© Concentra - GVA Citta, 19 april 2014 , blz. 30 $ $ De zetelbedden van Milano Bedding. David: “We gaan naar meubilair dat comfortabel, knap, maar ook zeer functioneel moet zijn. Plaatsbesparing is daarbij een conditio sine qua non en dat vertaalt zich in een verhoogde vraag naar zetelbedden.’’ ontwerp. Maar meubels ontwerpen is nog wel iets anders dan T-shirts maken. Ja, het is een zeer arbeidsintensieve business. Vroeger moesten we om de paar jaar iets nieuws maken, nu hollen we onszelf bijna voorbij.’’ En we ontmoeten ook Ricardo Lucatello, de zaakvoerder van Reflex, ook een bedrijf waarmee David samenwerkt. Hij laat ons zijn paleis van glas zien, een prachtige stand met luxueuze producten en een soms wel te hoog glamourgehalte. Het ingenieuze reikt hier de hand naar de wondere wereld van de esthetica. Ambacht, vernieuwing en techniek komen hier samen. We zien glazen, uitschuifbare tafels en grote spiegels met een ingewerkt plasmascherm. De reusachtige lusters van Reflex bestaan uit duizenden glazen blaadjes en bollen, elk met de hand vervaardigd. Wat hier uitgestald staat, heeft een onschatbare waarde. “Italië en breder gezegd, Europa, moet niet meer uitpakken met producten die ze elders goedkoper kunnen maken”, meent David. “Wij moeten dat doen waarin we echt specialist zijn. Ons aanbod moet uniek zijn. Een zetel met een lederlaag van 3 millimeter dik kan men elders moeilijk maken. Hetzelfde geldt voor een tafel met een tablet uit Muranoglas. Een klant wil graag be- talen voor een speciaal stuk. Slechte producten bestaan niet meer, dus we moeten ons kunnen onderscheiden door onze originaliteit.” Italian dream En de huidige consument wil ook steeds meer mixen. Alweer een gelijkenis met de mode, waar duur en goedkoper elkaar perfect laten combineren. Ook daarmee moet David rekening houden. Het label ‘Made in China’ doet bij heel wat mensen de wenkbrauwen fronsen. Maar David vond in dit land wél de mogelijkheden die perfect in zijn bedrijfsstrategie pasten. “Met Camerich waren we de crisisgolven voor”, meent hij. “In 2006 trok ik naar China. In dat jaar voelden we al aan dat het minder goed ging met Europa. Het leidde ons tot bij Camerich. We stonden versteld van de kwaliteit die zij produceerden in hun fabriek in Beijing. Ik besefte dat dit een onderdeel van onze toekomst kon worden. Het was een cruciale stap om in te spelen op de vraag van de consument die degelijkheid wenst voor een lagere prijs. Hij wil immers ook nog graag op reis gaan en af en toe genieten van een goed restaurant.” Waar de Camerichbrand in het verleden vooral apart werd gehouden van Divani, wordt het label nu volledig gemixt met de andere merken van de groep. “De Italian dream wordt op deze manier toegankelijker voor een breed publiek.” We bezoeken de stand van Milano Bedding, volgens David de Rolls-Royce van de zetelbedden. “Enkele jaren geleden was het gemiddelde Antwerpse appartement 85 m2 groot, nu is dat nog maar 65 m2. We gaan naar meubilair dat comfortabel, knap, maar ook zeer functioneel moet zijn. Plaatsbesparing is daarbij een conditio sine qua non en dat vertaalt zich in een verhoogde vraag naar zetelbedden.’’ Jong, experimenteel design David liet al meerdere keren verstaan dat hij het innovatiepotentieel van het Salone de jongste jaren schaars vindt. “Om me echt te laten inspireren trek ik graag naar de Via Tortuna om daar een stapje in de wereld te zetten. Vooral ’s avonds is het er leuk uitgaan. Na een bezoek aan het Salone zakt iedereen af naar deze buurt.” Zo gezegd, zo gedaan. We trekken naar de wijk waar het experimentele design van jonge ontwerpers in nauw contrast staat met de eerder geziene eenheidskoek van het Salone. “Ze zouden op het Salone verplicht moeten worden om een deeltje van hun stand in te richten met een vernieuwend concept. Het evenement is veel te commercieel geworden. Goed design is innovatief en origineel, maar verkoopt tegelijk ook goed’’, meent David. ‘’In dit deel van Milaan vind ik mijn inspiratie.” Na een uur hebben we nog niet de helft gezien van de lange weg vol experimenteel design dat tijdelijk is ondergebracht in industriële panden. Elk authentiek gebouw is gevuld met wonderlijke en kleurrijke concepten. Fantasyland is een illusionaire wereld gevuld met lichtgevende uiltjes en beertjes. In Tokyo Designers Week bewonderen we audiovisuele spellen en glazen paardenmolens. “Divani is nog steeds aan het groeien. Natuurlijk is dat goed nieuws, maar toch verlang ik nog vaak naar vroeger’’, mijmert David. ‘’Toen kon ik me echt nog meer bezighouden met het creatieve. Met het spotten van jong talent bijvoorbeeld.’’ Antwerpen versus Milaan David houdt van Milaan, maar zijn passie voor zijn thuisstad Antwerpen steekt hij niet onder stoelen of banken. “Antwerpen is continu in beweging. Ik denk hierbij spontaan aan Park Spoor Noord, de bewegingen op het Zuid en het Eilandje. Ook op architecturaal vlak doen we het goed. Denk maar aan het MAS en het justitiepaleis. Zelfs het landschap van de meubelwinkels evolueert. Toen ik Divani opende, stond de Turnhoutsebaan symbool voor de grote meubelzaken. Aan de Mechelsesteenweg vond je vooral de kleinere decoratiewinkels. Daarna was er een grote verhuisgolf naar de Boomsesteenweg, waar de democratisering opkwam in de vorm van IKEA en Henders & Hazel.” We cruisen verder door Milaan. De nacht legt een mysterieuze gloed over de stad die maar niet wil slapen. We kijken stilletjes naar buiten en verbazen ons over de kracht waarmee deze Italiaanse città haar designers en fabrikanten wereldwijd weet te promoten. “In België hebben we een ontzettend groot potentieel”, zegt David. “Ook Antwerpen had en heeft knappe koppen. Denk maar aan Maarten Van Severen, Karim Osmani en Glenn Sestig. Maar op de een of andere manier we- In Tokyo Designers Week bewondert David een glazen paardenmolen en het experimentele design van jonge ontwerpers (foto’s onderaan).
© Copyright 2024 ExpyDoc