© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Zaterdag, 05 april 2014 Ter afsluiting van de cursus bracht het klasje een bezoek aan het biologisch boerenbedrijf Heijerhof in Baexem. foto Stefan Koopmans Oppassen voor GEMAKZUCHT In een half jaar tijd probeert onze verslaggeefster fit te worden. In een groep sport ze gezamenlijk, krijgt ze voorlichting over goede voeding en praat ze over moeilijke momenten bij het afvalproces. Met als doel: een paar kilo’s (blijvend) kwijtraken. Vandaag de laatste aflevering. ik word FIT door Kitty Borghouts H et zit er op. Een half jaar lang gingen twaalf Noord-Limburgers, elf vrouwen en een man, de strijd aan met de kilo’s volgens een bijzonder concept. Niet alleen kregen we voedingsadviezen - we leerden zo ‘puur’ mogelijk te eten: producten met zo min mogelijk bewerkingen - en sportten we gezamenlijk tweemaal per week, een belangrijk deel van de cursus bestond uit groepsgesprekken. Daarin bespraken we met elkaar de moeilijke momenten. Samen vielen we 108,5 kilo af, raakten we 134,6 centimeter op de buik kwijt en 80,5 cm op de billen. Maar nog belangrijker dan de meetbare resultaten, zeggen de deelnemers, is de verandering die zich voltrok in de hoofden. Door het proces samen door te maken, met mensen die begrijpen hoe het voelt om je hele leven met je gewicht te worstelen, verloren we kilo’s, maar wonnen we aan eigenwaarde. Dat was de absolute meerwaarde, vindt Renske Geurts (32) uit Maasbree, die bijna 18 kilo afviel. Snel veel afvallen lukte haar al eerder, met maaltijdvervangende shakes, LadyLine-bijeenkomsten (met oefeningen in een verwarmde cabine en ozonzuurstoftherapie voor een strakkere huid) of door zelf aan de slag te gaan via de website www.valtaf.nl. Het werkte allemaal, maar blijvend was niets. Na haar tweede zwangerschap, toen de weegschaal twintig kilo te veel bleef aanwijzen, besloot ze dat het roer definitief om moest. „Ik zat steeds vaker niet lekker in mijn vel”, zegt de Maasbreese. „Zo’n gevoel dat het gras bij anderen altijd groener was. Daar kwam bij dat het afvallen maar niet wilde lukken.” In een half jaar paste ze haar eetgewoonten langzaam maar zeker aan en kwam letterlijk in beweging. Tweemaal per week is ze nu in de sportschool te vinden. Maar ze prijst vooral de praatsessies. „Er waren niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen en soms sleepten we elkaar door een moeilijke periode heen.” Nu staat ze tevredener in het leven, constateert ze. Inge Craenmehr (35) uit Panningen viel acht kilo af en is daar heel tevreden over. Met veel voedingsadviezen die werden gegeven, kon ze niet zoveel, zegt ze. „Dat anders eten ging me vaak net iets te ver, dat past niet bij mij. Maar ik ben me wel gaan verdiepen in voeding. Nu probeer ik vooral toevoegingen en suiker te vermijden. Ook gebruik ik geen zoetstof meer.” Ze is vooral meer gaan bewegen, en is van plan dat ook te blijven doen. Ook bij Ester Hendrix (37) uit Kessel en Ell Daniëls (52) uit Koningslust heeft het sportvirus toegeslagen. „Een paar maanden geleden kon ik een halve minuut op de loopband rennen en nu ren ik 5,5 kilometer in 40 minuten”, zegt Ell. Ester: „Van één keer in de week een uurtje wandelen naar drie keer per week sporten nu.” Ell raakte tien kilo kwijt, Ester negen. Beiden wonnen de afgelopen maanden flink aan zelfvertrouwen, zeggen ze. Ester heeft geleerd vooral vol te houden en te accepteren dat het allemaal wat minder snel gaat dan gehoopt. „Er zal eerst rust in het koppie moeten komen voordat an- ders eten en sporten resultaat kunnen hebben”, weet ze nu. Ell: „De groepsgesprekken waren soms indrukwekkend en moeilijk. Maar ik heb er erg veel aan gehad. Nu ik dingen los kan laten, kan ik ook mijn gewicht loslaten. Ik was liever nog wat meer kilo’s kwijtgeraakt, maar ik ben tevreden. Ik ben zelfs heel erg trots op mezelf.” Ricky van Mierlo (49) uit Egchel (15 kilo afgevallen) ontwikkelde het afgelopen half jaar vooral een nieuw eetritme. Waar het haar in een ‘dieetcarrière’ van maar liefst 25 jaar op eigen kracht niet lukte om haar leefstijl te veranderen, („iedere maandagochtend begon ik zowat opnieuw”), heeft ze nu het idee dat ze permanent nieuwe eetgewoonten (minder koolhydraten, geen varkensvlees, geen suikers) te pakken heeft. Vooral de groepsdrive heeft meegeholpen, denkt de Egchelse. „In het verleden kon ik de positieve kracht in mezelf niet vinden. Nu wel.” Nu het programma voorbij is, vreest ze in de valkuil van haar eigen gemakzucht te stappen. Om die reden heeft ze besloten het traject te verlengen, waarbij er eens per maand een terugkomdag is. „Ik moet wel streng voor mezelf blijven, anders is het niet blijvend”, weet ze. Een terugval in oude gewoontes is de vrees van alle deelnemers. „Als ik me aan alle regels houd, val ik af”, constateert Inge Craenmehr nuchter. „Helaas heb ik nog steeds dagen dat het me allemaal niet zo boeit. Daar moet ik echt nog hard aan blijven werken.”
© Copyright 2025 ExpyDoc
