Rabo Kunstcollectie De werken in De Grote Kunstshow zijn afkomstig uit de Rabo Kunstcollectie, tenzij anders vermeld. Deze collectie is een van de belangrijkste Nederlandse bedrijfscollecties van eigentijdse kunst. Niet alleen een verzameling in de breedte maar ook in de diepte, waardoor de ontwikkeling van kunstenaars op de voet wordt gevolgd. Sinds 2009 worden internationale accenten aan de collectie toegevoegd. Inmiddels voeren drie verhaallijnen de boventoon in de verzameling: de mens, de samenleving en ‘het idee’. Met de Rabo Kunstcollectie biedt Rabobank een kijk op de wereld om ons heen en brengt de verzameling onder de aandacht van een breed publiek als bron van kennis, inspiratie en ontmoeting. www.rabobank.nl/kunst Job Koelewijn One Taste, 2000 Collectie Rabobank De Kempen Joep van Lieshout (AVL) Urban Plan of SlaveCity, 2008 Amalia Pica Memorial for intersections #1, 2013 Elspeth Diederix Still life milk, 2002 Fernando Sánchez Castillo Hellen van Meene The Secret Lives of Girls, 2012 (Gabourey Sidibe) Marc Mulders Papegaaitulpen/Lente II, 1995 Maria Roosen Isabelle, Charlotte, Marlene, Juliette, Georgina, Cecilia, 2009 Helen Verhoeven The Thingly Character VII, 2011 Defares Collectie Marlene Dumas Suikerspook, 1996 Yinka Shonibare The Pursuit, 2007 Tactica, 2010 Als feestelijke afsluiting van De Grote Kunstshow biedt kunstenaar Job Koelewijn iedereen een bijzonder kunstwerkje aan: een miniportretbuste van een iconisch figuur - Jezus, Plato, Boeddha, Gagarin of Van Gogh - in de vorm van een waterijsje. De ijsjes met pepermuntsmaak werken verkwikkend en vitaliserend, maar zijn ook vergankelijk. Zelf zegt Koelewijn over de icoonijsjes dat het zijn ambitie is om iets te maken dat, net als een icoon, buiten de tijd kan bestaan. foto: Peter Cox SlaveCity is een imaginaire stad met idealen die voorbijgaan aan ethiek en vrijheid. Het doet nog het meest denken aan een eigentijds concentratiekamp, waar de bewoners worden onderworpen aan een volledig gerationaliseerd scenario. Architectuurexpert Ole Bouman vraagt zich af waarom uitgerekend de kunstenaar als vrijdenker zich zo’n samenleving wil voorstellen. Want waar deze gruwelwereld werkelijkheid wordt, is er voor kunst geen ruimte meer. foto: Atelier van Lieshout Hoe kan een vierkant of driehoek meer zijn dan een vierkant of driehoek? Welke interpretaties en gedachten projecteren wij op beelden en objecten? Amalia Pica’s geometrische installatie, die bol blijkt te staan van historische, politieke en wiskundige betekenissen, is hiervan een mooi voorbeeld. In een audiocollage van radiomaker Chris Bajema komen stemmen voorbij van verschillende mensen, jong en oud, die laag voor laag de ideeën achter dit werk afpellen. foto: Herald St. Gallery London Op het eerste gezicht lijkt deze foto van een plas melk met koffiekopjes, rolletjes tape en wat gekleurde ballen een bij toeval gearrangeerd stilleven. Maar schijn bedriegt. In een live interview vertelt Elspeth Diederix hoe ze deze schijnbare chaos zorgvuldig componeerde en waarom ze de kijker opnieuw wil laten kijken naar alledaagse dingen. “In iets heel gewoons zit een schoonheid die je snel over het hoofd ziet.” foto: Peter Cox In de video Tactica zien we een groep blinde mensen in een afgesloten depot een bronzen ruiterbeeld betasten. Het blijkt een beeld van Franco, dat net als alle andere monumenten van deze Spaanse dictator uit de openbare ruimte is verwijderd en weggestopt in depots. Tekstballonen toegevoegd aan het videowerk vormen een extra informatielaag en vertellen de kijker over de ontstaansgeschiedenis en de context van Tactica. foto: Galerie tegenboschvanvreden Losgezongen van de spotlights van Hollywood ogen de vijf Amerikaanse actrices op deze foto’s verre van glamoureuze filmsterren. Ze zijn eerder kwetsbaar en timide, met de blik naar binnen gericht. In een door Hannah van Wieringen geschreven ‘monologue intérieur’ probeert de jonge actrice Eva van Manen het verhaal achter dit werk te ontraadselen. Wat is dat geheime leven van deze meisjes? En wat vertellen de interieurs van de kamers ons over hun innerlijke leven? foto: Hellen van Meene Kunsthistorica en geurexpert Caro Verbeek presenteert een geurcompositie die is geïnspireerd op het schilderij van Marc Mulders. Hierin komen drie dimensies van zijn oeuvre tot uitdrukking: de zintuigelijke ervaring van de weelderige en bijna verwelkte tulpenbloemen; de geestelijke viering van dit ‘wonder van de schepping’; en het materiële gevoel van de olieverf, dat in dikke pasteuze lagen op het doek is gezet. foto: Peter Cox Zes vrouwenstemmen geven karakter aan even zoveel glassculpturen van Maria Roosen. Met ingesproken contactadvertenties presenteren de ronde rozige melkkannen zichzelf als vruchtbare dames in de bloei van hun leven of juist als breekbare vrouwen, gebutst en gedeukt door teleurstellingen in de liefde. foto: Galerie Fons Welters Het volledig in zwart-, wit- en grijstinten geschilderde The Thingly Character VII heeft veel weg van een groots opgezette filmscène waarin van alles tegelijk plaatsvindt. Rechts staat een groepje ontklede vrouwen, links ligt een dode opgebaard en ergens in de hoek ligt een kind op de trap - er hangt een vreemde suspense in dit schemergebied tussen goed en kwaad. Filmregisseur Pollo de Pimentel analyseert en bespreekt dit schilderij als ware het een beeld uit een storyboard van een film. courtesy: Stigter van Doesburg Er zijn maar weinig schilders wier werk zo’n sterke emotionele reactie oproept bij het publiek als Marlene Dumas. Haar keuze voor grote menselijke thema’s als liefde, erotiek, schaamte, moederschap, geweld en de dood draagt hiertoe bij, en natuurlijk haar stijl van schilderen. Maar hoe werkt dat dan in het hoofd en hart van de kijker? Presentator Lucas de Man vraagt zich hardop af wat die emotie behelst en hoe deze precies tot stand komt. Achter de frivole, uitbundige verschijning van The Pursuit gaat een serieus en complex verhaal schuil. Geïnspireerd op deze dubbelheid schreef Abdelkader Benali een fictieve dialoog voor de twee hoofd(loze)personen van dit beeld. Wat begint als een onschuldige verleidingsscène ontspint zich tot een pittig tweegesprek over machtsverhoudingen, culturele identiteit en de erfenis van het koloniale verleden. beeldende kunst komt tot leven zondag 30 november foto: Peter Cox foto: Peter Cox beeldende kunst komt tot leven Dank voor je aanwezigheid bij De Grote Kunstshow. Op het podium van de grote zaal van de Stadsschouwburg zag je elf kunstwerken de revue passeren, sprankelend gepresenteerd door de Vlaamse theatermaker Lucas de Man. Met licht en geluid, monologen en dialogen, geuren en smaken zijn de verhalen achter de kunstwerken tot leven gebracht. De werken in De Grote Kunstshow zijn afkomstig uit de Rabo Kunstcollectie, tenzij anders vermeld. De Grote Kunstshow is een initiatief van cultuuradviseur Johan Idema in samenwerking met curator Nina Folkersma en de Stadsschouwburg Amsterdam, in het kader van Expanding Theatre. Rabobank maakt De Grote Kunstshow mogelijk. www.ssba.nl