Inhoud

Twee wilde kleine heksen
Ander werk van Cornelia Funke
De dievenbende van Scipio (2003, ook als e-book) Zilveren Griffel
Thomas en de laatste draken (2004)
Hart van inkt (2005, ook als e-book) Zilveren Griffel
De Wilde Kippen Club (2006)
Web van inkt (2006, ook als e-book)
De Wilde Kippen Club op schoolreis (2007)
De Wilde Kippen Club: Groot alarm! (2007)
Igraine Zondervrees (2008)
De spokenjagers (2008)
De Wilde Kippen Club: De hemel op aarde (2008)
Nacht van inkt (2008, ook als e-book)
Potilla (2009)
De spokenjagers en het vuurspook (2009)
De Wilde Kippen Club en de liefde (2009)
De spokenjagers en het griezelkasteel (2010)
De Wilde Kippen Club voor altijd (2010)
De spokenjagers in groot gevaar (2010)
Reckless. Achter de spiegel (2010, ook als e-book)
Mississippi is van mij! (2011, ook als e-book)
De eerste avonturen van De Wilde Kippen Club (2011)
Ridder zonder hart (2012, ook als e-book)
Nieuwe avonturen van De Wilde Kippen Club (2012)
Reckless. Levende schaduwen (2013, ook als e-book)
Meer avonturen van De Wilde Kippen Club (2013, ook als e-book)
De Hondenuitlaatclub (2014, ook als e-book)
Cornelia Funke
Twee wilde kleine heksen
Met illustraties van Juliette de Wit
Vertaald door Esther Ottens
Amsterdam · Antwerpen
Em. Querido’s Uitgeverij bv
2014
www.queridokinderboeken.nl
www.corneliafunke.com
Dit boek is ook verkrijgbaar als e-book.
Oorspronkelijke titel Zwei wilde kleine Hexen
(Cecilie Dressler Verlag, Hamburg, 1994)
Copyright tekst © 1994 Cecilie Dressler Verlag, Hamburg, 1994
Copyright vertaling © 2014 Esther Ottens
Copyright illustraties © 2014 Juliette de Wit
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of
openbaar gemaakt, in enige vorm of op welke wijze ook,
zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van
Em. Querido’s Uitgeverij bv, Amsterdam.
Omslag Nanja Toebak
Omslagillustratie Juliette de Wit
isbn 978 90 451 1719 5 / nur 282
Voor Ingrid en Martin, Dorothea en Carola.
Mille grazie!
Inhoud
Lilli’s plan 9
Rood haar 14
Walpurgisnacht 20
De heks 26
Slinkse wegen 32
Paddengif 37
IJs en risotto 44
Heksenvlucht 49
Weermagie 55
Sint-janskruidthee 62
Geen tijd! 67
Elfrieda komt terug 73
Een heksentoer 82
Paddenmeisje 86
Heksenproef 91
Vliegen op de grond 100
Lilli’s plan
Een ijssalon in de regen is iets treurigs. De plantjes die Rosanna’s moeder op de binnenplaats geplant had lieten hun natte
kopjes hangen en in de plassen dreven bloemblaadjes. Op de
opgestapelde stoelen groeide mos en de tafels zaten onder de
kleverige vogelpoep. Vier weken al kwam het water met bakken uit de lucht, alsof het nooit meer zou ophouden.
Rosanna zat onder een kletsnatte parasol op haar pen te
kauwen en op Lilli te wachten. Ze zouden samen huiswerk
maken, maar Lilli was weer eens te laat.
Rosanna’s dikke kat Ramses lag met zijn ogen stijf dicht en
zijn pootjes recht voor zich op de tafel. Geërgerd duwde Rosanna zijn achterpoten van haar rekenboek en sloeg het open.
Spetter spatter, daar kwam iemand de binnenplaats op gehuppeld. Van de ene plas in de andere.
‘Bananenijs, citroenijs, aardbeien, chocola!’ zong Lilli. ‘Ik
9
weet niet wat iedereen heeft. Ik vind ijs in de regen hartstikke
lekker.’
‘Hoeveel bolletjes heeft mijn moeder je nu weer gegeven?’
vroeg Rosanna. Ze was in een rothumeur, dat hoorde je zo.
‘Vier maar.’ Lilli schudde als een hond haar natte haar uit.
‘Waarom zit je eigenlijk buiten met dit weer?’
‘Ja, met welk weer moet ik anders buiten zitten? Het is toch
lente, of niet soms?’ Rosanna tikte op haar horloge. ‘Drie uur,
hadden we afgesproken.’
‘Weet ik, maar...’ Lilli pakte een natte stoel, legde haar
schooltas erop en ging zitten. ‘Ik moest deze nog afmaken.
Kijk.’ Trots liet ze Rosanna haar oor zien.
‘Alweer een nieuwe oorbel? Wat moet dat voorstellen? Een
vogel?’
‘Nee, een heks natuurlijk.’ Beledigd haalde Lilli haar kunstwerk uit haar oor. ‘Dat zie je toch wel!’
‘Ik niet. Zie jij het, Ramses?’
De kat tilde vermoeid zijn dikke kop op, geeuwde, keek Lilli aan – en sliep weer door.
‘Waarom kijkt die kat me altijd zo raar aan?’ vroeg Lilli.
‘Hij ruikt die stomme hond van je.’ Rosanna schoof het rekenboek ongeduldig naar Lilli toe. ‘Hier. Som 3 a-e. Snap jij
die?’
Lilli haalde haar schouders op en speelde met haar oorbel.
‘Hier buiten in elk geval niet. Het water loopt al langs mijn
rug. Moet je zien.’ Ze wees naar de parasol boven hun hoofd.
‘De regen komt er gewoon doorheen.’
‘Oké, oké, ik snap het al!’ Rosanna raapte haar spullen bij
elkaar, duwde de kat van de tafel en klapte de parasol in. ‘Je
10
wilt naar binnen voor je volgende ijsje.’
‘Helemaal niet waar!’ riep Lilli. ‘Ik wil iets belangrijks met
je bespreken.’
‘Je hebt weer ruzie met je zussen.’
‘Nee.’
Door de stromende regen renden ze naar het huis. Halverwege werden ze door Ramses ingehaald.
‘Dan heb je een nieuw ultrageheim heksenboek,’ zei Rosanna. Intussen liet ze de natte kat de ijssalon in, wat haar vader eigenlijk niet goedvond.
‘Nee, nee, nee.’ Lilli hing haar druipende jas aan de kapstok
en ging aan een van de lege tafeltjes zitten.
Er was maar één gast. Een dikke man die zijn poedel ijs
voerde. Uit de radio kwam Italiaanse opera. De dikke man
neuriede zachtjes mee. Toen Ramses de hond zag vluchtte hij
blazend naar Rosanna’s ouders achter de toonbank.
‘Rosanna!’ riep haar vader. ‘Haal die kat hier weg.’
‘Zo meteen, zo meteen.’ Rosanna wierp hem een kushandje toe. Dat stemde hem meestal mild.
‘Is die kat van jou altijd zo’n schijterd?’ vroeg Lilli.
‘Hij is zelfs bang voor vogels. Hoezo?’
‘Vanwege vrijdagnacht,’ fluisterde Lilli geheimzinnig.
Rosanna begreep er niets van.
‘Walpurgisnacht!’ siste Lilli, wijzend naar haar oorbel.
‘Dan hebben we een kat nodig. En die van jou is beter dan
niets. Ook al is hij een schijterd.’
‘Wolpurkisnacht. Wat is dat nou weer?’
‘Sst!’
Rosanna’s moeder kwam met een lieve lach en een groot
11
glas aardbeienijs op hen af. ‘Alsjeblieft, kleine Lilli,’ zei ze. ‘Eet
smakelijk.’
Rosanna’s moeder noemde Lilli altijd ‘kleine Lilli’, hoewel
ze zelf ook niet de grootste was. Rosanna’s moeder was Italiaanse, maar Rosanna had jammer genoeg alleen haar zwarte
haren geërfd. Verder was ze net zo’n bleekscheet als haar vader, en die grote neus had ze ook van hem. Dat laatste ontkende hij overigens.
Kleine Lilli werkte haar ijs in zo’n tempo naar binnen dat
Rosanna al misselijk werd als ze ernaar keek. Ramses kwam
achter de toonbank vandaan geslopen en sprong naast Lilli
op de stoel. Ramses was net zo dol op ijs als zij.
Rosanna haalde met een zucht haar rekenboek weer uit
haar schooltas en bekeek som 3 a-e. Zonder succes.
Zodra Rosanna’s moeder weer achter de toonbank stond
stootte Lilli haar aan. ‘In de Walpurgisnacht dansen de heksen,’ zei ze zacht. ‘Dat gaan wij ook doen.’
‘Wat?’
‘Dansen natuurlijk. Met bezems en hoofddoekjes. Rond
een kookpot op een vuur. Net als echte heksen!’
Lilli was zo enthousiast over haar idee dat ze zelfs haar ijs
vergat. Rosanna keek haar bezorgd aan. Sinds een maand
had Lilli die heksentik. Van haar grote zussen afgekeken, vermoedde Rosanna. Lilli las alleen nog maar heksenboeken,
hing haar hele kamer vol met heksenplaatjes en sleepte de hele tijd een heksenkaartspel mee dat ze van een van haar zussen had gepikt. Maar met zoiets mafs als een heksendans was
ze nog nooit aangekomen.
‘En waar heb je Ramses dan voor nodig?’ vroeg Rosanna.
12
‘Wordt die het heksenmaaltje?’
‘Nee joh!’ Lilli haalde Ramses’ pootjes
uit haar ijs. ‘Ik zou veel liever mijn hond
meenemen. Geloof dat maar gerust. Maar
heksen hebben nu eenmaal katten. Jammer genoeg.’
‘Aha, en wat doen die dan, die katten?’
De dikke man met de poedel stond op. Ramses verdween
met een sprong onder de tafel en ging daar zitten blazen.
Lilli wapperde achteloos met haar hand. ‘Niks eigenlijk.
Ze moeten er alleen bij zijn. Een beetje rondsluipen en misschien een keer miauwen of zo.’
‘Dat moet nog net lukken.’ Rosanna hengelde Ramses onder de tafel vandaan en krabbelde hem zachtjes achter de
oren. ‘Maar...’ met een spottend lachje schoof ze het boek
naar Lilli toe, ‘wij doen alleen mee als jij som 3 a-e oplost.’
‘Ik wist wel dat je dat zou zeggen.’ Lilli haalde grinnikend
een rekenmachine uit haar schooltas. ‘Van mijn oudste zus.
En die som heeft ze me ook uitgelegd. Kwestie van minuutjes.’
Veel langer duurde het inderdaad niet.
Rosanna keek wrevelig naar de uitkomst. ‘Ziet er goed uit,’
mompelde ze. ‘Dan moeten we dus wel meedoen met die
walpurdinges. Wat vind jij ervan, Ramses?’
De kat keek een beetje chagrijnig. Maar dat kon ook komen doordat hij niet eens Lilli’s glas mocht uitlikken. Dat
deed ze namelijk liever zelf.
13
Rood haar
De heksendans zou plaatsvinden in Lilli’s tuin, tussen de wilde rozen in het hoge gras. Sinds Lilli’s vader met de grasmaaier over een kikker heen was gereden was hij tegen grasmaaien
en groeide het gras zoals het uitkwam. Heel hekserig, vond
Lilli. Maar hoe ze in dat natte oerwoud een vuurtje moesten
stoken was Rosanna een raadsel.
Op donderdagmiddag ging ze naar Lilli voor de laatste
voorbereidingen. Wat die ook mochten zijn. Lilli had er heel
geheimzinnig over gedaan.
Natuurlijk regende het weer. Net als gisteren. En eergisteren. En de afgelopen drie weken. Rosanna duwde het gietijzeren tuinhek open en baande zich langs druipende takken en
rozenranken een weg naar de voordeur. Als het niet regende
kwam Rosanna heel graag in Lilli’s tuin. Het was net een be14
toverd land, vol verrassingen en mysterieuze geluiden. Deze
lente was het er alleen maar nat.
Zoals altijd belde Rosanna aan om meteen snel twee
stappen achteruit te doen. Luid geblaf, de deur vloog open
– en daar had ze al twee poten op haar schouders en een
enorme lap tong in haar gezicht.
‘Kom binnen!’ hoorde ze Lilli roepen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
Rosanna had de hond – ze noemde hem altijd alleen maar
‘hond’, al heette hij Zorro – al honderd keer gezegd dat ze
hem niet leuk vond. Ze had het in zijn stomme flaporen getetterd. Zijn liefde leek er alleen maar groter op te worden.
En hij liet zich niet zoals Ramses zomaar wegduwen. Rosanna kreeg tien natte, stinkende hondenzoenen voor hij eindelijk zijn poten van haar schouders haalde en haar binnenliet.
Kwispelstaartend ging hij haar voor naar Lilli’s kamer, langs
de kamers van Lilli’s drie oudere zussen en langs de keuken,
waar Lilli’s vader weer een van zijn beruchte gerechten aan
het bereiden was.
‘Hoi!’ riep hij. ‘Lilli zit op haar kamer. Wil je straks meeeten? Spinazietaart met tomatenmousse. Ik probeer een
nieuw recept uit.’
Dat deed hij altijd. ‘Nee, bedankt,’ zei Rosanna. ‘Ik ben op
dieet.’
‘Hè? Echt?’ Lilli’s vader keek haar verbaasd aan. Hij was
heel aardig, ja, echt reuze aardig. Maar hij kookte dingen die
kinderen helemaal niet lekker vinden. En hij kookte elke dag,
want Lilli’s moeder was dokter en kwam pas laat thuis. Rosanna begreep best dat Lilli altijd honger had.
15
Zorro duwde met zijn dikke snuit Lilli’s deur open en sjokte de kamer in. Voor Rosanna bleef er weinig ruimte over.
Lilli zat aan haar bureau zachtjes ‘De lente is weer in ’t land’
te neuriën.
‘Ik ben een heksenlied voor ons aan het schrijven,’ zei ze.
‘Morgenavond moet je het uit je hoofd kennen.’
Eerst dansen en nu ook nog zingen!
‘Ik kan alleen maar brommen,’ zei Rosanna. Ze wurmde
zich vastberaden langs Zorro en liet zich op Lilli’s bed vallen.
De hond kwam smakkend naast haar liggen.
‘Ga weg!’ Maar hoe Rosanna ook duwde en trok, Zorro gaf
haar alleen een verschrikkelijk natte zoen en bleef liggen.
‘Zingen moet echt,’ zei Lilli. ‘Hoe valser hoe heksiger.’
‘De heksen in sprookjes zingen anders nooit,’ zei Rosanna.
‘In sprookjes zingen alleen de prinsessen. En Repelsteeltje.’
‘Maar dat zijn ook helemaal geen echte heksen,’ vond Lilli.
‘Die zijn lelijk en ze eten kinderen en zo. Allemaal helemaal
niet waar. Heksen zijn juist leuk. Hartstikke leuk zelfs.’ Lilli
dempte haar stem. ‘In een vorig leven was ik er volgens mij
ook een. Echt!’
Daarop kon Rosanna alleen maar met haar ogen rollen.
‘Had een van je zussen niet ook een keer zo’n heksenmanie?’
Lilli werd knalrood. ‘Dit heeft niets met mijn zussen te maken,’ zei ze kattig.
Haar zussen waren een gevoelig punt. Als Rosanna Lilli op
de kast wilde krijgen hoefde ze alleen maar te zeggen: ‘Precies
je zussen.’ En meteen volgden er een paar minuten doodse
stilte. En omdat Lilli soms ononderbroken doorkletste kon
dat best prettig zijn.
16
Zo ging het ook nu. Zwijgend en mokkend schreef ze verder aan haar heksendanslied. Toen Rosanna over haar schouder wilde meekijken legde ze haar hand op het velletje papier
en schoof het in een schrift.
‘Het is nog niet klaar. Maar kom, je moet me ergens mee
helpen.’ Ze haalde een langwerpig doosje onder haar bed vandaan en trok Rosanna mee naar de badkamer. Gelukkig wilde
Zorro niet mee.
‘Kijk eens, heb ik vandaag gekocht,’ fluisterde Lilli. Uit het
doosje kwam een tube. ‘Mijn halve zakgeld is eraan gegaan.
Hier. Het is genoeg voor ons allebei. Al weet ik niet of het wel
werkt op zwart haar.’
‘Wat is het dan?’ Rosanna bekeek de tube van alle kanten.
Maar Lilli hield haar lange haar al onder de douche en hoorde niets meer.
‘Kom hier,’ zei ze. ‘Smeer de helft in mijn haar. Net als
shampoo.’
‘Je wilt je haar verven!’ riep Rosanna geschrokken. ‘Ben je
gek geworden? Je mooie blonde haar!’
‘Heksen hebben nu eenmaal rood haar.’ Lilli griste de tube
boos uit Rosanna’s hand. Bliksemsnel, alsof ze het al honderd
keer eerder had gedaan, smeerde ze de donkere massa in haar
haar.
Toen Lilli het geföhnde resultaat bekeek werd ze net zo wit als
haar handdoek. Rosanna wilde het eigenlijk niet, maar toch
begon ze vol leedvermaak te grijnzen.
‘Het is eerst nog een beetje wennen,’ gaf Lilli toe. ‘Maar het
ziet er wel heel heksachtig uit, hè?’
17
‘Het ziet eruit als een bos peentjes,’ verbeterde Rosanna.
Lilli perste kwaad haar lippen op elkaar. ‘Ik ga het aan mijn
vader laten zien,’ zei ze.
Lilli’s vader stond net uien te snijden. Met tranende ogen
keek hij haar aan. ‘Waar heb je die foeilelijke pruik vandaan?’ vroeg hij. ‘Zijn jullie Pippi Langkous aan het spelen
of zo?’
‘Dit is mijn eigen haar,’ zei Lilli. ‘Ik heb het geverfd.’
‘Je hebt wát?’ Tjak – en het mes zat in zijn vinger.
Nadat Lilli er een pleister op had geplakt, waarbij haar
vader haar onafgebroken verbijsterd aanstaarde, gingen de
vriendinnen in een gedrukte stemming terug naar Lilli’s kamer.
‘Houdt je moeder van rood haar?’ vroeg Rosanna.
‘We hebben nog niets om aan te trekken,’ zei Lilli in plaats
van antwoord te geven. ‘Kom, we gaan even bij mijn zussen
kijken.’
‘Hoe bedoel je?’ vroeg Rosanna verontrust. Door die haarververij had ze toch al een beetje de zenuwen.
‘Ze zijn geen van allen thuis. Paardrijden, joggen en weet ik
veel wat. Dus ga ik even op hun kamers kijken of er iets is wat
we kunnen gebruiken. Jij houdt de wacht.’
‘Mooi niet!’ Rosanna schudde verontwaardigd haar hoofd.
‘Laat je stomme hond dat maar doen.’
Maar Lilli pakte haar bij haar arm en duwde haar naar de
deur. ‘Dat kan hij niet,’ zei ze. ‘Hij kan alleen zoenen. Eten en
zoenen.’
Dus stond Rosanna op wacht terwijl Lilli sieraden en kleren uit de kamers van haar zussen sleepte.
18
‘Kijk niet zo!’ zei ze geprikkeld. ‘We lenen het toch alleen
maar.’
Morrend paste Rosanna slobberende rokken en bonte
bloesjes met veel te lange mouwen. Ze liet zich sjaaltjes om
haar hoofd binden en armbanden omdoen, net zolang tot
Lilli eindelijk besloten had hoe ze het meest op heksen leken.
Een akelige middag.
En buiten bleef het maar gieten.
‘Weet je?’ zei Rosanna toen Lilli met haar meeliep naar de
voordeur. ‘Eigenlijk hebben we regenkleding nodig. En zwabbers komen ook beter van pas dan bezems.’
‘Morgen wordt het beter,’ zei Lilli. ‘Ik weet het zeker. Daar
zorgen de heksen wel voor. Vergeet niet je kat mee te nemen.
O ja, en leer dat lied uit je hoofd.’
Zuchtend stak Rosanna het briefje met Lilli’s dichtkunst
in haar zak. Zorro gaf haar ten afscheid nog een stinkkus op
haar neus.
19
Walpurgisnacht
De volgende ochtend begon het te waaien. De wind rukte
de natte blaadjes van de struiken en joeg de donkere wolken
weg. ’s Middags was het fris maar droog. Een bleek zonnetje spiegelde zich in de plassen. ‘Heksen laten je nooit in de
steek,’ zei Lilli.
Ook verder stond niets haar heksendans in de weg. De
vader en moeder van Rosanna moesten tot negen uur in
hun lege ijssalon staan en waren blij dat Rosanna bij Lilli
logeerde. Lilli’s moeder, die hen vast zou hebben uitgelachen, had late dienst. Lilli’s oudere zussen hadden allemaal
een afspraak en haar vader zou zoals elke avond zijn koptelefoon opzetten om muziek te luisteren. Bovendien had hij
niets tegen heksendansen, volgens Lilli. Ze vroeg haar vader
om op Zorro te passen en hem in geen geval naar buiten te
laten.
20

Download Report