Herinneringen uit WO I - deel 10 Stadstheater juni 2014 Verhaal van Antoon-Herman Reekmans bewerkt door Paul Reekmans Stadstheater - juni 2014 De zussen van mijn aanstaande bruid waren jonge vrouwen die zich met veel bekwaamheid de vrouwenmode koesterden. Als ontwerpsters voor een Brussels modehuis wisten zij alles wat de mode voorschreef zowel voor feestkledij als dito hoeden. Met een vader als stielman kleermaker met specialiteit militaire uniformen, waar ook vele details de man moesten maken, kenden zij de kunst hoe de vrouw nog aantrekkelijker voor te stellen. Léon, de vrijer en aanstaande echtgenoot van een van de vier zussen, gaf hen een hint, die hen veel plezier deed. Als stadsbediende had hij de gelegenheid om hen veel moois te tonen zonder te moeten betalen. ‘Jullie kunnen in het stadstheater dienst bewijzen als ouvreuse en als kledingbewaarster bij de vestiaire’. Dat was pas een godsgeschenk! Al die chique dames te mogen aankijken en met de ogen stelen hoe die luxekleding gemaakt was. Anna, mijn aanstaande was te nog te jong voor die taak, maar voor haar en moeder Ladeuze waren vrijkaarten beschikbaar om de mooiste concerten te kunnen bijwonen. Dat was helaas, helemaal voorbij… En dàt lag nu totaal in puin. Wat baatte het de vijand deze luxueuze muziektempel te vernielen? Voorbij die heerlijke avonden waar men zich zo gaarne in een andere wereld kon wanen: al die luxe zowel op de Bühne als in de pluchen zetels, als in de vestiaire …ook als een plaats waar de burgerij nog eens kon samenkomen om zich te tonen en om bekeken te worden. Waar intriges geboren werden, komaan, waar le tout Louvain zich zo graag ontmoette. Op de foto herkent men de directeur van ‘den theater’, mijnheer Polspoel, die er maar beteuterd en ontgoocheld Figuur 1: Stadstheater na de brand van WO I bijstaat… Collectie P.aul Reekmans 3