Juryrapport fotowedstrijd Herfst in Stad Veel plaatjes, zoals te verwachten viel, van de boomrijkste plekken in de stad: het Noorderplantsoen (maar liefst 18 inzendingen), Sterrebos (6x) en Stadspark (4x), de Singels en aansluitende pleinen (7x), het Selwerderhof (5x), de plantsoenen in Vinkhuizen (5x) en het kennelijk terecht als ‘groene wijk’ bekendstaande Beijum (5x). Opvallend populair was ook de ‘tunnel’ van populieren langs de Kardingermaar (4x). Uiteraard ging de aandacht van veel fotografen uit naar de vele eenzame reuzen en solitaire oudjes die onze stad rijk is: de plataan voor het Poortershoes, de monumentale ‘koning’ van de Prinsentuin, de al even majestueuze kastanje op de binnenplaats van het Pelstergasthuis, allemaal werden ze met veel liefde op de gevoelige plaat vastgelegd. Toch was het niet alleen big is beautiful wat de klok sloeg. De instinctief menselijke bewondering voor het grote en imposante ging gelukkig niet ten koste van een – even belangrijk – oog voor het kleine. Wat te denken bijvoorbeeld van dat fragiele boompje aan de Boumaboulevard, gevangen in transparante kwetsbaarheid? Of van dat ene, prachtig uitgelichte esdoornblaadje op het Emmaplein, dat in het klein het grote weerspiegelt en zo kan dienen als welhaast tijdloos symbool van de herfst? In negatieve zin opvallend was dat het determineren, het op naam brengen, van de bomen nog niet meeviel. De meeste inzenders moesten het antwoord schuldig blijven op de vraag welke boom ze nou eigenlijk hadden gefotografeerd. Een eik en een kastanje, dat ging nog wel, maar veel verder reikte de gemiddelde bomenkennis niet. En tot slot nog dit. Licht is alles, zeker in de fotografie. Een op zich onbeduidend tafereeltje kan soms door één enkel zonnestraaltje als bij toverslag veranderen in een magistraal spektakel. Omgekeerd weigeren op een grijze dag zelfs de fraaiste uitzichten tot leven te komen, en blijven grauw als beton. Je moet ook wel wat geluk hebben. De omstandigheden zitten lang niet altijd mee, zeker niet in ons regenachtige kikkerlandje, en het komt in de praktijk maar zelden voor dat het licht precies goed is: niet te warm, niet te koud, niet te uitbundig, niet te omfloerst, niet te fel, maar zeker ook niet te flets. Naast een scherp oog en een onsje talent vergt het dus vooral veel geduld om op de juiste dag naar buiten te gaan, goed om je heen te kijken, en dan op precies het juiste moment af te drukken. Laten we besluiten met het compliment dat de hieronder vermelde winnaars dat principe in elk geval allemaal ter harte hebben genomen en goed hebben begrepen. De eervolle vermeldingen Treurwilgen bij Trompbrug (Joke Wohler) Van zichzelf natuurlijk al winnaars, deze uitermate fotogenieke wilgen bij het fietsersbruggetje naar de Oosterpoort. Toch buiten de prijzen gevallen, omdat ons traditioneel gekoesterde beeld van de herfst er onvoldoende in tot uitdrukking komt. Edda Kammenga verraste met de “vlammende toppen” van haar Bomen op het Selwerderhof. Je zou nu al bijna weer verlangen naar de volgende herfst om dit bijzondere tafereel van nabij en met eigen ogen te mogen aanschouwen. Bomen Selwerderhof (Korrie van Leeuwen) De herfst zoals we de herfst graag zien. Met een bontgeschakeerd kleurenpalet van geel en groen tot rozerood en bruin, en alle tinten daartussenin. Majestueuze boom in Stadspark (Janneke Smit-de Weerd) Alsof je door de huid heen het geraamte ziet, heel apart. Door de boom beeldvullend te laten zijn, versterkt de maker bovendien zijn imposante statige karakter. Wat je noemt majestueus! Linde Willemstraat (Jo Han Khouw) Het contrast tussen de diepblauwe lucht, de zwarte nervatuur van de takken, en de heldere goudgele blaadjes op de voorgrond geven deze foto een bijzonder fraai driedimensionaal effect. Een foto met veel diepte en diepgang, duidelijk het werk van een professional! Rode Esdoorn op Emmaplein (Jo Han Khouw) Het ultieme beeld van de herfst, deze weergaloze opname van een zonbeschenen esdoornblad op het Emmaplein. Hoewel geen antwoord op het verzoek een mooie herfstboom vast te leggen, wel de herfst teruggebracht tot zijn kale essentie. Verder getuigend van een haviksoog voor detail met het felle rood als van gebrandschilderd glas, het spel met licht en donker (clair-obscur), de diepe schaduwen, het ondeugend opwippende steeltje – werkelijk alles klopt en valt op zijn plaats. Chapeau! De shortlist Lindebomen vanaf Dr. C. Hofstede de Grootkade (Suus van der Noord) Treffende combinatie van woonboten, lindes en hun weerspiegeling in het Reitdiep. Het fraaie naar links buigende perspectief en het suggestieve herfstlicht maken het beeld compleet. Boomgroep Martinikerkhof (foto 1) (Gea Kranenborg) De jury moest hier onwillekeurig denken aan een middeleeuws drieluik. De foto lijkt de overgang te symboliseren van zomer (links) naar herfst (rechts) met in het midden het wijkend perspectief van de Martini die in de heiige hoogte verdwijnt. Herfst en zomer gevangen in één overkoepelend beeld. Beuk in Sterrebos (Aly Bolhuis) Het kleurencontrast en de prachtige boom maken dit tot een oogstrelend plaatje. Op het nippertje verloren van de vleugelnoot van Wolter Slik. Rode Esdoorn, Boumaboulevard (Inge van Niel) Aan de woorden van de maker hebben wij eigenlijk niets toe te voegen: “Het contrast tussen de grijze herfstlucht en de fragiel rode blaadjes in tweeën gedeeld door een mosgrauwe muur. De laatste zonnestralen lichten de onderkant van de boom prachtig uit.” De Winnaar Vleugelnoot bij Henri Dunantlaan (Wolter Slik) Badend in zijn eigen bladerpracht, lijkt deze boom nog één keer te willen schitteren voor de winter invalt. Feeëriek en sprookjesachtig, vooral ook omdat het licht ogenschijnlijk ‘voortspruit’ uit de boom zelf. Prachtig, de herfst ten voeten uit!