Job Koelewijn Joep van Lieshout (AVL) Amalia Pica

Rabo
Kunstcollectie
De werken in De Grote Kunstshow zijn afkomstig
uit de Rabo Kunstcollectie, tenzij anders vermeld. Deze collectie is een van de belangrijkste
Nederlandse bedrijfscollecties van eigentijdse
kunst. Niet alleen een verzameling in de breedte
maar ook in de diepte, waardoor de ontwikkeling van kunstenaars op de voet wordt gevolgd.
Sinds 2009 worden internationale accenten aan
de collectie toegevoegd. Inmiddels voeren drie
verhaallijnen de boventoon in de verzameling: de
mens, de samenleving en ‘het idee’. Met de Rabo
Kunstcollectie biedt Rabobank een
kijk op de wereld om ons heen en
brengt de verzameling onder de
aandacht van een breed publiek als
bron van kennis, inspiratie en ontmoeting. www.rabobank.nl/kunst
Job
Koelewijn
One Taste, 2000
Collectie Rabobank De Kempen
Joep van
Lieshout (AVL)
Urban Plan of SlaveCity, 2008
Amalia
Pica
Memorial for intersections #1, 2013
Elspeth
Diederix
Still life milk, 2002
Fernando
Sánchez
Castillo
Hellen
van Meene
The Secret Lives of Girls, 2012
(Gabourey Sidibe)
Marc
Mulders
Papegaaitulpen/Lente II, 1995
Maria
Roosen
Isabelle, Charlotte, Marlene,
Juliette, Georgina, Cecilia, 2009
Helen
Verhoeven
The Thingly Character VII, 2011
Defares Collectie
Marlene
Dumas
Suikerspook, 1996
Yinka
Shonibare
The Pursuit, 2007
Tactica, 2010
Als feestelijke afsluiting van De Grote Kunstshow
biedt kunstenaar Job Koelewijn iedereen een
bijzonder kunstwerkje aan: een miniportretbuste van een iconisch figuur - Jezus, Plato,
Boeddha, Gagarin of Van Gogh - in de vorm van
een waterijsje. De ijsjes met pepermuntsmaak
werken verkwikkend en vitaliserend, maar zijn
ook vergankelijk. Zelf zegt Koelewijn over de
icoonijsjes dat het zijn ambitie is om iets te
maken dat, net als een icoon, buiten de tijd
kan bestaan.
foto: Peter Cox
SlaveCity is een imaginaire stad met idealen
die voorbijgaan aan ethiek en vrijheid. Het
doet nog het meest denken aan een eigentijds
concentratiekamp, waar de bewoners worden
onderworpen aan een volledig gerationaliseerd
scenario. Architectuurexpert Ole Bouman
vraagt zich af waarom uitgerekend de kunstenaar als vrijdenker zich zo’n samenleving wil
voorstellen. Want waar deze gruwelwereld
werkelijkheid wordt, is er voor kunst geen
ruimte meer.
foto: Atelier van Lieshout
Hoe kan een vierkant of driehoek meer zijn dan
een vierkant of driehoek? Welke interpretaties
en gedachten projecteren wij op beelden en
objecten? Amalia Pica’s geometrische installatie, die bol blijkt te staan van historische,
politieke en wiskundige betekenissen, is hiervan een mooi voorbeeld. In een audiocollage
van radiomaker Chris Bajema komen stemmen
voorbij van verschillende mensen, jong en oud,
die laag voor laag de ideeën achter dit werk
afpellen.
foto: Herald St. Gallery London
Op het eerste gezicht lijkt deze foto van een
plas melk met koffiekopjes, rolletjes tape en
wat gekleurde ballen een bij toeval gearrangeerd stilleven. Maar schijn bedriegt. In een live
interview vertelt Elspeth Diederix hoe ze deze
schijnbare chaos zorgvuldig componeerde en
waarom ze de kijker opnieuw wil laten kijken
naar alledaagse dingen. “In iets heel gewoons
zit een schoonheid die je snel over het hoofd
ziet.”
foto: Peter Cox
In de video Tactica zien we een groep blinde
mensen in een afgesloten depot een bronzen
ruiterbeeld betasten. Het blijkt een beeld van
Franco, dat net als alle andere monumenten
van deze Spaanse dictator uit de openbare
ruimte is verwijderd en weggestopt in depots.
Tekstballonen toegevoegd aan het videowerk
vormen een extra informatielaag en vertellen
de kijker over de ontstaansgeschiedenis en de
context van Tactica.
foto: Galerie tegenboschvanvreden
Losgezongen van de spotlights van Hollywood
ogen de vijf Amerikaanse actrices op deze
foto’s verre van glamoureuze filmsterren. Ze
zijn eerder kwetsbaar en timide, met de blik
naar binnen gericht. In een door Hannah van
Wieringen geschreven ‘monologue intérieur’
probeert de jonge actrice Eva van Manen het
verhaal achter dit werk te ontraadselen. Wat
is dat geheime leven van deze meisjes? En wat
vertellen de interieurs van de kamers ons over
hun innerlijke leven?
foto: Hellen van Meene
Kunsthistorica en geurexpert Caro Verbeek
presenteert een geurcompositie die is geïnspireerd op het schilderij van Marc Mulders.
Hierin komen drie dimensies van zijn oeuvre
tot uitdrukking: de zintuigelijke ervaring van de
weelderige en bijna verwelkte tulpenbloemen;
de geestelijke viering van dit ‘wonder van de
schepping’; en het materiële gevoel van de
olieverf, dat in dikke pasteuze lagen op het
doek is gezet.
foto: Peter Cox
Zes vrouwenstemmen geven karakter aan even
zoveel glassculpturen van Maria Roosen. Met
ingesproken contactadvertenties presenteren
de ronde rozige melkkannen zichzelf als vruchtbare dames in de bloei van hun leven of juist als
breekbare vrouwen, gebutst en gedeukt door
teleurstellingen in de liefde.
foto: Galerie Fons Welters
Het volledig in zwart-, wit- en grijstinten geschilderde The Thingly Character VII heeft veel
weg van een groots opgezette filmscène waarin
van alles tegelijk plaatsvindt. Rechts staat een
groepje ontklede vrouwen, links ligt een dode
opgebaard en ergens in de hoek ligt een kind
op de trap - er hangt een vreemde suspense
in dit schemergebied tussen goed en kwaad.
Filmregisseur Pollo de Pimentel analyseert en
bespreekt dit schilderij als ware het een beeld
uit een storyboard van een film.
courtesy: Stigter van Doesburg
Er zijn maar weinig schilders wier werk zo’n
sterke emotionele reactie oproept bij het
publiek als Marlene Dumas. Haar keuze voor
grote menselijke thema’s als liefde, erotiek,
schaamte, moederschap, geweld en de dood
draagt hiertoe bij, en natuurlijk haar stijl van
schilderen. Maar hoe werkt dat dan in het
hoofd en hart van de kijker? Presentator Lucas
de Man vraagt zich hardop af wat die emotie
behelst en hoe deze precies tot stand komt.
Achter de frivole, uitbundige verschijning
van The Pursuit gaat een serieus en complex
verhaal schuil. Geïnspireerd op deze dubbelheid schreef Abdelkader Benali een fictieve
dialoog voor de twee hoofd(loze)personen
van dit beeld. Wat begint als een onschuldige
verleidingsscène ontspint zich tot een pittig
tweegesprek over machtsverhoudingen,
culturele identiteit en de erfenis van het
koloniale verleden.
beeldende kunst
komt tot leven
zondag 30 november
foto: Peter Cox
foto: Peter Cox
beeldende kunst komt tot leven
Dank voor je aanwezigheid bij De Grote Kunstshow. Op het podium van de grote zaal van de
Stadsschouwburg zag je elf kunstwerken de
revue passeren, sprankelend gepresenteerd
door de Vlaamse theatermaker Lucas de Man.
Met licht en geluid, monologen en dialogen,
geuren en smaken zijn de verhalen achter de
kunstwerken tot leven gebracht. De werken in
De Grote Kunstshow zijn afkomstig uit de Rabo
Kunstcollectie, tenzij anders vermeld.
De Grote Kunstshow is een initiatief van
cultuuradviseur Johan Idema in samenwerking
met curator Nina Folkersma en de Stadsschouwburg Amsterdam, in het kader van Expanding
Theatre. Rabobank maakt De Grote Kunstshow
mogelijk.
www.ssba.nl