December 2014

Scheutnieuws
PB-PP B-1/2619
BBELGIE(N) - BELGIQUE
Missiehuis van Scheut
Ninoofsesteenweg 548 • 1070 Brussel • tel. 02 526 14 00 • fax 02 521 21 63
Administratie en Redactie : [email protected] • www.scheut.be
Tweemaandelijks – 44ste jaargang Nr. 6 – NOVEMBER - DECEMBER 2014 – Afgiftekantoor Brussel X
VZW Jakoeboe ~ Welzijnsschakel Vluchtelingen
Wilfried Meulemeester (Bredene °1947) was
van 1972 tot 1993 werkzaam in Kongo.
‘Het is hier veel frisser dan in mijn straat,’ denk ik,
als ik de hoek omdraai naar de bushalte. ‘Ik had beter
een dikkere jas aangetrokken …’ Een Afrikaanse man
schuift langs mij heen en zoekt beschutting onder een
luifel. Hij heeft geen betere vest aan dan ik. ‘Als hij zo
tegen de kou kan, dan zal het voor mij ook wel gaan,’
mijmer ik. Plots komt hij terug. ‘Ben jij Wilfried?’
vraagt hij. Ik knik: ‘Ja.’ ‘Ken je me nog?’ Ik schud:
‘Nee…’ ‘Lang geleden heb ik bij jou en pastoor José
een tijd gelogeerd, weet je dat niet meer?’ ‘Sorry, nee.’
beken ik. ‘Die tijd die ik bij jullie mocht blijven, was
heel belangrijk voor mij, voor mijn verder leven’ zegt hij.
Einde multiculturele viering: Wilfried tweede van rechts
Terug in mijn bureau, een andere Afrikaanse man.
‘Please, please…’ smeekt hij. Ik zeg hard: ‘Nee. Nee,
je kunt niet bij mij blijven. Blijf maar buiten slapen,
het is zomer; of bij vrienden, kennissen, nu eens hier,
dan eens daar…’ Maar ook: ‘Jij bent jong, jij kunt veel
aan, jij bent moedig. Ik probeer samen met jou pistes
te zoeken om je leven weer op een spoor te zetten.
Misschien …’ Tenslotte zegt hij: ‘Ik heb toch weer wat
moed gekregen.’ ‘Probeer maar,’ moedig ik hem aan.
Misschien, hoop ik.
Soms moeten wij aanvaarden dat we machteloos
staan. Soms kunnen we mensen wat hoop en inspiratie geven en daarmee gaan ze aan de slag. Als ze mee
gedragen worden door andere mensen, kunnen ze weer
iets van hun leven maken. Zo ken ik heel wat mensen
die anderen dragen. Die dit bewust doen, of heel
spontaan, zonder daar eigenlijk veel bij stil te staan. Ze
vinden het maar normaal dat te doen. Van dat soort
vind je in Jakoeboe.
En nu moet ik iets vertellen over die Welzijnsschakel. Op vele plaatsen, in vele parochies, zijn er
Welzijnsschakels. Zo’n groep vrijwilligers spelen in op
de lokale noden die zich aandienen en werken samen
met mensen die in armoede leven. Met de nadruk op
“samen met.” En met als bekommernis: gelijke kansen
en een volwaardige participatie in de samenleving voor
iedereen.
Welzijnsschakel Jakoeboe werkt heel specifiek
met vluchtelingen, en in die groep dan nog speciaal
met mensen die uit de boot vallen. Asielzoekers die
helemaal dreigen in de knoei te geraken, mensen
zonder papieren. Soms transitmigranten, die proberen
illegaal naar Engeland te gaan en die hier letterlijk,
hopeloos, stranden.
Scheutnieuws november - december 2014
Scheutnieuws_nov_2014.indd 1
1
4/11/14 10:24
En wat doen we dan? Eerst en vooral luisteren,
luisteren … en praten. Voor zover we kunnen, concrete
noden proberen op te lossen, wat begeleiding. Voor wie
vastgelopen is proberen een nieuwe weg te zoeken.
Ze zijn meestal jong. Ze hebben maar één leven. Ze
hebben het recht en de plicht iets goeds met dit leven
te doen, een positieve rol te spelen in de samenleving.
De weg die ze dienen te gaan kan van alles zijn: een
legaal verblijf bekomen, terugkeren naar hun land van
herkomst, naar een ander land gaan… Soms beslissen
ze om in de illegaliteit te blijven, hoe erg dit ook is.
Ze komen naar hier, natuurlijk om te ontsnappen
aan geweld en dood. Maar ook, zoals vele transitmigranten nu in Calais, met de dromen in hun ogen.
Heel simpele dromen: werk, een huis, een gezin met
kinderen. Ze zijn jong, dynamisch en zoals het hoort
voor jonge mensen, nog naïef en hoopvol. Ze worden
dikwijls uitgebuit door mensensmokkelaars.
Nu heel praktisch: wat doen we allemaal?
Allereerst dus luisteren en praten. Ook doorverwijzen of vergezellen naar diensten, informatie geven.
Vroeger hadden we een heuse sociale begeleiding en
maakten we ingewikkelde dossiers op. Maar onze
vrijwilligers worden een dagje ouder, we doen dit nu
nog sporadisch.
Er is een voedselbedeling. Vrijwilligers uit de
doelgroep zelf, vluchtelingen, bedienen elke week tot
meer dan vijftig families, soms grote. Iedereen die
voedsel krijgt wordt begeleid door het CAW (Centrum
Algemeen Welzijnswerk). De cliënten van de voedselbedeling, en ook anderen, kunnen elke woensdagnamiddag terecht bij ons project Mabanji (mabanji =
rijkdom, niet enkel materiële rijkdom; ook diversiteit
kan rijkdom zijn). Ze kunnen er werken met laptops:
mailen, via skype met hun familie praten, info voor
dossiers zoeken, een job zoeken.
We werken samen met Welzijnszorg en Welzijnsschakels. We proberen aandacht te hebben voor hun
jaarthema’s. We steunen ook de campagnes van KMS
(Kerkwerk Multicultureel Samenleven).
Onze zaalvoetbalploeg traint elke zaterdag (in de
winter) in het sportcentrum. Laatst wonnen ze een
zaalvoetbaltornooi.
We krijgen morele steun in de Werkgroep Rechtvaardigheid en Vrede van CICM (Missionarissen van
Scheut).
We werken samen met het Koor Matondo. Elke
tweede zaterdag van de maand, om 18.15 uur, zingen
zij gedurende de multiculturele viering in de Hazegraskapel. We willen bouwen aan een kerk als een plaats
waar een levende gemeenschap komt vieren, een
gemeenschap waar men bekommerd is om iedere
mens, ook de kleine.
VZW Jakoeboe werkt enkel met vrijwilligers.
We proberen te werken met mensen uit de doelgroep
zelf in zoverre ze kunnen of mogen
vrijwilligerswerk doen. Velen verkeren
echter in een zeer zwakke en onstabiele positie en het is moeilijk voor
hen om reële verantwoordelijkheid
te nemen binnen onze vereniging.
Maar onze vaste kerngroep houdt hen
bijeen. De mensen uit deze kerngroep
worden echter ouder, we willen stilaan
vernieuwen. We zoeken dus altijd heel
gemotiveerde vrijwilligers die willen
meedraaien in de structurele werking
van onze organisatie.
Wilfried Meulemeester cicm
Scheutnieuws_nov_2014.indd 2
4/11/14 10:24
Het overlijden van Theofiel Verbist, stichter van cicm
Valentin Narcise, (Sudipen, Filippijnen °1940)
werkt op dit ogenblik als Provinciaal Secretaris
van de Filippijnse Scheut-Provincie. Wat volgt
is een tekst die hij voorlas op 23 februari laatstleden bij een kleine plechtigheid in het Provinciaal Huis van Manila rond het standbeeld van
onze stichter.
23 februari 1868 is voor alle Scheutisten een
bijzondere datum: op die dag stierf immers onze
stichter, P. Theofiel Verbist, 46 jaar oud. Hij was amper
27 maanden in de China-missie geweest.
In het begin van 1868 had hij besloten een rondrit
te maken in zijn pro-vicariaat. Hij zocht iemand om,
in zijn afwezigheid, zijn taak als pro-vicaris over te
nemen in Hsi-wan-tzu. Dus benoemde hij Antoon
Smorenburg, een ex-Lazarist die pas op 8 december
1867 tot CICM was toegetreden, als zijn plaatsvervanger. P. Smorenburg was een ervaren en bekwaam
missionaris.
P. Verbist schreef naar Rome en vroeg de
goedkeuring voor deze benoeming en voor enkele
andere maatregelen die hij had voorgesteld voor een
betere organisatie van de cicm-missie. Indien Rome
die goedkeuring zou geven, kon hij met een gerust hart
naar België terugkeren om zich om het noviciaat te
bekommeren en ook om een degelijk verslag over de
missie in China uit te werken.
Terwijl hij het antwoord uit
Rome afwachtte besloot hij de
missieposten in zijn pro-vicariaat
te bezoeken zodat hij zijn verslag
concreter vlees en bloed zou
kunnen geven vanuit die rechtstreekse kennismaking met de
verschillende missies. Hij begon
zijn tocht op 3 februari 1868 en
wilde eerst een bezoek brengen aan
Kwan-tung waar twee confraters
werkzaam waren, Lambert van
Avezaath en Ferdinand Hamer.
Een catechist en een lokale gids
vergezelden hem. In Hsi-wan-tzu
nam hij afscheid met de woorden:
“Tot over vier of vijf maanden. Bid
voor me.”
De reis ging over nauwe paadjes
in een bergachtig en dikwijls vijandig gebied, bij een gemiddelde
temperatuur van 25 graden onder
nul. Ze hadden af te rekenen met
zware rukwinden en sneeuwstormen. Op de avond van
de negende dag kwamen ze aan bij een herberg waar
hij de nacht doorbracht geplaagd door koude rillingen
en hevig zweten. P. Verbist bleef een dag uitrusten.
De volgende morgen voelde hij zich beter. Ze zetten
de tocht verder tot aan een christelijke nederzetting
Lao-hu-kou, 36 km daarvandaan. ’s Avonds voelde
hij zich weer heel zwak, maar omdat de koortsaanval
geweken was de morgen daarop bereidde hij de mensen
voor op het sacrament van de biecht dat ze zouden
ontvangen op zondag 16 februari.
Scheutnieuws november - december 2014
Scheutnieuws_nov_2014.indd 3
3
4/11/14 10:24
Die zondag kon hij echter onmogelijk recht. Hij ijlde
en vermoedde dat hij leed aan dezelfde ziekte waaraan
onlangs ook zijn confrater Aloïs Van Segvelt gestorven
was. Zijn hoofdpijn werd langzaamaan ondraaglijk. Hij
verlangde naar de aanwezigheid van zijn confraters
Ferdinand Hamer en Lambert van Avezaath die op
een 130-tal km daarvandaan verbleven. Maar zij
vernamen het nieuws pas op 22 februari.
Ondertussen had P. Verbist gevraagd om het bezoek
van de Chinese priester Matthieu Zhang Ching-siu
die een missiepost bemande 50 km verderop. Toen
deze over de toestand van P. Verbist hoorde, vertrok
hij dadelijk om hem bij te staan. Na een reis van drie
dagen vond hij de zieke rustend op een bed verwarmd
met hete tegels. Matthieu toonde zijn priesterstool aan
P. Verbist en deze knikte, waarop Matthieu hem het
sacrament van de zieken toediende. Enkele uren later,
rond 22 u, stierf onze stichter, op zondag 23 februari
1868, zonder een enkele confrater in zijn nabijheid.
Op 22 februari was Lambert van Avezaath begonnen
aan zijn lange reis te paard naar Lao-hu-kou, waar hij
vier dagen later aankwam. Op Aswoensdag begroef hij
zijn overste in de kleine kapel van Lao-hu-kou. Nadien
reisde hij door naar Hzi-wan-tsu. Hij kwam er aan op
6 maart en bracht dadelijk de confraters op de hoogte.
Het verdriet en de verslagenheid waren immens. Toch
lieten ze zich niet ontmoedigen en vol moed zetten ze
hun missietaak verder. Het nieuws van de dood van de
stichter bereikte België pas in juni.
Natuurlijk was het afsterven van de stichter een
zware klap voor CICM en voor de toenmalige missie.
Heel de toekomst van de China-missie en van het
Instituut rustte tot dan toe op zijn schouders. Nu
was hij er plots niet meer. Maar alle confraters waren
vastbesloten niet op te geven. Wat de missie in
Mongolië betreft, had P. Verbist voor hij stierf nog een
omzendbrief gestuurd waarin stond dat de missie goed
georganiseerd was. Vanuit Rome kwam kort nadien
het nieuws dat de aanbevelingen van P. Verbist waren
goedgekeurd.
De assistent van de stichter, Frans Vranckx, schreef
een brief aan Edmond Verbist, de tweelingbroer van
P. Verbist, en gebruikte de woorden die P. Verbist zelf
had uitgesproken 10 maand eerder bij het overlijden
van Aloïs Van Segvelt: “God, U vraagt van ons wel een
heel zwaar offer. Maar Uw wil geschiede op aarde als
in de hemel. God heeft hem aan Scheut geschonken,
hij heeft hem ook teruggenomen. Moge Zijn Naam
geheiligd zijn.”
Scheut leeft nog steeds. De missie werd niet alleen
verdergezet, maar is nu verspreid over vier continenten.
De kleine scheut is een wijdvertakte boom geworden.
Val Narcise, cicm
In 1933 werden de stoffelijke resten van
Theofiel Verbist in China opgegraven en in
een ebbenhouten kist naar het missiehuis van
Scheut in Brussel overgebracht. Momenteel
is deze sarcofaag te bezichtigen in de crypte
onder de kapel en maakt zo deel uit van het te
bezoeken uniek Chinees museum en fotogalerij
(3750 scheutisten).
Enkel op afspraak: 02 526 14 00
Scheutnieuws_nov_2014.indd 4
4/11/14 10:24
Scheut in Hong Kong, China
Ferdinand Bouckhout (Wulveringem °1943)
werkt sinds 1969 in Hong Kong.
Scheut werd opgericht voor China, de droom
van Stichter Theophiel Verbist. Na lang onderhandelen kreeg hij uiteindelijk een verre uithoek in het
Noord-Westen: Binnen-Mongolië. Honderden Scheutisten vertrokken naar China tot in de vijftigerjaren
alle niet Chinese Scheutisten verbannen werden. De
meesten verlieten toen China via de Britse kroonkolonie Hong Kong. Sommigen bleven er achter,
hopend zo rap mogelijk terug te kunnen keren naar
hun missie. Uiteindelijk bleven enkelen definitief in
Hong Kong en begonnen er een nieuwe missie onder
de Chinezen. Vanaf 1954 waren er steeds tussen de 10
en 14 Scheutisten in het grootste Chinese bisdom ter
wereld werkzaam.
Op 1 juli 1997 werd Hong Kong opnieuw een deel
van China. Was dit de realisatie van een nieuwe droom:
Scheut opnieuw in China? Niet echt een droom maar
realiteit. Ook vandaag zijn er tien Scheutisten actief in
Hong Kong. Daar proberen ze katholieke - universele missionaire getuigen te zijn !
Hong Kong Speciale Administratieve Regio :
zoals verschillende andere gebieden in China geniet
Hong Kong een zeer grote vrijheid op vele gebieden,
vooral dan commercieel. Een kapitalistische regio in
een communistisch (?) land. Sinds de
hereniging in 1997 is China meer en
meer kapitalistische geworden en Hong
Kong meer gelijkend op het moederland.
Op vele gebieden echter is Hong Kong
nog zeer verschillend. Ik noem er maar
twee: vrijer van corruptie en vrijer ook
op gebied van godsdienst.
Een van de kenmerken van Scheut
overal ter wereld is te leven tussen en
met de armen. Dat deed Scheut in Hong
Kong vanaf 1954. Scheut blijft trouw aan
haar roeping. De armoede van Hong
Kong was na de stichting van de Volksrepubliek China in 1949 een materiële
armoede: honderdduizenden vluchtelingen. Vandaag, in een ontwikkeld Hong Kong, is de
armoede vooral een zoeken naar zin voor het leven.
Op materieel gebied immers is Hong Kong nu zeer
goed ontwikkeld; weinig plaatsen in de wereld gingen
zo rap vooruit in zo’n korte tijd. Doch dit bracht een
nieuwe vorm van armoede, letterlijk; “de mens leeft
niet van brood (en geld) alleen”. Vandaag zijn we reeds
aan de tweede generatie die zoekt naar de echte zin
van het leven.
Het onderwijs speelde en speelt zeker een groter rol
hier. De beste scholen zijn de Katholieke en Protestantse. Hun discipline en vorming van een waardenbesef, hun holistische opvoeding vormen de basis voor
een duurzame zingeving van het leven. De Kerk, en
Scheut als een deeltje van de lokale kerk, heeft hier
steeds aan meegewerkt. Pater Ernest Stassen, vanaf de
eerste dagen; vandaag, 20 jaar na zijn overlijden, wordt
hij nog vernoemd. Willy Hertecant, Jos Nijssen, Piet
Devos, Ferdinand Bouckhout, Patrick Masschelein,
Patrick Taveirne, Wim Holderbeke, allen hebben ze
hun rol gespeeld in de opvoeding van tienduizenden
in Scheutse en diocesane scholen, van kindertuin tot
universiteit.
Scheutnieuws november - december 2014
Scheutnieuws_nov_2014.indd 5
5
4/11/14 10:24
Doch opvoeding en zingeving aan het leven zijn
niet alleen het resultaat van scholen. Gelovige gemeenschappen zijn een milieu waar constant aan zingeving
en waardenvorming wordt gewerkt. De waarden in
de Bijbel, die Jezus in het bijzonder ons voorleefde,
worden in onze gelovige gemeenschappen aangeleerd
en nagevolgd.
praten met iemand omwille van de dialoog, niet om
hem te bekeren. Die religieuze drang om te bekeren
werkt verlammend. Als de kerk groeit, is dat omdat ze
mensen aantrekt, niet omdat er met kracht bekeerd
wordt.” Dat is ook de Scheutse ervaring in Hong Kong.
Harmonisch samenleven, tijd voor dialoog, wederzijds
respect geeft groeikracht, ook aan de kerk.
Als Afrikaan (drie Kongolezen), Europeaan (vijf
Belgen) en Aziaat (twee Filippino’s) samen werken en
samen leven is niet zo vanzelfsprekend en toch slagen
we er tamelijk goed in. Wat we zelf deden, willen we
ook aan anderen doorgeven, aan Chinese priesters en
medewerkers, en in een Chinese milieu willen we in
dialoog een harmonische gemeenschap opbouwen.
Scheut kan terecht fier zijn op zijn verleden in
China. De droom van de stichter wordt verder beleefd
in Hong Kong. Misschien was het teruggaan van
Hong Kong naar China in 1997 een beetje restitutie
vanwege het Hemels Rijk (zo noemen de Chinezen
hun land) voor wat Scheut er deed gedurende honderd
jaar. Tien Scheutisten werken er nu onder de Chinese
vlag, trouw aan de droom van
de stichter, trouw vooral aan
Christus om allen één te maken,
zoals het Chinese gezegde het
ook uitdrukt: “over de oceanen
verspreid en toch één familie
”.
Iedereen in onze katholieke gemeenschappen
weet dat Scheutisten aan elkaar niet alleen veel steun
hebben maar dat ze ook nood hebben aan elkaar.
Daarom respecteren ze het feit dat wij Scheutisten,
werkend op verschillende terreinen, iedere dinsdagnamiddag vrij zijn en samenkomen om te bidden, te
eten en ja, te kaarten. Dit is wat we katholiek, universeel,
missionair getuigenis durven noemen: 10 mensen
komend uit drie continenten, levend in harmonie
in een Chinese wereld. Paus Franciscus zei: “Je moet
Scheutnieuws_nov_2014.indd 6
Ikzelf ben blij samen met
een Kongolese Scheutist, JeanSylvère Mbuela Pfuti samen
te wonen en te werken in dit
Chinees milieu en aldus getuige
te zijn van de mogelijkheid
dat mensen van verschillende
leedtijd en origine samen kunnen
bouwen aan een harmonieuze
wereld.
Harmonie is een Chinese droom, een waardenbetrachting in het Chinees denken. “Dat ze allen één
zijn” was het gebed van Christus zelf. Missionaris zijn
in Hong Kong is Christus’ gebed en de Chinese droom
proberen waar te maken. Theophiel Verbist begon in
het uiterste Noord-Westen van dat immense land, wij
werken verder in het Zuid-Oosten van datzelfde China.
Ferdinand Bouckhout, cicm
4/11/14 10:24
SOS Scheut
SOS Scheut – kennismaking met een aanvaard project
‘Centre Betania’ in Guatemala
Dit project werd ingediend door P. Charitable
Dérisseau, cicm. Hij is afkomstig uit Haïti (Trou-du
Nord °1971) en werkt als missionaris in Guatemala in
een berggebied, waar de Maya Q’eqchi wonen.
Deze oorspronkelijke bevolking van Guatemala
werd gedurende jaren verwaarloosd door de verschillende opeenvolgende regeringen van het land. Tot nu
toe hebben ze het moeilijk voor medische zorgen en
onderwijs. Deze zijn bijna ontoegankelijk voor hen.
Het analfabetisme is groot. Het centrum wil Gods
gelaat tonen aan deze mensen door ziekenzorg, alfabetisering voor volwassenen en scholenbouw voor de
jeugd. Tot op heden zijn er weinig kinderen die de
kans hebben om middelbaar onderwijs te volgen. Het
centrum wil hen die kans aanbieden. Het doel van het
centrum ligt hoog. Wij zijn er ons van bewust dat wij
niet alle mensen kunnen bereiken. Als wij er enkelen
kunnen helpen, vinden wij het de moeite waard
ervoor te werken. Daarom is uw hulp zeer welkom.
Wie dit project wil steunen, kan storten op SOS Scheut – Ontwikkelings – Samenwerking – Brussel:
IBAN: BE82 0000 9019 7468, BIC BPOTBEB1. Bij iedere storting het projectnummer vermelden:
14 502 001 en de naam van het project ‘Centre Betania’. Er kan een attest verkregen worden.
Jubilarissen 2014
Scheutnieuws november - december 2014
Scheutnieuws_nov_2014.indd 7
7
4/11/14 10:24
Onze overledenen
Onze overledenen
Marcel Dobbels
Geboren in Tielt op 21 juli 1923.
Eerste geloften op 8 september 1944.
Priester gewijd op 31 juli 1949.
Missionaris in Kongo en Guatemala van 1950 tot 2007 en daarna in België.
Overleden in Kortrijk op 7 oktober 2014.
Maurits Carlier
Geboren in Staden op 28 september 1926.
Eerste geloften op 8 september 1946.
Priester gewijd op 29 juli 1951.
Missionaris in Kongo en Duitsland van 1952 tot 1998 en daarna in België.
Overleden in Torhout op 12 oktober 2014.
Daniël De Ruyck
Geboren in Ouwegem op 4 augustus 1935.
Eerste geloften op 7 oktober 1958.
Priester gewijd op 4 augustus 1963.
Missionaris in Kongo en Kameroen van 1964 tot 2004 en daarna in België.
Overleden in Kortrijk op 19 oktober 2014.
Overleden familieleden van confraters
Testelt, 03.09.14: Dhr Louis Mattheus, broer van Nele (Kessel-Lo).
Deinze, 11.09.14: Mvr. Marie-José Nowé, zus van André (†1998).
Turnhout, 11.09.14: Mvr. Simonne Van Dijck, zus van Marcel (†2006).
Lauwe, 26.09.14: Dhr Herwig Verbeke, broer van Johan (Wervik).
Gentbrugge, 10.10.14: Dhr Michel Masson, broer van Bernard (Brazilië).
Temse, 13.10.14: Mvr. Denise Maillard, schoonzus van Jozef Van der Biest (Schilde).
Komen en gaan
(lijst afgesloten op 31 oktober 2014)
Kwamen op verlof :
Hertecant Willy (Hong Kong) - Smet Cyriel (Japan).
Keerden terug naar hun missie :
Bogaert André (Japan) - De Ridder Frans (Taiwan) - Dieryck Gaby (Filippijnen) - Jansen Frans (Mexico) Rommel Carlos (Kongo) - Smet Cyriel (Japan) - Stulens Joe (Kongo) - Taveirne Patrick (Hong Kong).
Redactie : Romain Clement, Guido Everaert, Werner Lesage, Erik Maes, Marcel Peeters, Julien Vandevoorde, Frans Van Oudenhove, Nand Verhoeven
Verantwoordelijke uitgever : Erik Maes, Missiehuis van Scheut, Ninoofsesteenweg 548, 1070 Brussel
Bankrekening : Missiehuis van Scheut - Brussel, IBAN-code : BE34 4392 1002 4190, BIC-code : KREDBEBB, met de vermelding : “voor Scheutnieuws”
Drukkerij-Uitgeverij Jan Verhoeven nv - Sint-Pieters-Leeuw
Scheutnieuws_nov_2014.indd 8
4/11/14 10:24

Download Report